Słyszał inkantację, wiedział co się stanie. Czyżby przeciwniczka chciała tym samym wywołać w nim strach, który zapewne sama czuła? Zaśmiał się pod nosem, gdy nagle poczuł paskudny lęk, wyimaginowany strach. Zamknął na moment oczy, po czym starał się skupić jeszcze bardziej - musiał zwieńczyć dzieła. Szkoda, że czarna magia była zakazana, choć tak naprawdę pytanie pozostawało; niby dlaczego? -Furnunculus.- wypowiedział chcąc dodać jej nieco uroku pięknymi krostami.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 17

Upiorogacek chyba zadziałał - zaklęcie chybiło dziewczynę. Tak proste, żałosne. -Furnunculus- spróbował ponownie.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 68

| 64/214 (-50); Circo Igni -20 co turę

Obserwowała go, mimo uginających się pod nią nóg, sprawdzała jego reakcję. Nie obronił się przed nim, ale promień go trafił, powodując chwilowe rozkojarzenie. Nie był oklumentą. Chociaż tyle.
- Protego!

The member 'Jackie Rineheart' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 97

| 44/214 (-50); Circo Igni -20 co turę

Tarcza zajaśniała przed nią, chroniąc twarz przed krostami. Jackie chciała jęknąć "dopiero teraz?" do różdżki, ale nie było na to czasu.
- Furnunculus!
Jak Merlin Morganie, tak Morgana Merlinowi.

The member 'Jackie Rineheart' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91

Walczyła, dalej trzymała różdżkę w gotowości, choć szczerze sądził, iż szybciej zabraknie jej tchu. Cóż zatem bawmy się dalej. -Protego.- wypowiedział chcąc uniknąć paskudnych krost.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 93

Podobnie jak nieskazitelna dusza, miała pozostać i twarz. Tarcz nie tylko go obroniła, ale i skierowała zaklęcie wprost do dziewczyny. -Lamino.- wypowiedział pewnie, może tak na dobry koniec?

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 79

| 0/214

Musiała go nieźle zdenerwować tym Petrificusem, skoro teraz tak silne zaklęcie płynęły swobodnie w jej stronę. Zdążyła tylko uśmiechnąć się kpiąco, wręcz wyśmiewczo, zanim sztylety wcisnęły się w jej skórę, zachęcając posokę do wypłynięcia zza skórnych barier. Przez chwilę jeszcze czuła, jak jej twarz piecze od bąbli. Nie podjęła obrony, nie pozwoliła jej na to świadomość, że jest już zbyt słaba na podniesienie różdżki.

| zt

Nie mógł odmówić jej hartu ducha - trzymała się długo, choć z pewnością dym znacznie utrudniał jakiekolwiek ruchy. Wygrał, magia mu służyła i liczył, że przeniesie się to poza arenę, która nie była niczym innym jak polem treningowym. Zerknął jeszcze ostatni raz na swą przeciwniczkę, a następnie udał się do wyjścia upijając przy tym ze swej piersiówki. Czas to pieniądz, nie było sensu czekać i patrzeć, jak uzdrowiciele próbują ocucić czarownicę.

|zt