Trakt kolejowy

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 23

Kiwnął głową, zgadzając się ze słowami Steffena. Ludzie z ministerstwa nie powinni stawiać stopy na terenach Somerset, był przekonany, że w Londynie wiadome było, jakie tereny sprzymierzyły się z Sojuszem, a przez to poniekąd też z Zakonem Feniksa, że Dolina Godryka — choć niezbyt imponująca w porównaniu ze stolicą — stała się swoistym centrum oporu, dla Castora znacznie ważniejszym niż Plymouth, wszak nie należał do oficjalnych struktur podziemnego ministerstwa. Zacisnął mocniej szczęki — szmalcownicy, zwłaszcza ci działający wyłącznie lokalnie — mogli nie mieć tej wiedzy, albo dać przekonać się wystarczająco wypchaną sakiewką, by wejść z taką butą na tereny Abbottów.
Ale to tylko i wyłącznie ich niedoczekanie.
Uśmiechnął się, krzywo — bo jednak spodziewał się, że może Jim miał okazję kogoś poznać, pomóc im w tym, co później (wierzył, może odrobinę na wyrost, że wyjdą z tego cało, że poradzą sobie z wrogiem, kimkolwiek by oni nie byli) — ale mimo wszystko z wdzięcznością. Dobrze było widzieć, że Jim nie panikował, Steff znał się na podobnych akcjach znacznie lepiej od blondyna. I dobrze. W pojedynkę mogliby sobie nie dać rady, ale dzisiaj, ze wszystkimi ich umiejętnościami skumulowanymi w jednym miejscu, stanowili siłę, z którą trzeba było się liczyć.
— Ten z krwią na brodzie — odezwał się wreszcie, wskazując na ledwo kontaktującego chłopaka. — Jack Montgomery, krukon, rocznik Sheili. Ten drugi to Brown, młodszy brat tego, co był z tobą w dormitorium Steff, jak mu tam było... Chyba Stanley? — próbował przypomnieć sobie imiona i nazwiska chłopaków, bo pamiętał ich wszystkich, przede wszystkim spacerujących po korytarzach Hogwartu, ale także przemierzających dróżki Doliny Godryka. To nie były kolejne anonimowe ofiary.
Nie pozwoli, by nimi były.
— Mam świstoklik — zwrócił się do Cattermole'a, wskazując na wisior z liściem klonu, który miał zawieszony na szyi. Jednocześnie spojrzał w kierunku Jamesa, także i jemu pokazując wisiorek. — Trzymaj się blisko, dobra? Postaramy się podejść jak najbliżej chłopaków, musicie się wszyscy złapać... — wytłumaczył odruchowo, chociaż zazwyczaj zastanawiał się nad sensem podobnych wprowadzeń. Zazwyczaj jednak towarzyszyli mu inni Zakonnicy, którzy nie potrzebowali takiego wyłuskania, ale Jim... Nigdy nie był w jego pamięci najpilniejszym uczniem, Castor nie był pewien, czy w ogóle pamiętał, jak bezpiecznie podróżować świstoklikami.
— Jak tak ci zależy, zaraz dołączysz do swoich koleżków! — zawołał jeden z jeszcze anonimowych rzezimieszków, wyciągając różdżkę przed siebie. Castor nie miał pojęcia o tym, co założył Steffen, jaki plan urodził się w jego głowie, ale tamta dwójka znajdowała się w krzakach, wśród roślinności, a to Castor potrafił wykorzystać przeciwko nim.
Z drugiej strony trafiony zaklęciem Jamesa kolejny z rzezimieszków począł puchnąć, czemu towarzyszył nieprzyjemny dla ucha krzyk.
— Dobrze, Jim. Teraz jeszcze drugiego — uśmiechnął się kątem ust z wyraźnym zadowoleniem. Sam pochylił się, pragnąc pozostać jeszcze niewidoczny przez ostatnie kilka sekund, zanim sam cisnął kolejnym zaklęciem. — Planta auscultatoris — pragnął sprawić, żeby rośliny, które otaczały obydwu szmalcowników oplotły się ciasno wokół nóg, rąk i tułowia mężczyzn, unieruchamiając ich i uniemożliwiając wyjście z krzaków.

The member 'Castor Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 27

Rozumiał zdziwienie Steffena, tak jak i jego złość i frustrację. Do tej pory wierzył, że maleńka Dolina Godryka, która jest typowo czarodziejskim miasteczkiem, a może wioską będzie oazą na pustyni, wyspą na wzburzonym morzu, gdzie będą mogli znaleźć schronienie. Pojawienie się tu tego znaku i szmalcowników sprawiało, że poczuł się jak na świeczniku i czuł w kościach, że wkrótce wydarzy się coś, co zmusi ich wszystkich do ucieczki. Mieli już wóz, mieli konia — być może to był odpowiedni moment by się stąd ewakuować. Ale teraz skoncentrował się tylko na tym by przepędzić stąd tych ludzi. Był wściekły, a w tym stanie popełniał głupoty. Jego odwaga częściej była tyle własną interpretacja brawury, która go cechowała. Napotykając na zagrożenie w towarzystwie Eve, właśnie w tym dniu, w jej urodziny, gdy miał nadzieję poprawić ich relację wzbudziła w nim nienawiść do tych ludzi, którzy z buciorami włazili w ich życie. I choć nie czuł się tu wcale, jak w domu, nie chciał uciekać. Podróżować, przemieszczać się, ale nie kryć przed takimi jak oni.
Zerknął na Steffena, a później na jego ruch różdżki. Thomas pokazywał mu już taki, ale coś się nie zgadzało. Nie był pewien, czy to tak miało działać. Kiwnął mu głową, nie mając pojęcia, że jego próba okazała się nieskuteczna — czekał więc na krótką reakcję, analizując jeszcze przez chwilę słowa Castora. Rocznik Sheili. Od razu pomyślał o siostrze. O tym, że idąc tą drogą mogła zostać schwytana tak samo jak oni. Przełknął ślinę i zacisnął żeby, mszcząc gniewnie brwi. Skinął głową Sproutowi, dostrzegając wisior, ale jego obecność nie sprawiła, że on sam poczuł się pewien. Ta magia była mu obca, a podróży nie doświadczył zbyt wiele razy. Nie stać go było na taki luksus.
Zaklęcie trafiło w jednego z czarodziejów, zaczął puchnąć, ale wtedy też zorientowali się, że jest ich więcej. Skinągł głową Castorowi — mieli się trzymać blisko niego, by w razie czego się ewakuować. Jak mieli się ewakuować świstoklikiem, jeśli nie moli dotykać Steffena? Co on zamierzał? Zerknął na przyjaciela, który leciał w kierunku szmalcowników, potem zerknął kontrolnie na Castora i podniósł się z kolan.
— Lapifors! — Znał to zaklęcie, nauczył go brat. Thomas. Nieszliwego królika zjedzą na obiad. Czy to będzie kanibalizm? Czy jeśli go pokonają, to wróci do swojej naturalnej formy?

The member 'James Doe' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 29

Czuł się trochę jak Jim, choć mieli przecież różne położenie życiowe i stan majątkowy. Ale Castor wychował się w Dolinie - szmalcownicy wtargnęli więc do miejsca, które było jego od zawsze. Steff i Jim wybrali to miejsce, licząc na spokój, na bezpieczeństwo. Sprowadzili tutaj swoje żony, które obiecali chronić. Opuścili Londyn, obydwoje w traumatycznych okolicznościach - Jima bał się pytać, widział wtedy coś dziwnego w jego wzroku. Coś musiało go tam złamać, a Steff nie chciał widzieć takiego Jima, bo James był w jego opinii niezniszczalny. On był kujonem a Jim potrafił komuś przywalić i nigdy nie okazywał wątpliwości, zawsze tak było. Sam Steff miał sporo wątpliwości w kwestii wyprowadzki z miasta - w teorii w stolicy nikt go nie szukał, miał blisko do pracy, nie chciał wzbudzać podejrzeń, nie był jeszcze wtedy z Bellą. W praktyce - widział plamę krwi pod drzwiami do mieszkania sąsiadki z parteru. Była kochaną starszą panią, dawała mu czasem słoiki z gulaszem. Po jej śmierci nie mógł już tam zostać, chciał uciec do Doliny, na ziemie Abbottów, na ziemie Sojuszu Kornwalijskiego. Gdzieś, gdzie będzie spokojnie. Już Mroczny Znak w styczniu zachwiał jego wiarą, a teraz to działo się znowu. Siły Ministerstwa, tutaj. W miejscu, które obiecało mu bezpieczeństwo, choć może powinien być mądrzejszy i nie spodziewać się bezpieczeństwa nigdzie.
Czy to dlatego nie wychodziły mu żadne zaklęcia? Czy dał się zjeść stresowi, gdy powinien być opanowany? Czy atak na własny dom bolał bardziej? Rzucił Dotyk Midasa, ale czuł, że się pomylił. Chyba nie miałby odwagi testować tego zaklęcia, jak po prostu. Rośli mężczyźni odwrócili się w jego stronę, a on nagle poczuł strach - szczególnie, że widział, że patrzą też ponad jego ramieniem. Na Castora, na Jima.
Słyszał, co Castor mówił o tych chłopakach. Rocznik Sheili, byli od niego młodsi. Nie mogą ich tu zostawić.
-Jednak możecie mnie dotykać! - krzyknął przez ramię do kolegów. Jeden z mężczyzn ruszył w jego stronę. Był taki wysoki...
-Bombino! - warknął, wiedząc, że jako żaba nie zdoła utrzymać różdżki. Chłopcy szarpali się z pozostałymi mężczyznami, jeden zaczął już uciekać. Steffen, Castor i Jim kupili im czas.
-Wiejmy. - szepnął, gotów przemienić się w szczura. Młodzieńcy uciekli, to się liczyło - oni też musieli, zanim ich zauważą.

szafka czy wiejemy?

wiejemy, /zt!

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 60