Komnaty Zachary'ego

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 63

Mając przed sobą recepturę płynnego srebra oraz fiolkę dopiero co uwarzonych wężowych ust, nie mógł oprzeć się chęci przygotowania tego pierwszego. Odlał odpowiednią część wody do przygotowanego kociołka i zaczął grzać aż do wrzenia. Z kuferka wyciągnął kilka świeżych winogron, doskonale wiedząc, że z tej konkretnej odmiany wytwarzano także wino, które pijał do kolacji, po czym pokroił je w połówki i po kolei zaczął umieszczać w gotującej się wodzie. Parokrotnie przemieszał płyn zgodnie z ruchem wskazówek zegara, po czym z kolejnego pudełka wyciągnął cztery dorodne glisty i dodał je do kociołka delikatnym ruchem. W międzyczasie odwinął z papirusu róg buchorożca, esencjonalną ingrediencję warzonego eliksiru, by naprawdę ostrożnie z niej skorzystać. Nie musiał być mistrzem eliksirów, żeby wiedzieć, jak wybuchowy był ten konkretny składnik. Starał się zachowywać przy nim należytą ostrożność i dopiero po dłużej chwili oczekiwania, gdy nieco zmniejszył ogień pod kociołkiem, sięgnął po fiolkę z krwią salamandry i upuścił z niej kilka kropel. Powtórnie zamieszał zgodnie z ruchem wskazówek zegara, po czym odlał połowę śluzu gumochłona z kolejnej fiolki i zaczął doprowadzać gotowany eliksir do końcowej fazy nim będzie zdatny do użycia.

płynne srebro (st 30)
Roślinne (1): winogrona,
Zwierzęce (4): róg buchorożca, krew salamandry, glisty, śluz gumochłona

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 14

2 kwietnia 1957 – warzenie eliksirów
Początek miesiąca zawsze traktował jako okazję do wyciągnięcia kociołka, rozpalenia ognia oraz otwarcia kufra pełnego ingrediencji. Choć rzadko zabierał się za to szlachetne ostatnimi czasy, dziś pragnął nadrobić stracone chwile, z uwagą wertujący księgę wypełnioną przepisami. Chciał raz jeszcze sprawdzić się w recepturze, której ostatnim razem – w zeszłym roku, jak przypomniał sobie – nie podołał.
Instrukcje warzenia Płynnego srebra, szczególnie po spisaniu ich własnoręcznie po raz kolejny, zdawały wryć się w pamięć młodego szajcha bardzo mocno. W niewielkim kociołku wypełnionym odpowiednią ilością wody, podgrzewanym magicznymi płomieniami prawie wrzało. Zachary powoli wyciągał z kolejnych półek kufra potrzebne mu składniki, w znaczniej większości pozamykane w szklanych fiolkach bądź odmierzonych co do kropli ampułkach. Jedno z drewnianych pudełek, na którego wieku wyryto symbol skarabeusza odznaczało się pośród zgromadzonego szkła. Suszone skarabeusze, dokładnie trzy, zostały ostrożnym ruchem opuszczone na powierzchnię wrzącej cieczy, którą Shafiq zamieszał tyle samo zgodnie z ruchem wskazówek zegara, po czym odwrócił maleńką klepsydrę, by odmierzyła czas potrzebny na przejście do kolejnego etapu.
Nim ostatnie ziarno piasku przemknęło przez wąską, szklaną szczeliną, powoli umieścił w kociołku róg buchorożca. Te kilka minut wcześniej poświęcił na przygotowanie serca przygotowywanego eliksiru, obchodząc się z nim z należytym szacunkiem, nie chcąc skończyć jako ofiara wybuchu. Gdy tylko rzeczony składnik zaczął scalać się z miksturą przyjmującą niebieskawy odcień, chwycił w palce odkorkowaną butelkę z żółcią pancernika i w takt mieszania z ruchem zegara przelewał ostrożnie tuż nad powierzchnią kociołka, aż jego zawartość przyjęła inną, ciemniejszą barwę, lecz daleką jeszcze od tej, której oczekiwał po udanym podążaniu za recepturą.
Zmniejszył znacznie ogień pod kociołkiem, pozwalając płomień ledwie tlić się, by powstający eliksir utrzymywał swą temperaturę i nie stygł nazbyt szybko. Dziesięć razy zamierzał przeciwnie do wskazówek zegara i z niewielkiej fiolki dolał do kociołka nalewkę z pięciornika, w myślach odmierzając kolejne sekundy dzielące go od nadciągającego końca, gdy woń całej mieszaniny zaczęła docierać do jego nozdrzy. Wtedy właśnie maleńka ampułka z syropem z trzminorka, odkorkowana nad naczyniem, znalazła się w palcach i powoli została przechylona, pozbawiona całej zawartości, a finalne zamieszanie warzonym eliksirem oznaczało już tylko odstawienie go na kilka minut, by ostygł i być może stał się użytecznym.

Płynne srebro (st 30)
zwierzęce (4): róg buchorożca, trzminorek (roztopiony na syrop), pancernik (żółć), skarabeusze (suszone)
roślinne (1):nalewka z pięciornika kurze ziele

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 30

Kolejna receptura, kolejna strona, na której otworzył księgę wiązała się z przyjemnym snem. Eliksir, którego nigdy nie zażywał, nie potrzebując omamiających umysł spokojnych snów, a której używał dość często w swojej uzdrowicielskiej karierze, chcąc zapewnić pacjentom spokój odbierany przez truciznę.
Niemal od razu, gdy tylko zalał wyczyszczony kociołek po poprzednim warzeniu, dodał do niego szczyptę cynamomu, pozwalając intensywnemu zapachowi roznieść się po gorącym wnętrzu komnat Zachary'ego. Nie doprowadzał wody do wrzenia, na lekkim ogniu podgrzewał powoli wywar, trzykrotnie obracając klepsydrą, by tuż po tym dodać odmierzoną ilość kolców jeżozwierza i zamieszać chochelką szesnaście razy przeciwnie do wskazówek zegara, odłożyć ją oraz skupić się na równym obraniu i pokrojeniu figi abisyńskiej. Potrzebował cienkich plasterków tego wyjątkowego owocu, toteż skupiał się na podjętej pracy w całości, aż nieco intensywniejsze opary nad kociołkiem dały mu znak do działania. Każdy plasterek osobno odkładał ostrożnie na powierzchni rozgrzanej mikstury; obserwował chwilę, aż zniknie, zanurzając się na dnie, roztapiając i scalając z wywarem. Chwilę później dodał odmierzone czternaście kropel krwi memortka i zamieszał dwukrotnie, po czym odlał dokładnie taką samą ilość oleju migdałowego. Odwrócił klepsydrę, stawiając siebie w cierpliwości w oczekiwaniu na zagotowanie powstającego eliksiru. Nie potrzebował zbyt wiele czasu do tego, choć wydawało mu się, że kolejne minuty trwały zdecydowanie zbyt długo niż by tego chciał.
Słodkie opary unoszące się nad kociołkiem były dla niego kojące już teraz, choć jeszcze nie skończył całego procesu. Wciąż miał czas na zamieszanie przeciwnie do ruchu wskazówek zegara oraz kontrolę temperatury, by zbytnio nie przegrzał zmieszanych ze sobą ingrediencji i nie doprowadził ich do niezdatności.

Eliksir słodkiego snu (st 30)
zwierzęce (2): jeżozwierz (kolce), memortek (krew)
roślinne (3): cynamon, figa abisyńska, olej migdałowy

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 11

Kolejny eliksir, pomimo całego swojego okropnego zapachu i wyglądu przypominającego zdrowy mocz, traktował jako coś, co należało mieć w podręcznej apteczce, nie posiadając żadnej wiedzy z zakresu anatomii czy magii leczniczej samej w sobie. Za warzenie wywaru ze szczuroszczeta podjął się pod wpływem impulsu, chcąc bliżej zaznajomić się z recepturą nie tyle teoretycznie, co praktycznie przede wszystkim.
Do kociołka z prawie wrzącą wodą dodał przygotowane chwilę wcześniej strączki wnykopieńki oraz ogon szczuroszczeta, niemal od razu obserwując powstającą na powierzchni rosołu pianę. Mimo to spokojnym ruchem zamieszał trzynaście razy podążając za ruchem wskazówek zegara, aż biały osad zniknął, a roztwór przybrał nieco mętną barwę. Pierwsze oznaki zapachu zgnilizny zdołały dotrzeć do jego nozdrzy i wiedział, że w żaden sposób nie będzie w stanie ich zniwelować, choć do ich zaburzenia zamierzał wykorzystać fiolkę wody różanej, którą krótko ustaniu pienienia przelał płynnym ruchem do kociołka. Zgodnie z oczekiwaniem, odór nie zelżał, choć przez moment wydawało mu się, że było zupełnie inaczej, a do końca warzenia wciąż było daleko.
Musiało minąć niemal pół godziny, które poświęcił na pilnowanie waru, sporadyczne mieszanie i kontrolowanie ognia pod kociołkiem, by mętność zaczęła znikać. Dodana w międzyczasie pleśń wcale nie przyspieszała tego procesu, choć był w stanie zauważyć, jak ciecz przybiera barwę dającą mu nadzieję, że podążał w dobrym kierunku. Musiał jednak pozostać cierpliwym przez kolejne trzy kwadranse nim odmierzył sześć kropli krwi salamandry zakraplaczem, każda z osobna wydająca ciche plum w momencie zderzenia z powierzchnią warzonego eliksiru. Przy piątej zawahał się, czy aby na pewno szósta powinna znaleźć się razem z pozostałymi pięcioma. Zerknięcie w przepis upewnił go w tym, toteż nacisnął na gumową część zakraplacza, upuszczając ostatnią kroplę do niemal gotowego eliksiru. Zamieszczał jeszcze pięć razy przeciwnie do wskazówek zegara i zgasił ogień pod kociołkiem, machając nad nim dłonią, by choć trochę rozgonić opar zgniłych jaj.

Wywar ze szczuroszczeta (st 25)
zwierzęce (2): ogon szczuroszczeta, salamandra (krew),
roślinne (3): strączki wnykopieńki, pleśń, woda różana

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 41

Spędzając kolejne godziny na warzeniu eliksirów, nie był w stanie ominąć receptury na eliksir przeciwbólowy. Klasyczny, niemal podstawowy środek pozwalający na kilka chwil odetchnąć od bólu ogarniającego ciało, z reguły wystarczających, aby znaleźć odpowiednio wykwalifikowaną pomoc uzdrowicielską, bądź znalezienie maści lub eliksiru mającego finalnie uzdrowić odniesione obrażenia.
Przepis, na którym opierał się Zachary, został parokrotnie spisany w trzech różnych odmianach, z uwagami co do potencjalnego zastosowania. Dla niego nie miało to większego znaczenia, toteż skorzystał z pierwszej, gotując już wodę w kociołku oraz zbierając ingrediencje potrzebne do przyrządzenia eliksiru. Najsampierw przelał fiolkę oleju arganowego i zamieszczał dwa razy, po czym dolał ślinę węża eskulapa, z wyraźnym zaintrygowaniem obserwując to, co działo się z gotowanym wywarem oraz intensywnym parowaniem nadmiaru wody. Kwadrans później, wrzucił cztery, dość dorodne i całkiem świeże pijawki, patrząc jak z cichymi syknięciami stają się częścią powstającej całości. Nie było mu szkoda stworzeń, które miały tak wielką wartość, choć ich życia oraz nadane przez władców przeznaczenia szanował, a wykorzystując jako składnik eliksiru niemal celebrował. Dwadzieścia zamieszań za wskazówkami zegara później na powierzchni płynu pojawiły się płatki ciemiernika, delikatne, rozpadające się pod wpływem gorąca zbyt szybko, żeby był w stanie uchwycić ich ulotność w ten sam sposób, w jaki kilka minut później dodawał gęsty nektar koziełka, by tuż po tym znacznie zwiększyć ogień pod kociołkiem, energicznie zamieszać i odstawić do ostygnięcia.

Eliksir przeciwbólowy (st 45)
zwierzęce (2): wąż eskulapa (ślina), pijawki
roślinne (3): płatki ciemiernika, olej arganowy, koziełek (nektar)

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 17

Receptura na najbardziej znany w świecie eliksir na objawy gorączki, bólu głowy i kataru wydawała mu się zbyt banalna, aby do niej przysiąść. Poświęcić jej jednak swój czas, finalnie decydując się na podjęcie próby uwarzenia tego specyfiku. Wspomnienie, w którym przyszło mu zmagać się z okrutną klątwą uderzyło w niego wystarczająco mocno, aby chciał jak najszybciej wyposażyć się w ten eliksir. Na szczęście woda w kociołku osiągnęła wystarczająco wysoką temperaturę do tego, aby jednym płynnym ruchem włożył do niej kluczowe liście dębu i przemieszał parokrotnie przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Niecały kwadrans później, przelał kolejno jad ciamarnicy z maleńkiej fiolki z grubego szkła oraz całą buteleczkę wody miodowej, po czym zamieszał jeszcze dwa razy i korzystając z wolnej chwili, z kufra wyciągnął dwie kolejne fiolki, których potrzebował do przyrządzenia tego eliksiru. Uważnie ocenił je pod kątem zdatności do użycia i odłożył obok kociołka, aby znacząco zmniejszyć ogień i nie dopuścić do wykipienia gotującego się eliksiru. Nie chciał myśleć o tym, jak marne musiałyby być jego umiejętności, by nie był w stanie poradzić sobie z tak prostym przepisem. Mając alchemików na oddziale nie musiał trudzić się osobistym przygotowywaniem eliksirów. Wykorzystywał te, które mu dostarczano, zlecał warzenie pod określone zatrucia, dopasowywał elastyczność receptur do napotkanych przypadków; nigdy nie podążał tak ślepo jak robił to dzisiaj, co uzmysłowił sobie dobry kwadrans po tym, jak do kociołka przelał wydzielinę toksyczka, a całość kompozycji uzupełnił sokiem mlecznym wilczomlecza i zgasił ogień pod kociołkiem. Jeszcze dziesięć razy zamieszał zgodnie ze wskazówkami zegara i odstawił przygotowany wywar do ostygnięcia.

Auxilik (st 15)
zwierzęce (2): wydzielina toksyczka, ciamarnica (jad)
roślinne (3): liście dębu, wilczomlecz (sok mleczny), woda miodowa

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

Prace nad kolejnym eliksirem poprzedził, jak zwykle, oczyszczeniem miejsca po poprzednim warzeniu oraz krótką przerwą na herbatę, w czasie której zapoznawał się z recepturą na eliksir gacka. Możliwość zwiększenia zdolności słuchowych w taki sposób wydawała mu się dość adekwatna do uzdrowicielskiej kariery. Choć z całą pewnością mógł wykorzystać magię do diagnozowania wewnętrznych obrażeń, to samo wsłuchiwanie się w niespokojny oddech pacjenta dawało zupełnie inny pogląd na sytuację.
Był jednak nieco zmartwiony, mając w tak szczytnym celu wykorzystać ingrediencje skatalogowane jako plugawe; nie miał nic przeciwko nim tak długo, jak miały przysłużyć się w dobru, które chciał czynić. Pudełeczko z włosiem akromantuli znalazł na samym dnie swojego kufra na ingrediencje. Szczyptę zawierającą dokładnie siedem włosków rozproszył nad powierzchnią nieco chłodnego kociołka, po czym przelał uncję krwi nietoperza, obserwując pierwsze bąble na mieszaninie będące wynikiem magicznych reakcji między składnikami. Dopiero gdy ustały, podjął się rozpalenia ognia pod cynowym naczyniem, obserwując jak pierwsze obłoki pary pojawiają się nad krawędzią kociołka, powoli mieszając chochelką szesnaście razy. Odczekał jeszcze równy kwadrans nim wrzucił suszone pająki, a wraz z nimi jarzębinę niemal natychmiastowo zmieniającą zabarwienie roztworu. Żadne instrukcje nie wspominały o tym zjawisku, a póki kociołek nie wybuchał, nie zamierzał się tym przejmować. Nigdy nie był wytrawnym alchemikiem i nie zamierzał nim zostać, choć swój rozum posiadał i wiedział, jak wyglądało zagrożenie. Dużo groźniejszy wydawał mu się jad skorpiona, którego musiał użyć zgodnie z recepturą. Uważnie obserwował zmiany zachodzące na powierzchni wszystkich ingrediencji scalonych razem, włącznie z dopiero co przelanym jadem z maleńkiej fiolki, odczekując cierpliwie pięć długich minut, nim zgasił pod kociołkiem ogień.

Eliksir gacka (st 25)
zwierzęce (4): krew nietoperza, włosie akromantuli, pająki (suszone), skorpion (jad)
roślinne (1): jarzębina

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 83