Kuchnia

Lucinda nie wiedziała czy rzucone na nią zaklęcie zadziała. Bała się, że będzie zmuszona mówić o tych wszystkich rzeczach, które nigdy nie powinny opuścić jej ust, a już na pewno nie w taki sposób.  Choć zaklęcie skutecznie ją broniło to wcale nie znaczyło, że eliksir przestał działać. Veritaserum wymuszało na nią odpowiedź nawet jeśli nie była w stanie nic powiedzieć i to sprawiało jej ból, którego wcześniej nawet nie przemyślała. Tylko czy mężczyzna w ogóle dał jej szansę na przemyślenie czegokolwiek? Pozwoliła sobie przy nim na coś czego prawdopodobnie już nigdy nie powtórzy. Zaufanie było i będzie największym problemem blondynki. Obdarzanie nim sprawiało jej trudność, ale tutaj nie chodziło o nią. Chodziło o to co mogła wiedzieć i co mogła widzieć. Bez względu na ból i na to co teraz względem niego czuła, a chyba dobrze, że nałożone zaklęcie sprawdzało się tak doskonale bo brakłoby jej słów by wykrzyczeć mu to wszystko co przechodziło jej przez myśli w tym momencie.
Kiedy mężczyzna kolejny raz próbował ściągnąć nałożone na nią zaklęcie i ponownie zasypał ją gradem pytań blondynka przestraszyła się, że mogło mu się udać, ale kiedy ból spowodowany brakiem odpowiedzi wrócił odetchnęła z ulgą. Brzmiało to jak farsa i chyba właśnie nią było. Nie spodziewała się takiego obrotu sprawy, ale chyba finalnie powinna. Sama zgodziła się przyjść na Nokturn i sama zdecydowała się odsunąć na chwile wszelkie podejrzenia. Ponoć człowiek uczy się na błędach chociaż Lucinda nie była pewna czy to nie tyczy się czasem każdego oprócz niej.
Słysząc z ust mężczyzny, że wcale nie chce z nią walczyć aż wzdrygnęła. Blondynka zrobiła krok do przodu, ale zachowując nadal odpowiednią odległość od niego. Kątem oka spojrzała na drzwi i żałowała, że musieli znajdować się właśnie w takim położeniu. Może po prostu tak już miało być? Może to wszystko miało się po prostu skończyć dzisiejszego dnia i dać jej największą nauczkę od życia? On nie chciał z nią walczyć, a ona nie chciała walczyć z nim, ale tak naprawdę po tym wszystkim nie miała większego wyboru. Może właśnie dlatego w jej myślach pojawiło się pewne drętwota. Może przynajmniej będzie miała szansę na ucieczkę.

The member 'Lucinda Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 55

Drew ponownie spróbował ściągnąć rzucone przez Lucindę Silencio, jednak i tym razem magia go zawiodła; sama Lucinda również nie miała szczęścia - różdżka rozgrzała się pod jej palcami, ale wiązka zaklęcia minęła cel, trafiając w ścianę na lewo od Macnaira. Czas mijał - a wraz z nim mijało działanie serum prawdy.

Działające zaklęcia i eliksiry:
Veritaserum: 4/10
Silencio (Lucinda)

Aktualna kolejka: Lucinda, Drew

W razie pytań - zapraszam. <3

Nie oczekiwała, że zaklęcie jej się uda. Nigdy nie była dobra w zaklęciach niewerbalnych, ale chyba miała po prostu nadzieje, że chociaż raz nie będzie musiała naprawdę z nim walczyć. Przez całą swoją znajomość nie robili niczego innego. Przyzwyczaiła się już do kąśliwych uwag i do tego, że ciągle o coś się ze sobą przepychali. W pewnym momencie stało się to dla niej normalnością, za którą pewnego dnia przyjdzie jej pewnie zatęsknić chociaż w tym momencie nawet o tym nie myślała. Było jej już wystarczająco trudno zważywszy na fakt, że nie widziała dla siebie drogi ucieczki. Oczywiście veritaserum mogło być tylko początkiem. Skoro miała już teraz pewność, że mężczyzna był wysłannikiem Voldemorta to skąd mogła wiedzieć czy zaraz nie zjawią się tu inni? Próbował dowiedzieć się od niej prawdy, której tak naprawdę nie znała. Była w tym wszystkim jeszcze nowa. Wiele spraw tak naprawdę jeszcze nie rozumiała i ciągle starała się z tym jakoś pogodzić. Wybrał sobie zwyczajnie złą ofiarę, ale skąd mógłby o tym wiedzieć? Czy chociaż to przemyślał? Była bezużyteczna, a teraz była też i zdrajcą, której przyjdzie zapłacić dużą cenę za postawienie wszystkiego na jedną kartę. Wydawać by się mogło, że pewną kartę.
Zawiedziona skutkiem zaklęcia jeszcze raz przeniosła spojrzenie na drzwi. Gdyby chciała pobiec na pewno by ją złapał. Nie było stąd innego wyjścia nawet gdyby chciała po prostu wyparować. Właśnie w takich momentach jak ten teleportacja była szczególnie ważna, ale przecież… jej także już nie miała.
Blondynka automatycznie uniosła rękę do czoła jakby niekoniecznie wierząc jeszcze w to w co się w ogóle wpakowała. Nie żałowała już nawet samej siebie w końcu nikt nie był temu winny tylko ona i jej głupie patrzenie na ludzi. Ciągle starała się znaleźć dobro tam gdzie go nie ma i w ludziach, którzy nigdy nie powinni pojawić się w jej życiu, a już na pewno nie w taki sposób, w jaki pojawił się on. Już ten sam fakt bolał wystarczająco i może dlatego chcąc by poczuł to co ona pomyślała deprimo. Miała marne szanse na to, że jej się uda, ale to przychodziło do niej samo.

The member 'Lucinda Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 58

Ciężko było uwierzyć, że różdżka znów odmówiła mu posłuszeństwa i nie przyniosła żadnych pozytywnych skutków. Zdawał sobie sprawę, że czas nie był jego sprzymierzeńcem, a dziewczyny – im dłużej trwało to odbijanie piłeczki tym szybciej uda jej się wyrwać z sideł eliksiru. Nie miał drugiej porcji; to była jego ostatnia szansa, aby móc czegokolwiek więcej się dowiedzieć.
Nigdy nie patrzył na nią z perspektywą wykorzystania do własnych celów, to było absurdalne. Gdyby zależało mu jedynie na informacjach już dawno siedziałaby zamknięta w celi, bez różdżki i z kompletnie rozplątanym językiem. Było jednak zupełnie inaczej; nie atakował jej, starał się też zachować spokój oraz nie poddawać emocjom i instynktowi, który wołał o zaczerpnięcie zaklęć z innej dziedziny, szczególnie w chwili, gdy tuż obok niego pomknął promień zaklęcia.
Tylko na moment powędrował wzrokiem w okolice ściany, gdzie rozmył się czar, a następnie powrócił do jej oczu. Buchały nienawiścią, niezrozumieniem i złością – widział już to, pamiętał feralne spotkanie w Latarni, gdzie doszło do ich pierwszego, poważnego pojedynku. Czyżby owy wieczór miał zatoczyć koło? Nie chciał tego, naprawdę liczył, że uda się tego uniknąć.
-Finite Incantatem.- szedł w zaparte, musiało mu w końcu wyjść. -Odpowiedz na moje poprzednie pytania.- rzucił nie ruszając się nawet o milimetr. Nie mógł wiedzieć jakimi zaklęciami pragnęła go poczęstować, ale gdzieś w głębi siebie czuł, że chciała, aby zabolało.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 75

Lucinda nadal próbowała obezwładnić przeciwnika, jednak zaklęcia niewerbalne nie należały do prostych; promień rzuconego przez nią Deprimo rozmył się, nim zdążył dotrzeć do celu. Chwilę później czarownica mogła poczuć, jak rozprasza się magia, do tej pory odbierająca jej możliwość mówienia. Silencio przestało działać, ściągnięte skutecznym zaklęciem Drew. W tamtej chwili nic nie powstrzymywało już Zakonniczki przed udzieleniem odpowiedzi na otrzymane pytania - a veritaserum wciąż działało.

Silencio przestaje działać wraz z rozpoczęciem tej tury, veritaserum zmusza Lucindę do udzielenia szczerej odpowiedzi na pytania zadane przez Drew (przed podjęciem jakiejkolwiek innej akcji). Ponieważ wątek przyjął formę pojedynku i tury są krótsze niż w przypadku luźnej rozgrywki, należy przyjąć, że w czasie jednej kolejki Lucinda jest w stanie udzielić rozbudowanej odpowiedzi na jedno pytanie.

Działające zaklęcia i eliksiry:
Veritaserum: 5/10

Aktualna kolejka: Drew, Lucinda

W razie pytań - zapraszam. <3

Czuł, że zaklęcie było udane – wężowe drewno w końcu go nie zawiodło. Powiadano, że do trzech razy sztuka i cieszył go fakt, że tym razem porzekadło było trafne, choć nie zmieniało to faktu, iż winien był bardziej skupić się na owej dziedzinie magii podczas swych treningów. Dostał wycisk na Moście i tylko kunszt Rosiera sprawił, że wówczas stał tutaj przed dziewczyną. Gdyby dopadli go aurorzy nie byłoby tak kolorowo. - Incarcerare.- wypowiedział właściwie zaraz po poprawnej inkantacji licząc, że kupi tym trochę czasu w przypadku kolejnej niemocy. Lucinda była zdolną czarownicą i pokazała to niejednokrotnie, nie zamierzał tego lekceważyć.
-Imiona i nazwiska. Wszystkich, którzy są w Zakonie Feniksa.- zawtórował swe pytanie naciskając na ostatnie dwa słowa. Zdawał sobie sprawę, że nieustannie wtórował się, ale dokładne działanie eliksiru było mu nieznane, kiepski był z niego alchemik.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 27

Selwyn wiedziała, że tym razem rzucone przez mężczyznę zaklęcie powiodło się, a jej język został rozwiązany. Nie mogła się już bronić przed słowami chcącymi wypłynąć z jej ust dlatego niemal od razu odpowiedziała na zadane pytania. - Alexander Farley, Archibald Prewett, Benjamin Wright, Brendan Weasley, Charlene Leighton, Florean Fortescue, Frederick Fox, Hannah Wright, Justine Tonks, Kieran Rineheart, Lorraine Prewett, Marcella Figg, Samuel Skamander, Sophia Carter – odpowiedziała skupiając się jedynie na osobach, z którymi kiedykolwiek chociaż raz rozmawiała lub z widzenia znała.  - Cyrus Snape, Jackie Rineheart, Hereward Bartius, Vera Leighton, Constantine, Josephine – z jej z ust padały nawet imiona jedynie usłyszane na zebraniu i byli to ludzie, których nie znała i żałowała, że kiedykolwiek coś o nich usłyszała. - Anthony, Frances,  Asbjorn, Malcolm, Eileen, Billy, Gabriel,  Susanne, Julia  – mówienie o tym przychodziło jej z trudem, ale wiedziała, że nie ma innego wyboru. Sama nigdy z własnej woli nie wymieniłaby tych wszystkich imion i nazwisk.
Nie była dobrą osobą do przesłuchań. Nie wiedziała zbyt wiele, a nawet jeśli coś wiedziała to większość rzeczy odbywało się poza nią. Ona dawała Zakonowi różdżkę i pomoc zawsze kiedy jej potrzebowali. -  No to zabierz mnie do nich, zamknij albo zabij, ale zostaw tych ludzi w spokoju - wiedziała, że tego nie zrobi. Wiedziała, że prędzej wykorzysta obie opcje niż na cokolwiek przystanie. Tak naprawdę nie byłaby w stanie już uwierzyć w żadne słowo i to chyba w końcu można było nazwać przejawem jasności umysłu.
Lucinda wymierzyła różdżkę w stronę drzwi mając nadzieje, że jeśli się uda to właśnie daleko za nimi się znajdzie  – Abesio  – walczyła, ale magia po prostu nie chciała jej słuchać dlatego musiała zrobić wszystko by stąd uciec. Miała nadzieje, że to wystarczy by ją stąd wyprowadzić.

The member 'Lucinda Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 73

Drew wykazał się przezornością, starając się zawczasu uniemożliwić Lucindzie opuszczenie pomieszczenia, jego zaklęcie okazało się jednak nieudane, a czarownica natychmiast wykorzystała okazję - wraz z wypowiedzeniem inkantacji zniknęła z kuchni, by w następnej sekundzie pojawić się na korytarzu przed mieszkaniem Macnaira, kilka metrów od prowadzących do niego drzwi. Za sobą miała ścianę, przed sobą - dosyć stromą klatkę schodową, ze stopniami prowadzącymi jedynie w dół.

Drew - zostałeś w pomieszczeniu sam, w tej chwili oczywiście nie widzisz Lucindy, zobaczysz ją jednak, jeśli wyjdziesz na korytarz. Ze względu na to, iż jest to pojedynek, takie przemieszczenie się będzie policzone jako akcja.

Działające zaklęcia i eliksiry:
Veritaserum: 6/10

Aktualna kolejka: Drew, Lucinda (zgodnie z opisem zaklęcia Abesio, Lucinda podejmuje akcję jako ostatnia)

W razie pytań - zapraszam. <3

Jego twarz wciąż pozostawała w kamiennym skupieniu, jednakże w środku wszystko drżało - emocje nim targały, uśpione demony z każdą chwilą coraz intensywniej pchały się na zewnątrz na skutek rosnącej złości, ale wiedział, iż musiał je powstrzymać. Dziewczyna okazała się znacznie lepiej trzymać nerwy na wodzy i różdżka jej nie zawiodła; znał jednak ów inkantację, wiedział że nie mogła oddalić się, aż nadto. Momentalnie uchylił drzwi i wybiegł przez nie na korytarz. Zapewne nie ryzykował nader wiele, sąsiadów nie miał okazji widzieć od dawien dawna - być może już umarli albo po prostu trwają w alkoholowym cugu. -Lucindo, zatrzymaj się.- rzucił spostrzegając dziewczynę, w której stronę wyciągnął różdżkę. Musiał jej użyć, jeśli nadal będzie chciała uciekać. -Jeśli jednak wolisz.- pokręcił głową na całą abstrakcyjność owej sytuacji - naprawdę miał wyciągać z niej informacje w korytarzu? Cóż, najwidoczniej nie miał wyjścia, Quentin wspominał, że veritaserum nie działa nader długo. -Ministerstwo, opowiedz mi wszystko co wasza organizacja wie o jego spaleniu?- uniósł brew rozglądając się na boki, wiedział że będzie stawiać opór, ale nie przypuszczał, że różdżka tak bardzo odmówi mu posłuszeństwa.

To wszystko wyglądało już jak kiepski żart. Jeżeli chciał ją pojmać mógł to zrobić od razu, wtedy także mógł dolać jej veritaserum lub po prostu torturować. Nie spodziewał się chyba, że kilka kropel eliksiru sprawi, że całkowicie straci zdolność logicznego myślenia i nie doda dwa do dwóch? Nawet teraz kiedy blondynka po prostu teleportowała się za drzwi mieszkania mężczyzny ten nie miał zamiaru odpuścić. Wyglądało to tak jakby nie do końca wiedział co jeszcze powinien zrobić, a Lucinda była już po prostu tym wyczerpana. Pozwalał jej myśleć, że w ogóle ma jakieś szanse by się stąd wydostać by zaraz na środku korytarza zasypywać ją pytaniami o Ministerstwo. Wiedziała, że nie będzie w stanie nie udzielić odpowiedzi, bo wykorzystała swoją szansę na zaklęcie używając teleportu, ale zwyczajnie nie rozumiała tej przepychanki. Jeżeli się na coś zdecydował i jeżeli coś zaplanował to powinien być w tym konsekwentny, a ona czuła się jak w trakcie jakichś cholernych zawodów: kto pierwszy ten lepszy. Blondynka już miała zbiec po schodach kiedy zatrzymało ją jego pytanie. Odwróciła się kręcąc głową ciągle nie do końca biorąc do siebie to co właśnie tu miało miejsce. - Wiemy, że Ministerstwo spłonęło przez szatańską pożogę i wiemy, że to ich… wasza sprawka. Pożoga przyjęła kształt węży, a ja sama omal tam nie spłonęłam. Alex opowiedział o wszystkim co się tam stało. Wiemy, że Mulciber rzucił na niego nemo i że kazał mu się stawić w Ministerstwie w dniu spalenia. Wiemy, że prócz Mulcibera był tam Goyle, Yaxley, drugi Mulciber oraz Deirdre. Kiedy zniknęliście w świstokliku poleciały pożogi, które pochłonęły cały budynek zabijając mnóstwo osób. Zakonnicy wspominali o dziwnych anomaliach podczas pożaru: nagle pojawiająca się bariera odrzucająca na kilka metrów czy rozdzierająca się przestrzeń, z których mknęły zaklęcia. - powiedziała niemalże na jednym wdechu. Nie pamiętała wszystkich faktów ze spotkania, ale opowieść Alexa z wiadomych względów najbardziej utknęła jej w pamięci. Nie zastanawiając się nawet przez chwile Lucinda skierowała różdżkę w stronę mężczyzny i rzuciła - Petrificus Totalus – nieważne czy jej się uda czy nie skierowała swoje kroki w stronę schodów chcąc jak najszybciej zniknąć mu z zasięgu wzroku.