Stumilowa chatka

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

'Anomalie - DN' :

Steffen rozszyfrowywał runy, zapominając o całym świecie - jak zwykle zresztą, gdy oddawał się pracy. Pełnia skupienia pozwalała mu na szybkość i efektywność i oto udało się! Pojął naturę klątwy!
Wdech-wydech. Jego szczurze ciałko ledwo nadążało za gonitwą umysłu. Fakt, że wiedział już co robić, nieco go uspokajał. Teraz pozostawało rzucić Finite, schować się, przemienić w człowieka... znaczy w odwrotnej kolejności: schować, przemienić, rzucić Finite. Rozglądał się po pomieszczeniu i jego bystry wzrok wypatrzył dziurę w drzwiach. Ku jego rozczarowaniu, wydawała się jednak mała - nawet ze szczurzej perspektywy! Rozważał właśnie swoje szanse... przeciśnięcie się przez dziurę byłoby możliwe, choć czasochłonne. Dałoby mu też poczucie bezpieczeństwa przy ściąganiu klątwy, z którą musiał sobie przecież poradzić jeśli chcieli się stąd wydostać.
Tyle, że czas palił. Z przerażeniem uświadomił sobie, że Mindy piszczała. Uniósłwszy główkę, zobaczył nóż przy jej nadgarstku i poważnie się zaniepokoił. I zawstydził. Chciał marnować czas na szukanie schronienia dla siebie, gdy ta bezbronna dziewczyna cierpiała? Jeszcze zaraz coś jej zrobią, na jego oczach! Grozili jej nawet avadą, pewnie nie bezpodstawnie. I nazywali "obiektem", jakby nie była człowiekiem! Niegodziwcy!
Pomimo oburzenia i lęku, zaczął się zastanawiać, o jakie runy mogło im chodzić. Czemu coś miałoby pójść nie tak i jak było to powiązane z wyrywającą się Mindy?
W każdym razie, nie miał czasu do stracenia i musiał zrezygnować z zamiaru przeciskania się przez dziurę lub szukania innego wejścia do zamkniętego pomieszczenia. Badania na dziewczynie napawały go przerażeniem, ale zarazem dawały mu szansę. Oprawcy wydawali się w końcu skupieni na dziewczynie, a on znajdował się chyba poza zasięgiem ich wzroku. Na wszelki wypadek przebiegł za ścianę przedsionka, która w teorii powinna oddzielać go od szaloncyh doktorków i Mindy i go zasłaniać. Musiał jednak liczyć na swoje szczęście, bo nie mógł tego w pełni ocenić ze szczurzej perspektywy. No i na Bertiego - czy już się tam zamartwia? Ile czasu odcyfrowywał te runy? Jeśli minęło kilka minut, a pewnie tak, to Bott zaraz tu jeszcze głupio wpadnie. Musiał zdjąć zaklęcie, dla nich obu.
Za węgłem, przemienił się w człowieka i zastygł w bezruchu, starając się być jak najciszej. Mocno zacisnął palce na różdżce i podjął próbę zdjęcia klątwy.
Finite Incantatem.

próbuję się ukryć o tu
k1: (pasywnie) ukrywanie się: I
k2: finite
k3: anomalia

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 26

--------------------------------

#2 'k100' : 87

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Zaczynał się irytować. Nie wiedział kompletnie nic. Podejrzewał, że nic się nie działo, kiedy dostrzegł poświaty postaci poruszające się dość spokojnie, jednak teraz nie widział już nic więcej. W jednej chwili chciał po prostu szarpnąć za klamkę, nauczony doświadczeniem powstrzymał się jednak. Spróbuje jeszcze raz sprawdzić, czy nie ściągnie na siebie tym sposobem jakiejś cholernej klątwy za sprawą której Steffen zostałby w tym wszystkim sam. A później?
Cóż, konfrontacja z przeciwnikami i tak jest nieunikniona, prawda? Choć może miałoby sens odwrócić ich uwagę choć na chwilę? Coraz bardziej oczywistym stawało się, że Steffen nie da mu znać kiedy będzie gotowy, ani jeśli wpadnie w tarapaty.
Choć czy kolejne próby zaklęć wiele mu dadzą?
Co złego może się stać, jeśli teraz zapuka? Spróbuje odciągnąć uwagę tych ludzi od Mindy i być może od Steffena. Jeśli ten jest zajęty, tym bardziej da mu trochę czasu.
Bott podjął decyzję - nie zniesie więcej czekania, tym bardziej kiedy nie wie co dzieje się w środku, musi spróbować pomóc, odciągnąć ich od dziewczyny, lub przyjaciela. Po to przecież tu przybył.
Nie rozważając już więcej, po prostu uniósł lewą dłoń i zastukał do drzwi mocno i głośno. Poprawił przy tym kaptur jaki miał na głowie, by ten zasłaniał jego twarz, w prawej dłoni mocno ściskał swoją różdżkę, cofnął się szybko o kilka kroków, omal się przy tym nie potykając i skierował koniec swojej różdżki w dół, tuż przed swoimi stopami.
- Salvio Hexia.
Wypowiedział, chcąc stać się niewidzialnym dla przeciwnika, który miał nadzieję, że wyjdzie wywołany pukaniem by sprawdzić, co się dzieje. Wiedział, że jego ślady na śniegu będą widoczne, udeptał ich tu jednak dość dużo, a panująca nieustannie śnieżyca tym razem działała na jego korzyść. Odsunął się z resztą odrobinę na lewo, żeby celowanie w niego nie było aż tak oczywiste i czekał, gotów atakować kiedy tylko drzwi się otworzą.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 83

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Złoczyńcy, skupieni na przerażonej, nastoletniej charłaczce, nie byli jeszcze świadomi obecności Steffena wewnątrz własnej kryjówki. Mindy po chwili zaczęła więc znów piszczeć, gdy nóż ponownie dotknął jej skóry. Do uszu Steffena mógł dotrzeć głos Rossa:
– No, Vause, teraz tylko znaleźć odpowiednie inkantacje i możemy próbować!
– To zadziała?
– Kto wie, kto wie… to w końcu eksperyment, nie zapominaj! Ale wyobraź sobie, co to będzie! Jeśli uda nam się uzyskać esencje anomalii… Och, już widzę te nagrody! – Ross zaśmiał się, zadowolony z siebie.
Słysząc ich słowa, Mindy zaczęła głośniej szlochać.
– Och, dziewczyno, zamknij się – warknął Vause.
– Nie rozumiem twojego płaczu, obiekcie, przynajmniej tak się do czegoś przydasz. Po co twojej rodzinie tak niepotrzebny odpad jak ty? A tak… to poświęcenie dla dobra nauki! Czy to nie wspaniałe. Vause? To wspaniałe, prawda?
– Jakoś trzeba zająć się odpadami.
– Otóż to, otóż to…
W tej właśnie chwili Steffen wypowiedział zaklęcie, chyba jednak zbyt mocno machając różdżką (ST ukrywania się: 37). Vause, słysząc nietypowy dźwięk, zmarszczył brwi (czego Cattermole oczywiście widzieć nie mógł) i spojrzał porozumiewawczo na doktora. Ten skinął głową, odkładając na chwilę nożyk. Krew ciekła z ręki dziewczyny, spływając na podłogę.
Vause wyciągnął zza pazuchy różdżkę i zajrzał do przedsionka.
– A ty co tutaj robisz? – spytał, szczerze zdziwiony obecnością chłopaka. Steffen w końcu mógł zauważyć drzwi, jednak właściwie znajdował się w potrzasku: Vause stał na wysokości drzwi, dając Cattermole najwyżej kilkanaście centymetrów na ruszenie się. – Ross, mamy intruza! – krzyknął.
– Intruza? Jak to intruza? – Głowa doktora wyjrzała zza framugi drzwi. Do uszu Steffena mógł dotrzeć coraz to głośniejszy płacz Mindy.
– No normalnie, takiego intr…
I wtedy właśnie do drzwi zapukał Bertie. Ross i Vause ponownie wymienili między sobą spojrzenia. Szalony naukowiec wszedł do przedsionka z wyciągniętą różdżką, a jego towarzysz niezbyt inteligentnie po prostu otworzył drzwi, nie widząc tam nikogo. Do wnętrza chatki wparowało tylko zimne powietrze. Bertie mógł zobaczyć jasnowłosego mężczyznę ze zdziwioną twarzą, stojącego za nim Rossa i znajdującego się nieco po prawej Steffena.
Ross, choć równie zdziwiony co Vause, miał jednak w sobie więcej opanowania. Nie miał zamiaru czekać, aż Steffen zrobi jakikolwiek ruch więcej, celując w niego różdżką i wypowiadając inkantacje zaklęcia:
– Locomotor Mortis!

Dodatkowe informacje:

| 1. rzut na anomalie (charłak), 2. rzut na zaklęcie (CM 20), 3. anomalia zaklęcia

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'Anomalie - DN' :


--------------------------------

#2 'k100' : 53

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Steffen był skupiony na zdejmowaniu klątwy, a zarazem przerażony, że zaraz ktoś go zauważy. Wciąż docierały jednak do niego słowa oprawców skierowane do Mindy, dając mu dodatkową motywację. Wszystko wskazywało na to, że przybyli tu z Bertiem w samą porę, że jeszcze chwilka, a skrzywdzono by Mindy bardziej. Może nawet nieodwracalnie.
Wiedział, że zdejmowanie klątwy przy "tych złych" jest ryzykowne, ale i tak o mało nie podskoczył, gdy go nakryto. Pobladł, a na jego twarzy odmalowało się autentyczne przerażenie. Żałował, że nie zdążył się zmienić w szczura. W dodatku drzwi były za daleko!
-Ja... - co tu robił? Musiał coś wymyślić, szybko!
-Nie wiem, gdzie jestem? Czkawka teleportacyjna! - skłamał na poczekaniu, mając nadzieję, że szaleni doktorzy nie są geniuszami intelektu. W końcu teleportacja nie działała, ale czkawki nadal się zdarzały...chyba. Słyszał przynajmniej o tym miejskie legendy. Jego samego nigdy nic takiego nie dopadło, a szkoda, bo może wylądowałby w domu jakiejś pięknej damy?
I wtedy rozległo się pukanie do drzwi. Jeśli coś jeszcze bardziej mogło przestraszyć Steffa to świadomość, że Bertie właśnie rzuca się w środek tego szaleństwa. Bo kto mógł to być, jeśli nie Bertie? Zawiódł go, nie wychodząc z budynku na czas i teraz jego drogi przyjaciel pakował się w sam środek zamieszania. Miał nadzieję, że cokolwiek się nie zdarzy, Bertie zdąży uratować Mindy z salonu... i samemu nie wpakować się w kłopoty. Chociaż pukanie do drzwi było przecież proszeniem o kłopoty.
-Wiedzą panowie, czy jeździ tutaj Błędny Rycerz? Chcę szybko wrócić do domu, zniknąłem akurat przed spotkaniem z taką świetną dziewczyną... - dodał, paplając pośpiesznie, aby odwrócić uwagę od Bertiego. Nie udało się jednak, a w dodatku oprawcy zaatakowali... jego samego! Nie znał się na czarnej magii, więc nie miał pojęcia, co właśnie powiedzieli. Czy zaraz umrze? Nie zdążył należycie przeprosić Gwen za kłamstwa w muzeum, ani Isabelli za pocałunek, ani Willa za bycie dupkiem, ani mamy za pakowanie się w kłopoty...
Zaskoczony przez pseudodoktorków, nie zdążył nawet opuścić różdżki, więc nadal ściskał ją mocno w ręce. Szybko wykonał nią gest, potrzebny do zaklęcia obronnego:
-Protego!

kłamstwo I (odgrywam)

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 78

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Był napięty i uważny. Jego pułapka mogła się nie udać. Dźwięk mógł nie docierać do wnętrza za sprawą jakichś zabezpieczeń, albo przeciwnicy mogli postanowić nie otwierać komuś niezapowiedzianemu. Okazało się jednak, że miał szczęście - czy to już nie dewiza jego życia? Nie czekał długo, drzwi otwarły się już po chwili. Bertie dostrzegł dwie nieznajome sylwetki i Steffena, przy tym zamieszanie. Wiedział, że Cattermole w całej okazałości, nie w szczurzej postaci będzie oznaczał tarapaty - nie udało mu się, pytanie tylko na jakim etapie? Bertie wiedział, że musi działać szybko. Nie wiedział czy jego towarzysz zdjął ewentualne klątwy, nie było już jednak czasu na czekanie skoro zdążył się już ujawnić, przede wszystkim Bott nie zamierzał dawać przeciwnikom szansy na zamknięcie drzwi i zabarykadowanie się wraz z jego przyjacielem i bezbronną dziewczyną.
Widział, jak jeden z mężczyzn unosi różdżkę w kierunku Steffena i mógł tylko liczyć że przyjaciel zareaguje na czas. Chyba działalność w Zakonie nauczyła go, by wierzyć w zdolności towarzyszy. On sam nie tracąc czasu sam skierował swoją różdżkę w stronę drugiego przeciwnika.
- Lamino glacio.
Wypowiedział wyraźnie. Wiele się zmieniło, odkąd ostatnim razem wymawiał te słowa. Możliwe, że wydarzenia tamtej nocy trochę go otrzeźwiły. I o ile Bott lubił pojedynki, tak samo sprawianie komuś krzywdy nie sprawiało mu radości i mało prawdopodobne, by to miało się zmienić. Wiedział jednak, że jest do tego zdolny i, że robi to z zadziwiającą wręcz łatwością - ale nie zamierzał uciekać. Ba, zamierzał dalej trenować. Trwa wojna, jeśli oni nie skrzywdzą przeciwników, ci skrzywdzą nie tylko ich, ale i wiele więcej osób. Wykonując gest różdżką, Bott liczył, iż ostre sople lodu brutalnie wbiją się w ciało jego przeciwnika.
Przeszedł przy tym o dwa kroki na lewo, by promień różdżki nie do końca ujawniał jego położenie - ostatecznie obrona chyba nigdy nie wychodziła mu tak dobrze jak atak, chciał z resztą wykorzystać zdezorientowanie przeciwników i pozbyć się ich jak najszybciej. Nie znał ich zdolności, wiedział tylko że czarna magia ma wiele koszmarnych aspektów.

|celuję ofc w kolegę naukowca który otworzył drzwi!

The member 'Bertie Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 97

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Ross i Vause wyraźnie nie wiedzieli, co właściwie właśnie się stało. Nie spodziewali się, że ktokolwiek wywęszy tę sprawę i zainteresuje się porwaniem nic nie znaczącej charłaczki. W końcu kto by myślał o jakimś tam nastoletnim obiekcie? Dziewczyna mogła się przydać do prowadzonych badań, ale na tym właściwie kończył się sens jej żywota.
Nie zwracając uwagi na Mindy, która słysząc niezrozumiały dla siebie hałas zaczęła płakać jeszcze głośniej, próbowali skupić się na przeciwnikach, jednak to wcale nie było proste. Steffenowi udało się odeprzeć zaklęcie Rossa. Na twarzy naukowca pojawiła się irytacja. Jak to tak? Gdyby Morgan był choć trochę silniejszy i postawniejszy pewnie chwyciłby tego dzieciaka (wszak Steffen był od niego znacznie młodszy) za włosy i wytargał, próbując wbić mu choć trochę oleju do głowy. Sytuacja jednak na to nie pozwalała, a rzucenie zaklęcia wydawało się szybszą i sensowniejszą z możliwych opcji.
– Ictusosio! – rzucił ponownie.
Vause zaś był przede wszystkim przerażony, gdy przed jego oczyma pojawił się Bott. Nie spodziewał się przecież nawet Steffena, a co dopiero dwóch przeciwników równocześnie! Nie mając czasu na ani chwilę zwłoki odruchowo uniósł różdżkę. W jego stronę mknęło potężne zaklęcie, potrzebował więc równie potężnego czaru ochronnego:
– Protego Horribilis!
Siedząca za ścianą Mindy zaczęła się szarpać i próbować wyrwać z krzesła. To jednak trzymało zbyt mocno młodą charłaczkę. Nastolatka nie znała się na czarach, zwłaszcza tych służących do walki, więc w gruncie rzeczy nie miała bladego pojęcia, co oznaczają wykrzykiwane przez mężczyzn słowa, a wcześniejsza wymiana zdań nie do końca dotarła do przerażonej dziewczyny. Może to jakieś kolejne testy? Może to kolejny pomysł szaleńców na to, by ją skrzywdzić? Pozbawiona jakiejkolwiek nadziei na ratunek nawet nie brała tej możliwości pod uwagę. W końcu nikt jej nie chciał i nikt o niej nie myślał. Jakże więc mogłaby w ogóle brać pod uwagę możliwość, że Zakon Feniksa (o którego istnieniu nie miała pojęcia) jakimś cudem dowiedział się o jej sprawie?

Dodatkowe informacje:

| 1. rzut na anomalie (charłak), 2. rzut na zaklęcie Rossa (CM 20), 3. anomalia zaklęcia Rossa 4. rzut na zaklęcie Vause'a (OPCM 20) 5. Animalia Vause'a

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'Anomalie - DN' :


--------------------------------

#2 'k100' : 91

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#4 'k100' : 70

--------------------------------

#5 'Anomalie - CZ' :

Bertie nie tylko nie dał się zabić, ale i posłał w stronę Vause'a potwornie mocne zaklęcie! Steff aż uśmiechnął się głupawo (i zapewne irytująco dla Rossa), widząc jak zdolnego ma kolegę.
-Dorwij go, Mindy jest w salonie! MINDY, TRZYMAJ SIĘ! - krzyknął, widząc, że Bertie radzi sobie świetnie, a on sam nadal jest osaczony. Słyszał też coraz głośniejszy płacz dziewczyny i chciał ją zapewnić, że ratunek jest blisko. Oczywiście nie wiedział, że Mindy nie wie, że on i Bertie są ratunkiem. Jakoś podświadomie pomyślał, że dziewczyna płacze, bo boi się tego, że naukowcy ich wykryli i zniweczą jej nadzieje na ratunek. Logicznie rzecz biorąc, nie miała jak poznać intencji Steffa i Bertiego, ale Steffen nie miał teraz czasu na logiczne myślenie. Ku swojej uldze, skutecznie obronił się przed atakiem, ale nadal był zapędzony w kozi róg przez szalonego naukowca. Rozważał przemianę w szczura i umknięcie do Mindy między nogami Rossa, ale naukowiec atakował go szybko i niestrudzenie. W dodatku czarnomagicznymi intakancjami, które nic nie mówiły biednemu Steffenowi. Czy ten szaleniec chce go torturować, odrąbać mu nogę, oślepić, powoli zabić (przynajmiej wiedział, że to nie Avada), czy co? W dodatku posłane ku niemu zaklęcie było potężne i wystrzelone z bliskiej odległości: nie miał szans ani go uniknąć, ani przemienić się w szczura.
-Protego Maxima! - wypalił, w duchu dziękując hogwarckiemu Klubowi Pojedynków za wyrobienie w sobie szybkiego instynktu obronnego. Nie wiedząc nawet, czy obrona się udała, pomyślał gorączkowo, że musi jakoś obrócić sytuację na swoją korzyść. W przeciwnym razie spędzi wieki w tym rogu, broniąc się przed szybkimi atakami doktorka, zepchnięty do defensywy! Nie wątpił, że w razie czego Bertie mu pomoże, ale przecież dla Botta priorytetem powinno być poradzenie sobie z Vausem i zgarnięcie Mindy.
W tym momencie w stronę Rossa poleciała nagle kula ognia. Wzięła się znikąd! Brawo, Mindy! Steff miał za to tylko ułamki sekund na ocenę sytuacji i podjęcie decyzji o ofensywie - zanim trafi w niego czarnomagiczne zaklęcie, lub zmaterializuje się przed nim tarcza. Dlatego od razu wykrzyknął pierwsze ofensywne zaklęcie, które przyszło mu na myśl... i może nie zaszkodzi poważnie doktorkowi, ale kupi im trochę czasu!
-Bombino!


1. obrona
2. anomalia protego
3. próbuję zmienić Rossa w żabę
4. żabia anomalia

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 24

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#3 'k100' : 81

--------------------------------

#4 'Anomalie - CZ' :