First topic message reminder :




[bylobrzydkobedzieladnie]

| stąd

Myślał, że Rookwood podąża jego śladem. Miał ochotę ścisnąć jej nadgarstek odrobinę zbyt mocno, lecz koniec końców nie odwrócił się w jej stronę, nie odszukał wzrokiem, nie złapał za rękę. Skupiał się na tym, by nie utracić nad sobą kontroli. Merlin był mu świadkiem, jak blisko był utraty panowania nad sobą i jak bardzo nie chciał do tego dopuścić. Zostali tutaj zaproszenie tylko i wyłącznie ze względu na swe poglądy, byli gośćmi lady Nott, powinni wtapiać się w tłum dobrze wychowanych szlachciców, dbać o dobre imię ich Czarnego Pana. Zamiast tego zachowywali się lekkomyślnie, nierozważnie - a przynajmniej niektórzy z nich. Czy alkohol uderzył wiedźmie do głowy? A może nie potrafiła zapanować nad trawiącym umysł szaleństwem, powstrzymać się przed sadyzmem? W eleganckiej sukni, czy nie, nadal była tą samą Rookwood. Brakowało mu teraz wyrozumiałości dla jej ekstrawagancji, braku rozwagi i instynktu samozachowawczego, nie potrafił zrozumieć, dlaczego musiała to zrobić, a tym samym narazić ich, Jego, na pośmiewisko.
Mimo to zdziwił się, gdy opuścił przytłaczające korytarze obumierającego labiryntu i zorientował się, że nie ma jej obok. Czyżby się zgubiła? Czekał chwilę, dwie, lecz w końcu irytacja wzięła górę i oddalił się celem doprowadzenia swej oblepionej błockiem szaty do porządku. Uparcie omijał wnętrze Hampton Court, próbując ograniczyć liczbę czarodziejów, którzy będą ostentacyjnie krzywić się na jego widok, zasłaniać sobie usta czy nosy, do minimum. Nie wiedział jak i kiedy dotarł do kamiennych schodków, które wiodły do posiadłości Nottów. Rozejrzał się dookoła, po czym nie dostrzegając zbędnego towarzystwa przysiadł na jednym z murków z zamiarem skorzystania z najprostszych, a więc jedynych zaklęć czyszczących, jakie znał. To jednak nie przyniosło żadnego rezultatu. Co on, na zawszoną wilkołaczą dupę, miał teraz począć? Eleganckie buty i specjalnie uszyta na tę okazję szata nie nadawały się do niczego; wciąż obklejało je mdlące, śmierdzące zgnilizną błocko, tym samym odbierając mu możliwość uczestniczenia w dalszej części balu. Nie żeby opuszczenie noworocznego sabatu miało go szczególnie uwierać, lecz skoro już powiadomił lorda Notta, że będzie, a także poczynił wszelkie koniecznie starania, by dopasować się do stawianych przed nim wymogów...
Był zły i było to po nim widać, nawet jeśli większość jego twarzy zasłaniała kolczasta maska Nundu. Nerwowym ruchem dłoni sięgnął do jednej z kieszeni, by następnie wyciągnąć z niej własnoręcznie przygotowanego skręta. Dopiero kiedy zaciągnął się papierosowym dymem zaczął myśleć o tym wszystkim odrobinę spokojniej. Po dłuższej chwili - i kilku wypalonych papierosach - opuścił teren posiadłości.

| zt