Nowy rok 57/58

27.12.21 19:53

First topic message reminder :

Dolina Godryka

Dom Bathildy BagshotNowy Rok 1957/58

Sylwestrowa zabawa - goście z domu Bathildy Bagshot.

Szafka zniknięć

Efekty kadzidła:

Sufit pełen gwiazd

Aby umilić odpoczynek i wzmocnić nastrój w pomieszczeniu Steffen i James postanowili dodać pokojowi nieco magii. Dawny gabinet profesor Bagshot został przyciemniony — nie paliły się w nim żadne świece, nie docierało także światło z zewnątrz. Jedynym źródłem blasku były drobniutkie, iskrzące na suficie gwiazdy. Migoczące, bezchmurne niebo było prostą sztuczką, ale każdy kto zdecydował się położyć na śpiworach i odpocząć, wdychając dym z kadzideł mógł zobaczyć, że gwiazdy na niebie poruszały się, przybierając rozmaite kształty, budując opowiadane Steffenowi przez Jamesa cygańskie historie.

Aby sprawdzić, co pokazuje niebo nad głowami należy rzucić kością k6.

Historie na nieboskłonie:

Efekty mocarza

Efekty:

08.01.22 1:14

- Szybciej, Steffen, moje już jest prawie gotowe! - zawołał za przyjacielem, nie oglądając się na niego. Wystarczy, ze go słyszał. Przeniósł proszące spojrzenie na Sheilę. Naprawdę musimy mu przerywać? Kiedy próbuje okopać tylko siebie jest niegroźny dla reszty. Próbował mu wziąć tę różdżkę prośbą i groźbą, ale nie posłuchał go ani razu. Mógł spróbować przemocą, ale na to był zbyt pijany.
Uniósł spojrzenie na Nealę, kiedy ujęła jego rękę. Zacisnął zęby, spinając mięśnie całego ciała, by nie okazać bólu. Skrzywił się z grymasem, gdy zapowiedziała ból. Nie żartowała, syknął. Zamknął oczy na parę chwil, alkohol odurzał, tłamsił ból, ale ten mknął przez nerwy z mocą. Kiedy Neala skończyła, przysiadł na brzegu pobliskiej ogrodowej fontanny, przyciągając rękę bliżej ciała. Musiał dojść do siebie.

08.01.22 1:22

Kiwnął głową, jakby chciał powiedzieć "aha". Oparł nieco mocniej swój ciężar ciała na Aidanie, by trochę odpocząć. Stanie było wymagające. — Czekaj... co?— spytał kiedy powiedział, że ktoś trzymał ręce na Sheili. Próbował sobie przypomnieć, ale pamiętał tylko Marcela, Aidana i siostrę w tym zestawieniu. — Kto?— Spojrzał na niego szczerze zdruzgotany. Kiedy jednak wspomniał o swoich planach i gotowości do działania, oczy mu się zaświeciły. Uniósł brwi jeszcze mocniej, patrząc na niego z bliska. Zaraz chciał coś dodać, ale Aidan zaczął mówić o taborze, a on całkiem spoważniał. Kilka razy w przeciągu całego wywodu poważniał, coraz bardziej i bardziej, aż w końcu sam się dziwił, że tu wciąż stoi. — Kcesz żebyśmy cię przyjęli do rodziny...? — spytał niepewnie; to byłaściwie był naprawdę nienajgorszy układ. — Jednym s nas... – To tak dumnie brzmiało; pierwszy raz w życiu się nad tym zastanowił. Żaden z gadziów nie mówił tego z takim namaszczeniem. Przez chwilę pół kurczaka, aż w końcu wskazał w niego widelce. — To świetny pomysł. Srób tak. — No, cóż, z daleka byś nie... czekaj, czekaj, co ty właściwie chcesz z nią robić?

08.01.22 1:48

- No Marcel. W pokoju z kadzidłami. Był spity, więc po prostu ich rozdzieliłem, ale później, gdy przyszedłem z ogródka on wciąż kręcił się koło niej. Pokłóciliśmy się, Sheila się popłakała... - I to z jego powodu. Jeśli będzie chciała z nim jutro rozmawiać, w sensie, że no dziś, to ją za to przeprosi, tyle razy, aż w końcu mu wybaczy. Bo miał nadzieje, że mu wybaczy. - Chcę. - Odpowiedział pewnie kiwnąwszy w zapewnieniu głową. Gdyby ożenił się z Sheilą, to już byliby rodziną, ale tu chodziło o coś więcej niż bycie rodziną tylko, bądź aż, dla niej, ale i dla nich wszystkich. Byli dla niej najważniejsi. Kochała ich. Rodzina była i dla niego ważna, a w takim wypadku oni też byliby jej częścią. Gdy James wskazał na niego widelcem mimochodem przełknął ślinę będąc pewnym, że to już koniec, ale jego następne słowa całkowicie go zadziwiły. - Naprawdę? Przyjęlibyście mnie? - Zapytał z mieszanką niedowierzania i nadziei. Nie wiedział czego mógłby spodziewać się po tej rozmowie. Łudził się, że rodzeństwo Doe się zgodzi, ale usłyszenie odpowiedzi tu i teraz... Kolejne pytanie sprawiło jednak, że błysk w oku i lekki uśmiech zniknęły, a jego policzki przyozdobił rumieniec. - Ja... w sensie, no chodziło mi o małżeńskie życie. Że, że o to dbanie o nią, uszczęśliwianie... - Zaczął bełkotać pod koniec zastanawiając się jak wybrnąć z tej sytuacji. ON NAPRAWDĘ TAK MYŚLAŁ. To d r u g i e mu nawet przez myśl nie przeszło. Znaczy przeszło, ale nie teraz! Znaczy, teraz tak, ale nie wcześniej jak o tym rozmawiali! Nie o TYM, a o TYM pierwszym. W sensie. Odetchnął głęboko starając się... myśleć. - Chciałbym być obok niej. Gdybyśmy się pobrali, to chciałbym by było to prawdziwe małżeństwo. - W tym PIERWSZYM sensie. W tym drugim też... Ale o to PIERWSZE mu się rozchodziło. Teraz.

08.01.22 16:22

Spoglądała to na Marcela, to na Steffena, z rezygnacją wzdychając kiedy Marcel zachęcał przyjaciela aby dalej robił igloo. Nie wiedziała, po co to, ale trochę przypominało jej to pokazywaniu psu, gdzie powinien kopać, tak aby się czymś zajął. Może to jednak był sposób.
- Steffen, bardzo ładne igloo, opowiesz mi o tym zaklęciu?

10.01.22 1:35

Zamrugał kilkukrotnie poważiejąc, odsuwając się od niego, by stanąć na własnych nogach, ale zachwiał się. Oparł się więc ręką o stolik, jak gdyby nigdy nic. Był po prostu zmęczony, Moore nigdy by tego nie zauważył.
— Marsel był spity? — spytał zdumiony tą makabryczną informacją, ale dopiero po chwili, kiedy spojrzał w górę, w sufit, zdał sobie sprawę, że chyba nie o to chciał spytać. Zmarszczył brwi, zerkając na chłopaka. Spróbujmy jeszcze raz. — Marsel był w pochoju z kacidłami? — No był, to była podchwytliwa informacja? Czekał na ciąg dalszy, ale stracił kontekst rozmowy. O co właściwie chodziło Aidanowi? — Sheija płakała bo się pokłósiliśsie — tyle zrozumiał, powiedział w końcu wprost, jasno i klarownie. — Więs płakała przes siebie? Piepszony traniu, polecisz do niej teras w podskokach i pszeprossisz ją na kolanach. Jasne? — Był starszym bratem, musiał jakoś zareagować na tę rewelacje. Kurwa, ale mi szumi w głowie. — Ja, ehm... Muszę iś na górę, sprawsić, czy faje-erferki są gotowe. Saras bęsie północ. — Pokiwał głowa. Tak, dyplomatycznie wybrnij z tego, James. Próbował zrobić krok w kierunku wyjścia z kuchni, ale Moore mówił o tym wspólnym życiu, ślubie z Sheilą. — Płakała przes siebie to stafka wsrośnie... poliszę to na gósze i zaraz ci powiem... Ile w końsu. — Pokiwał głową i wskazał w niego ostrzegawczo palcem. Ruszył chwiejnym krokiem w kierunku drzwi, ale wrócił się, by wiać bułkę jeszcze ze sobą i klepnąć Aidana w pierś z głupim uśmiechem. Ruszył dalej, przez korytarz, ale przeciąg między drzwiami czy czymś pociągnął go w jedną stronę, zatoczył się na wazon z wyzwaniami. Naczynie zakołysało się i runęło, ale zaskakująco szybko je złapał. — Sieć. Sieć tu.— Postawił go z powrotem na miejscu i pogroził mu palce.

11.01.22 1:15

Obejrzał się w bok, przez chwilę rozważając zniknięcie w mroku, gdzieś za płotem, i przejście pod dom Aurory; powinien się tam chyba pojawić, chociaż na chwilę. Złożyć życzenia, przywitać się. Ale było już bardzo późno. A on był już bardzo zmęczony. Nie wziął nawet kurtki, a przez rozdartą koszulę zaczynał odczuwać ziąb. Ból minął, choć wciąż kręciło mu się w głowie. W końcu stanął na równe nogi, chwiejnie, podchodząc bliżej dziewczyn.
- Imponująse jak pałas królowej lodu - przytaknął słowom Sheili, otaczając ją ramieniem; kiedy Steffen zaczynał mówić o transmutacji, nic nie było w stanie go powstrzymać, a on nie miał już siły o tym słuchać. Przesunął się w kierunku domu, chcąc zabrać ją ze sobą. - Neala, choć - zawołał do drugiej dziewczyny, wołając ją do środka. Podążał do wnętrza domu zdecydowanym, ale powolnym krokiem nieustannie szukającym balansu chroniącego przed niechybnym upadkiem; grawitacja nie była mu już przyjaciółką.
- Jimmy - zawołał za nim, wyrywając się w jego stronę , ramię otoczyło szyję przyjaciela, która pomogła mu zachować równowagę, nie można było tego samego powiedzieć o wazonie, który znów zachwiał się niebezpiecznie. - Jimmy, muszę ci coś powiedzieć - zapowiedział, mrugając parę razy, gdzieś w głowie majaczyło nocne niebo i dom Aurory. - Tam - zawołał, wskazując na szczyt schodów. Wędrówka była daleka, ale oni byli niezwyciężeni. Podołają. Nigdy się nie poddadzą. - I ras... - zaczął, stawiając stopę na pierwszym stopniu...

11.01.22 4:58

Słysząc pierwsze pytanie pokiwał energicznie głową chcąc naprowadzić w końcu chłopaka do puenty. Przy drugim tak samo. Przy trzecim już mniej ochoczo, czując kolejną falę wstydu. - Przeproszę ją. - Ale może nie teraz... Pewnie wciąż była na niego zła, na nich, na tą noc. Jutro rano to zrobi. Znaczy dziś. W podskokach. Na kolanach. Byleby mu tylko wybaczyła jego głupotę. Ze zdziwieniem wpatrywał się w Jamesa. I co? To, że to tyle? Przetarł dłonią twarz w sfrustrowaniu. Sam sobie porozmawia z Marcelem. - Em, jasne. - Wykrzywił usta w czymś na kształt uśmiechu, ale nie dosięgał on oczu. Starał się ukryć swoje rozczarowanie brakiem odpowiedzi, a raczej jej uniknięciem. Mógł zrzucić to na stan Jamesa, a może wręcz przeciwnie, może właśnie na chwilę oprzytomniał, wytrzeźwiał słysząc te wszystkie rewelacje i chciał uciec od tematu? Z nim też będzie musiał porozmawiać. Słysząc kolejne słowa pokiwał głową zastanawiając się skąd on weźmie tyle pieniędzy. - Uważaj tylko na siebie. - Rzucił jeszcze za chłopakiem, akurat w tym samym momencie, gdy usłyszał łoskot kołyszącej się wazy. Westchnął ciężko rozglądając się po pustej kuchni. Nie tak to miało wyglądać. Nie tak... Wstawił wodę na herbatę, odgrzał jedzenie, przygotował ciepłe koce, po czym, mijając się z Marcelem, wychylił się z domu. - Wracajcie już! Jest strasznie zimno! Steff! Ty też! Czy to... iglo? - A jednak mu się udało.

11.01.22 11:52

Gdzieś z tyłu usłyszał jeszcze głos Aidana. Ledwie postawił wazę do pionu, kiedy przyjaciel rzucił się na niego, o mało nie zwalając go z nóg, jak niedźwiedź wyskakujący z lasu na biednego przechodnia. Waza zakołysała się znów niebezpiecznie; czas zwolnił Widział jak powoli przechyla się znów na jedną stronę, ale nie był w stanie zareagować szybciej. A później runęła w dół, roztrzaskując się na miliony milionów odłamków. — Whoops... — jęknął, parząc na rozsypane szkło i dziesiątki drobnych zawiniętych pergaminów. — Wygraliśmy? — spytał, spoglądając na Marcela. Wtedy też przypomniał sobie o czymś, Aidan coś wspominał. — Ja tesz si muszę soś powiecieć. — Podążył spojrzeniem w górę, na schody, a później opierając swój ciężar na Marcelu ruszył z nim. — I twa, tszy. I snóf, ras, twa i tszy.— Podróż trwała co najmniej siedem minut, wiele mogło się wtedy jeszcze zdążyć, ale kiedy w końcu udało im się zwycięsko dotrzeć, ruszyli w stronę sypialni. — Przystafiałeś się to mojej siostry? — spytał, spoglądając na przyjaciela z blisko. Chciał wyglądać groźnie, ale powieki mu opadały i żeby nie zamknąć oczu podczas drogi do łóżka musiał wysoko unieść brwi, przez co wyglądał na zdziwionego. — Mófił, sze chse się s nią oszenić. Wejść to rociny. Rosumiesz? Powieciałem mu, sze ma załatwiś ciesięć koni, sześ fosów i hajs— Czy jakoś tak, nie pamiętał już. Pchnął drzwi sypialni, ściągając z Marcela rękę — Cięki, sze mnie otprowaciłeś, stary.— Uznając, że go dostarczył tylko, zwalił się na łóżko, na brzuchu.

11.01.22 20:08

- Miaszczącą przefagą - zapewnił przyjaciela, nie zwracając większej uwagi na rozsypane zwitki papieru, nie miał pojęcia, kto wygrał, parę godzin temu przestał liczyć punkty, ale wtedy mieli faktycznie przewage na tyle mocną, że dziewczynom niesamowicie trudno byłoby ją odrobić. Noga za nogą, wspinali się w górę razem.
- Co? - zapytał z niedowierzaniem, obracając głowę w kierunu przyjaciela - jednak James był równie zdziwiony, co on sam. - Ona tak powiedziała? - Sissy tak powiedziała? Że się przystawiał? Co to było za hasło, spędzili razem trochę czasu, to wszystko, czy tak reagowała, kiedy tego nie słyszał? - Aidan - poprawił się za chwilę, nie, Sissy by tego nie powiedziała. Nigdy. - Gnój - mruknął pod nosem, donosiciel, nie potrafił poradzić sobie sam, więc pobiegł na skargę - gdyby był mniej pijany, to prychnąłby z oburzeniem. - Co chce? - zapytał, kąciki jego ust zadrżały i uniosły się wyżej, zanim się zaniósł trudnym do skontrolowania śmiechem. Młody musiał wypić więcej, niż potrafił. Na szczęście oni wciąż byli trzeźwi. Sheila dopiero co zrugała go, że nie prosił jej o żadne chodzenie, a on myślał o ślubie? Ile on w ogóle miał lat, piętnaście? - Dobre - skomentował krótko, przewracając się na łóżko w ślad za Jamesem, na plecy. - Bardzo dobre - dodał ciszej, choć kąciki jego ust już opadły, a sufit zaczął subtelnie wirować w prawą stronę. W środku było wreszcie tak ciepło, przemarznięta na zewnątrz skóra dopiero teraz czula się otulona tempetaturą. Powieki stawały się coraz cięższe, aż w końcu opadły. Miał mu coś powiedzieć, co? Aurora? On o coś pytał, o co? Już nie pamiętał, zasnął.

12.01.22 1:36

—So pofieciała? Nie Sissi — burknął pod nosem, obracając głowę w kierunku ściany. Leżał na brzuchu, z policzkiem przyciśniętym do poduszki. Coś wbijało mu się w brzuch, coś podpowiadało mu, że to kawałek garderoby Finley, ale nie chciało mu się sprawdzić. Potem otworzył oczy, zastanawiając się, czy tu Finley... Uniósł głowę, ale Marcela nigdzie nie było. Położył się znów, chciał obrócić na bok, ale się okazało, że coś mu przeszkadza. A raczej ktoś. – Pszesu ssie — mruknął, układając się wygodniej. Przymknął oczy, czując, że usypia. — Marsel? Muszę si soś powiedzieć... Nie usnę, jeśli techo nie srobię. — Uniósł lekko głowę. — Mersel? Spisz? Obuć się, muszę si soś powiedzieć... To był zaszyt się posnać. Takiego kurfa kumpla to se świesą szukać. Jesteś moim najlepszym pszyjasielem. Pamiętaj o tym, okej? Jak soś słego się wytarzy, pamiętaj, sze to nie ja, okej? A jeśli na to nie sspesjalnie. Jesteś zajebisty, ziom.— Położył głowę na poduszkę i usnął.

12.01.22 1:48

Odetchnął, nie Sis, oczywiście, że nie. Nigdy by tak nie powiedziała.
- Nie rozfalaj się tak - mruknął, przewracając się na bok, coś przewracało mu się w żołądku. Nie zjadł kolacji i był głodny. Robiło się zimno. Było mu niedobrze. - Szim - mruknął przez sen, daj mi spokój, chcę spać. - No dopra, móf - wymamrotał, obracając się w jego stronę. Jego piękny dowód przyjaźni był wzruszający. Jego usta mimowolnie ułożyły się w błogim uśmiechu. - Szim, ty jesteś najlepszy - odpowiedział, bez zawahania. - Bez ciebie, stary, szystko by było bezsensu. To były najlepsze urodziny - dodał, kładając policzek na poduszce, przodem do niego. - Szim - dodał, rozbudzony. - Szim, nie śpij teras, ja tesz musze ci coś pofiedzieć. Szim - Sztruchnął go. - Szim, ona jest w cionszy.

12.01.22 10:03

Nie byłam do końca pewna, jak mi się to udało. Bo alkohol trochę krążył mi w głowie. Trochę, to mało powiedziane. Trochę bardzo. Lepiej. Oooj lepiej. Może byłam urodzona uzdawiaczką? Siostra Neala? Skrzywiłam się do własnych myśli. Nie chciałam być żadną siostrą. Skąd to wzięłam? Podskoczyłam kiedy pojawiło się to igloo. Zmarszczyłam brwi na chwilę na nie spoglądając. Ale zawołana ruszyłam tam, gdzie mnie wołano. Do środka weszłam jeszcze za Marcelem, ale tam gdzieś odbiłam, bo jakaś głodna byłam znikając w kuchni. A kiedy na korytarz wyszłam to jego już nie było. Ładnie nie, nie poczekać na mnie. Właściwie gdzie była reszta? Nie wiedziałam, wspinając się po schodach do góry wędrowałam.
- Hooop hoooo… - zaczęłam licząc na odzew, ale zanim go dostałam stałam - Tu jezdeście. - stwierdziłam wchodząc kilka kroków. - Śpicie? - chciałam wiedzieć przekrzywiając głowę w bok. Jak śpią to bez sensu.

12.01.22 13:21

Uśmiechnął się głupio z zamkniętymi oczami. Otworzył jedno oko po chwili i zerknął na niego, ale wszystko mu się rozmazywało. Marcel te był jakiś niewyraźny.
— Fiem — mruknął nieskromnie i uniósł brwi. Ale potem zamknął oczy znów. — Mhm? — Słyszał drugie przez dziesiąte. Coś tam o ciąży. Obrócił się na brzuch znów, pchają go w stronę krawędzi. — Tso? Cionszy? Sisi?— wybełkotał, próbując poskładać to jakoś w całość, ale nie szło mu. — S Aidanem? — Chciał spytać o coś jeszcze, ale wtedy ktoś wszedł do pokoju. Przymknął oko na światło z zewnątrz. — Mhhhhhhmmm, sgaś to. Samknij trzwi. — jęknął, dłonią osłaniając oko.

12.01.22 17:37

- Sisi jest w cionszy z Aidanem? - powtórzył po Jamesie, tuz po tym, jak ucichł krzyk Neali. Coś mu mówił, ale co..? Już nie pamiętał, to stąd ten ślub i te konie...? Robiło mu się coraz bardziej niedobrze. Odepchnął go niechętnie, kiedy znowu zaczął się rozwalać. - Szimy, tu nie ma miejsca, przestań - zamarudził. - I pszynieś kolacje - dołączył do koncertu życzeń Jamesa, kierując te słowa do Neali. Przewracało mu się w żołądku.

12.01.22 22:11

Weszłam do pokoju, zostawiając uchylone drzwi odnajdując w końcu jednostki jakieś. Pytanie padło, ale zamiast odpowiedzi słowa. Wykrzywiłam usta niezadowolona. Bo jak to oni się tu pokładali?
- Co? - zapytałam, bo przecież tutaj nic się nie paliło chyba, nie? Już się miałam odwracać, ale Marcel coś mówić zaczął więc się zatoczyłam spoglądając na niego. Nabierając powietrza w policzki w oburzeniu, żeby rzecz jasna i oczywista odmówić.
- Dobra. - coś poszło nie tak. Zmarszczyłam brwi do samej siebie i przez samą siebie na pięcie się odwracając i wychodząc. - Kolacje, kolacje... - mruknęłam zaczynając wędrówkę na dół ponowną. Zapominając zgasić to, co James chciał żeby zgaszone było. Drzwi zostały za mną otwarte chyba, może. Powtarzałam, bo jakoś tak wrażeniu się oprzeć nie mogłam, że jak nie powtórzę, to wezmę i zapomnę.

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia