Most na rzece Wensum

Obecność obcych od razu sprowokowała Sophię do podjęcia działań. Postanowiła wesprzeć swojego towarzysza i nie ruszać się z miejsca. Samuel, postanowił oślepić jednego z obcych. Urok pomknął na drugą stronę pomostu. A potem zbliżył się do kamiennego mostu, dzięki czemu mógł nieco lepiej dostrzec postaci po drugiej stronie. Nie widział zbyt dobrze ich twarzy, ciemne szaty też niewiele mogły mu powiedzieć o obcych.  Szybko jednak był w stanie ocenić ich posturę - obaj byli wysocy, a lśniąca siwizna jednego z nich mogła sugerować pokrewieństwo między nimi. Tuż po chwili poczuł nagły przyrost sił, dzięki towarzyszce. Jego motywacja, podobnie jak możliwości, wzrosły.

Rycerze, pozostając w miejscu wyczekiwali ruchu po drugiej stronie, a kiedy zaklęcie pomknęło w stronę Tristana ten wykazał się niebywałym refleksem, formując przed sobą wielką, imponującą tarczę, która odbiła urok, rozbłyskując błękitnym światłem. Jego głos poniósł się na pomost i rzekę, docierając do uszu obcych po drugiej stronie. Drew szybko ocenił sytuację i kiedy postać w ciemnym stroju i kapturze naciągniętym na twarz podeszła bliżej mostu zdecydował się wesprzeć Śmierciożercę. Rosier, poczuł przypływ mocy.

W stronę Samuela poleciało jego własne odbite zaklęcie.

Mapa:

Informacje:

Kolejka:
Rycerze Walpurgii (24h)
Zakon Feniksa (24 h)

Edytowane: 16:04 poprawka na odbicie.

Jego tarcza nie tylko ochroniła go przed skutkiem zaklęcia, ale i odbiło je z powrotem w stronę oponenta; przez jego twarz nie przemknął żaden grymas - poczuł wzmocnienie, siłę, kiedy Drew wzmocnił go własną mocą - słyszał wcześniej te same słowa z ust dziewczyny. Poszedł w ich ślady, wywołując efekt tego samego zaklęcia:
- Magicus extremos! - korzystając z chwili, z tego, że walka nie została rozpoczęta. Trudno mu było oszacować siłę tych dwojga - nie sądził jednak, by rzucali się z ofensywą na nieznajomych, jeśli nie byli pewni swoich zdolności. Wolał zachować ostrożność. Tym samym - obserwował czujnie obie sylwetki, wyczekując od nich odpowiedzi na swoje słowa. Słów lub czynów, zwyczajnie reakcji.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 21

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zaklęcie powiodło się, światło na krańcu drewna wężowego rozbłysnęło, a następnie wzmocniło - choć na niezbyt długi czas - Tristana. Powróciwszy wzrokiem do wroga skierował w ich stronę różdżkę, którą zacisnął nieco mocniej w dłoni, a następnie wypowiedział w głowie odpowiednią inkantację z nadzieją, że takowa odniesie zamierzony skutek. Celem była kobieta.
Nie znał zamiarów owych czarodziejów, czuł jednak, że takowe nie należały do pokojowych i czym szybsze rozwiązanie sprawy zaoszczędzi czasu obydwu stronom. Może faktycznie ich drogi scaliły się nieprzypadkowo? Wszystko tak naprawdę należało brać pod uwagę.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 66

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Wiedziała, że jej zaklęcie podziałało i Samuel powinien czuć się wzmocniony. Atmosfera nad rzeką była jednak bardzo gęsta, Sophia miała wrażenie, że to tylko cisza przed burzą. Nie wiedziała, z kim mieli do czynienia, ale podskórnie czuła, że walka mogła być nieunikniona. Kimkolwiek byli ich przeciwnicy, sądząc po słowach jednego z nich obecność dwójki aurorów była im nie na rękę. Czyżby także czegoś tu szukali? Nie znała ich możliwości i umiejętności, choć nieznajomy bardzo zręcznie obronił się przed zaklęciem Sama, odbijając je z powrotem w jego stronę. Jedno było pewne – wraz z Samuelem nie mogli spełnić ich żądań i wycofać się, mieli tu misję do wykonania. Nie powinni pozwolić by ci nieznajomi znaleźli zaklęty krąg przed nimi, zwłaszcza jeśli mieli złe intencje, a takiej ewentualności nie można było wykluczyć. Żyli w trudnych czasach, samozwańczy rycerze Walpurgii oraz inni popaprańcy panoszyli się i nie wiadomo było, komu można ufać. Sophia z pewnością nie ufała czarodziejom stojącym na przeciwnym brzegu rzeki.
Spojrzała kątem oka na Sama i zacisnęła palce na swojej różdżce. Póki co można było wyczuć, że obie strony tkwią w pewnym zawieszeniu, jakby czekając na sprowokowanie do ataku. Przesunęła się bliżej Samuela.
- Pavor veneno – zdecydowała się rzucić zaklęcie, które nie zadaje obrażeń, ale udane z pewnością mogłoby zniechęcić mężczyzn do walki. Swoją różdżkę skierowała w stronę jednego z mężczyzn (Drew), choć liczyła że zasięg zaklęcia obszarowego obejmie ich obu.

| 1 kratka w lewo, staję obok Samuela

The member 'Sophia Carter' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 19

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zatrzymał sie bliżej krawędzi mostu, by spojrzenie utkwić w dwóch sylwetkach, ale nie wychylał się głupio. Wyczuwał w powietrzu napięcie, ale było mu to na rękę. Wolał wpisać się w jej obieg, niż wycofać się, zgodnie z tym co usłyszał. Głos nieznajomego nie brzmiał znajomo, nie kojarzył się z przeszłością, ani żadnym spotkanie, które mogło zapaść mu w pamięć. Ale władczy ton, który tak płynnie rozlał się w powietrzu sugerował, że miał do czynienia z kimś nawykłym do wydawania rozkazów. Samuel zmrużył powieki, czując jak wydane polecenie odbija sie od jego woli, trącając strunę irytacji, której nie dał dojść do głosu - Mogę powiedzieć dokładnie to samo - początkowo nie zamierzał się odzywać, ale impuls na języku zmierzył się z jego umysłem i zmienił decyzję. Odezwał się twardo, modulując głos niżej, równie rozkazująco, sucho, tonem którym zwracał się do podejrzanych na przesłuchaniach. Jeśli toś miał się wycofać, na pewno nie był to Skamander.
Obserwował trajektorię zaklęcia, które wyrwało się z jego różdżki, silne, ale nim sięgnęło celu, jasna, błyskająca tarcza osłoniła mężczyznę, nie tylko broniąc przed skutkami, ale też wracając je do adresata. Władał silną mocą, skoro był zdolny do podobnych zabiegów. Auror jednak nie planował się bronić. Nie przed własnym zaklęciem, które z łatwością będzie mógł ściągnąć. Potrzebował do tego chwili. I sensownej taktyki, na którą - jak sie domyślał po braku początkowej ofensywy, szykowali sie i przeciwnicy. Dziwne. Do tej pory, wrogowie, których spotykał działali impulsywnie, agresywnie, ale - ja zawsze, pozory mogły mylić. I tego sie trzymał - Magicus Extremos - tym razem to on wskazał różdżką towarzyszkę, sięgając do czystej mocy i wzmocnienia, które mogło być na wagę złota. Sophia świetnie radziła sobie z urokami, a jego umiejętności mogły w tym pomóc.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 90

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Tristan próbował zrewanżować się towarzyszowi tym samym, jednak jego zaklęcie nie powiodło się, pomimo wzmocnienia, jakie dzięki niemu poczuł. Drew skierował swoją różdżkę w kierunku obcych, lecz nic się nie wydarzyło w pierwszej chwili.

Chcąc zniechęcić przeciwników do walki, Sophia spróbowała rzucić zaklęcie. Niestety, chwilowa dekoncetracja uczyniła je nieudanym. Złą passę przełamał dopiero Samuel. Nie przystał na żądanie nieznajomego, nie udzielając mu żadnych informacji. Postanowił się również nie bronić przed własnym odbitym zaklęciem, zamiast tego postanawiając wzmocnić swoją towarzyszkę. Jego zaklęcie było nie tylko skuteczne. Było wyjątkowo silne. I Sophia błyskawicznie poczuła przyrost mocy. Była pewna, że teraz będzie zdolna do rzeczy naprawdę wielkich.

Rezygnacja z obrony sprawiła, że na oczach Samuela nagle pojawiła się czarna opaska, której nie był w stanie zdjąć. Utrudniała mu tym samym celowanie.

Choć tuż po machnięciu różdżką Drew nie wydarzyło się nic wyjątkowego, to wszyscy poczuli pod stopami delikatne wibracje, typowe dla anomalii. Przed każdym z obecnych pojawiły się węże, które wypełzły ze szczelin w starym moście. Za sprawką anomalii były  wyjątkowo rozjuszone. Syczały agresywnie, obnażając swoje kły, a po chwili przystępując do ataku.

| Przypominam, że zgodnie z mechaniką postać oślepiona otrzymuje -80 do rzutu. Karę te niweluje bonus przysługujący z biegłości spostrzegawczości.

Żywotność węża wynosi: 90/90; jego statystyka to 15.

Węże atakują turowo. W tej chwili atakują Rycerzy. ST uniknięcia ugryzienia(przez odskok) wynosi: dla Tristana 37 (rzut), dla Drew 118 (rzut). Do rzutu należy doliczyć zwinność przemnożoną przez 2.

Mapa:

Informacje:

Kolejka:
Zakon Feniksa (24 h)
Rycerze Walpurgii (24h)

Niestety najwyraźniej coś ją zdekoncentrowało, bo zaklęcie nie odniosło pożądanego rezultatu. Chwilę później jednak Samuel postanowił ją wzmocnić – i Sophia poczuła, jak wstępują w nią dodatkowe, bardzo znaczące siły. Za sprawą silnej białej magii Skamandera poczuła się zdolna do wielkich wyczynów.
Nagle jednak usłyszała syczenie dobiegające z poziomu podłoża – i dostrzegła pełznącego w jej stronę węża. Nie była pewna, czy to skutek anomalii, czy może stary most był siedliskiem węży, ale w tej chwili jeszcze nie mogła się nim zająć. Korzystając ze swojej zyskanej niezwykłej siły postanowiła działać. Wiedziała że Samuel poradzi sobie z pozbyciem się opaski stworzonej przez jego własne odbite zaklęcie.
Nagle w tym przypływie mocy postanowiła zrobić coś szalonego. Nie wiedziała, jakie przyniesie to konsekwencje – ale postanowiła zaryzykować, czując w sobie więcej mocy niż kiedykolwiek przedtem. Było to niezwykle potężne zaklęcie, ale teraz czuła, że byłaby w stanie je rzucić.
- Horatio – wypowiedziała cicho, próbując zatrzymać czas dla wszystkich poza sobą.

The member 'Sophia Carter' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 41

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Ciemność zapadła nagle. Wiedział przecież, że to nastąpi, ale instynkt zadziałał pierwszy, spinając mięśnie. Minimalnie przesunął stopę w tył, ale zatrzymał ruch. Wzrok nie był jedynym zmysłem, na którym miał polegać. Odetchnął bezgłośnie i przesunął palcem po drewnie różdżki. Przyjemnie ciepła, elektryzująca nawet, jakby od rdzenia wyrywały sie drobiny magii i przenikały przez skórę. Tuz po tym, jak moc skumulowała się w zaklęciu i rozlała się w sylwetce Sophii. O to chodziło.
Odetchnął raz jeszcze. Pojawili się na moście w konkretnym celu i dopięcie go do skutku było priorytetem, niezależnie od tego, kim byli nieznajomi mężczyźni. Może mylił go brak agresywności, którą cechowali dotychczasowi przeciwnicy. Nie tylko czarnoksiężnicy, których ścigał, ale przede wszystkim - walcząc przy anomaliach. Tam sięgali od razu po ciężki arsenał broni, jaka była czarna magia. Tu - przeciwnicy wydawali się ... sprawdzać? Jaki mieli cel? Dlatego i wysunięte przeciw zaklęcia nie należały do raniących. Jeszcze?
Odległe syczenie, które wyłapał wyczulony słuch, gwarantował dodatkową rozgrywkę. Widział już podobną anomalię i przez sekundę nawet zastanawiał się, czy przypadkiem nie trafił na Brendana. Miał wyjątkowe szczęście do podobnej anomalii. A pojawiający się gdzieś w oddali gad, napawał go cienką struna obrzydzenia. Parszywe pomioty - Finite Incantatem - widział, że zdąży zdjąć zaklęcie, którego sam był adresatem i zwrócić się magią ku stojącym po drugiej stronie - bez opaski. Chwilę potem, skierował moc przeciw starszemu mężczyźnie. Jego towarzysz wskazywał się silną magią obronną, co prezentował sobą drugi z oponentów? - Petrificus Totalus - odetchnął ponownie, akurat by usłyszeć głos aurorki. Niemal się uśmiechnął. Nabierała śmiałości. W końcu.

1. Anomalia do finite (nie zabiera akcji)
2. Petryficus
3. Anomalia do petryficusa

(obniżone st petryficusa)

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#2 'k100' : 35

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Zaatakowali. Anomalia Drew wezwała węże, nie były to jednak stworzenia silne - kiedy usłyszał inkantację wypowiedzianą przez kobietę, na krótki moment zamarł; nie mógł wiedzieć, czy jej próba się powiedzie, czy nie, musiał się jednak zabezpieczyć: zabezpieczyć ich w każdym znaczeniu tego słowa. Najpewniej znajdowali się zbyt daleko od siebie, by ta zdołała uczynić coś naprawde ingerującego jednak wzmocnienie zaserwowane jej przez towarzysza dawało jej ogrom możliwości. Nie mogł na to pozwolić.
- Finite incantatem - zadeklamował, zamierzając przerwać zaklęcie ochronne wzmacniające kobietę, wpowiedziane przez mężczyznę. Węża zignorował - to jeszcze nie był na niego czas.