-Jak to przed czym? -Zapytała zaskoczona Prim. - Jak ci jest nie zimno?
Panna Crabbe zachowywała się jakby nic się nie zmieniło, a przecież nie miała na sobie żadnego okrycia. Nic! Była naga tak jak ją matka natura stworzyła
-Forko, stoisz przecież naga - nie wytrzymała w końcu. Czy to możliwe, że lady Burke miała omamy. Spojrzała na siebie i upewniła się, że ona sama ma ubrania. Może ma zwidy? Zamrugała oczami, ale przyjaciółka nadal stała bosa, bez okrycia w środku lasu niczym istota stworzona z mgły, baśniowe rusałki, które wiodły na pokuszenie bezbronnych wędrowców.

– Nie bądź śmieszna, przecież czuję i widzę na sobie odzienie. To ma być jakiś żart? – uniosła brew w lekkim rozbawieniu. Zaraz potem zaczęła otrzepywać ubranie i je poprawiać, zaś dla osób postronnych najwyraźniej wyglądała jakby oblekała się niewidzialnym materiałem. – Jeśli nie chcesz się pojedynkować, wystarczy, że powiesz mi to normalnie, bez wymyślania żartów – dodała, lekko wzdychając - chociaż wciąż w jej tonie zdało się wyczuć rozbawienie. Nie spodziewała się po lady Burke takiego zachowania i najwyraźniej ta była całkiem wprawną aktorką, skoro z tak ogromnym przekonaniem to wszystko mówiła.

-Ty naprawdę tego nie widzisz, nie czujesz? - Primrose nadal była wytrącona z równowagi i skupiła wzrok jedynie na twarzy przyjaciółki aby nie patrzeć na jej nagość, co było dość ciężkie. Odchrząknęła znacząco i spojrzała gdzieś w bok. Przetarła oczy i ponownie spojrzała, ale Forsythia nadal nie miała na sobie ubrania. - Mówię poważnie!
W jej głosie dało się słyszeć realne oburzenie i uraz. Nie zmyślała, nie unikała ćwiczeń. Widziała ruchy otrzepywania ubrania, ale dla niej to wyglądało jakby czarownica otrzepywała z liści swoją skórę.
-Nie wiem czy zaklęcie zadziałało tylko na mój wzrok, czy może na twój, ale mówię poważnie, widzę cię nagą. Całkowicie nagą, bez ubrania. Nie masz na sobie absolutnie nic! - Śmiertelna powaga odmalowała się na jej twarzy. - Może jak użyję finite incatatem?

|Wracamy go głównego wątku