Pokój muzyczny

Czy fakt, że Primrose miała w swoim otoczeniu tak niewiele żeńskiego towarzystwa faktycznie był w całości zaletą? Craigowi trudno było to określić. Taka siostrzana rywalizacja mogłaby jej czasem wyjść na dobre. Wiele się tez mówiło, że nie ma lepszej przyjaciółki i powierniczki sekretów, niż rodzona siostra. Jeśli kiedyś w przyszłości Craig doczeka się córek, oddałby wszystko aby móc oglądać jak rozwija się właśnie taka relacja. Trochę rywalizacji, podbierania sobie sukienek i wstążek, ale w rzeczywistości więź mocniejsza niż stal. Cieszył się jednak, że Primrose była zadowolona z tego, co otrzymała od rodziny.
Wyglądało na to, że podczas jego pobytu we Francji zadziało się więcej niż chciałby. Dużo bardziej niż polityka zewnętrzna liczyła się dla niego sytuacja w samej rodzinie. Wieść o tym, że Primrose po raz kolejny doznała przykrości ze strony jakiegoś lorda sprawił, że Craig poczuł iskierkę zirytowania. Czy już naprawdę nie było wśród arystokracji kogoś, kto miałby trochę szacunku dla utalentowanej, rezolutnej i odważnej kobiety? Może właśnie na tym polegał problem, że coraz więcej szlachciców wolało mieć u swojego boku ładne, przystrojone w falbanki, ale jednocześnie bezwolne lalki? Nie rozumiał zupełnie takiego podejścia, życie z kimś bez choćby odrobiny wigoru musiało być niezwykle samotne i monotonne. Ale co kto lubi.
Nie skomentował już w żaden sposób słów Primrose. Jeśli uważała, że sprawa była zamknięta, jemu także pozostało to zaakceptować. Chciałby się dowiedzieć więcej, oczywiście, ale chyba nie było sensu tego bardziej rozdrapywać. Wiedział, że jeśli miałyby być z tego powodu jakieś problemy w przyszłości, wtedy na pewno zostanie poinformowany i będzie mógł podjąć właściwe akcje. I absolutnie wierzył w to, że Primrose mogłaby powiedzieć coś, co uraziłoby dumę Rosiera - chociaż spodziewał się raczej że kobieta powiedziała mu po prostu prawdę, która była trudna do przełknięcia dla wrażliwego ego różanego lorda.
Zmartwienia odeszły z resztą zaraz w niepamięć, Craig także nie mógł odmówić sobie uśmiechu, kiedy zobaczył jak uradowana była kuzynka na wieść o jego decyzji. Na Salazara, chyba przecież mógł skorzystać z wakacji od czasu do czasu, prawda? Jedyną rzeczą ważniejszą dla Burke'a od pracy była właśnie rodzina.
- Chodźmy, pora na podwieczorek - wstał z siedziska, oferując kuzynce swoje ramię. Do Festiwalu Lata była jeszcze chwila, mogli się więc wykorzystać ten czas jak tylko będą chcieli.

zt