Tyły posiadłości

Wszystko potoczyło się naprawdę bardzo szybko. Trzask gałęzi, tętent kopyt i świszczący wiatr. Było prawie jak tego dnia, gdy wybrała się na przejażdżkę na swoim ulubionym rumaku - jedyna różnica tkwiła w tym, że jazda konna nie zakończyła się upadkiem na tak miękkie podłoże.
Ledwo wylądowała bezpiecznie na obiciu. Ukradkiem zauważyła, że nagły zwrot musiał oznaczać przeszkodę.
Westchnęła niemo z kapką irytacji. Miała brać udział w przejażdżce powozami, nie w wyścigach jeździeckich. Nie była z natury narzekającym typem szlachcianki, ale w tej chwili naprawdę żałowała, że się tutaj pojawiła.
Tak czy owak, nie było innego wyboru jak czekać. Dopóki powóz nie dotrze na miejsce, Una domyślała się, że zabawa oficjalnie się nie skończy. Beznadziejna perspektywa, ale nie zamierzała sobie mydlić oczu - musiała wytrwać cała i zdrowa do końca tego szalonego "wyścigu".
Nieszczególnie uśmiechało jej się brać aktywny udział, ale skoro już siedząca z nią w powozie szlachcianka nie dała rady rozbić szklanej kuli... może warto byłoby jej pomóc? Wyciągnęła rękę w kierunku trzymanego przez nieznaną jej arystokratkę przedmiotu, który najwyraźniej był magiczny. Delikatnie ujęła go w dłonie, po czym wzmocniła uścisk. Wyglądał nawet ładnie... Pytanie tylko co robił? Cóż, wiedziała jedno: jeżeli dałby radę przyspieszyć ich podróż, byłaby mu za to naprawdę wdzięczna. Nawet jeśli miałby przypadkowo pobrudzić jej nieco ręce.

| rzucam na etap II (magiczne 0) + nie piję standardowo

The member 'Una Bulstrode' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 49

Isabelle złapała się za brzuch, gdy powóz przyśpieszył i zaczął się chybotać. Najchętniej zwróciłaby uwagę woźnicy, ale nie mógł stąd ich usłyszeć, a sama nie śmiała się wychylać i ryzykować. Skrzywiła się tylko lekko i skupiła na próbie uspokojenia własnego oddechu, albo uspokoić też dziecko.
W tym czasie jej towarzyszki zajęły się zagadką. Po chwili wyciszania się, powróciła do nich spojrzeniem i uwagą. Skoro musiała brać udział w zabawie, aby bezpiecznie dojechać na miejsce (czegóż ta lady Nott nie wymyśli!) to trudno.
-Dlaczego nie da się tego otworzyć? - zastanowiła się, przypatrując się staraniom dwóch kobiet. Przejęła po nich kulę i wkładając w to całą swoją siłę, postarała się ją otworzyć.

etap II (sprawność), nie piję

The member 'Isabelle Carrow' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 48

Ani drgnęło! Sfrustrowana Isabelle mocowała się chwilę z kulą, bez powodznenia próbując wyjąć z niej to tajemnicze coś. Rzuciła zrezygnowane spojrzenie obu towarzyszkom, wzruszając lekko ramionami.
Ale ambicja nie pozwalała jej się poddać. Nie wiedziała, gdzie jadą ani ile to jeszcze potrwa, a każdy zakręt powodował u niej mdłości i nerwowość u dziecka. Wiedziona macierzyńską determinacją, zacisnęła zęby i jeszcze raz włożyła całą swoją siłę w próbę otworzenia kuli.

etap II (sprawność)

The member 'Isabelle Carrow' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 31

Wysiłki okazały się próżne - chude palce nie zadziałały, kula nie została rozbita. Bulstrode nie mogła również znaleźć w zasięgu dłoni niczego, co mogłoby w jakikolwiek sposób uszkodzić przedmiot.
Isabelle także się to nie udało, więc Una - siląc się na ustanie na nogach - spróbowała wskazać kierunek. Nie wiedziała, dokąd powinny jechać, była w kompletnej rozterce, do tego dość zmęczona po tańcach. Ostatecznie zdecydowała, że skoro drogi o tej porze roku i tak są błotniste to ich powóz może przecież pojechać prosto, nie zrobi to większej różnicy. W najgorszym wypadku po prostu ich środek transportu zostanie wywrócony do góry nogami, a biedna lady Carrow zacznie rodzić. Nie mogło być gorzej.

| z braku laku chcę jechać prosto + rzucam na randomowy kierunek

The member 'Una Bulstrode' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 65

--------------------------------

#2 'k3' : 3

Gdy tak wpatrywała się w padający śnieg (który wyglądał naprawdę ładnie i znacznie milej niż ten prawdziwy, który był nieprzyjemnie zimny), nagle dostrzegła, że jedna ze śnieżynek różniła się od pozostałych. Była to różnica dość subtelna, ale zauważalna dla oczu młodej Nottówny, przyzwyczajonej do czujnego lustrowania wzrokiem sukni innych szlachcianek i dopatrywania się w innych damach niedoskonałości, które mogłaby za ich plecami skrytykować. Wskazała ową śnieżynkę towarzyszom podróży, a kiedy mężczyźnie nie udało się jej pochwycić, sama podniosła się z ławeczki i wyciągnęła dłonie, próbując szybko zamknąć płatek w ich wnętrzu.

| próbuję złapać płatek, zwinność

The member 'Elise Nott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 30

Nie był w pełni świadomy zawstydzenia damy. Gdyby zdawał sobie z tego sprawę, udałby, że wcale niczego nie zauważył, jednocześnie próbując jakoś zaradzić niekomfortowemu położeniu w sposób jak najbardziej dyskretny. Ostatecznie sukces był ich wspólnym dziełem, brak wokalnych talentów mogli sobie wzajemnie łatwo wybaczyć. Gdyby melodia nie została rozpoznana zawczasu, zapewne nie byłby w stanie dośpiewać adekwatnego do niej tekstu. To pierwsza próba, nawet jeśli ta nie przyniosła powodzenia, wskazała mu odpowiedni trop. – Merci – odparł z subtelnym uśmiechem na pochwałę, wierząc, że jest ona kierowana do ich wspólnych działań.
Lord ruszył ku szybie, chcąc pukaniem przekazać woźnicy informację odnośnie dalszej drogi wyśpiewanej przez pozytywkę, jednak to skrzatka wykazała się lepszym refleksem. Obawa o to, że zapuka złą ilość razy, zniknęła tak szybko, jak się pojawiła, trwając przez jedno okamgnienie. Mógł ze spokojem powrócić na swoje miejsce i właśnie w tym momencie usłyszał odgłos rozkołysanych dzwoneczków, po którym poczuł wewnętrzne uniesienie. Ich powozowi udało się obrać odpowiedni kierunek. Lecz jak radziły sobie inne? Swobodnie sięgnął po jeden z cierpliwie czekających na zainteresowanie pasażerów kieliszków i śmiało go wychylił. Wraz z rumem spływającym po gardle rozeszło się również ciepło.
Widok ostrokrzewu, który zawisł pomiędzy nimi, nie pozwolił mu uciec myślami ku rywalom. Nim jednak zdążył odpowiednio przeanalizować kolejne zmaganie, pierwsza zareagowała lady. Black drgnął z zaskoczenia, gdy smukła dłoń próbowała przedostać się przez ostrokrzew do połyskującego przedmiotu, narażając się na ból. I chwilę trwało, nim w końcu wyciągnęła dłoń, osiągając jednak swój cel. – Nie musiałaś tego robić, pani – choć słowa wybrzmiały spokojnie, to jednak w wypowiedzi zawarł troskę o jej osobę, jak również rozczarowanie własną postawą. Powaga zastygła na jego twarzy, wyrzuty sumienia pozostawały wymalowane na zaciśniętych ustach. To on, jako mężczyzna, powinien wyciągnąć rękę pierwszy, nawet jeśli miało go to narazić na dyskomfort. Już podczas wróżb poradził sobie przecież z ostrymi liśćmi. Pozwolił sobie ostrożnie odebrać wskazówkę, w której zdobycie włożyła tak wiele wysiłku. Ujrzał na papierze rycinę rośliny. Zmarszczył brwi, przeczuwając nadejście pierwszego niepowodzenia, ponieważ jego wiedza z zakresu zielarstwa była znikoma. Nie chciał zawieźć swojej towarzyszki, kiedy sama gotowa była na poświęcenie. Przyjrzał się jeszcze uważniej rysunkowi, chcąc sobie przypomnieć cokolwiek. Może w czasach szkolnych zetknął się z tym konkretnym okazem?

| etap II, rzut na zielarstwo (brak biegłości), piję

The member 'Alphard Black' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 39

Pobieżnie przeszukiwał meandry pamięci, cofając się do czasów szkolnych, dłużących się lekcji zielarstwa, łatwiej przypominając sobie wygląd szklarni niż zawartość wielkich donic. Palcami lewej dłoni wystukiwał rytm na swoim kolanie, pozostając wciąż pochylonym nad wskazówką. Nie miał pomysłu na to, co tak właściwie widzi.
– Przykro mi – jego głos przesiąkł szczerą skruchą. Przelotnie zerknął na lekko pokaleczoną dłoń, lecz szybko spojrzeniem powrócił na wysokość oczu szlachcianki. W tej chwili najbardziej żałował tego, że jej twarz pozostaje zakryta. Żałował też, że nie zna najbardziej podstawowych zaklęć z zakresu magii leczniczej, dzięki którym mógłby sprawić, aby ślady po nieprzyjemnym zadaniu po prostu zniknęły i nikogo nie niepokoiły. – Nie sądzę, aby udało mi się prawidłowo odgadnąć, co to za roślina.
Pomimo pesymistycznej deklaracji zdecydował się ponownie przyjrzeć rysunkowi. Jeśli chciał zadośćuczynić damie za jej zaangażowanie, musiał bardziej się wysilić. Starał się zatem skupić na szczegółach, przypomnieć sobie cokolwiek o zielarstwie, wobec którego nigdy nie wykazywał większego zainteresowania. O magicznych stworzeniach też zbyt wiele nie wiedział, a jednak udało mu się dzięki pilnym obserwacjom odnieść zwycięstwo podczas kalamburów. Coś musi być w przedstawionej na rysunku roślinie charakterystycznego.

| etap II, rzut na zielarstwo (brak biegłości), nie piję

The member 'Alphard Black' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 17

Pasażerowie powozu I:

Cynthia spostrzegła błysk w ostrokrzewie i odważnie, zwłaszcza jak na tak delikatną damę, wsunęła delikatną dłoń pomiędzy kolce. Roślina zahaczyła o skórę nadgarstka, drażniąc go i zostawiając po sobie cieniutką, krwawą rankę, ale za drugim razem dama bez problemu wyciągnęła z pułapki kawałek papieru. Lord Black pomimo wypitego rozgrzewającego łyku alkoholu, nie zdołał poprawnie odczytać jego zawartości.
- Czy państwo już noszą pierścienie zaręczynowe? - zaświergotała Swatuchna, przyglądając się wielkimi ślepiami zarówno Cynthii, jak i Alphardowi.

Wewnątrz wozu zaczęły łagodnie opadać srebrzyste płatki śniegu, nie były chłodne, przeciwnie, zdawały się nieść przyjemne ciepło; musiały zostać wywołane iluzją. Bystre oko (ST 40, rzut na spostrzegawczość, każdy wypity kieliszek daje -5 do rzutu) wypatrzy lawirującą między nimi śnieżynkę, która mieniła się nieco innym światłem. Złapanie jej (ST 60, rzut na zwinność, każdy wypity kieliszek alkoholu daje -5 do rzutu) sprawi, że rozjaśni się szmaragdowym blaskiem i wymknie się z rąk w prawo, lewo lub do przodu, wskazując wam właściwą drogę.

Pasażerowie powozu II:
Cressida skupila wzrok na wirującym na środku powozu przedmiocie. Choć niewiele wiedziała o wróżbiarstwie, to bez większych trudności odczytała znaczenie znajdującego się za szklaną taflą omenu. Było to jabłko z pestką...albo nie; to z pewnością był kobiecy brzuch z drobną kropką w środku. Na pewno wróżba oznaczała brzemienny stan. Gdy Cressida rozpoznała wróżbę, brzegi bańki stały się mleczne, nieprzeźroczyste, a sama kula spadła na dół. Potrząsając nią, mogliście być pewni, że w środku coś się znajduje. Lady Fawley próbowała dostać się do środka, lecz niestety nieskutecznie. Również Isabelli się nie powiodło - ale lady Bulstrode wykazała się niezwykłą zwinnością. Pomimo szybkiego pędu powozu udało się jej dotrzeć do szybki oddzielającej powóz od woźnicy i chociaż nie wiedziała dokładnie, w którą stronę ma skręcić, to dzięki przeczuciu udało się jej przekazać mężczyźnie prawidłową drogę.
Gładką, wygodną, szybszą: wszystkie damy poczuły miłe motylki w brzuchu a nerwowe trzęsienie zamieniło się w przyjemne kołysanie. Kulig trwał w najlpsze.

Woźnica trzasnął batem, a koń wzbił się w powietrze razem z wozem; mogliście dostrzec, jak śnieżna biel ziemi oddala się od was coraz mocniej. Trzepot skrzydeł wzniecał wiatr, ale wóz gnał przed siebie – czy słusznie? Między wami zmaterializowała się bańka przypominająca mydlaną, jej ścianki mieniły się wielobarwnymi plamami. Jeśli przyjrzeliście się dobrze, pośród nich jaśniały nieduże punkty, które po chwili dało się zidentyfikować jako gwiazdy. Wewnątrz bańki znajdował się zwinięty rulonik, najpewniej ze wskazówką co do dalszej drogi. Bańka pęknie, jeżeli postać poprawnie wypowie nazwę wyrysowanej na niej konstelacji gwiazd (ST 40, rzut na astronomię, alkohol neutralny).

Pasażerowie powozu III:
Elise udało się rozpoznać Zachary'ego - wystarczyło skupić wzrok nieco dłużej, by odkryła ciemniejszą karnację skrytą za maską oraz lekko słyszalny, egzotyczny akcent. Pobudzone towarzystwem i bliskością przystojnego lorda zmysły pomogły młodej panience Nott dostrzec także wirującą śnieżynkę. Lśniąca wskazówka nie została jednak pochwycona, nikt też nie rzucił się do przodu, by w jakikolwiek sposób powiadomić woźnicę o dalszym kierunku. Ten więc powoli kontynuował przejażdżkę wybraną przez siebie trasą.

Konie pociągnęły wóz z zawrotną prędkością, śnieg mocno uderzył w szyby, a damy w wozie musiały się czegoś pochwycić, by spięte gorsetami i w niestabilnych bucikach nie ześlizgnąć się z siedzeń, wówczas między wami rozległ dziwny, nieco nieprzyjemny zapach; zapach ten mógł pochodzić od goblina, trolla lub trytona. Absurdalnym byłoby stwierdzenie, że któraś z tych istot mogła siedzieć z wami w wozie, mogliście się zatem domyśleć, że waszym zadaniem jest zidentyfikować tę istotę (ST 40, rzut na ONMS, każdy wypity kieliszek alkoholu daje -5 do rzutu).
Po poprawnym odgadnięciu tożsamości istoty, jej miniaturowa iluzja zmaterializuje się na dłoni czarodzieja, który ją odgadł. Zacznie też wykrzykiwać piskliwym głosem hasłem – najpewniej znając dalszą drogę. Wygląda na to, że musi wam ją zdradzić (rzut na język, ST 40; brak języka oznacza – 40 do rzutu, I poziom +30 a II poziom +100, każdy wpity kieliszek alkoholu daje +5 do rzutu

powozy:

ZASADY ZABAWY:

Szybkość powozów:
Powóz I: +, 0
Powóz II: 0, +
Powóz III: 0, 0

Liczba plusów = liczba razy, gdy powóz pomknął w dobrą stronę, przyśpieszając kulig

Rzuty za Skrzatkę wykonuje MG - Swatuchna to NPC.

Na odpis macie czas do wtorku 12.12 do 19:00. W poście reagujecie na wylosowaną uprzednio sytuację, próbujecie pukać i ponownie jedna osoba z powozu losuje zdarzenie (k6). Pamiętajmy, że II etap każda postać może spróbować wykonać jeden raz.