kącik warzelniczy

4 V

Duszno. Dym pełznie po kamiennej posadzce, po marmurowym ciele statycznie nieruchomym, ogień posłusznie ledwie tylko tli się, wywar ma bulgotać, a nie wrzeć. Światło padające ze świecy sprawia, że zawartość kociołka wygląda jak gęsta jucha - wyciśnięta z tętnicy ledwie przed chwilą, jakby jeszcze nie zdążyła wystygnąć.
Duszno. Rytualny nóż nacina serce w czterech symetrycznych liniach, nitka najcenniejszego włókna, z samego środka organu, wydobyta zostaje po kilkunastu minutach pracy przy chybotliwym blasku świec. Na klindze noża przenosi ingrediencję, zanurzając ją w wodzie. Włókno leniwie opada na samo dno, zlewa się z czerwienią.
Wyciera nóż, polerując go tak długo, aż zniknie ostatnia kropla krwi; dopiero wtedy miażdży kolce róży tłuczkiem - nie chce tworzyć z nich pyłu, mają być lekko zgniecione, lecz wciąż ostre. Oprósza nimi taflę wywaru, chochla miesza zawartość, woda stygnie. Ogień zgasł - baza ma dojrzeć niepodgrzewana.
Borgin pochyla się w końcu nad kotłem - powinien poczuć cierpką woń, ostrą, duszącą.

baza z włóknem, st 25

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 34

Czerwień wiruje w cierniowej koronie z kolców róży; zamyka ją w fiolkach, gotową, by siać niezgodę. Zaraz potem pochyla się nad kociołkiem, jednym tylko ruchem nadgarstka oczyszczając go.
Kropla po kropli spływa krew. Kapie wolno, on jednak nie spieszy się wcale, obserwując, jak posoka syczy, zetknięta z rozżarzonym dnem. Dopiero, kiedy cała porcja znajduje się już w kociołku, wlewa tam wodę, niewiele, ledwie na sam spód, baza ma być gęsta, ciągnąca się jak smoła.
Skrusza ptasi rdest, zielone listki kurczą się szybko pod wpływem ciepła, przybierają odcień zgniłej zieleni.
Musi chwilę odczekać, nim wyparuje nadmiar wody, dopiero wtedy sprawdza, czy mikstura się udała.

st 10, baza z krwią

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 92

Nożem zeskrobuje resztki mikstury z dna kociołka, gęsty płyn znajduje się już w fiolkach, których nigdy nie opisuje, wystarczy jeden rzut oka, by je rozpoznać.
A skoro już o oku mowa - wyciąga gałkę oczną, nad wrzącą wodą ledwie tylko je nakłuwa, nacina rogówkę; wrzuca je do kotła, chwilę później oskubuje gałązkę bluszczu pospolitego, każdy jeden listek, który ostatecznie trafia do środka naczynia, wypełniając pomieszczenie charakterystycznym zapachem.
Na dzisiaj to wszystko. Opary jeszcze długo kłębią się w podziemnym pomieszczeniu.

st 15, baza z gałką oczną

jeśli mikstura jest udana, zt

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 53

1 VII
-30 pż; -5 do rzutu

To wciąż nie mijało. Urojenia rozpleniły się tylko, zamaskowały, nacierając wtedy, gdy wszelkie soki sił już z niego spiły, gdy nie mógł bronić się przed złowrogim przeczuciem, przed poczuciem, że ten, kto wiecznie spoziera na niego gdzieś z boku, chowając się w nokturnowych ciemnościach, tak naprawdę nigdy go nie opuszcza. Lecz mości się w kokonie nocy, czai, wyłania w odpowiednim momencie, by gęsia skórka rozpełza się po przedramionach zaklinacza.
Tamta noc, walka w antykwariacie, nieustannie go prześladowała. Jeden błąd, popełnił tylko jeden błąd, ale jego skutki odczuwał aż do teraz.
I choć Ase zrobiła, co tylko potrafiła, by zdjąć z niego klątwę, miał wrażenie, że jedynie stłumiła jej moc na jakiś czas, lecz nie wykorzeniła jej z Caldera tak całkowicie.
Dwa miesiące obcowania z Okiem pozwoliły mu zrozumieć, czym ono tak właściwie jest; jak wpływa na każde włókno jego myśli, na najdrobniejszą kość w ciele. Oko zamykało się czasem, odcinało od niego, by chwilę później skoncentrować na nim całą swoją uwagę, wbić się spojrzeniem w lęki skrywane przed wzrokiem wszystkich innych.
W chwili oprzytomnienia, gdy został sam, kiedy halucynacje rozmyły się, pozwalając mu skupić się na tyle, by skierował w swoją stronę różdżkę, przyłożył ją do nadgarstka, od strony wnętrza lewej dłoni; tam, gdzie krew buzowała pod cienką skórą. Wbił ją mocno, jakby chciał przebić się do swojego ciała. Jakby to nie różdżki, a ostrza używał.
Finite incantatem; chciał uwolnić się ostatecznie od klątwy, którą sam na siebie nałożył. Oczyścić krew, która była jej nośnikiem, wyłupić Oko raz na zawsze. Jeśli ta próba nie pomoże, wezwie pomoc, zwróci się do kogoś, kto lepiej niż on włada językiem starożytnych run; może popełnił błąd także w trakcie rozpisywania run? Może wcale nie nałożył na siebie Oka, a coś całkiem innego? A może wzmocnił Oko w jakiś inny sposób? Albo to ono samo się wzmocniło, żerując na nim już drugi miesiąc; karmiąc się jego myślami, reakcjami na podsuwane mu obrazy.


| próbuję ściągnąć z siebie klątwę oka; st 50
#yolo

zt, chyba że znowu się zabiję

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 59

28 IX, godziny wieczorne

Kurz zamigotał w ciemności, odbijając refleksy stłumionego światła; w pomieszczeniu paliła się jedna tylko świeca, wzmocniona magią, lecz wciąż niewystarczająca, by poskromić piwniczną czerń. Kilka ruchów dłonią później ogień wskrzesił się pod przygotowanym paleniskiem, a języki płomieni zaczęły pełznąć w górę, po brzegach kociołka.
- Podejdź tu, Jotnar, i weź ze sobą księgę. Nie dotykaj niczego więcej, chyba że powiem ci, żebyś coś mi podał... i nie zapomnij o rękawiczkach, te ze smoczej skóry chronią przed oparzeniami, nie odbarwisz sobie też dłoni... wiem, że wyglądają na zbyt duże, ale dopasują się do twoich rąk, gdy tylko je nałożysz - głos zdążył ochrypnąć od wypowiedzenia tych słów, nie przywykł do tego, by musiał mówić tak wiele i tu, w swojej pracowni. Został jednak poproszony przez wuja o to, by zająć się młodym Borginem w godzinach wieczornych; nie wymyślił żadnej wymówki, która brzmiałaby wiarygodnie. Niemniej planów na ten dzień zmieniać nie zamierzał. A Jotnar będzie musiał się dostosować.
- Warzyłeś już bazy pod klątwy? - zagadnął spokojnym tonem, jakby właśnie pytał dziewięciolatka o to, w co najbardziej mały gość lubi się bawić. Odpowiedź, choć twierdząca, nie wywołała żadnej reakcji; sam wprawdzie krzątał się po pracowni ojca od najmłodszych lat, nie miał jednak pewności, czy wuj był wystarczająco cierpliwy, by pilnować swego syna w momencie, gdy skupienie było najbardziej potrzebne. - W formalinie trzymam gałkę oczną, w całości, choć w gruncie rzeczy najważniejsze jest to, co z niej wypływa - kontynuował na tyle prostym językiem, by bez znajomości anatomicznych detali Jotnar mógł zrozumieć, o czym Calder mówi; sięgnął po słój, by ostrożnie wydobyć z niego różdżką zawartość, lewitując gałkę na blat stołu. - Na ledwie gotującą się wodę dodaje się gałkę przeciętą lub nakłutą, w osobnym słoiku trzymam też tłuszcz z oczodołu, dzięki temu można kontrolować gęstość, którą będzie miała baza - wytłumaczył, po czym dodał gałkę do bulgoczącej już lekko wody; zaraz potem sięgnął po tłuszcz i parzydło leśne, mnąc roślinę w rękach, nim wrzucił ją w całości do kociołka.

| przygotowuję bazę pod klątwę (z gałką oczną); st 15

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 7

Gdy odparowała część wody, a baza stała się lepka i ciągliwa, o konsystencji idealnej do tego, by zapisać nią runy, przelał ciecz do dwóch oczyszczonych zaklęciem fiolek. - Odłóż je do drewnianej skrzynki, pomiędzy pozostałe bazy - powiedział do Jotnara, samemu zabierając się za przygotowywanie drugiej partii. Z tego samego serca, choć wykorzystując inne ingrediencje dodatkowe. - Powiedziałem ci chyba, żebyś niczego nie ruszał bez mojej zgody - ręce dziecka sięgały już po flakonik, który był zbyt cenny, aby ryzykować możliwość roztrzaskania się. Przeklinał moment, w którym zgodził się na to, by zająć się dziś kuzynem. - Uwarzymy drugą bazę z gałką oczną, ale tym razem uzupełnimy ją o włos inferiusa. Z czym kojarzy ci się to słowo? - kolejne pytanie, i przepełniona oczekiwaniem cisza. Głos chłopca niósł odpowiedź, gdy Borgin dodał do kociołka gałkę oczną, a zaraz potem włos inferiusa, wyciągnięty z jednego z trzech stojących obok siebie słoików; w pierwszym przechowywał włosy, w drugim - tkankę, a w trzecim mięso. Wszystko to z inferiusów.
Na stoliku przygotował muchomora, szatkując go wprawnie i szybko. Tylko kapelusz, bez nóżki, dodał do wywaru, mieszając całość aż do zmiany barwy bazy. - Skorzystamy też z muchomora, dokładniej, z muchomora sromotnikowego, jest najbardziej trujący - używał tego składnika stosunkowo często z racji tego, iż był na tyle uniwersalny, że pasował niemal do każdej bazy.
- Skoro mamy już serce i dwie ingrediencje plugawe, czas na komponenty pochodzenia ludzkiego. Zaczynasz od bazy pochodzenia ludzkiego, triadę dopełniasz dwoma ingrediencjami, roślinnymi bądź zwierzęcymi, albo po jednej z nich, a kompozycję zamykasz powracając do ingrediencji pochodzenia ludzkiego. Teraz powtórz. I zapamiętaj, zapytam cię o to następnym razem - to absolutna podstawa.
Nie musiał nawet zerkać na kolejną półkę, do której sięgnął dłonią; miał pewność, że w jego dłoni znalazła się odpowiednia szkatułka. Wyciągnął z niej ząb mądrości, który następnie rozkruszył w moździerzu, i w formie niemalże pyłu posypał kotłującą się bazę. - Ząb mądrości najlepiej dodawać sproszkowany - monotonny ton mógł być nużący dla dziecka, ale Calder niespecjalnie się tym przejmował; pracował w swoim rytmie i spokój był mu potrzebny, by mieć pewność, iż wszystko doda w odpowiednich proporcjach. - Na koniec trochę łoju, tyle, ile zmieściłoby się na dużej łyżce - mówiąc to machnął różdżką, z kolejnego słoja, już otwartego, podrywając zaklęciem odpowiednią ilość łoju, a potem ostatni komponent znalazł się w kociołku.

| przygotowuję bazę pod klątwę (z gałką oczną); st 15

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 47

Zakorkował następne dwie fiolki, po czym podał je bez słowa Jotnarowi, a małe dłonie umiejscowiły je w odpowiednich przegródkach. W tym czasie Borgin oczyścił kociołek, pozbywając się osadu, który pozostał na spodzie naczynia. Niektórzy mówili, że nic lepiej nie konserwuje kociołków, niż właśnie nalot pozostały po warzeniu, lecz Calder jakoś nie potrafił przekonać się do tego, że nie ma to żadnego wpływu na tworzone wywary. - Jeśli nasuwają ci się jakieś pytania, to możesz zadać je teraz - wtrącił jeszcze, przygotowując komponenty, które wykorzysta na kolejną bazę.
- Teraz zajmiemy się bazą, w której sercem są kości człowieka, a konkretniej, szpik kostny. Nie ma najmniejszego znaczenia, z których kości będzie pochodził, to kwestia osobistych preferencji. Sercem bazy może być zarówno szpik z kości długich, jak i krótkich, płaskich, pneumatycznych, czy w końcu różnokształtnych. Został mi mostek i dwie łopatki. Weźmy więc łopatkę, łatwo ją rozpoznać, jest trójkątna, tutaj z boku ma wyrostek barkowy, a tu, kolejna odstająca część, to wyrostek kruczy. Nie, nieprzypadkowo, masz rację. To pozostałość po kości kruczej, bardzo dobrze rozwiniętej u ptaków, w tym miejscu mogłyby nam rosnąć skrzydła - pozwolił Jotnarowi chwycić porządnie oczyszczoną kość, a gdy kuzyn zdążył już się jej przyjrzeć, zajął się wydobywaniem z niej szpiku, który wrzucił chwilę później do kotła. - Do tego dodajemy robaczywe jabłko, już pozbawione robaków - pokroił owoc na równe części, mniej więcej osiem, i każdą z nich wrzucił do wywaru, zachowując kilkunastosekundowe przerwy przed dodaniem kolejnego kawałka. - I kolce kaktusa - przesypał je ze słoika do niewielkiego spodeczka, żeby ręka nie zadrżała mu, a do kotła nie dostało się zbyt wiele komponentu. Dopiero odważone kolce zostały dodane do wody. - Na sam koniec paznokieć staruchy... naprawdę z wszystkich dotychczas pokazanych ci składników akurat ten brzydzi cię najbardziej? Co się tak krzywisz? Porońca to ty chyba jeszcze nie widziałeś, co? Chodź tu, trzymaj, weź szczypce i chwyć jeden nienadkruszony paznokieć, i po prostu wrzuć do go kociołka... i co? Takie to było straszne? - kontrolował z boku to, co robi Jotnar, po czym zamieszał w kotle, sprawdzając na chochli gęstość wywaru. - Naście kropel ropy i to wszystko, możemy kończyć.

| przygotowuję bazę pod klątwę (ze szpikiem kostnym); st 20

The member 'Calder Borgin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 77