Mam dylemat, lordzie Malfoy. Łączy Cię głęboka przyjaźń z moim mężem, ale przeszkadzają Ci moje arabskie korzenie. Mimo wszystko, chyba musimy się znosić, prawda? Zwłaszcza, że pewnie znasz większość Crouchów pracujących w MM na wysokich stanowiskach. No i z moim bratem byłeś na jednym roku w Slytherinie. Wymyślmy coś sensownego.

Raczej do przymierzalni nie zaglądam, jeśli nie chodzi o moją własną kreację, ale w swoich skromnych progach mojej własnej pracowni z chęcią cię ugoszczę! Jeśli opiszesz mi zapach jaki chciałbyś uzyskać, to mogę się postarać dla ciebie takowy stworzyć.
Czekam w takim razie na nowe drzewko Malfoy'ów, zostawcie mi tam gdzieś blisko siebie miejsce i dla mnie <3

Megaro, Victorio, Craigu - ustalone więc!

Tristanie,

Zivo, masz rację, kwestie rasowe są dla mnie dość frapujące i nieco dziwi mnie ciemnoskóra panienka Crouch, ale pewnie zachowuje to obecnie dla siebie, nie chcąc urazić Edgara (chociaż pewnie przed Waszym ślubem mamrotałem mu coś o znalezieniu blondwłosego skarbu prosto z angielskiej ziemi, bez arabskich naleciałości - jak widać, nie posłuchał, głuptas). sądzę jednak, że pomimo pierwszej niechęci z mojej strony, darzymy się sympatią. o ile Ziva w moim towarzystwie zachowuje się jak godna szlachcianka i nie sprawia kłopotu Edgarowi, rzecz jasna. do tego obydwoje uwielbiamy historię magii i choć wolę ją praktykować, niż pisać o niech w dziełach dla dzieci, to jednak szanuję wpływanie na umysły najmłodszych. no i Crouchowe wpływy w Ministerstwie są, oczywiście, nie do przecenienia. ustalmy więc, że po początkowych chłodnych relacjach (przynajmniej z mej strony) nie pozostał już prawie żaden ślad i staram się nie zauważać opalonej karnacji Zivy, bardziej koncentrując się nad tym, że jest przykładną damą i świetnie zna się na historii magi, więc darzę Cię sporą sympatią!

Mieliśmy się znać lordzie Malfoy Oboje siedzimy w polityce, no i widzę, że świetnie dogadujesz się z moim kuzynostwem!

Ziva zawsze była przykładną damą, a już po ślubie to całkowicie! Początkowo pewnie też darzyłam Cię pewnego rodzaju niechęcią jak wszystko i wszystkich związanych z rodem Burke, kiedy wepchnięto mi na palec obrączkę. Z czasem pogodziłam się z faktem, że często nas odwiedzasz i po bliższym poznaniu, wydajesz się dosyć sensownym Malfoy'em. Szanuję, akceptuję, nawet trochę lubię. Ustalone.

Zivo - zatem do zobaczenia w Durham!

Alastairze, kibicuję młodym politykom, zwłaszcza ze szlachetnych rodów, zwłaszcza z rodziny Nottów, piewców czystości krwi i arystokratycznej potęgi. jesteśmy z pewnością spokrewnieni (w jakiś tam zawiły sposób), znamy się z Sabatów i pomimo różnicy wieku: dogadujmy się dobrze. pewnie zerkam z niepokojem na Twoją młodzieńczą żywiołowość, która bywa przeszkodą, pewnie pomagałem Ci dostać pracę w Ministerstwie i uważnie śledzę Twoją karierę. a może wcześniej, za Twych nastoletnich lat, to ja zasiałem w Tobie ziarno miłości do polityki? teraz zapewne rozmawiamy o niedorzecznych działaniach Tuft i chętnie wspieram Cię w szukaniu nowej, ministerialnej drogi dla Twej wspaniałej kariery. darzmy się sympatią!

To jak w końcu z nami jest, kuzynie?

lady Rowle, niestety nie widzę tutaj pozytywu. jestem starym mizoginem, kobieta nie powinna się pchać do ministerialnych stanowisk a godnie służyć mężowi i sprowadzać na świat wspaniałych dziedziców naszego szlachetnego świata pewnie postać Daphne jest koronnym antyprzykładem dla Marianne, który czasem przytaczam - nie biegaj i nie wygłupiaj się, Marie, nie chcesz chyba skończyć jak lady Rowle - i generalnie pewnie przed dwoma-trzema laty wyrażałem wielkie zaniepokojenie twoją sprawą, ale już teraz jest mi to raczej obojętne i uznaję Daphne za stracony przypadek. szkoda takich dobrych genów [*] na pewno niezbyt przychylnie odnoszę się do twoich wizyt w Wilton, oczywiście dalej traktuję cię uprzejmie i z szacunkiem, lecz sądzę, że już za późno, byś nadrobiła stracone lata i stała się pięknym kwiatem w naszym rodzinnym ogrodzie, przynosząc nam dumę i słodkie potomstwo, mogące bawić się z Lucjuszem i Marie

Tak żem czuła! Będę bardzo rada z takiego obrotu spraw, bo dla Daphne takie reakcje ze strony kuzyna będą jeszcze większą motywacją do działania, zarówno w Departamencie Tajemnic, samodzielnych badaniach i w szeregach Rycerzy Walpurgii. W jego towarzystwie ponadto by wygłaszała kontrowersyjne tezy, że czarownice szlachetnej krwi nie są stworzone tylko do bycia ozdobą i rodzenia dzieci, a na ewentualne uwagi o staropanieństwie odpowiadałaby pięknym za nadobne - a poza tym to chłodna uprzejmość i unikanie się, jeśli to możliwe.

Ale jak Daphne znajdzie narzeczonego, to Abraxas będzie pierwszym, który otrzyma zaproszenie na ceremonię.

to supi <3 nie wątpię, zaproszenia obowiązkowe! oby szybko, zanim menopauza nadejdzie i ech, lepiej niech niech takie szaleńcze tezy zachowa dla siebie, inaczej z pewnością Abraxas nie będzie patrzył przychylnie na znajomości żony i bardzo po partnersku zakaże jej kontaktów z lady Rowle, toczoną jakąś okrutną chorobą postępu i pchania się w niebezpieczne sytuacje

oh, lordzie Malfoy z pewnością wdawałam się z tobą w dyskusje, nawet nie dlatego że nakazywała tego kultura - my, Burkowie, bywamy nieokrzesani - bardziej z poszanowania dla Twojej jednostki i wiedzy, jestem pewna że nie raz uraczyłeś mnie ciekawymi informacjami. Jeśli głośno wyrażasz swoje obawy dotyczące wykonywanych przeze mnie aktywności z pewnością unoszę jedynie brwi ku górze nie negując twoich słów - zdaję sobie sprawę z faktu że są one prawdziwe, wiem, że będąc żoną będę musiała postarać się bardziej - wszak w moim zamiarze nigdy nie leżało przyniesienie ujmy rodzinie. Pewnie mniej chętniej zatrzymuję się przy twojej jednostce gdy towarzyszy ci lord Rosier - mam na niego alergię. Ale no, wszystko co dalej dopiero się rozwiąże

Liczę na hejt. Z jednej strony polityka promugolska, z drugiej silna antymugolska.