Loch Morar

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 74

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Woda w źródle zaczęła wysychać - czyli jednak faktycznie było tutaj tajemne przejście. Edgar spojrzał na resztę wyraźnie zadowolony, w końcu posunęli się naprzód w swoich poszukiwaniach. Nie zamierzał zostawać w tym pomieszczeniu ani chwili dłużej, szczególnie, że z tyłu głowy wciąż majaczyła mu postać tajemniczego cienia. Dopiero kiedy usłyszał głos mężczyzny, odwrócił się zaalarmowany, celując w niego różdżką. To niemożliwe, żeby pojawił się tutaj znikąd. Strach wymalowany na twarzy Caley jednoznacznie dał mu do zrozumienia, że to musi być bogin. Nie miał ochoty na konfrontację ze swoim głęboko ukrytym strachem, dlatego nie potrzebował dodatkowej zachęty, żeby wskoczyć w przejście w obrazie.

Wchodzę do obrazu

Świadomość otaczającej go zbuntowanej magii nigdy nie była tak silnie urzeczywistniona jak teraz. Tracił orientację, czy to skutek samych anomalii, czy klątw i zaklęć ciążących na zamku; może wszystkiego na raz. Nie wiedział już, ile z tego, co widział, czynił i doświadczał było prawdą, a ile zaczynało być wymysłem jego wyobraźni. Nieskuteczne próby odsłonienia tajemnicy Morgany, kolejne – coraz bardziej dokuczliwsze – dreszcze, wysychające źródło i dziwny głos, przed którym jedno z nich najwyraźniej uciekało. Tak samo jak pozostali, gdy w obrazie odsłoniło się przejście. Choć ogarniały go wątpliwości, ruszył za pozostałymi, nie mając zamiaru zostać w tyle ani przez sekundę.

Wchodzę w przejście razem z resztą

Choć poczuł ulatującą z niego moc, nie wystarczyło to do zbadania tajemnic obrazu. Zaklęcie zwyczajnie było za słabe, czy to na wskutek szalejących anomalii, niewystarczającego skupienia, czy też błędu w sztuce. Brał tę ewentualność pod uwagę, chociaż niechętnie, ostatecznie i tak dopięli swego za sprawą Edgara. Magnus zerknął na niego z ukosa - nieco życzliwie, nieco zazdrośnie. Miewał wrażenie, że Burke naprawia wszystko to, co on zdołał spieprzyć, a towarzyszące temu uczucie nie sprzyjało kwitnącej przyjaźni. Poprawił niewygodnie zagięty kołnierz szaty (miał na to czas, gdy Caley odcyfrowywała zapiski goblina) i zacisnął usta, z niedowierzaniem spoglądając na dziennik. Bzdety, nic nie warta pisanina, nie odkrywająca przed nimi niczego, o czym by nie wiedzieli. A może to nie wszystko?
-Pokaż mi to - zażądał, zabierając od kobiety książeczkę i kartkując ją przelotnie. Nadal w rękawiczkach, dmuchanie na smoczy ogień weszło mu w krew. Musiało, Mroczny Znak na przedramieniu konotował wzrost ostrożności, nie zamierzał umrzeć przypadkowo.
-Aperacjum - mruknął, stukając w okładkę zeszytu i licząc, że zaklęcie odkryje przed nimi coś ponad obscenicznymi rysunkami tudzież marnymi, literackimi próbami goblina. Z powrotem przekazał notatnik kobiecie, jemu nie zdałby się na nic z zerową znajomością języka. Ona zresztą też go straciła, a przynajmniej w gębie, kiedy tuż przed nią wyłoniła się postać mężczyzny w sile wieku. Stanowczego i posiadającego jakiś rodzaj władzy nad blondynką: ojciec? A może ukochany mąż, starszy od niej dwa razy, za którego rodzice wydali ją w ramach układu władza-pieniądze? Logiczne wyjaśnienia podpowiadały, że to bogin (strach trzęsący jej sylwetką nie został pominięty), szczególnie, kiedy między Caley a mężczyznę wtrącił się Caelan, a widmo przybrało formę martwego młodziana. Ten lęk Magnus rozumiał, lecz nie było się nad czym rozczulać. Edgar odkrył przed nimi właściwe przejście, więc ruszył tuż za pozostałymi, wchodząc w schody namalowane na obrazie. Z różdżką w pogotowiu czekał na ewentualne przeszkody, choć dzwonienie zębów Shafiqa nieco burzyło jego czujność.
-Zimno ci? Dać ci swój płaszcz? - zakpił, przeciskając się obok Zachary'ego. Który jak na swoją miedzianą cerę wyglądał całkiem... blado?

|wchodzę do portretu razem z resztą!

The member 'Magnus Rowle' has done the following action : Rzut kością

---

'Anomalie - CZ' :

Widok wyciągniętej przez Caley różdzki wyraźnie rozbawił Cadmona Goyle, który spojrzał na córkę z kpiącym politowaniem, nie dowierzając, że byłaby w stanie uczynić mu krzywdę.
- Nie ośmieszaj się, dziewczyno - zagrzmiał. - Nie byłabyś na tyle bezczelna... - głos mężczyzny brzmiał dziwnie, nienaturalnie, w uszach Goylówny rozbrzmiewał echem, głośniejszym, niż w rzeczywistości. Poczuła strach i ukłucie niepokoju, kiedy ojciec szybkim krokiem ruszył za nią w kierunku obrazu Morgany. Wtedy jednak wkroczył Caelan. Cadmon Goyle zwrócił na niego spojrzenie i zamarł. Rozległ się trzask, niby przekłuty balon, a na ziemi pojawiło się ciało jego syna, Cilliana. Dziewięcioletni chłopiec był martwy, w kałuży krwi, rozerwany czarnomagicznymi zaklęciami, a na widok jego gnijących wnętrzności wylewających się na wierzch Caelan poczuł ucisk w gardle. Czarodziej zachował jednak zimną krew, a dobra znajomość obrony przed czarną magią podpowiedziała mu, że ma do czynienia z boginem - i użył odpowiedniego zaklęcia. Wiązka czaru trafiła w ciało Cilliana, a po chwili zamiast martwego chłopca miał już przed oczyma naturalnych rozmiarów kukiełkę w stroju błazna, a jej buzia była szeroko uśmiechnięta. Zawisł na sznurkach, poruszanych przez nieistniejącego lalkarza.
Magnus próbował sprawdzić, czy dziennik nie kryje przed nimi więcej sekretów. Strony wchłonęły wiązkę zaklęcia, jednakże nie pojawiły się na nich żadne inne słowa, ani w języku ojczystym goblina, ani angielskie. Stojący obok Zachary czuł się za to coraz słabiej. Temperatura jego ciała zaczynała coraz gwałtowniej rosnąc, z czego Shafiq zdawał sobie sprawę, choć nie wiedział dlaczego dzieje się to aż tak szybko. Gorączce zaczął towarzyszyć właściwy jej ból głowy.
Pierwsza przez obraz przeszła Caley. Znalazła się na polanie, poczuła ciepłe promienie słońca na twarzy i zapach jabłek z pobliskiego sadu. Morgana wycofywała się pośpiesznie, posyłając markotne spojrzenia w kierunku Colberta. W chwili przejścia każdy poczuł się tak, jakby wpadał w taflę chłodnej wody. Zaraz za nią przejście przekroczył Matthew, Caelan, Edgar, Zachary i Magnus, który zakończył ten pochód. Wszyscy wkroczyli na kręte schody, wbudowane w ściany, były na tyle wąski, że musieli poruszać się jedno za drugim. Uczynili w spokoju jednak zaledwie kilka kroków - a zapadła dziwna, chłodna ciemność, która zdawała się lepić do ich skóry w nieprzyjemny sposób. Nie widzieli już ani namalowanego na obrazie nieba, ani tego co było przed nimi. Zaklęcie Lumos Matthew nie działało tak jak powinno. Rozpraszało ciemność w bardzo niewielkim stopniu, zdawało się przytłumione, nie było w stanie przegnać tych ciemności. Inni widzieli jedynie jego twarz. Pod stopami czuli już nie twarde, pewne kamienie, a stare, skrzypiące deski. W pewnej chwili stare, spróchniałe już drewno pod stopami Matthew trzasnęło potępieńczo, a on zaczął zapadać się w przepaść. Mógł w ostatniej chwili złapać się krawędzi (ST akcji wynosi 50, doliczana jest zwinność x2), miał jednak świadomość, że nie zdoła utrzymać wówczas w dłoni różdżki. Podążający dotychczas za nim Caelan, Edgar, Zachary i Magnus widzieli jedynie, że lśniący koniec różdżki Botta leci wraz z nim w dół - ale nie wiedzieli jak szeroka może być przepaść, która oddzieliła ich od Caley.
Wszyscy poczuli, że chłodna, lepka ciemność zaczyna ich osłabiać.

| Czas na odpis to 48h.

Każda następna tura w ciemnościach zadawać będzie 10 punktów obrażeń psychicznych.

Magicus Extremos: Magnus, Matthew, Caley, Caelan, Zachary +11 do rzutu, 3/3
Przypominam, że efekty działań opisuje Mistrz Gry; mam tu przemiany bogina w inną postać.

Informacje:

Dokładne oględziny dziennika nie przyniosły niczego nowego, zaklęcie nie ujawniło żadnych tajemnic, których zapewne po prostu tam nie było. Rowle nieco się zawiódł, notatki okazały się więcej niż oszczędne, a gobliny zasłynęli przecież jako wybitni kronikarze. Najwyraźniej ten tutaj zaliczał się w poczet grafomanów - dla kogo w ogóle prowadził ten pamiętnik? Przekazał książeczkę w ręce Caley, kto wie, może jeszcze okaże się im przydatna i ignorując bogina przedarł się za swoją wesołą gromadą przez płótno obrazu. Nie pozostawili Morganie żadnego wyboru, obnażone przejście stało przed nimi otworem. Zetknięcie się z powierzchnią portretu przypominało nieco przejście przez ducha; Magnusem wstrząsnął niezbyt przyjemny dreszcz, odczuwalny jak nagłe zanurzenie się w lodowatej wodzie. Nie znosił zimnych pryszniców, lecz w tej sytuacji utyskiwanie byłoby kompletną głupotą. Szedł więc powoli, milcząc i ostrożnie wyczuwając nową przestrzeń. W powietrzu unosił się zapach jabłek, przywiany z sielskiego krajobrazu portretu, tłumiony jednak wilgocią i stęchlizną, charakterystyczną dla ciemnych, opuszczonych lochów. Widział mało co, Bott z różdżką znajdował się na samym przedzie, aż niespodziewanie... Coś trzasnęło, drewno, przegniły stopień (kiedy kamienne schody zmieniły się w zbutwiałe deski?) i Matt stracił grunt pod stopami. Poradzi sobie - uznał Magnus - był postawnym mężczyzną, a ewentualne niepowodzenie, cóż, uszczupli liczbę czarodziejów na świecie o jednego ulicznego łazęgę. Bardziej zaniepokoiła Rowle'a spowijająca ich ciemność, jak najbardziej fizyczna, otulająca ciała i powodująca delikatne dreszcze.
-Nie ruszajcie się - zarządził, póki co musieli przede wszystkim rzucić na sytuację nieco światła - lumos maxima - wypowiedział melodyjnie, kierując różdżkę nad siebie, by przypadkiem nikogo nie oślepić świetlistym refleksem.

|liczę statystykę OPCM ofc

The member 'Magnus Rowle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 23

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Ojciec nie miał pojęcia, o czym mówił. Byłaby na tyle bezczelna, by cisnąć w niego zaklęciem i zrobić o wiele gorsze rzeczy; gdyby nie złowrogie przeczucie, które ją opanowało. Wiedziała, że nie ma do czynienia z prawdziwym Cadmonem, lecz jednocześnie nie miała pojęcia czym była istota, która zmierzała w jej kierunku. Na całe szczęście z pomocą przyszedł Caelan – jedno zaklęcie brata wystarczyło, by zjawa zmieniła swój kształt, a później całkowicie już przestała być szkodliwa. Goyle zdążyła posłać swojemu wybawicielowi wdzięczne spojrzenie, zanim uczucie przejmującego chłodu nie ogarnęło jej całej. Trwało tylko chwilę i domyśliła się, że było związane z przejściem przez ramy zaczarowanego obrazu. Znajdowała się teraz na łące, czuła promienie słońca na zziębniętych policzkach, wydawało jej się nawet, że dociera do niej zapach jabłek. Iluzja nie mogła jednak zmylić ani jej, ani żadnego z towarzyszy eskapady, którzy pojawili się tuż obok już moment później. Wszyscy zgodnie uznali, że nie powinni tracić czasu i ruszyli w dół studni, schodząc początkowo po kamiennych schodach. Towarzyszyła im ciemność, a prowadząca pochód Caley uniosła wyżej dłoń, na której widniał pierścień z Okiem Ślepego. W razie niebezpieczeństwa chciałaby natychmiast ostrzec całą resztę.
Upewniwszy się, że dziennik goblina oraz cały ekwipunek znajduje się w zamkniętej torbie, poruszała się powoli do przodu, aż w końcu podłoże zaczęło przypominać deski – odgłosy skrzypienia przynosiły złowrogie uczucie, aż w końcu otoczenie zaczęło dosłownie osłabiać czarownicę psychicznie.
Nagle kawałek schodów trzasnął głośniej i zarwał się pod stopami Matta, który w dziwacznym pochodzie szedł przecież tuż za Caley. Nie czekając, zamachnęła się różdżką, usiłując uratować go przed bolesnym upadkiem.
- Lento! – wypowiedziała głośno, nie ruszając się ani kroku dalej.

The member 'Caley Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 20

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Na początku wydawało mu się, że szybka ucieczka do obrazu to dobry pomysł ze względu na pojawienie się bogina. Nie miał ochoty na walkę ze swoim największym strachem, szczególnie pośród tego losowego zbiorowiska ludzi, chociaż z drugiej strony męczyła go ciekawość - nie potrafił przewidzieć w co zamieniłby się bogin gdyby stanął na przeciwko niego. Dosłownie parę minut później doszedł do wniosku, że ten pomysł wskakiwania w tajemne przejście wcale nie okazał się taki dobry. Przede wszystkim było tutaj ciasno, co znacznie utrudniało (jeżeli nie uniemożliwiało) ucieczkę. Szedł powoli za Caelanem, czując na sobie ciężki oddech Zachary'ego. Czy to przez tę gorączkę? Po chwili przerwał swoje rozmyślania, kiedy usłyszał podejrzany dźwięk. - Co się stało? - Zapytał reszty, bo nie był w stanie niczego zobaczyć. Zatrzymał się jednak, ufając słowu Magnusa. - Zaraz się na mnie przewrócisz - mruknął po chwili zniecierpliwiony, odwracając się ostrożnie w kierunku Zachary'ego. Wyciągnął rękę, chcąc namierzyć gdzie dokładnie się znajduje, prawdopodobnie trafiając na jego nos. Położył mu dłoń na ramieniu, drugą wyciągając różdżkę. - Pugno Febris - wymamrotał, skupiając się mocno nad rzucanym zaklęciem - posiadał podstawy magii leczniczej, lecz to wciąż były tylko podstawy. Miał nadzieję, że choć trochę mu to pomoże i nie zleci z tych schodów, pociągając go za sobą.

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 44

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zacząłem schodzić po krętych kamiennych, a potem drewnianych schodach. Na tych drugich moja pewność w ile stawianych kroków nieco zelżała. Nie byłem w końcu wypchany pluszem, a im niżej byłem tym mocniej trzeszczały. Do tego ta ciemność. Lumos kompletnie sobie z nią nie radził. Była lepka i wszechogarniająca.
- Eee...tenebris? Chyba - w sensie ta ciemność to może być to. Tak coś mi doświadczenie podpowiada - mruknąłem pod nosem stawiając kolejne niepewne kroki przed siebie. Nie wiedziałem czy mam rację, lecz jakby nie było robiliśmy włam, a ja z zaklęciami ochronnymi mieszkań chcąc nie chcąc styczność miałem prawdopodobnie nieco większą. To wyglądało właśnie na coś podobnego - Jeśli to to, to w powinno minąć saaaaaaaaaa...! - podniosłem głos gdy moja stopa przeszła na wylot spruchniałego drewna ciągnąc za sobą resztę ciała. kątem ucha posłyszałem bezskuteczną próbę wwołania lento i jak dla mnie brzmiało to jak plan - lento! - spróbowałem więc sam chcąc nie złamać sobie niczego o...w sumie miałem nadzieję, że w najgorszym wypadku - o równie kruchą co schody drewnianą podłogę...

The member 'Matthew Bott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 44

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Przekroczenie ramy obrazu przypominało zetknięcie się z taflą wody, nie tego się spodziewał. Nie myślał nad tym dłużej, nie rozglądał się dookoła - ignorował nowe otoczenie, skupiając się tylko i wyłącznie na kamiennych schodach, które prowadziły ich w głąb studni. Co ich tam czeka? Nie uważał, by puszczanie Caley przodem było rozsądną decyzją, schody były jednak na tyle wąskie, że nie mogli swobodnie zmienić szyku. Łudził się, że droga w dół nie będzie zbyt długa i nie zajmie więcej niż kilka chwil; był na tyle pogrążony w swych myślach, że dopiero po chwili zauważył, że światło padające z różdżki Botta było nienaturalnie przytłumione, a podłoże stało się mniej pewne, skrzypiące, drewniane. Ciemność kleiła się do nich niczym mokre ubranie.
Wtedy też wspomniane światło zaczęło spadać przy akompaniamencie krzyku idącego tuż przed nim mężczyzny. Zatrzymał się, cofnął o krok, a następnie wytężył wzrok, jednak nie był w stanie ocenić wielkości dziury, w którą wpadł Bott. Słyszał, że inni próbują ratować spadającego - lub rozjaśnić nieco sytuację - dlatego też sięgnął po różdżkę z zamiarem wzmocnienia ich.
- Magicus Extremos - mruknął. Kto wie, co czeka ich na dole. I czy to już koniec niespodzianek. - Caley? - zwrócił się do siostry, próbując dojrzeć ją w tej gęstej, przytłaczającej ciemności. - Wszystko w porządku? - Gdyby tak nie puszczali jej przodem, gdyby szła za Bottem, przynajmniej nie byliby teraz rozdzieleni. Tyle dobrze, że to nie pod nią zarwały się te spróchniałe deski.