First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Jamie McKinnon' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 96, 29

Się trochę rozminęły jego założenia z rzeczywistością, już mu się wydawało, że z impetem na Bojczuka wpadnie, kiedy płozy mu się rozjechały, a on sam zachwiał się, ząbkami o taflę zahaczył, a potem to już szybko poszło. Szybkość spowodowała, że jego ciałem coś szarpnęło, przez chwilę stracił nad nim całkowicie kontrolę, z bezwiednym zdumieniem wyciosanym na twarzy przefrunął kawałek, nim lód mu to zdumienie nadkruszyło, przy okazji fakturę skóry również, zarysowując ją paskudnie. Tuż przed zetknięciem z ziemią napiął mięśnie, wyciągając przed siebie dłonie, lecz to chyba też nieszczególnie był zbyt dobry pomysł, a może jakoś niefortunnie pod dziwnym kątem lewą rękę ułożył - niemniej jednak, faktem jest, że usłyszał tylko niepokojąco brzmiące chrupnięcie, jakby kra się łamała, to chyba miało jednak więcej wspólnego z kością niż krą, fala bólu rozlała się aż do przedramienia.
Druga sparaliżowała dziąsła, spłynęła krwistą czerwienią na lodowisko - nie tylko z jego godności nic już nie zostało, jedynkę wypluł wraz z karmazynem śliny.
Przez chwilę był w stanie jedynie podziwiać fakturę lodu, wypatrując w nim wszelkich nierówności; zmusił się do tego, by skulić się nieco, ułatwiając ścigającym się wyminięcie go; zacisnął też dłonie w pięść, bo wyobraźnia podsunęła mu obraz palca odcinanego przez ostrze płozy, a do tych był o wiele bardziej przywiązany niż do własnych zębów.
Kiedy wyminęli go ostatni maruderzy, dźwignął się z trudem do pozycji siedzącej, po czym zrzucił ze stóp te cholerne łyżwy. To była jego pierwsza i ostatnia próba poskromienia ich, zrozumiał wiadomość wysłaną mu przez wszechświat. Z dumnie zaciętym wyrazem twarzy umazanej krwią podniósł się, opierając się na prawej ręce, po czym w skarpetkach w świąteczne gumochłony ruszył w stronę brzegu jeziora, starając się nie przewrócić po raz kolejny.
Co nie było najłatwiejszym zadaniem.
Ilość bluzgów, które postanowiłam ocenzurować, zdecydowanie przekroczyła granice przyzwoitości, na szczęście on sam wkrótce też przekroczył tę z brzegiem - gdzie czekała już na niego garstka zaniepokojonych organizatorów. Odzyskawszy buty, wyburczał coś tylko pod nosem, uznając, że on wcale ich pomocy nie potrzebuje, że nic się nie stało i to tylko tak dramatycznie wyglądało. A że przy tym wciąż pluł krwią, to taki drobny szczegół.
Przegoniwszy ich wszystkich do trzech wodników kappa, ostatecznie dotarł do jakiejś ławki, opadając na nią ciężko; dopiero wtedy dokonał kontrolnych oględzin nadgarstka, porównując go z tym drugim, lecz chyba było jeszcze za wcześnie na to, żeby porządnie opuchnął. Zsunął więc tylko swoją niebieską opaskę z głowy i wsypał do niej trochę śniegu, po czym przyłożył okład do ręki.

| czekam na koniec wyścigu

Uśmiecham się i witam ze znajomkami, gdzieś na linii startu dostrzegając nawet Keatona, do którego macham energicznie, chcąc zaznaczyć swoją obecność. No po skończonym wyścigu KONIECZNIE musimy się znowu złapać, żeby o północy stuknąć się kieliszkami i wymienić buziakiem, który mu obiecałem, hehe. Gdybym czuł się na tych cholernych łyżwach trochę pewniej to już bym przy nim stał. A tak? Tak zanim zdążyłem się zebrać, powietrze przeszył sygnał startu i ruszyłem do przodu wraz z falą łyżwiarzy. Kilku już na wstępie zaliczyło bliskie spotkanie z lodowiskiem, w tym Burroughs, który tak WYRŻNĄŁ, że aż lód zatrzeszczał. Zatrzymuję się i robię wielkie oczy, w pierwszym odruchu chcąc łapać za różdżkę i go poskładać (nie to, żebym miał jakiekolwiek pojęcie o magii leczniczej, ale może bym w sobie odkrył jakiś talent do tej dziedziny?), ale zamiast tego... po prostu zaczynam się śmiać. HA HA HA!!! Biedny, biedny Keaton! Tak kisnę z beki, że o mało nie popuściłem w gacie; może powinienem mu pomóc zejść z lodowiska, ale sam świetnie sobie poradził, więc WRESZCIE ruszam w dalszą drogę. Co prawda moje łyżwy mogłyby mieć lepszą przyczepność, ale za to musiałem przyznać, że były zajebiście zwrotne. Wybieram trudniejszą trasę, bo kto nie ryzykuje ten nie wygrywa; a nawet jak mi się nie powiedzie to nie bałem się żadnych upadków (chociaż ten Keatona wyglądał naprawdę poważnie i miałem nadzieję, że nie uszkodził się za bardzo!)

wybieram trudną trasę

The member 'Johnatan Bojczuk' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 76, 65

Odebrała łyżwy i skierowała się w stronę ławek ustawionych niedaleko lodowiska, na których można było swobodnie usiąść i założyć specjalne buty na nogi. Znajomy głos zatrzymał ją jednak. Obróciła się na pięcie zwracając w kierunku z którego dobiegał do niej głos Keatona. Uniosła wolną dłoń i położyła ją na biodrze czekając na słowa, którymi prawdopodobnie miał ją uraczyć. Te jednak nie nadeszły. Nim się zorientowała znalazł się blisko. Zaskoczył ją. W ostatniej chwili zwalczyła chęć cofnięcia się. Jednak nie tego się spodziewała. Gdy wargi musnęły zziębnięty policzek, a dłoń odnalazła głowę na jej twarz wstąpiło chwilowe niezrozumienie. Rozchyliła wargi chcąc coś odpowiedzieć, ale nim zdążyła cokolwiek zrobić on już oddalał się od niej. Wywróciła lekko oczami i pokręciła głową zbierając się by kontynuować wędrówkę. Nie mając świadomości, że dokładnie nad ich głowami znajdowała się jemioła. Cóż, sam gest należał raczej do przyjemnych, choć poklepanie po głowie sprawiało, że poczuła się jak dzieciak - a z nich dwóch jednak ona była tą starszą.
W końcu w pełnym rynsztunku znalazła się na lodowisku stając na linii rozpoczynającej wyścig. Słuchała uważnie zawodowców, nie chcąc, by coś jej umknęło. Pochyliła się trochę, lawirując dłońmi tak, by utrzymać jak najlepiej równowagę i nie wyrżnąć się już na samym początku, a gdy powietrze przeszył sygnał oznaczający start, odepchnęła się kierując w stronę ścieżki, którą obrała.

łyżwiarsto 0, łatwa trasa, ST30

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 48

--------------------------------

#2 'k100' : 92

Nałożyła łyżwy na swoje niewielkie stopy sprawnie, bo ostatni raz wiązała całkiem podobne, choć starsze, w poprzednim sezonie. Zima wyjątkowo dobrze ścięła jezioro niedaleko domu Lupinów sprawiając, że stało się ono idealnym miejscem do trenowania łyżwiarskiego talentu. Stanęła na równe nogi, oglądając swoją parę krytycznym okiem. Były piękne, białe, z wyjątkowo ostrymi płozami, ale musiała przyznać, że kostka nieco w nich uwierała. Najwyraźniej były tak nowe, że aż sztywne od kleju. Skrzywiła się lekko, ale zaraz podszedł bliżej Alexander, pełen swojego chłopięcego i jednocześnie eleganckiego wdzięku, z dłonią delikatnie muskającą jej dziewczęcy policzek i głosem mogącym stopić biały puch pod ostrzami łyżew. Uśmiechnęła się do niego ciepło, z lekkim rozmarzeniem, dała się porwać tej sztuczce, wcale nie myśląc nad tym, że to tylko męski trik oszołomienia.
– Powodzenia, Alexandrze „Gumochłonie” Farley, widzimy się na mecie. Poczekam na ciebie z kolejnym kubkiem gorącej czekolady na osłodę przegranej – wyprostowała się, dumnie unosząc brodę, a dłonie splatając za plecami. W tej samej chwili pełni entuzjazmu organizatorzy zebrali wszystkich na lodzie.
Ida weszła na piękną, turkusową taflę z lekką niepewnością w krokach, ale kiedy już oswoiła się ze śliską nawierzchnią, ustawiła się do startu, puszczając Alexowi zawadiackie oczko. Wzrok utkwiła w mężczyźnie, który wyjął różdżkę i gdy wypłynęły z niej iskry, zaczęła się rozpędzać, by za chwilę, nieco schylona, pędzić już przed siebie w najlepsze. Pojawiły się przed nią lodowe słupki – rozpoczęła manewr między nimi, zgrabnie przechylając ciężar ciała na odpowiednią stronę. Sztywne łyżwy i nieco zastygłe mięśnie były jednak kolejną przeszkodą do pokonania.

| łyżwiarstwo I, trasa średnia (st 60)

The member 'Ida Lupin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 84, 70

- I ruuuuuszyli. - zakrzyknęła Alice, sama wprawiając własne łyżwy w ruch, jechała jednak poza wyznaczonym torem, chcą na bieżąco obserwować poczynania kolejnych zawodników.
-Oh, to musiało boleć. - zauważył Theodore, obserwując widowiskowy upadek Keatona. Jego partnerka uniosła odziane w rękawiczki dłonie i zasłoniła nimi usta. - Podziękujmy brawami temu uczestnikowi! - poprosił widownie, która zebrała się wokół lodowiska by podziwiać tegoroczny wyścig. Kilka dłoni uniosło się, niosąc smętne oklaski którymi odprowadzono mężczyznę z lodowiska.
- Oh, ale zobacz Theo, reszta radzi sobie całkiem nieźle, nie licząc kilku… bliższych spotkań z podłożem. - wróciła do komentowania Alice, obserwując uczestników mijających kolejne lodowe słupki. Grawitacja pociągnęła do siebie Michaela i Jamie, jednak ta druga podniosła się, szybko nadrabiając straty. Na prowadzenie wysunęła się niepozornie wyglądająca Ida, niewiele za nią znalazła się Jamie, nadrabiająca straty. Ich plecy mogli obserwować Alexander z Johnatanem idący łeb w łeb, ledwie kawałek dalej znajdowała się Justine, stawkę zamykał Michael. Przed nimi kolejno, pokazywała się kolejna z przeszkód, którą musieli dzisiaj pokonać. Tym razem, jak i wcześniej można wybrać było z trzech dostępnych opcji. Bardziej po prawo znajdowała się wysoka przeszkoda, mocniej na lewo wzniesiona również z lodu, znajdowała się jednaka, tylko mniejsza. Pomiędzy nimi pozostawiono wolną ścieżkę dla tych, którzy nie zamierzali próbować skakać przez żadną z nich.

W tym poście, aby zdobyć dodatkowe punkty możecie wykonać skok nad lodową przeszkodą
Do rzutu na pokonanie przeszkody dolicza się podwojoną sprawność.
- przeszkoda wysoka: ST 80, +30 punktów;
- przeszkoda niska: ST 50, +10 punktów;
- brak skoku, 0 punktów
W razie niepowodzenia postać wraca na początek etapu i może wybrać tę samą lub inną przeszkodę.

Tak jak w poprzedniej turze rzucacie dwa razy k100 - pierwsza podlega wcześniejszym zasadom, druga odpowiada za pokonanie przeszkody. I tak samo jak wcześniej, możecie podejść do danej przeszkody do czasu jej pokonania.

ranking:

w razie pytań niezmiennie zapraszam na PW

Czas na odpis do 21.12 do godziny 18:00

Slalom pokonała wyjątkowo dobrze, choć czucie w stopach było nieco ograniczone przez sztywność łyżew. Piękne, białe linie ozdobiły lód między pachołkami, a sama Ida poczuła przypływ animuszu, by dać z siebie jeszcze więcej. W pewnym momencie jej uszy wychwyciły zmianę w odgłosach za sobą – te stały się odleglejsze, jakby mniej przenikliwe. Czyżby została na prowadzeniu na razie sama? Nie chciała odwracać się w poszukiwaniu sylwetek przeciwników, głównie Alexandra, by sprawdzić, jak im idzie; nie chciała tracić skupienia. Przed nią pojawiły się przeszkody. Nie szarżuj, Ido!
Nie szarżując więc, podeszła do tej średniej, przyspieszyła i przygotowała się do wyskoku, czując spinające się pod skórą mięśnie. Znajomy bodziec, który niegdyś stanowił wspomnienie wspaniałych zabaw ze starszym rodzeństwem.

| łyżwiarstwo I, sprawność 0, przeszkoda niska (st 50)

The member 'Ida Lupin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 85, 5

Upadek był równie spektakularny, co jej przejazd między lodowymi pachołkami. Zdążyła ledwie pisnąć przed tym, jak łyżwy poślizgnęły się na lodzie i grawitacja zwyciężyła z niepowtarzalną siłą nieważkości podczas jazdy. Niełatwo było się podnieść na śliskim gruncie, ale jak tylko udało jej się, cofnęła się na tyle, by móc jeszcze raz podejść do przeszkody. Ruszyła z miejsca z gorącą determinacją i spróbowała przeskoczyć płotek jeszcze raz, tym razem z o wiele większym skupieniem.

| Podejście drugie.
Łyżwiarstwo I, sprawność 0, przeszkoda niska (st 50)

The member 'Ida Lupin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 26, 63

No i co, no i bajlando! Pierwszy etap miałem już za sobą i nie było nawet tak tragicznie jak mi się wydawało, że będzie. Widziałem przed sobą innych uczestników wyścigu, ale ten dopiero się zaczął, więc wszystko jeszcze mogło się zmienić. Gdzieś obok mnie sunął po lodzie znajomy medyk, więc posyłam mu przelotny uśmiech, ale w pędzie pewnie nawet tego nie zauważy. Dokładam swoje trzy grosze do oklasków żegnających Keatona, a później wyrastają przed nami kolejne przeszkody; teraz już nie czułem się tak pewnie, bo o ile chodzenie slalomem miałem opanowane do perfekcji (lata praktyki na bani), o tyle skok na płozy mógł się okazać zabójczy. Z drugiej strony najwyżej obiję sobie dupsko, więc ostatecznie szykuję się do skoku przez niższą przeszkodę. Ta wyższa jednak trochę mnie przerażała.

wybieram niską przeszkodę (st 50)

The member 'Johnatan Bojczuk' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 41, 5