Zapraszam

[bylobrzydkobedzieladnie]

No cześć! Jesteśmy rodziną, więc przychodzę cię lubić! Lepszy kontakt mam pewnie z Rufusem, mimo wszystko, bo mniejsza różnica wieku, ale ciebie też lubię, a co ;D a jak za dzieciaka broiliśmy z Rufim, to pewnie byłeś trochę naszym głosem rozsądku i z politowaniem kręciłeś głową ;p

Bojczuka mogę opcjonalnie oddać na przewodnika po mugolskim świecie, ale to już od ciebie zależy, czy ci taki odpowiada, bo jednak to drobny przestępca jest, znasz zapewne to nazwisko z policyjnych kartotek, więc nie wiem czy chcesz się z nim bujać, chociażby po tym niemagicznym Londynie ;p

Jesteśmy rówieśnikami- łączy nas siedem lat nauki w Hogwarcie, chociaż dzieli dom, Ty należałeś do Gryffindoru, ja byłem dumnym członkiem Ravenclaw.
Ale!
Widzę tutaj ogromne pole do popisu! Artur interesuje się baśniami, Duncan kocha je opowiadać. Oboje podzielają pasję do zdobywania wiedzy, do astronomii, mają zbliżone poglądy co do obecnej sytuacji politycznej w magicznym świecie i walczą ramię w ramię w Zakonie Feniksa. Teraz oboje pracują też w Ministerstwie Magii. Duny chętnie oprowadziłby Artura po mugolskim świecie, który uważa za wspaniały i na swój sposób równie magiczny, co ich świat, i z pewnością uparcie próbowałby go przekonać o wspaniałości quidditcha, szczególnie w kwestii gry Strzał z Appleby!

Titus, drogi kuzynie, nie mam zamiaru być zazdrosny o mojego brata. Mi też za młodu zdarzały się przygody, zwłaszcza przy próbach odkrywania tajemnic Hogwartu, więc znajdę trochę zrozumienia dla dawnych wybryków. Zawsze miło jest się z kimś pośmiać   . Bojczuk jako przewodnik brzmi niebezpiecznie i niewłaściwie, ale czy to nie sprawia, że cała sprawa wygląda bardziej interesującą... jeszcze zobaczymy  ;)

Duncan, brzmi bardzo ciekawie. Blisko mi do Ravenclaw, więc dobrze się składa, miałem nadzieję na Krukona. Dużo tematów wspólnych, już widzę te dyskusje o różnicach między baśniami mugolskimi a czarodziejskimi. Chętnie wyruszę na wyprawę do świata pełnego tajemnic, ale pozbawionego magii. Spróbuj mnie przekonać do quidditcha, ale nie będzie to proste ;P

Hej
Ja też przychodzę, i to dwoma postaciami - Cressidą i Sophią.
Po pierwsze, Cressida - przez matki z Ollivanderów są rodziną (nie wiem, w jakim stopniu są spokrewnieni, czy blisko czy daleko, ale - jakoś są), Cressi swego czasu była blisko z Rufusem, przyjaźnili się, łączyła ich pasja do malarstwa i jazdy konnej. Byli sobie też bliżsi wiekiem, Artur jest 6 lat starszy, ale jeśli bywał u Ollivanderów, to mógł kiedyś poznać młodszą krewną. Niestety teraźniejszość przynosi zmiany, i te zmiany stworzyły między Cressie a Rufusem pogłębiającą się przepaść i już nic nie jest takie samo, jak było kiedyś. Cressida jest bowiem damą, byłą lady Flint, obecnie żoną Fawleya (a ci zmienili politykę w sierpniu), szlachcianką wierną tradycji. Chociaż nie darzy mugoli nienawiścią, na pewno nie patrzy zbyt przychylnie na otwarte popieranie ich, nie jest postępowa, uważa że krew szlachetna jest lepsza i nie powinna się mieszać z niższą - w końcu wychował ją konserwatywny Flint, więc poglądy Longbottomów są jej obce, tak samo jak ich waleczność - bo sama jest osobą bierną, i jak przystało na damę trzyma się z boku, nie próbuje wejść w męską skórę.
Jak Artur zapatrywałby się na Cressie dawniej, kiedy było spokojnie i podziały między rodami i ich poglądami nie miały aż takiego znaczenia, a jak teraz, kiedy między nią a nimi pojawiła się pogłębiająca się przepaść?

A Sophia jest aurorem - więc na pewno muszą się znać z pracy. Jak Artur zapatrywałby się na młodszą o 2 lata koleżankę po fachu? Sophia jest półkrwi, w Hogwarcie była Puchonką, uczestniczyła w klubie pojedynków i grała w quidditcha. Później wyjechała na 2 lata do Ameryki, więc na kurs poszła z opóźnieniem i pełnoprawnym aurorem jest dopiero od roku, ale na pewno mogli kiedyś współpracować lub dopiero mogą - w pracy oraz Zakonie Feniksa, do którego Sophia też należy!

Zarówno Cressidea i Sophie są serdecznie witane.
Artur woli nie ograniczać się tylko do jednego spojrzenia na świat, więc znajomość z Cressidą mogłaby być dla niego ciekawym spojrzeniem na kwestie mugoli i tego co reprezentują sobą szlacheckie rody. Nie uważa, że tylko Longbottomowie odnaleźli receptę na szczęście oraz właściwe życie, sam też czasem wątpi czy z tej waleczności nie przychodzi więcej złego niż dobrego. Ma pewne pojęcie o malarstwie, może Sophie pomoże rozwinąć to zainteresowanie
Sophie może go intrygować z uwagi na jej podróż do Ameryki - co tam widziała i jak to na nią wpłynęło. Pewnie byłby chętny na aurorską współpracę, ten duet mógłby być wyjątkowo skuteczny ;)

jak już dowiesz się o co chodzi z tą Marylin Monroe to mi powiedz!!!

Obawiam się, że w tych czasach przyjaźń między Cressidą a Arturem nie będzie możliwa, jako że Cressida nie chciałaby zostać posądzona o sprzyjanie miłośnikom mugoli - ale w przeszłości mogli się lubić, zwłaszcza jeśli Artur nie wyznaje podejścia na zasadzie "bycie szlachcicem jest be, wszyscy zrównajmy się z plebsem". Teraz Cressie niestety się od Rufusa i Artura odsunie z powodu presji otoczenia i najbliższych, bo bardzo przejmuje się zdaniem swojego panieńskiego rodu i na ogół przystaje z konserwami, a poglądy Longbottomów są niebezpiecznie postępowe . Sama nie jest radykalna w poglądach, ale na pewno jest proszlachecka i nie marzy o świecie, w którym wszyscy są sobie równi.

A Sophia chętnie poopowiada o świecie w Ameryce. O świecie mugoli też troszkę może, na tyle na ile pozwala jej I poziom biegłości. I coś aurorskiego lub zakonowego też chętnie . Na ogół jest dość nieufna do szlachetnie urodzonych, ale dla tych w Zakonie robi wyjątek, skoro mają serce po właściwej stronie i widzą, że źle się dzieje.

Nie lękają się otwarcie sprzeciwiać antymugolskiej polityce większości czystokrwistych rodów; choć utrzymają względem mugoli zdrowy dystans – za sprawą niewdzięcznych niesnasek z przeszłości – nie są zwolennikami prześladowań. Są świadomi tego, że jedni i drudzy tworzą osobne światy, z czego oba muszą ciągle trwać.

Więc niekoniecznie Longbottomowie są miłośnikami mugoli, po prostu ich tolerują ;)

Dzień dobry kuzynie! Załatwimy dwa w jednym, dobrze?

Najpierw ja, jestem mała ruda i robię najlepsze pączki na świecie, a poza tym, poza tym to moja mama była z domu Longbottom i była najlepszą - ale to najlepszą - kobietą na świecie. Niestety zmarła, jeszcze zanim poszłam do Hogwaru i zamieszkałam z cioteczką i siostrzyczką Rią. A potem poszłam do Hogwartu, ale nie na długo. Bo Brendan powiedział, że tam bezpiecznie nie jest. I zabrał mnie, ale ja to się nie zgodziłam do cioteczki wrócił, zmusiłam, żebym mogła z nim zamieszkać. I tak sobie mieszkamy razem, ja mu gotuję i się martwię, a on łapie czarnoksiężników. Tak jak ty! Może nie raz wpadłeś na obiad, albo pączki! Możesz mnie uczyć jazdy konnej, trochę nauczył mnie już Brendan, ale nie zawsze ma czas.

Co do Justine, jak znasz Dunny'ego, to pewnie i ją! Była też w Ravie, i trudno jej było nie zauważyć, bo w szkole miała problemy z panowaniem nad swoimi włosami - co dziwne, albo śmieszne, szybko udało jej się zapanować nad zmianami ciała. W Zakonie jest od stycznie i angażuje się w niego całkowicie. Wraz z końcem sierpnia przeszła próbę została gwardzistką. Jeśli szukasz kogoś do wcielenia, to mogła to być ona, choć ze względu na rodzinne więzy zrobiłabym piękny oczy do Brendana - zwłaszcza, ze jako aurorzy pewnie znacie się jak łyse konie <3

Neala Weasley: Każdy Weasley jest mile widziany, ale tak naprawdę przekonały mnie najlepsze pączki! Chętnie wpadam odwiedzać dalszą rodzinkę, przy okazji okazji ucząc Nealę kilku mniej lub bardziej pożytecznych rzeczy.
Justine Tonks: Myślałem, że sprawa jest ustalona. Dobrze się znamy, w końcu obcych nie zapraszam do Rycerzy Okrągłego Stołu  Mogliśmy znać się od szkolnych czasów. Wiek podobny, może wspólnie umilaliśmy sobie czas grą w szachy? Tym  bardziej, że Tonks jest metamorfomagiem, musiały mnie w młodzieńczych latach fascynować jej umiejętności... może nadal fascynują.
Dobry pomysł z tym wcieleniem, chyba trzeba będzie się do Brendana uśmiechnąć

Dzień dobry, kuzynie!

Mnie długo nie było w Anglii, ale pewnie, skoro jesteś starszy od Rufusa, to lepiej mnie pamiętasz! W młodości mogliśmy razem jeździć konno albo ćwiczyć szermierkę, albo latać na miotle (szczególnie to ostatnie)! Obecnie mogę Tobie poopowiadać o mugolach (ale tylko przy kieliszku) i o tym jak dobrze wypić (tylko rodzinną whisky lub domowy alkohol!) Pewnie uważam Ciebie za takiego... trochę... no... sztywniaka, niestety. Szczególnie jeżeli moja matuchna, z domu Longbottomówna, zapewne się nad Tobą rozpływa.

Anthony, chętnie ci pokażę, że nie jestem takim sztywniakiem jak myślisz. Możemy się spotkać przy dobrej whisky i pogadać, mogą zainteresować mnie twoje podróże.
W młodości preferowałem bardziej szermierkę oraz latanie, więc jako starszy mogłeś mnie tego trochę uczyć.

hej, Artie
znać się musimy; za szczeniaka mogłem na Ciebie łypać niechętnie, bo odebrałeś mi Mare; raczej byłem wtedy niereformowalny - i nawet jeśli chciałeś nawiązać ze mną jakąś relację, pewnie dość ostentacyjnie ucinałem wszystkie rozmowy; trochę lat już od tego czasu minęło, sporo zdążyło się pozmieniać - a ja zacząłem w końcu traktować Cię jak członka rodziny?
zainteresowałem się, kim jesteś - Ty, nie mąż Mare - w końcu zapragnąłem Cię poznać? pewnie jakoś po ukończeniu przeze mnie Hogwartu mogliśmy zacząć spędzać razem więcej czasu; kiedy odwiedzam siostrę, zaglądam też do Ciebie i słucham Twoich aurorskich opowieści, sam niewiele mając do zaoferowania w zamian, nic podobnie ekscytującego.
??

bardzo chętnie porwałabym Cię kiedyś na fabułę - tam moglibyśmy lepiej zarysować tę relację?
(piszę się na jakieś wspólne rozwiązywanie zagadek - albo na próbę przekonania Artka do Quidditcha - na wszystko, na co tylko ewentualnie miałbyś ochotę, wspólnie pewnie coś wykminimy <3)

Roratio, miło cię powitać w moich skromnych progach, każdy Prewett jest mile widziany
Nie jest łatwo w świecie szlacheckich mariaży, ale mimo to warto cenić sobie rodzinę. Nasze kontakty mogą początkowo być niezręczne, ale jestem dobrej myśli. Jesteśmy w końcu Gryfonami! Chętnie wyciągnę od ciebie jakieś tajemnice zielarstwa, nie mam zamiaru tylko przynudzać o mojej pracy.

Chętnie dam się porwać na jakąś fabułę