Nowy rok 57/58

27.12.21 19:53

First topic message reminder :

Dolina Godryka

Dom Bathildy BagshotNowy Rok 1957/58

Sylwestrowa zabawa - goście z domu Bathildy Bagshot.

Szafka zniknięć

Efekty kadzidła:

Sufit pełen gwiazd

Aby umilić odpoczynek i wzmocnić nastrój w pomieszczeniu Steffen i James postanowili dodać pokojowi nieco magii. Dawny gabinet profesor Bagshot został przyciemniony — nie paliły się w nim żadne świece, nie docierało także światło z zewnątrz. Jedynym źródłem blasku były drobniutkie, iskrzące na suficie gwiazdy. Migoczące, bezchmurne niebo było prostą sztuczką, ale każdy kto zdecydował się położyć na śpiworach i odpocząć, wdychając dym z kadzideł mógł zobaczyć, że gwiazdy na niebie poruszały się, przybierając rozmaite kształty, budując opowiadane Steffenowi przez Jamesa cygańskie historie.

Aby sprawdzić, co pokazuje niebo nad głowami należy rzucić kością k6.

Historie na nieboskłonie:

Efekty mocarza

Efekty:

07.01.22 23:02

— Tszy ja mófie niefyraśnie, kufa?- spytał, odkładając bułkę na bok. Przetarł wierzchem dłoni usta, ale na ustach wciąż noszących ślady czerwonej szminki pozostały okruszki. — Podpierdalałeś się do Sheili. Płakała przez ciebie, prawda? — Uniósł brwi.— Nie drażnij się ze mną, kończy mi się cierpliwość. Castor nie miał trzech życzeń. Gadaj. — O tak, alkohol dodawał pewności siebie.

07.01.22 23:22

Czuł jak serce zabiło mu mocniej w piersi, a adrenalina roznosi się po całym jego ciele na gwałtowną reakcję chłopaka. Jakby jego ciało, przed umysłem domyślało się do czego to zmierza. Zacisnął szczękę słuchając kolejnych słów chłopaka czując narastającą w nim złość. Nie powiedział mu. A może James stawał nawet w tej kwestii po stronie Marcela? Albo blondyn naopowiadał mu nie wiadomo jakich kłamstw? Albo... albo, Sheila faktycznie nie miała nic przeciwko, James nie miał nic przeciwko, wszystko było już przesądzone, a on tylko o niczym nie wiedział. Nie potrafił i nie chciał dopuścić do siebie nawet tej opcji. - Płakała, bo pokłóciłem się z Marcelem o to, że on się do niej pod-pierniczał. - Postawił krok do przodu, a na jego twarzy James mógł zauważyć czystą irytację. Nie skierowaną w jego stronę jednak. Nie do końca. - Zraniłem ją, ale nigdy bym jej nie znieważył, nigdy nie spróbowałbym jej zhańbić w taki sposób. - Musiał mu przecież uwierzyć.

07.01.22 23:38

Patrzył na niego przez chwilę.
— Marcel się odpierniczał do mojej siostry? Ty rozmawiałeś z nim kiedyś? On gustuje w blondynkach — mruknął z niedowierzaniem. Ślepy był czy co? Zamilkł jednak na moment, czytając znów bułeczkę. Przez chwilę skubał śliwkę na niej, przeciągając dłużącą się ciszę, spokojny jak nigdy, prawie nieruchomy, aż w końcu spojrzał na niego. — Pewnie ci nie opowiadała, jakie panują u nas zasady, więc ja ci opowiem. Jeśli ci się podoba, możesz się z nią ożenić. Jeśli tylko chcesz. — To proste. Uśmiechnął się. Ot co, cały sekret. — Ale nikt nie będzie czekał pięciu lat aż to zrobisz. A jeśli chcesz, musisz jej rodzinie — a ponieważ starszyzna nie żyje to mnie i Thomasowi — przynieść prezent, którym ją wykupisz. Rozumiesz. Po koniu na głowę. Ewentualnie 400 sykli — dodał po chwili ciszej, spuszczając wzrok na bułeczkę. Oparł się pośladkami o stół i przekrzywił głowę, a ciemny, wilgotny lok opadł mu na środek czoła. — Planujemy dla niej szukać kandydata, więc musisz się spieszyć. Ale... Tak, jest jeszcze ale... Słuchaj uważnie. Jeśli jeszcze raz zrobisz jej coś takiego, tak ją dotkniesz, w iście cygańskim stylu usmażeniu ci palce zamiast kiełbasek. Rozumiesz? — Zerknął na zegar, który ledwie widział z kuchni i zmrużył oczy. — Cóż... czas start!

08.01.22 0:14

- Widziałem jego gust w blondynkach, szczególnie z tą plączącą się łapą tam gdzie nie powinna. - Dłoń zacisnęła się w pięść, a krew na nowo zawrzała. Widząc jednak jak James się uspokoił i jego postawa złagodniała, a on sam wziął kilka uspokajających oddechów. W końcu głównego winowajcy i mąciwody nawet tu z nimi nie było. - Co? - Usta rozchyliły się w niedowierzaniu, a z serca spadł mu ogromny ciężar. To nie mogło być przecież aż tak łatwe... W sensie, no wiadomo, czekała go jeszcze rozmowa z Sheilą i to pewnie nie jedna, bo najpierw będzie musiał ją w ogóle przeprosić, później... później będzie jej miał dużo do wyznania. No i to w końcu od niej wszystko zależało. Nie od Jamesa, Thomasa, czy jego samego, a od niej i od tego czego ona sama chciała, co czuła. - Ja... Ona... Chciałbym. Chciałbym się z nią ożenić. - O niczym innym nie marzył. - Jeśli i ona by tego chciała, jeśli byście się zgodzili. - Dodał od razu nie chcąc pozostawiać jakichkolwiek niedopowiedzeń. - Rozumiem. Nie będziecie musieli tyle czekać. - Tylko skąd on na Merlinia wytrzaśnie tyle koni, bądź tyle pieniędzy... Prezent. Że posag jakiś, czy jak to zwał? Czy bardziej ten, prezent narzeczeński? Nieważne. Planowali dla niej szukać kandydata. Nie miał dużo czasu. - Jeśli dotknąłbym ją w taki sposób przed ślubem to sam obciąłbym sobie te palce i ci je dał. - Odpowiedział poważnie, całkowicie szczerze. Czas start.

08.01.22 0:22

-Szsz...EJLA, ale to niegroźne zaklęcie! Marfel mi kazał, ścigamy szę.... - wytłumaczył rzeczowo, mając nadzieję, że do zirytowanej Sheili dotrze siła jego logicznych argumentów.
-Terracreato!

08.01.22 0:22

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

'k100' : 3

08.01.22 0:22

- Na pewno. - zgodziłam się przysuwając się jednak jeszcze jeden krok ku Marcelowi. Ostrożnie ujęłam rękę, kiedy mi ją podał. Od spodu, właściwie tylko tylko ją podtrzymując łagodnie. Nagle trochę odrobinę wytrzeźwiałam jeszcze marszcząc rude brwi. Przysunęłam się jeszcze bliżej by drugą dłonią wyciągnąć wbite szkło. Ale szkło w sumie nie było aż takie złe. Martwiło mnie trochę… powiedziałabym mało naturalne wygięcie. To Marcela zadrapanie, było trochę większe i bardziej krzywe. - Dam. - zapewniłam Paprotkę, marszcząc nadal brwi i wyciągając do tyłu rękę, czekając aż Sheila nie odda mi różdżki, którą ino wcześniej depoze… nie tak. depozyt oddałam. I gdy już ją miałam w ręcę uniosłam spojrzenie na Marcela. - Jeśli się nie mylę, to zaboli. Feniterio. - wypowiedziałam przykładając różdżkę do ręki, nie czekając na jego odpowiedź. Marszcząc brwi nadal i skupiając się. Oooo tak skupiona byłam jak dzisiaj wieczór cały nie już. Najpierw kość nastawić trzeba, żeby się nie zrosła jak nie trzeba. Ot filozofija. Palce zaciskając od spodu odrobinę mocniej.

ST30, mam z jakieś -20(?)

08.01.22 0:22

The member 'Neala Weasley' has done the following action : Rzut kością

'k100' : 76

08.01.22 0:34

— Wsadzał ci gdzieś łapę?— Splótł ręce przed sobą i zamrugał kilkukrotnie, śledząc młodego chłopaka wzrokiem. Nie próbował sobie tego wyobrazić, ale wyobraził sobie pomyłkę Aidana i jego nadinterpretację. Salwa śmiechu, jaka pęczniała w żołądku zatrzymała się na wysokości krtani, kiedy znowu się odezwał. Uniósł brwi w niedowierzaniu, zastanawiając się, czy się przesłyszał. Czy on się właśnie oświadczał? Nie. To on mu zaproponował małżeństwo. To nie tak powinno wyglądać. Kąciki ust mu jednak drgnęły. — W takim razie cztery konie, dwa wozy i — nie albo — i pięćset sykli— dodał po chwili bardzo uważnie obserwując Aidana, — I zgoda. — Wystawił mu rękę na zgodę, lecz nim ten ją zdążył uścisnąć przybliżył się do niego. — Ach, zapomniałem ci powiedzieć. Ona zostaje w domu. Nigdzie się nie wyprowadza. — Objął go ramieniem i nachylił się w jego stronę. — Jest cyganką... Jeśli nas zostawi to znaczy, że wypiera się rodziny, naszych zasad, wyrzeka się nas... Wiesz, nigdy tego nie zrobi. Za bardzo nas kocha, ma tylko nas. Musi zostać w rodzinie, więc jeśli chcesz to możesz wpadać. — Poklepał go drugą ręką po piersi. — Ale tak to wszystko spoko, chyba, nie? Zapytam ją co o tobie myśli. Spróbuję ją do ciebie przekonać, ale.. wiesz, stary, nic nie obiecuję. Wiesz jakie są kobiety — dodał szeptem, po czym chwycił za półkę. — O, na gacie Merlina, to królik — dopatrzył go na stole i od razu sięgnął po widelec, żeby wydłubać kawałek mięsa. — Koftofałef juf?— spytał złożywszy sobie spory do buzi. — Niefo w gęfie.

08.01.22 1:05

- Ją dotykał. Sheilę. - Pięść na nowo się zacisnęła. Miał jeszcze długo nie zapomnieć tego Marcelowi. - Konie, dwa wozy i pięćset sykli... - Powtarzał za chłopakiem zupełnie jakby wyczytywał swój własny wyrok. - To dużo. Moja rodzina nie jest majętna... - Zaczął zawstydzony wiedząc, że nie byłby w stanie za dużo Sheili zaoferować. Nie teraz bynajmniej. A te wszystkie rzeczy... - Załatwię to. Wozy też. Mógłbym jakieś wyremontować, albo nawet sam je wybudować, gdybym zdobył potrzebne materiały. - Mówił bardziej do siebie aniżeli do Jamesa zastanawiając się jak to wszystko ogarnie. Jeszcze na dodatek tak, aby nie zajęło mu to zbyt dużo czasu. Pieniądze zarobi. Nie całość jednak. Mógłby pożyczyć. I pewnie tak musiałby właśnie zrobić. Konie też były drogie, no chyba, że akurat by mu się poszczęściło. Musiałby popytać. Już chciał pochwycić podaną mu rękę, lecz James objął go ramieniem skutecznie mu to uniemożliwiając. - Ja... wiem jak to wygląda w taborze. Tłumaczyła mi. Kocha was i waszą kulturę. Nigdy nie namawiałbym jej do porzucenia jej, czy was, szczególnie po tym jak prawie to wszystko straciła. - Szukała ich, a on żałował, że nie mógł jej bardziej w tym pomóc. Nigdy nie straciła nadziei na to, że odnajdzie kogoś z rodziny. Byłby potworem, gdyby chciał to teraz od niej odebrać. - Nie spoko. - Odparł odchodząc na krok od chłopaka, by móc przed nim stanąć. - Wiem, że jestem tylko gadziem, ale jeśli byście się zgodzili, jeśli Sheila by się zgodziła za mnie wyjść, mógłbym przyjąć wasze zasady, kulturę. Zostać jednym z was. - Traktował ją poważnie. Nie chciał ją tylko... odwiedzać. Chciał prawdziwego małżeństwa. - Chcę o nią zadbać. Uszczęśliwiać. Nie mogę tego robić z daleka. - Mógł sprzedać ostatni łach, który miał na sobie byleby było stać go na ten narzeczeński prezent, ale na coś innego niż to na pewno się nie zgodzi. - Chciałbym sam jej powiedzieć, w porządku? I tak się na to zbyt długo zbierałem. - Nie miał już zamiaru dłużej czekać. - Co? Nie? - Odpowiedział nie będąc pewien słów chłopaka. Nieco rozluźniony sam w końcu sięgnął po jedzenie, też próbując królika. - Fłakycnie.
[bylobrzydkobedzieladnie]

08.01.22 1:07

Dobra, dobra, dobra. Wyszło. Odetchnęłam trochę, bo nawet jak dalej nie wyjdzie, to kości na miejscu już chociaż ino tego są. Więc lepiej tak niż z taką pokrzywioną miałby chodzić.
- Fractura Texta. - wypowiedziałam więc nie odejmując różdżki

ST 50, -20

08.01.22 1:07

The member 'Neala Weasley' has done the following action : Rzut kością

'k100' : 86

08.01.22 1:09

Dlaczego magia się go nie słuchała?! Zachwiał się na nogach, nie podejrzewając nawet, że to dlatego. Na domiar złego, źdźbło rozmarynu wbiło mu się w dziąsło i nie mógł się go pozbyć pomimo intensywnych manewrów językiem.
-Terracreato! - nie ustawał w wysiłku.

08.01.22 1:09

The member 'Steffen Cattermole' has done the following action : Rzut kością

'k100' : 91

08.01.22 1:10

Uuuuuuf odetchnęłam trochę. Udało się. Te rany po szkle które wyciągnęłam, już ich nie ruszałam. Zagoją się same, losu kusić nie chciałam.
- To się zagoi samo. - powiedziała rękę puszczając Marcela. - Co robimy dalej? - chciałam wiedzieć różdżkę swoją Sheili na nowo oddając. Rozglądając się trochę dopiero zauważając że Jamesa nie ma i Aidana.

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia