Główna ulica

Była zmęczona. Nie tyle lataniem, które tak mocno kochała, co walką oraz pościgiem. Nie narzekała jednak - Ria wiedziała przecież na co się pisała. Nie wszystkie misje szły jak bułka z masłem, przecież świat był teraz pełen zła, przemocy oraz otwartej już wojny. Od początku przeczuwała, że nadciągną kłopoty, choć takiego obrotu spraw rudowłosa nie mogła się spodziewać. Pożoga rozprzestrzeniała się coraz bardziej, swąd dymu unosił się w powietrzu. Jednak Weasley nie przestawała, upartość wreszcie się opłaciła - sędzia zdecydował się wreszcie odpowiedzieć. Napięcie z piegowatej twarzy zniknęło; nim kobieta zdołała odezwać się na słowa mężczyzny, doleciał do nich patronus. Wysłuchała uważnie przekazanej przez koziorożca wiadomości oraz odetchnęła spokojniej wiedząc, że Just nic nie było. Co więcej, poradziła sobie z napastnikami. To cud, aczkolwiek Rhiannon wolała się nie zastanawiać nad jego genezą.
- Kazałam Ohmowi uciekać przez murek, na pewno przeżył - odpowiedziała wreszcie, kierując spojrzenie na Burtencha. Trochę sobie tego życząc, ponieważ wcale nie miała żadnej pewności. - Właśnie chodzi o to, że nie chcę pana zostawiać. Trzymamy się razem - dodała zdeterminowana. Dość już rozdzielania się. - Just kazała zostawić jedną z mioteł, żeby miała możliwość ucieczki. Wsiądę więc z panem na jedną i polecimy do kryjówki, dobrze? - wyłuszczyła plan na najbliższą chwilę. Potrzebowała też potwierdzenia, ponieważ nie chciała zostawiać Tonks bez środka transportu.

| Jeśli to możliwe to chciałabym odłożyć miotłę pod ogrodzenie i polecieć z sędzią do kryjówki.

Patronus Justine ponownie zabłysnął przed nią, by zniknąć zanosząc wiadomość. Tonks jednak wiedziała, że Pomona, do której postanowiła wysłać prośbę o pomoc, miała małe szanse, by zjawić się przed tym, nim pożoga zajmie cały magiczny ogród. Ogień rozprzestrzeniał się szybko i pochłaniał kolejne fragmenty zarówno domu jak i zamrożonego ponownie trawnika.
Od pożaru bezpieczna była już jednak Ria i sędzia, który smutno kiwając głową na zapewnienia rudowłosej, zrobił jej miejsce na miotle. Oboje unieśli się w powietrze opuszczając płonący budynek i ogród. Z powietrza nie dostrzegli śladu Ohma - jego los pozostawał nieznany. Zakonniczka jednak doleciała ze swoim pasażerem bezpiecznie na miejsce, z którego ten teleportował się przy pomocy świstoklika w bezpieczne miejsce. Misja ratunkowa, choć trudniejsza niż początkowo można było zakładać, zakończyła się powodzeniem.
Morgoth cały czas przytomny doskonale wiedział, co dzieje się zarówno wokół niego, jak i z jego ciałem. Poważne rany, jakie odniósł coraz bardziej mu doskwierały, krwawił poważnie i potrzebował pomocy. Niezależnie od niego, jego serce przyspieszało swój bieg próbując zmusić ciało do ostatniej próby ucieczki, wywołując w nim stan bliski ataku paniki. Yaxley doskonale wiedział, co to znaczy, żył ze swoją chorobą wystarczająco długo, by móc przeczuć zbliżający się atak. Ten jednak jeszcze nie nastąpił i młody nestor nie mógł mieć pewności, czy najpierw straci oddech, czy też wcześniej zdąży dopaść go wyczarowana przez niego pożoga.
Dorian pozostawał nieprzytomny.

|Kolejka: Rycerze (24h), Zakon (24h)

Misja Zakonu zakończyła się powodzeniem. Mistrz Gry będzie kontynuował wątek dopóki wszystkie postaci nie wydostaną się z sytuacji zagrażającej ich życiu.

Dorian pozostanie nieprzytomny dopóki ktoś nie podejmie skutecznej próby jego ocucenia.

Opuszczenie mapy jest akcją, która zajmuje całą turę, można ją podjąć tylko jeśli nie jest się atakowanym.

Użycie mgły - Morgoth - 2/4

Esposas - na Morgotha

Poruszanie się w pionie (w polach):
-

Wysokość domu: 4 pola

Mapa:

Żywotność:

Zacisnęła lekko wargi, czując ciepło ognia, który powoli zaczynał zajmować coraz większą powierzchnię i nieubłagalnie zbliżał się też w jej kierunku. Misja, chociaż z początku łatwa, zmieniła się w prawdziwą walkę. Mężczyzna animag leżał dalej, tuż obok niej znajdował się ten, którego różdżkę udało jej się przejąć. Bijące mocno serce kłóciło się z rozumem o o to, co winna zrobić. Mijały sekundy a Pomona nie znajdowała się, nie sądziła, by była w stanie zatrzymać ogień. Miała nadzieję, że Ria zostawiła miotłę, ale i bez niej była w stanie ulotnić się stąd odpowiednio szybko. Pytanie pozostało - co ze śmierciożercą. Najrozsądniej było zabrać go ze sobą. Miała veritaserum, mogli uzyskać informacje, których jeszcze nie znali, ale lot z bezwładnym ciałem nie umknąłby nikomu. Pomona - o czym przekonywała sie z każdą chwilą - nie była w stanie zdążyć. Przesunęła się w kierunku mężczyzny wraz ze swoją iluzją. Jeszcze oddychał. Jasne spojrzenie zawisło nad nim. Zacisnęła wargi. Mogłaby zostawić go na pastwę jego własnej pożogi, ale wtedy, nie miałaby pewności. Jakimś cudem mógłby się jej wywinąć. A oni - oni musieli mieć pewność. Wzięła wdech, czując jak kołacze jej serce. Czy tak właśnie czuł się Brendan? Skierowała w jego kierunku różdżkę. Jej dłoń lekko drżała. To była świadoma decyzja, ale wcale nie znaczyło, że łatwiejsza. Ale miała w pamięci to, że oni nie cofali się przed niczym. Zabijali jej przyjaciół i bezbronnych ludzi. Zamknięcie ich nie przynosiło skutku - nie, kiedy władzę sprawował Malfoy.
- Wybacz. - powiedziała, spoglądając w twarz mężczyzny. Nigdy tego nie chciała. Nigdy nie sądziła, że kiedyś się tego podejmie. Ale wojna rządziła się własnymi prawami. Była bezlitosna i zmieniała ludzi. Ja zmieniła. A ona przysięgła. Nie mogli więcej pozwalać sobie na litość ich przeciwnik od dawna go nie miał. A mimo to, samo podjęcie decyzji było ciężkie. Czuła szklące się lekko oczy. - Lamino. - szepnęła stojąc nad mężczyzną. Skierowała różdżkę w stronę jego szyi, jeśli się nie myli, jeśli zaklęcie się uda, noże powinny przejść prosto przez tchawicę.

| idę w kartkę w stronę Morgotha i rzucam zaklęcie

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 98

Kolejne zaklęcie wyszło Justine lepiej niż perfekcyjnie. Wyczarowane sztylety pomknęły w kierunku wciąż przytomnego, choć rannego Morgotha. Yaxley miał coraz większe problemy z oddychaniem, bezbłędnie mógł rozpoznać początek ataku swojej choroby, z którą borykał się całe życie. Pożoga coraz bardziej się zbliżała, a dym z płonącego domu coraz bardziej drapał w gardła Zakonniczkę oraz Śmerciożercę, którzy znajdowali się najbliżej.

|Kolejka: Zakon (24h), Rycerze (24h)

Dorian pozostanie nieprzytomny dopóki ktoś nie podejmie skutecznej próby jego ocucenia.

Opuszczenie mapy jest akcją, która zajmuje całą turę, można ją podjąć tylko jeśli nie jest się atakowanym.

Użycie mgły - Morgoth - 2/4

Esposas - na Morgotha

Poruszanie się w pionie (w polach):
-

Wysokość domu: 4 pola

Mapa:

Żywotność:

Magia była posłuszna, chociaz w tej chwili wcale jej to nie pocieszało. Serce kołatało się dziwko odmawiając, ale wiedziała, że musiała to zrobić. Zaciskała wargi, łącząc je w cieńką kreskę. Twarz miała łagodną, choć w oczach czaił się smutek i żal. Ogień, a raczej dym, który unosił się kłębami do góry gryzł w gardło. Zdawała sobie sprawę, że ktoś za chwilę wezwie służby, by opanować żywioł, sama wątpiła, by była w stanie to zrobić. Machnęła różdżką, przez myśl przemknęło Finite. Ściągnęła własne zaklęcie kajdan. Pochyliła się nad mężczyzną, wsadziła różdżkę w zęby, jej lewa dłoń pomknęła do głowy. Zaczepiła się na kępie włosów i pociągnęła ją. Chciała je zabrać ze sobą. Możliwe, że mogli wykorzystać jego sylwetkę wraz z wykorzystaniem eliksiru wielosokowego. Potem zabrała się za przeszukanie.  Chciała zabrać wszystko, co mogło jej potencjalnie pomóc. Wszystko, co mogło być jakąś wskazówką. Wszystko, czego mogłaby ich pozbawiać, a co mogłoby przynieść korzyści im. Dłonie przesuwały się po ciele. Szybko, ważąc pozostałe sekundy. Musiała pamiętać, o przesuwającej się pożodze. Ciągle zastanawiała się, gdzie jest Ohm i czy udało mu się przeżyć. Wątpiła, by Homenum mogło jej pokazać pozycję, jeśli udało mu sie uciec. Był nad wyraz zwinny. Ria i sędzia, jeśli wszystko szło według założeń byli już daleko stąd - możliwe, że zbliżali się do kryjówki. Ona zaś musiała jeszcze wezwać miotłę - jeśli ją zostawili - i do nich dołączyć. Przyśpieszyła własne ruchy.

| wyrywam włosy i przeszukuję Morgotha, chcę zabrać co mogę w tak krótkim czasie - ekwipunek, pierścień nestora może, wezmę co dostanę <3  

Morgoth miał coraz większe kłopoty ze złapaniem oddechu. Wiedział, że nie powinien panikować, ale nie potrafił zatrzymać swojego rozszalałego serca, które próbowało przezwyciężyć otrzymane obrażenia i dudniło w jego piersi coraz silniej. Nie mógł więc też zmniejszyć swojej nagłej potrzeby nabrania w płuca więcej tlenu, którego jednak wciąż nie było dość. Wdychany dym zmuszał go do kaszlu, utrudniającego wykonanie jednego, pełnego wdechu na uspokojenie. Brakowało mu powietrza, przed oczami widział kolorowe plamy, w ciele czuł otępiający ból. Mógł próbować walczyć z własnym organizmem, ale była to potyczka z góry skazana na porażkę. Justine mogła zauważyć z bliska problemy, z jakimi borykał się Yaxley tuż przed tym, nim uderzyły w niego sztylety. Młody nestor poczuł przenikliwy ból w klatce piersiowej i w szyi. A potem nie czuł już nic. Precyzyjnie wymierzone zaklęcie przebiło aortę, lewe płuco i serce. Ciałem Morgotha wstrząsnął ostatni dreszcz, po jego brodzie potoczyła się stróżka krwi, a powieki zdążyły opaść, zasłaniając gasnące oczy. Najmłodszy nestor rodu Yaxley w historii odszedł.
Tonks zdjęła zaklęcie kajdan ze zwłok mężczyzny. Jej przeszukanie pozwoliło znaleźć przy nim liczne eliksiry* schowane w zaczarowanej torbie, maskę śmierciożercy, czarny turmalin, magiczny kompas, amulet wyciszenia oraz miotłę. Wyrwała także kępkę jego włosów.

|Na odpis macie 24 godziny

Możecie pisać w dowolnej kolejności.

*Lista znalezionych eliksirów:
Eliksir wiggenowy (2 porcje, stat. 35, moc +5)
Czuwający strażnik (1 porcja, stat. 20)
eliksir Garota (1 porcja, stat. 40, moc +5)
Eliksir uspokajający (1 porcja, stat. 32)
Felix Felicis (stat. 40, moc +20) - 3 porcje
wywar ze sproszkowanego srebra i dyptamu stat. 40, moc +20 - 2 porcje
marynowana narośl ze szczuroszczeta (stat. 40, moc +10) - 3 porcje
kameleon (stat. 40, moc +15) - 2 porcje
smocza łza (stat. 40, moc +15) - 3 porcje

Dorian pozostanie nieprzytomny dopóki ktoś nie podejmie skutecznej próby jego ocucenia.

Opuszczenie mapy jest akcją, która zajmuje całą turę, można ją podjąć tylko jeśli nie jest się atakowanym.

Poruszanie się w pionie (w polach):
-

Wysokość domu: 4 pola

Mapa:

Żywotność:

Potrafiła rozpoznać problemy z którymi się borykał, ale to wcale nie sprawiało, że jej decyzja była prostsza. Taka musiała być w momencie w którym Pomona się nie zjawiała, wiedziała, że nie ma już czasu na to, by spróbować zabrać go z sobą. Nie chciała zabijać, odbierać życia. Nie była panią świata, ani nie chciała być. Ale śmierć od Lamino była łaskawsza niż spalenie w ogniu pożogi. I dawała pewność. Tylko jej, ale nie mogła sobie pozwolić na to, by wypuścić ich teraz. Kępa włosów została w jej ręcę. Wsunęła ją do kieszeni płaszcza i puściła, by zyskać wolne obie ręce, które szybko przesuwały się po zakamarkach płaszcza martwego mężczyzny. Wsadzała do drugiej kieszeni wszystie inne rzeczy, które wyciągała. Nie zastanawiając się jeszcze nad nimi. Torba obfitowała w ilość eliksirów, ale nie przyglądała im się, wyciągnęła z torby miotłę, którą dostrzegła i złapała w lewą dłoń podnosząc się i wyciągając z ust białą różdżkę. Przesunęła się w stronę sylwetki drugiego z mężczyzn. Jasne brwi zmarszczyły się, gdy spoglądała na niego. Przymknęła powieki, biorąc wdech. Odsuwając od siebie wszystko. To nie było łatwe, nie było proste i wiedziała, że będzie to ciężar, który będzie musiała sama nieść.
- Lamino. - wyrzekła raz jeszcze, kierując różdżkę w stronę drugiego z mężczyzn. Wydawał jej się młody. Młodszy od niej. Ale to nie miało znaczenia. Już nie. Celowała ponownie w kierunku aorty.

| idę kratkę w kierunku Doriana, rzucam lamino

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 11

Zaklęcie Justine tym razem nie powiodło się. Noże wbiły się w ziemię wokół ciała nieprzytomnego mężczyzny i zniknęły. Ogień szatańskiej pożogi trawił zaś już sąsiedni dom, rozrastał się z każdą chwilą, dym dusił, gryzł w gardło, powodował łzawienie oczu. I pochłaniając kolejne metry ogrodu, nieubłaganie zbliżał się do młodej Gwardzistki i wciąż leżącego na ziemi, arystokraty.

|Na odpis macie 24 godziny

Możecie pisać w dowolnej kolejności.

Dorian pozostanie nieprzytomny dopóki ktoś nie podejmie skutecznej próby jego ocucenia.

Opuszczenie mapy jest akcją, która zajmuje całą turę, można ją podjąć tylko jeśli nie jest się atakowanym.

Poruszanie się w pionie (w polach):
-

Wysokość domu: 4 pola

Mapa:

Żywotność:

Zawahała się. Jej ręka zadrżała lekko i tylko tyle - albo aż, spowodowało, że jej zaklęcie okazało się niecelne. Skupienia nie ułatwiał też ogień sztańskiej pożogi. Który rozrastał się z każdą chwilą. Ciemny dym wznosił się wysoko i Justine zdawała sobie sprawę, że za chwilę ktoś zaalarmuje odpowiednie organy by zatrzymały szalejący żywioł. Jej czas się kurczył. A zdolności były zbyt małe, by była w stanie powstrzymać ogień. Oczy zachodziły szczypiącymi łazami które powodował dym duszący też gardło. Nabranie oddechu było coraz trudniejsze, przesunęła się jeszcze o krok w kierunku mężczyzny. Szybko, dokładnie. Zaciskając lewą dłoń na trzonku miotły, którą wyciągnęła. Poprawiła ułożenie palców na białej różdżce. Wzięła wdech, choć nie udało jej się to. Płuca zajęły się drapiącym dymem. Zakaszlała, unosząc dłoń by zasłonić usta. Skierowała różdżkę raz jeszcze w kierunku szyi mężczyzny.
- Lamino. - to był jedna z ostatnich, jeśli nie ostatnia szansa. Liczyła, że tym razem magia jej posłucha, a los się do niej uśmiechnie.

| przesuwam się jeszcze kratkę w stronę Droiana

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 29

Noże Justine oraz jej zjawy ponownie wylądowały wokół Doriana nie czyniąc mu żadnej krzywdy. Młody lord Avery wciąż pozostawał nieprzytomny i ranny, jednak żył, i wciąż miał szansę się obudzić. Duszący dym docierał już także i do niego, pożoga była coraz bliżej niechybnie grożąc pochłonięciem także bezwładnego ciała mężczyzny.

|Na odpis macie 24 godziny

Możecie pisać w dowolnej kolejności.

Dorian pozostanie nieprzytomny dopóki ktoś nie podejmie skutecznej próby jego ocucenia.

Opuszczenie mapy jest akcją, która zajmuje całą turę, można ją podjąć tylko jeśli nie jest się atakowanym.

Poruszanie się w pionie (w polach):
-

Wysokość domu: 4 pola

Mapa:

Żywotność:

Plan wychodził dalej, niźli tylko na dziś. Ale magia, która na samym końcu przestała jej słuchać zdawała się podejmować decyzje za nią. Zacisnęła lekko zęby. Dym piekł w gardło a z oczu, na brudne policzki sączyły się łzy. W uszach niczym dzwony, dzwoniła adrenalina. A Justine nie była pewna, czy słone krople spływające w dół powodowane są jedynie ostrym dymem.
Wiedziała jednak, że jej czas kurczy się. Ktoś w końcu zawiadomi Biuro, które będzie musiało opanować Pożogę. A ona, jeśli chciała rzeczywiście i właściwie użyć tych włosów, albo choćby spróbować, nie mogła pozwolić sobie na świadka. Ile razy ktoś uchodził z życiem z takich sytuacji. Spojrzała w nieprzytomną twarz mężczyzny obok. Przesunęła się jeszcze kawałek w okolicę murku. Odwróciła w kierunku Szatańskiej Pożogi. Poprawiła dłoń na rącze miotły, by chwilę później zacisnąć drugą mocniej na różdżce. Tak łatwo, było osądzać im Brendana, gdy zrobił to, co było konieczne. Tak bardzo chcieli ledwie kilka miesięcy temu rzucać się by palić wszystko, co należało do ich wrogów. Które z nich prawdziwie odnalazłoby w sobie siłę, by wypowiedzieć zaklęcie zdolne odebrać życie?
Było jej gorąco, pot spływał po skroni, łącząc się z kroplami gorzkich, łez. Wierzchem dłoni przetarła oczy. Wzięła wdech, czując drapiące powietrze w gardle i nozdrzach. Było jej gorąco, a jednak nie potrafiła powstrzymać ciała i dłoni od drżenia. Musiała się stąd ulotnić i sprawdzić, czy Ria wraz z sędzią dotarła do bezpiecznego miejsca. Do Oazy. Ale najpierw...
Musiała przemóc się raz jeszcze. Było jej chyba niedobrze. Czuła jak żołądek wywraca się, ostrzegając. Ale zwalczyła uczucie, raz jeszcze kierując różdżkę w stronę tętniczy mężczyzny.
- Lamino. - ledwie wyszeptała, prosząc magię, by tam razem jej pomogła. Nie była pewna czy zdoła rzucić je jeszcze kolejny raz.
Najpierw, musiała załatwić im przewagę, choćby znikomą. Może żadną.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 72