First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Sądził, że o wiele płynniej pójdzie mu pokonanie niskiej lady, ale jednak jego sprawność okazała się o wiele gorsza niżeli przypuszczał – ześlizgnąwszy się z mebla udało mu się zachować równowagę, choć niewiele brakowało. Musiał nad tym popracować, aż wstyd pomyśleć co by było, gdyby niczym dzieciak upadł wprost na twarz.
Spostrzegając obu mężczyzn zerknął na nich pewnym siebie wzrokiem, a następnie uniósł kąciki ust w kipiącym wyrazie. Czuł, że silny eliksir grozy z każdą chwilą go opuszczał, przypuszczał, iż nawet nie działał już w owej chwili, ale musiał zachować pozory. Strach nie rodził się znikąd, podobnie jak nie opuszczał ludzi bez konkretnego powodu i to zamierzał wykorzystać. -Oni spłoną, zginą za swe błędy podobnie jak wszyscy, którzy będą popierać ich działania. Uwierz mi, że jestem najlepszym co mogło Ci się dzisiaj trafić, za same tchórzostwo już byś gryzł piach, podobnie jak Twój parszywy towarzysz i rodzina. Broń tych, którzy pozwolą Ci spokojnie żyć.- dodał finalnie, a głową wyraźnie wskazał miejsce, w którym ostatni raz widział Caldera. Wiedział, że oni nieustannie byli schowani, lecz adrenalina robiła swoje, a ów mężczyzna miał zacząć działać - nie wyobrażał sobie żadnego sprzeciwu. -Mój przyjaciel ma kłopoty, pomóż mu.- uniósł wymownie brew, a następnie wbił mu różdżkę prosto w gardziel. Oczy nie wyrażały nic innego jak stanowczość, pewność siebie i irytację. Pozwolił sobie na krótkie spojrzenie w kierunku syna starca, lecz tylko po to, aby dać mu do zrozumienia, iż wcale nie żartował.


| zastraszanie I

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 97

Calder nie podjął obrony; wpierw uderzyła go jego własna klątwa - poczuł przeszywający ból w klatce piersiowej, promieniujący wzdłuż ramienia, który jednak zniknął równie szybko, jak szybko się pojawił - moment później sparaliżował go petryfikus; opadł na podłogę, nie mogąc się poruszyć, pozostając jednak świadom wszystkiego, co działo się wokół niego.

Calean kolejny raz ochronił się przed zaklęciem bez trudu - nie był jednak w stanie wziąć oddechu, bowiem Steffen wyprowadził ku niemu kolejny atak - zaklęcie rozbrajające mknęło ku niemu ponownie. Atak zwrócił ku niemu również Alexander - bezskutecznie. Leciał ku niemu za to promień zaklęcia Marcelli, jednak Goyle musiał sobie zdawać sprawę z tego, że esposas nie uczyni mu krzywdy, póki dzierży w ręku różdżkę - a w tym momencie jeszcze ją dżierzył.

Właściciel sklepu zadrżał i pobladł, spoglądając na Drew - Macnair pozostał ukryty i niewidoczny dla pozostałych, jednak właściciel wychylił się zza lady, przepychając się przed swojego syna, którego głowa zamajaczyła pozostałym. Zakonnicy byli w stanie dostrzec przerażenie na jego białej jak kreda twarzy - cokolwiek zamierzał zrobić, nie robił tego z własnej woli:
- Finite - wyinkantatował, kierując kraniec różdżki na widocznego z jego pozycji Caldera - Borgin odczuł, że jego ciało zaczyna się przebudzać, paraliż odpuszczał, ale powoli.
Słowa Drew były słyszalne dla pozostałych - antykwariat nie był duży i wszyscy pozostawali zgromadzeni na niewielkiej przestrzeni.

Calder, efekt finite dopełni się z upływem tej tury. Jeśli chcesz podjąć akcję w tej turze, możesz spróbować przebudzić się samodzielnie szybciej (ST przełamania petryfikusa wynosi 88).

Rzut kością Właściciela: tutaj; zgodnie z opisem lokacji jego statystyka OPCM wynosi 20.



Na odpis macie 24 godziny.

Nie obowiązuje żadna kolejka, piszą zarówno Zakonnicy, jak i Rycerze w dowolnej kolejności. Należy przyjąć, że wszystkie wasze ruchy dzieją się w tym samym czasie - reagujecie wyłącznie na zaklęcia, ruchy i zdarzenia ujęte w tym poście mistrza gry, nie na zdarzenia dziejące się podczas tej tury i nie na zaklęcia, które dopiero zostaną rzucone.

Żywotność:

Caelan: 225/240 (15 - psychiczne)
Calder: 179/204 (15 - psychiczne); -5 do rzutu - spetryfikowany
Drew: 185/215 (30 - psychiczne); -5 do rzutu

Wykorzystana moc Zakonu Alexandra 1/2

Promienie bólu rozgrzały klatkę piersiową, serce niemal spaliło się w tym żarze, a sam Borgin, choć do zadawanego sobie często bólu przyzwyczajony, nie pozostał obojętny na klątwę, która zamiast dosięgnąć Zakonniczkę, powróciła kapryśnie do swojego stwórcy.
I gdyby nie inkantacja zaklęcia, pomyślałby, że to ból go sparaliżował - upadł na posadzkę, niezdolny do wykonania żadnego ruchu. Mógł tylko przysłuchiwać się głosom, domyślając się, jak wygląda sytuacja w antykwariacie. I choć Macnairowi chyba skutecznie udało się zastraszyć właściciela bądź jego syna, nie mógł mieć pewności, czy ta dwójka jest zdolna do tego, by przerwać działanie petryfikusa, dlatego spróbował zrobić to sam, zmuszając swoje ciało do posłuszeństwa, by wyrwać się z okowów magii.
Mniej więcej wtedy usłyszał inkantację - jeśli nie uda mu się stanąć na nogi samemu, chyba pomoże mu w tym właściciel.

Gdyby udało mu się przełamać petryfikusa szybciej, zrobiłby krok w górę* i wypowiedziałby:
- Mico.

*(kratka dokładnie na tą, na której teraz się znajduje)

1. na wybudzenie
2. na ewentualne zaklęcie - Mico

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 79, 49

- To ludzie walczący o to, żeby tacy jak wy nie mordowali więcej niewinnych, jak w Stonehenge - warknął, i choć nie spoglądał w kierunku właściciela, nie mógł napiąć mięśni czy uraczyć go groźnym spojrzeniem, to nie miał jednak zamiaru przemilczeć starań rozemocjonowanego gówniarza. Wyglądało na to, że Drew dobrze sobie radzi, że przekonał zastraszonych cywili do pomocy, lecz wolał nie pozostawiać wysiłków Cattermole'a bez komentarza. - Yaxley i Avery zginęli przez was, macie ich krew na rękach. Kto wie, co chcieliście zrobić z antykwariuszem. Wymierzyć mu karę za to, jakie można tu znaleźć księgi? - dodał wystarczająco głośno, by usłyszeli go wszyscy znajdujący się w lokalu czarodzieje. Nie liczyło się, co tak naprawdę zamierzali, a w co uwierzy podstarzały, podatny na sugestie właściciel. - Protego Maxima! - spróbował po raz kolejny, nie spuszczając wzroku z przeciwników. Następnie zrobił kolejny krok ku ladzie. Wiedział, że atak czarownicy nijak mu nie zagraża, skupiał się więc jedynie na obronie przed zaklęciem rozbrajającym.

| jeśli można, to kratka w górne prawo, jeśli jednak nie da się, bo lada, bo kratka w dolne prawo

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 3

Marcella weszła trochę bliżej lady, patrząc wprost na właściciela tego przybytku, który wyraźnie nie chciał mieszać się w tę sprawę, ale został wmieszany w sam środek konfliktu, którego nawet nie był częścią. Tylko dlatego, że właśnie tutaj postanowił mieć swój sklep, prawdopodobnie lata przed tym, gdy wojna w ogóle ujawniała swoje znamiona. Było jej przykro, że musiała oglądać go takiego - zagubionego, niepewnego czy w ogóle przeżyje do jutra. I wszystko z powodu Drew, któremu chyba zdecydowanie przydałoby się to poprzednie Silencio, bo miał za dużą gębę. Stanęła obok Steffena, zwracając się teraz do antykwariusza. - Sir, proszę, wysłuchaj mnie. Wiem, że się boisz, ale słowa, jego słowa są zwykłą wydmuszką. Jesteśmy tu by pomóc Tobie i Twojej rodzinie, uwierz mi, gdy skończą swoje sprawy, pozbędą się was. Nie zależy nam na księgach. Gdy wojna wybuchła, sama stanęłam w szeregu, by bronić tych, których oni chcieli palić i niszczyć. Nie słuchaj tego mężczyzny, spójrz na to, co się stało. Mamy siłę, by Cię chronić. A ja jestem dowodem na to, że to tylko puste słówka. Jeśli nie - dawno byłabym martwa. Prawda, Drew? - Tylko ostatnie zdanie skierowała do kryjącego się za ladą jak robak mężczyzny. Następnie spojrzała na Caelana, a jego słowa skomentowała ciężkim syknięciem. - Może lepiej pochwal się wszystkimi swoimi zbrodniami, choćby tym, że Ty i Twoi pobratyńcy odpowiadają za śmierć tysięcy w pożarze w czerwcu zeszłego roku. W tym mojego ojca. Ale to tylko głupie słowa, które nic nie znaczą. - Znów zwróciła się do antykwariusza. - To oni, właśnie tutaj i teraz, rzucali czarnomagiczne zaklęcia w naszą stronę, sir. Nie będą się wahać, by zrobić to samo Tobie i Twojej rodzinie. Proszę... Nie proszę Cię o walkę o nas. Obroń siebie i bliskich.

| retoryka: poziom II
rzucam na test sporny (+30 z racji retoryki)

The member 'Marcella Figg' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 67

Uśmiechnął się pod nosem, gdy wyraźnie przestraszony antykwariusz wykonał jego polecenie. Musiał sobie zdawać sprawę, iż oni wcale nie żartowali, bowiem nawet przez ofensywą wroga już zdążył usłyszeć kilka pogróżek nie tylko od niego, ale i Caelana. Był przekonany, że Zakon spróbuje przeciągnąć go na swoją stronę - nie musiał długo czekać na pierwszą z prób i gdy takową usłyszał podniósł się na równe nogi wbijając spojrzenie w Steffena. -Częstujemy nimi tylko tych, którzy na nie zasłużyli, a wy zapracowaliście sobie na nie jak nikt inny.- uniósł kącik ust w ironicznym wyrazie, a następnie przeniósł spojrzenie na właściciela. -Nie musisz podzielić losu wygnańców i wydawać na siebie wyroku śmierci. Cieszy mnie i moich towarzyszy fakt, że jesteś rozważny - szanujemy takich ludzi.- skinął w jego kierunku głową, a następnie wyciągnął różdżkę wprost na młodzieńca. Brzydził go, ale stanowił idealną przystawkę, przed deserem w postaci Marcy. -Pozbądźmy się tych intruzów.- rzucił do starca zachęcając go do ofensywy, po czym sam ją wykonał. -Vulnerario.- wypowiedział zaciskając palce na wężowym drewnie i licząc przy tym, że Steffen w końcu padnie ofiarą klątwy. Musiał zaryzykować, musieli zdobyć przewagę.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 42

--------------------------------

#2 'k10' : 7

Przepraszam za długość ale do deadlinu jestem tylko z tel

Wszystko działo się szybko, zbyt szybko - a więc i Steffen postanowił być szybszy.
-Mico! - skierował różdżkę na siebie.

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 54

Szło im całkiem dobrze, jeżeli nie liczyć jego fenomenalnych pudeł. Co jednak zmartwiło Farleya to Macnair, który pozostawiając Goyle'a i tego drugiego jak gdyby nigdy nic dalej urabiał antykwariusza. Ten z kolei zdawał się być przekonany słowami Rycerza: powstał i wymierzył w spetryfikowanego napastnika.
Ze względu na niewerbalne zaklęcie Alexander nie miał pojęcia, co antykwariusz zamierza dokładnie, lecz sądząc po słowach Drew chciał jakoś pomóc leżącemu na podłodze czarodziejowi, którego największym problemem teraz był nałożony nań Petrificus. Gwardzista musiał zdecydować: dalej napastować Caldera, zaatakować Drew lub dołączyć się do Marcelli. Zdecydował się na ostatnią opcję.
– Pozbywacie się wszystkiego, co jest dla was w jakiś sposób niewygodne, Macnair – rzucił, patrząc na mężczyznę naprzeciw niego. – Gdyby nie wy, wojny by nie było – oznajmił i spojrzał na antykwariusza. – Gdyby nie oni, byłby pan bezpieczny. Pan i pańska rodzina nie musielibyście przeżywać horroru, który się teraz odbywa w Londynie. To ludzie, którzy dla swoich celów bez wahania zamordowali miliony bezbronnych mugoli i nie będą zastanawiać się przed dalszym mordowaniem. Widziałem to na własne oczy pierwszego kwietnia. I na własne zaimperiusowane przez nich oczy widziałem, jak ich kompani podpalają Ministerstwo Magii w czerwcu. Poświęcili wszystkich ludzi, którzy zginęli w pożarze, aby zatrzeć ślady swoich działań – mówił, nie zdejmując oczu z antykwariusza i używając wszystkich swoich sił, aby pozostać spokojnym kiedy odnosił się do zbrodni Rycerzy.. – Wyrok śmierci, o którym mówi Macnair już został na pana wydany, wypełnią go w pierwszej chwili gdy przestanie im pan być potrzebny, bo będzie pan dla nich balastem. Sam pan widzi, że możemy ich zatrzymać i pokonać. Czy chce się pan już zawsze bać? Czy chce pan, aby przychodzili i zatruwali pana życie? My możemy pomóc, dać coś, a nie tak jak oni, odebrać. Czego pan potrzebuje? Żywności? Produktów pierwszej potrzeby? Pieniędzy? – pytał.

| poproszę o kratkę w górę i dołączam się do przekonywań Marcelli: retoryka I (+0)

The member 'Alexander Farley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 94