First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 52

--------------------------------

#2 'Azkaban' :

Dziób Ministra minął nogę Tristana, który uskoczył w zgrabnym, iście baletowym piruecie. Utrzymując przy tym pełną równowagę i grację, nawet pomimo obumarłej ręki wiodącej. Gęś uderzająca w próżnię zatoczyła się do przodu i upadła na ziemię. Zastukała przy tym trzy razy rozpaczliwie dziobem wypuszczając wciąż lśniącą jasnym blaskiem różdżkę. Tuft nie odpowiedział na pełne pogardy uwagi Tristana, uparcie stukał tylko dziobem - STUK, STUK, STUK.
Wtedy jednak przerwanie zaklęcia przez Cadana okazało się udane i zamiast gęsi na podłodze znalazł się trzęsący się ze strachu minister.
- C-c-cela trzy - wyszeptał wskazując stronę korytarza wolną od dementorów.
Zaklęcie Ramseya nie pozwoliło mu nic wykryć. Trudno jednak było stwierdzić czy oznaczało to, że w pobliżu nic nie ma, zaklęcie nie zadziałało, czy może uwagę Mulcibera rozproszył imponujący patronus Alexandra. Świetlista wrona pojawiła się w górze, rozjarzyła wręcz rażącym światłem, a następnie wybuchła odrzucając wszystkich w tył. Tristan uderzył plecami o masywne drzwi, na których widniał numer 340. Ramsey upadł na ziemię zanim jego plecy dotknęły ściany. Lecąc dostrzegł pojawiającego się we mgle kolejnego dementora patrzącego wprost na niego. Mulciber stracił całą nadzieję na wydostanie się stąd kiedykolwiek. Przez chwilę, pod ciemnym kapturem zdawało mu się, że dostrzega wykrzywioną w nienawistnym uśmiechu twarz jedną z jego ofiar, która zza grobu przyszła się mścić. Cadan podobnie jak Alexander uderzył głową w sufit i zwalił się ciężko na podłogę. Minister leżący zaś na ziemi przejechał po niej brzuchem kilkanaście metrów ślizgiem.
Poprzedni patronus Selwyna całkowicie zniknął. Kormoran Goyle'a bladł z każdą minutą, coraz słabiej zatrzymując i mgłę i dementorów. Wszystkich znów ogarniać zaczęła beznadzieja, przygaszenie i uczucie klęski.

| Na odpis macie 48h.

ST uniknięcia dziobnięcia to 80, do rzutu doliczana jest podwojona statystyka zwinności.

Pula zdrowia:

Pula poczytalności:

Mapa:

Eliksir wielosokowy: 12/20; Alexander 11/20

Zasady zaklęć w Azkabanie i naliczania punktów poczytalności znajdują się w pierwszym poście.

Nie zdążył nic zrobić, kiedy wybuch cisnął nim o ścianę, poczuł ból: przeszywający, na ułamek sekundy obezwładniający całkowicie. Niemożliwym było, by ich klątwy zawiodły, a Selwyn wyrwał się spod kontroli Mulcibera: to musiało być działanie anomalii, silniejsze, niż kiedykolwiek dotąd zdarzyło mu się doświadczyć. Mulciber miał rację, ich potęga była dokuczliwa nie tylko dla nich, ale także dla białej magii, być może - jako antagonistyczną - zbyt mocno ją osłabiając. Musieli działać szybko, dojść celu zanim zdziczała moc magii przytłoczy ich całkiem, odbierze rozum, wolę i siły do działania, tak psychiczne, jak czysto fizyczne.
- Trzeba to zatrzymać. - Obejrzał się na ministra, Goyle wiedział co robić, Selwyn wciąż nie wykonał rozkazu Ramseya - jeśli ten chłystek posiadał jakąkolwiek formę mocy, musiał przynajmniej spróbować ją spożytkować na ich korzyść. - Rzuć patronusa w mgłę - rozkazał więc Tuftowi, zrywając się na nogi, jego strach wydawał się naturalny, wyraźnie zdecydował się im powiedzieć więcej, niż wcześniej - i choć wciąż nie przekazał, co dostrzegł w trakcie zwiadów, to ani oni nie mieli lepszego tropu niż wskazany przez niego, ani mgła najwyraźniej nie zamierzała się wycofać. - I prowadź - musieli iść do przodu, niezależnie od tego, co zrobią dementorzy - ich skupisko nie wieszczyło niczego dobrego. - Biegiem - nie sądził, by musiał go poganiać, nie wyglądało na to. Przeciwnie, minister sprawiał wrażenie, jakby chciał się stąd oddalić jak najszybciej - co tylko częściowo mogło mieć przełożenie na to, co tam widział. Nie opowiedział im o tym, choć taki otrzymał rozkaz - może po prostu nie widział nic, zapomniał mu powiedzieć, że powinien mieć otwarte oczy przy obserwacji. Kiedy znajdą się dalej od mgły, z pewnością ponowi rozkaz - teraz potrzebowali chwili prywatności. Wyjął z kieszeni nieswoją różdżkę, a tę należącą do Saundersa, którą świsnął w powietrzu, wypowiadając inkantację zaklęcia:
- Lumos -  po czym podążył za ministrem.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'Azkaban' :

Na pewno żałowałby, że nie odnotował pokazowego piruetu Tristana, lecz miał wtedy inny problem na głowie. Wyczarowywanie patronusa z minuty na minutę stawało się coraz trudniejsze. Na dodatek wzmocnienie zdolności magicznych, o które zadbał wcześniej Mulciber, na pewno już przestać działać. To powodowało, że Cadan musiał się bardziej postarać przy próbie zmaterializowania cielesnego przewodnika, chyba jedynego sposobu na utrzymanie dementorów z dala od ich grupy. Goyle czuł się coraz gorzej, zwątpienie powoli wypełniało jego wnętrzności, zaś znikąd nie nadchodziła żadna nadzieja. W takim oto stanie winien był myśleć o przyjemnych wspomnieniach ze swojego życia i to, że nie posiadał ich za wiele nie zmieniało absolutnie niczego. Oczekiwano od niego jednego i on także wymagał od siebie wiele, przynajmniej w tamtej chwili.
Nic dziwnego, że odczuł przygnębienie podczas próby zdjęcia z Ministra zaklęcia, za pomocą którego był wojowniczą gęsią. Mogli niby chwilę odczekać, żeby mężczyzna powrócił do normalnego stanu trochę później, lecz nie mieli już czasu do stracenia. Koniecznością okazał się wywiad, którego Tuft się podjął z nieswojej woli. Prawdopodobnie miał im wiele do powiedzenia skoro tak zależało mu na uwadze. Taka szkoda, że żaden z nich nie rozumiał gęsiego gęgania.
Nie domyślał się o co chodziło z tą celą numer trzy, lecz nie zamierzał się nad tym zastanawiać na środku korytarza z pojawiającymi się co i rusz dementorami. Zamierzał raczej rzucić się do ucieczki, lecz patronus rzucony przez Selwyna wybuchnął niestabilną magią, która rzuciła Cadana pod sam sufit. Żeglarz wyrżnął rażony energią zaklęcia i tuż po lądowaniu przeklął, machinalnie łapiąc się za głowę. Był coraz mocniej rozeźlony tymi przeklętymi anomaliami. Mimo wszystko zerwał się na równe nogi, kontynuując bieg w kierunku wskazanym przez Ministra.
- Expecto Patronum - zażądał ponownie, celując kolejny raz we mgłę z dementorami. Którzy winni zdychać, nie czaić się tuż poza zasięgiem patronusa. To jednak nie na tym musiał się skoncentrować, a na przyjemnym wspomnieniu. Znów przywołał sylwetkę Hjalla, bowiem nie bez powodu jego narodziny oraz późniejszy proces, powiedzmy, wychowania zaliczył w poczet najszczęśliwszych chwil w swoim życiu. To właśnie dzięki temu udawało mu się dokonać niemożliwego, czyli nadać materialną formę kormoranowi. Niestety więzienie coraz mocniej wysysało z niego szczęścia, zatem nie mógł mieć pewności czy tym razem mu się powiedzie.

The member 'Cadan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 8

--------------------------------

#2 'Azkaban' :

Kiedy różdżka niczego nie wykazała, zerknął na Tristana i jeszcze raz wzniósł oczy, ku świetlistej wronie, której zadaniem było odgonić zbliżających się ku nim dementorów. Nie jego winą było, że przyciągała jego wzrok, nie działo się tak również bez powodu. Patronus był bardzo potężnym zaklęciem, wiedział, że czarna magia, która go naznaczyła nigdy nie pozwoliłaby mu na jego wyczarowanie, a on, choćby próbował udoskonalić swoje umiejętności, nie byłby w stanie zobaczyć własnego. Już nigdy. Nie wiedział kiedy i dlaczego wrona wybuchła, eksplodowała, a potężna energia odrzuciła go w tył. Nim zamknął powieki, ujrzał zakapturzoną postać, istotę, której obecność działała na niego paraliżująco. Choć był pewien sukcesu, choć wierzył w powodzenie tej misji dla Czarnego Pana, ogarniał go całkowity bezsens. A kiedy ją ujrzał, jej twarz — tak prawdziwą, choć spowitą cieniem kaptura, nie wierzył własnym oczom. Wciąż żyła, choć zabił ją, zginęła z jego własnej różdżki, umierała w męczarniach, które ukróciło szmaragdowe światło zabójczej klątwy. Stracił wewnętrzną równowagę — wydawało mu się to niemożliwe, lecz stała przed nim z tym swoim kpiącym uśmiechem, jakby chciała mu powiedzieć, że odniósł całkowita porażkę. Cornelia Mulciber, przeklęta żona własnego brata.
Uderzył o ziemię i na krótką chwilę pozwolił zmysłom na otępienie, poczuł ból, który rozchodził się po jego ciele powoli. Nie mieli czasu, by dobrze dojść do siebie, musieli zareagować błyskawicznie. Cela trzy, gdziekolwiek to było — czy właśnie tam znajdował się Bagman?
— Selwyn, pokaż wreszcie, że na coś cię stać i wyczaruj tego cholernego patronusa.— Sięgnął po różdżkę Wildera i machnął nadgarstkiem, podnosząc się z ziemi, zaczynając biec w kierunku wskazanym przez ministra.— Lumos.

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'Azkaban' :

Zaklęcie Tristana nie zadziałało. Rosier czuł jak magia wzbiera w różdżce, a następnie z niej wypływa, ale światło się nie pojawiło. Niewiele więcej szczęścia miał Cadan. Wspomnienia związane z Hjallem tym razem nie wystarczyły, by przywołać patronusa, udało mu się jednak przyzwać kolejnego dementora. Momentalnie myśli o synu mające wywołać szczęście zamieniły się w przerażenie - Goyle widział oczami wyobraźni własnego potomka, martwego, z czaszką zmiażdżoną przez lecący bom. Lumos Ramseya rozjarzył się na końcu różdżki Wildera napełniając Mulcibera dziwną siłą, lekką nadzieją, że jednak nie są skazani na całkowitą klęskę.
Minister wypełniał wszystkie rozkazy Tristana, zgodnie z jego werbalnymi poleceniami. Zgasił więc najjaśniejszy lumos wyczarowany przez Ramseya na swojej różdżce i wypowiedział inkantację zaklęcia patronusa. Zaraz za nim ten sam ruch powtórzył Alexander. Świetlista pszczoła wydostała się z różdżki Tufta lśniąc jasnym blaskiem, jednak lecąc tuż obok Selwynowego kruka jaśniała coraz mniej aż znikła całkowicie, jakby coś wyssało z niej całą siłę.
Minister próbował wykonać polecenie Tristana, zerwać się na nogi i biec, co sił, ale te odmawiały mu posłuszeństwa ciągle unieruchomione zaklęciem. Wstrząsy, jakie wszyscy odczuli, wytrącające z równowagi, wywróciły Tufta na ziemię, po której rozpaczliwie starał się czołgać posłuszny rozkazowi i własnej intuicji, która kazała mu uciekać od dementorów najdalej jak to możliwe.

| Na odpis macie 48h.

Ściąganie własnych zaklęć nie wlicza się w limit czynności, które można wykonać w jednym poście.

Pula zdrowia:

Pula poczytalności:

Mapa:

Eliksir wielosokowy: 13/20; Alexander 12/20

Zasady zaklęć w Azkabanie i naliczania punktów poczytalności znajdują się w pierwszym poście.

Robiło się coraz straszniej, coraz zimniej i coraz niebezpieczniej. Cadan odczuwał na zmianę chłód oraz przerażenie, które paraliżowały wewnętrznie. W głowie pojawiały się dramatyczne myśli, najstraszniejsze wspomnienia oraz wizje atakowały zdrowy rozsądek, który i tak w jego przypadku zwykle nie działał prawidłowo. Goyle ściskał różdżkę, desperacko poszukując jak najprzyjemniejszych chwil ze swojego życia, lecz tym razem na próżno. Przygnębiająca obecność dementorów zatruwała go od środka, nie pozwalając tym razem wyczarować cielesnego patronusa. Znów widział krew, śmierć, niemal namacalnie czuł ją tuż obok siebie. Wzdrygnął się, wyraźnie rozszerzając oczy i z przerażeniem obserwując zakapturzone istoty. Przełknął głośno ślinę i nie wiedział, czy tylko on to tak dobitnie usłyszał, czy w tamtej sytuacji dźwięki docierały do nich wszystkich z podwójną mocą.
Nie przestawał się wycofywać, jednakże użycie różdżki nieco go spowolniło. Raz jeszcze obrócił jej trzonek w dłoni zastanawiając się, czy nie spróbować jeszcze raz. To nie było łatwe, ponieważ serce z przerażenia boleśnie trzepotało pod mostkiem, coraz straszniejsze bodźce przebiegały przez jego ciało, zaś świadomość zbliżającego się niepowodzenia nie poprawiała jego samopoczucia.
Dopiero po kilku chwilach wahania zauważył niezdolnego do poruszania się Ministra, musiał mu pomóc. Teraz będąc pod wpływem imperiusa nie powinien chcieć im wywinąć żadnego głupiego numeru.
- Finite Incantantem - powiedział zatem, kierując różdżkę na nogi Tufta, chcąc go uwolnić od paraliżu. Wolałby nie musieć czarować przez wzgląd na anomalie i czających się w każdym zakamarku Azkabanu dementorów, lecz niestety mogli mało rzeczy zrobić bez użycia swych umiejętności. Tak czy inaczej zestresował się jeszcze bardziej słysząc donośny huk oraz czując pod stopami trzęsienie ziemi. Zaraz po wypowiedzeniu formuły zaklęcia pognał wraz z innymi, jak najdalej od nadciągającej mgły.

The member 'Cadan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

'Azkaban' :

- Szlag - przeklął pod nosem kolejny już raz. Nie rozumiał: mogłoby się wydawać, że proste zaklęcie rozjaśni się łagodnym światłem - a jednak, blask został pochłonięty przez bezbrzeżną otchłań mroku. Kolejny objaw anomalii pulsującej wewnątrz więzienia, tak silnej, że niemal namacalnej. Nie zrezygnował z prób, z goryczą w głosie powtórzył inkantację zaklęcia rzucanego obcą różdżką Saundersa. - Lumos - idąc w ślady Mulcibera zamierzając przywołać im więcej światła, pewnego, takiego, którego nie stracą za sprawą kolejnych rzucanych klątw. To było ważne. Lichy patronus wywołany przez ministra - czy to była pszczoła? czy pszczoły nie są pracowite i pożyteczne? - zniknął zbyt wcześnie, potrzebowali zatrzymać rozlewającą się mgłę i wszystko, co zawierała: - Przywołaj patronusa, jeszcze raz - rozkazał mu, słysząc inkantację zaklęcia przerywającego niepotrzebny w tym momencie paraliż: miał nadzieję, że Tuft zbierze się z kamiennej posadzki szybko, weźmie w garść i pobiegnie dalej. - Prowadź, biegiem - powtórzył więc polecenie, zamierzając ruszyć jego śladem. - Powiedz, co widziałeś we mgle? - Jak niebezpieczne było zło, przed którym uciekali? Czy w ogóle - uciekać musieli? Pewien był, że jego wiedza na temat tych stworzeń była kompletna, a jednak coś podpowiadało, że tutaj nic nie było tym, na co wyglądało.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 52

--------------------------------

#2 'Azkaban' :

Śliskie, nieprzyjemne myśli napływały mu do głowy z każdą mijającą chwilą. Nie potrafił ich odpędzić od siebie, choć próbował za wszelką cenę — jego niezachwiana pewność siebie drastycznie malała, zmieniając się w nadzieję, a powoli w głupie marzenie, aby nie tylko sprostać zadaniu, ale i wyjść z tej twierdzy cało. Odrzucane myśli krążyły w pobliżu, stale obecne i niechciane. Czuł je, próbując się skupić na Ministrze Magii, na walczącym z anomaliami Rosierze, na Cadanie i ostatecznie dementorach, przed którymi próbowali uciec. Na darmo, na darmo, na darmo — huczało mu w uszach. Lecz kiedy roświetlił korytarz różdżką Wildera, poczuł jak wraz z ciepłym, przyjemnym dla oka światłem powraca również wiara w to wszystko, co robili. Tristan nie miał szczęścia — wiedział, że brak widocznych skutków nie wynikał z jego umiejętności, lumos było banalnym zaklęciem, a Rosier potężnym czarodziejem. To anomalia — wszechobecna i stale przez nich odczuwalna.
— Selwyn, patronus!— po raz kolejny przypomniał mu o tym, licząc, że srebrzysty kruk zatrzyma te wygłodniałe istoty z dala od nich. Pszczoła, która wyleciała z różdzki Tufta szybko zniknęła. — Goyle, patronus! — upomniał go, krótką komendą — nie było czasu na pogaduchy, musieli działać sprawnie i wreszcie posunąć się do przodu. Cadan powinien ich wspomóc, póki mieli radzić sobie z zimnymi dementorami, musieli chwytać za jedyny oręż, który był w stanie z nimi walczyć. Dogoniwszy ministra, odwrócił się za siebie, z różdżką wymierzoną w korytarz za sobą.
— Bombarda maxima!— Celował w sufit, licząc, że jego zawalenie się zatrzyma stwory, które nie dawały im odetchnąć pełną piersią.

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 32

--------------------------------

#2 'Azkaban' :