Leśne ostępy

Poczułem silny wstrząs pod nogami, ale na szczęście tarcza uchroniła nas przed lodowatą wodą, która rozmyła się o połyskującą powierzchnię. Słyszałem po drugiej stronie inkantację, jednak ta na szczęście nie okazała się skuteczna, bo zdążyłem się przekonać o jej parszywych skutkach. Nawet nie mogłem sobie wyobrazić jak wielki ból zawładnąłby mym ciałem, gdyby nie pomoc Zacharego, bowiem to w końcu on w znacznym stopniu zniwelował jej działanie.
Cisza zwiastowała kolejne zaklęcia, następne ataki, które do tej pory przynosiły zamierzonych rezultatów. Zdawałem sobie sprawę, iż póki co wrogowie byli praktycznie nieuchwytni, pokazywali ogromną klasę w defensywie i zaczynało mi brakować pomysłów, jak mogliśmy dobrać im się do skóry. Nie mogłem jednak odpuścić. -Ictusosio- wypowiedziałem pewnym tonem ponownie pragnąc obrać za cel mężczyznę po lewej stronie (Samuel).

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 42

--------------------------------

#2 'k10' : 2

--------------------------------

#3 'k8' : 5, 4, 2, 4, 7, 8, 2, 2, 7, 7

Walczącym czarodziejom trudno było ocenić, jak długo trwała już walka, czas mierzony rzucanymi zaklęciami płynął inaczej, wszyscy zaczynali już jednak odczuwać zmęczenie, potęgowane jedynie przeciskającym się przez szaty chłodem. Najdotkliwiej odczuwanym przez Cedrica i Samuela - przesiąknięte ubrania lepiły im się do skóry, zimne, ciężkie; obaj drżeli coraz mocniej, ich mięśnie spinały się, chcąc odzyskać przynajmniej odrobinę ciepła. Żaden z aurorów jednak nie odpuszczał: Cedric, skierowawszy różdżkę w stronę Zachary'ego, sięgnął po zaklęcie, które mogło skutecznie wykluczyć przeciwnika na krótką chwilę z walki - a magia tym razem okazała się posłuszna: jasny, silny i celny promień pomknął prosto w stronę Rycerza, ze świstem przecinając powietrze. Ten nie pozostał Cedrikowi dłużny, tym razem wybierając zaklęcie z dziedziny jeszcze niezbyt dobrze sobie znanej, ale potężnej, mrocznej. Rzucony przez niego czar okazał się bezbłędny - różdżka zadrżała pod jego palcami, a Betula świsnęła, lecąc ku aurorowi.

Przeciągający się w czasie pojedynek coraz mocniej dawał się we znaki również Drew; trafiony potężną błyskawicą, zaczynał odczuwać skutki poparzeń - jego skóra wydawała się delikatna, wrażliwa, piekąc przy najlżejszym dotyku; było mu także zimno - zimniej niż wskazywałaby na to panująca dookoła temperatura i ciepłe, okrywające go ubranie. Być może dlatego, gdy sięgnął po inkantację, magia odmówiła mu posłuszeństwa; miał wrażenie, że do udanego rzucenia zaklęcia zabrakło mu niewiele, przez moment wydawało się, że wiązka mimo wszystko pomknie w stronę celu, ale wyglądało na to, że coś - przedmiot, zaklęcie, eliksir? - znów zakłóciło jej działanie, rozpraszając ją, nim zdążyłaby dotrzeć do Samuela. Drew z kolei znów poczuł słabość, jakby coś wysysało z niego siły; przed oczami zamigotały mu ogniki, musiał zamrugać, żeby odzyskać ostrość widzenia. Ten moment wykorzystał Samuel - sięgając po zaklęcie wykorzystywane zazwyczaj do obrony, kierując je jednak ku wrogowi; skutecznie - ledwie wypowiedział inkantację, która rozniosła się po polanie wyraźnie, Drew poczuł, jak jakaś siła ciągnie go do wewnątrz, jakby miał za moment zapaść się w sobie - a później coś mocno szarpnęło go w okolicy pępka, porywając za sobą w pustkę. Zniknął, rozmywając się w ciemności z trzaskiem charakterystycznym dla deportacji.

Rzut na moc zaklęcia Huc desperato: (8+7+8+6+6+7+3+4+8+3+6)*2=132

Rzut na test sporny: 18+48,5-10=56,5

Drew przegrał test sporny i padł ofiarą deportacji; Drew, rozgrywkę kontynuujesz tutaj.

Działające zaklęcia:

Casa Aranea - 15 tura

Obrażenia i kary do kości:

Drew - 134/217 (-15) (78 - elektryczne (-40 wyleczone); 45 - psychiczne)
Zachary - 201/210
Samuel - 249/266 (17 - tłuczone)
Cedric - 215/232 (17 - tłuczone)

Wykorzystane umiejętności organizacji:

Drew - 1/3
Samuel - 1/3

Czas na odpis wynosi 24 godziny. Zakon Feniksa odpisuje tutaj, Rycerze Walpurgii tutaj; Wasze posty zostaną przeniesione do lokacji docelowej po upływie czasu na odpis.




W razie przemieszczania się po mapie, mistrz gry prosi o dokładne opisywanie swoich zamiarów (obowiązuje orientacja zgodna z orientacją mapy, dozwolone kierunki to: prawo, lewo, góra, dół (i ukośnie)).

Dobrowolne opuszczenie mapy (wyjście poza jej krawędź) jest jednoznaczne z opuszczeniem pojedynku.

W razie pytań - zapraszam. <3

Nie wiedziałem nawet która mogła być już godzina. Spojrzenie na niebo nie wchodziło w grę. Nie zamierzałem spuścić z przeciwnika oka, jeśli nie było to niezbędne, gorączkowo rozmyślając nad następnym ruchem. Jak ich podejść? Jak zmusić ich do błędu? Wydawało się, że mogliśmy tak stać i próbować dosięgnąć się jakimś zaklęciem jeszcze długie godziny.
Mój czar pomknął w stronę nieznajomego - tym razem celny i silny. Nie miałem szansy, aby w ślad za nim posłać następny, bo i on cisnął we mnie zaklęciem. Wolałem się nie przekonywać na własnej skórze jak działał. Kiedy z ust Samuela padła znajoma, rzadka inkantacja potężnego zaklęcia zmarszczyłem brwi - nie wierzyłem, aby sam się teleportował. On sprytnie jednak pozbył się jednego z przeciwników. Nie miałem pojęcia jak daleko mógł wylądować, gdzie się znaleźć, lecz rozdzieleni nie byli już tak groźni.
- Protego - zawołałem, chcąc osłonić się przed zaklęciem i jednocześnie czyniąc kilka kroków przed siebie.

| pole w lewo

The member 'Cedric Dearborn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 27

Chłód wydawał się coraz bardziej przenikliwy, uprzykrzając walkę, ale magia zadygotała pod palcami, kreując zgodnie z wolą jasny promień, który z siłą pognał do obranego przeciwnika. Wiedział, że wykorzystał zaklęcie niekonwencjonalnie, ale potrzebowali zwiększyć przewagę, do tej pory nie znajdując zbyt wielu luk w działaniach wrogów. Niemal bezbłędnie odpowiadali czarem na czar. Charakterystyczny trzask przy deportacji potwierdzał, że cel został osiągnięty, ale nie opuszczał gardy. Okazywało się, że drugi z przeciwników także okazał się czarnoksiężnikiem i to przeciw niemu tym razem skierował swoją różdżkę, wcześniej przesuwając się do przodu i skracając odrobinę dystans - Expelliarmus - jeśli tylko wróg nie zdąży obronić się przed wcześniej ciśniętym przez Cedrika zaklęciem, mieli szansę go obezwładnić.

| Jedna kratka w lewo

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 8

Inkantacje rozbrzmiały głośno po obu stronach, a Zachary zamarł na moment, nie wierząc, że padła ta, która miała moc teleportowania. Nigdy nie widział jej wykorzystania, w zasadzie uważał za niewykonalną – stała się prawdą, w której trwał, w szoku odtwarzając to, co się wydarzyło. Głuchy trzask uzmysłowił mu, że Macnair zniknął. To nie Shafiq był celem przeciwnika, choć teraz to się zmieniło. Nie miał żadnych złudzeń, że obaj wyeliminują go raz dwa, w końcu mknęło ku niemu potężne zaklęcie, które znał całkiem nieźle i z którego wielokrotnie korzystał. Nie pozostało mu nic innego jak ewakuacja; samodzielnie nie miał szans, a perspektywa złapania absolutnie nie leżała w planach Zachary'ego.
Otrząsnąwszy się szybko wykonał raptem kilka kroków do tyłu, prosto do miejsca, z którego nadeszli na polanę. Zniknięcie w mroku było na wyciągnięcie ręki, lecz najpierw musiał obronić się przed czarem czyniącym z niego bezbronne dziecko.
— Protego Maxima — zaintonował formułę powoli, ostrożnie. W takt głosek kreślił przed sobą gest, wkładając weń całą dokładność, na jaką było go stać w tej chwili; niewielką, prawdę mówiąc. Mimo usilnych prób utrzymania nerwów na wodzy, strach wyrywał się. Przeszkadzał i czynił go słabym.

pole w lewo

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 69

Pojedynek, do tej pory niezwykle wyrównany, w ułamku sekundy zdawał się przechylić szalę przewagi na stronę aurorów; trzask deportacji wybrzmiał i ucichł, Drew jednak nie pojawił się ponownie na polanie - i nikt, łącznie z Samuelem, który rzucił w niego zaklęcie, nie był w stanie stwierdzić, jak daleko wylądował. Mógł znaleźć się kilkanaście metrów obok lub na drugim końcu kraju, póki co - niemożliwym było ustalenie, gdzie dokładnie.

Zachary uniósł różdżkę, cofając się o kilka kroków i wznosząc przed sobą tarczę. Udaną - świetlista bariera zalśniła jasno, wchłaniając w siebie czar posłany przez Cedrica. Samuel, podążywszy w ślad za Rycerzem, sięgnął po rozbrajające zaklęcie, ale magia nie usłuchała go do końca - wiązka, która pomknęła w stronę Zachary'ego była chwiejna, słabsza niż zazwyczaj i leciała wolniej; trudno było ocenić, czy będzie w stanie wyrwać różdżkę spomiędzy palców czarodzieja. Cedric również przesunął się nieco do przodu, bez większego trudu odparowując promień czarnomagicznego zaklęcia; rozwiał się w mroku, razem z jego tarczą.

W Zachary'ego leci połowicznie udane Expelliarmus.

Zachary, jeśli chcesz, możesz opuścić pojedynek.

Działające zaklęcia:

Casa Aranea - 16 tura

Obrażenia i kary do kości:

Drew - 134/217 (-15) (78 - elektryczne (-40 wyleczone); 45 - psychiczne)
Zachary - 201/210
Samuel - 249/266 (17 - tłuczone)
Cedric - 215/232 (17 - tłuczone)

Wykorzystane umiejętności organizacji:

Drew - 1/3
Samuel - 1/3

Czas na odpis wynosi 24 godziny. Zakon Feniksa odpisuje tutaj, Zachary tutaj; Wasze posty zostaną przeniesione do lokacji docelowej po upływie czasu na odpis.




W razie przemieszczania się po mapie, mistrz gry prosi o dokładne opisywanie swoich zamiarów (obowiązuje orientacja zgodna z orientacją mapy, dozwolone kierunki to: prawo, lewo, góra, dół (i ukośnie)).

Dobrowolne opuszczenie mapy (wyjście poza jej krawędź) jest jednoznaczne z opuszczeniem pojedynku.

W razie pytań - zapraszam. <3

Tarcza zalśniła przed Zacharym, co przyjął z ulgą wypisaną na twarzy oświetlanym blaskiem bariery przez ulotną chwilę. Nie było celu w toczeniu dalszej walki. Samodzielnie nie miał szans przeciwko tej dwójce, a Macnair podziewał się gdzieś. Nie miał pojęcia gdzie i wątpił, aby przeciwnik też zdawał sobie z tego sprawę. W głowie pojawiło mu się tylko jedno pytanie, czy był to przemyślany ruch, lecz zagłuszył je szybko, dostrzegając szansę na zniknięcie w cieniu ostępów, wydostanie się z nierównej walki.
Odwrócił się bez wahania, pragnąc umknąć w mrok. Nie dbał o to, czy Expelliarmus go dosięgnie, bo i nie miało to dla niego większego znaczenia. Pozostał bez szans na jakąkolwiek walkę, a perspektywa bycia schwytanym nie stanowiła czegoś, czym Zachary byłby zachwycony. Ucieczka też nie, lecz była mniejszym złem, które postanowił wybrać.

z/t?

Nie mogli się zawahać. Czarnoksiężnik zniknął, ale losowość magii w tej materii była na tyle nieprzewidywalna, że Skamander pozostawał czujny. Nie wykluczał, że wróg mógłby pojawić się gdzieś w pobliżu. Jego własne zaklęcie, chociaż mało efektowne, wyrwało się w stronę osamotnionego też -czarnoksiężnika. Czemu do tej pory krył się z plugawa magią, gdy towarzysz tak łatwo po nią sięgał - nie wiedział. Wyglądało na to, ze się wycofywał, ale i tu nie pozostawiał sobie prawa do opuszczenia różdżki. Zrobił krok do przodu. Chwilowo nic w ich kierunku nie leciało, można było to wykorzystać na skrócenie dystansu - Przenieśmy się na prawo, bliżej skał i tych ciał. Łatwiej będzie zorientować się co tamten planuje i... może ktoś żyje. - głos miał ściszony, byle słowa dotarły tylko do towarzysza - Ascendio - zainkantował potem i wysunął różdżkę we wskazanym kierunku. Mocniej zacisnął na niej palce.

| Przesuwam się jedno pole w lewo, a potem z pomocą zaklęcia chcę się przenieść maksymalnie blisko ciała przy skałach, tego bardziej wysuniętego na lewo

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 72

Tarcza ochroniła mnie przed kolejnym, czarnomagicznym czarem. Zdążyłem. Zauważyłem też jak nieznajomy zaczyna się wycofywać. Uciekał? Prawdopodobne. Wszyscy czarnoksiężnicy to tchórze. Poderwałem wzrok na Skamandera, kiedy zasugerował, byśmy podeszli do nieprzytomnych - bez zwłoki uniosłem różdżkę, by powtórzyć inkantację zaklęcia.
- Ascendio - zawołałem, celując w miejsce przy skałach, bliżej kogoś, kto leżał bardziej w moje prawo.
O to nam chodziło. Nie zamierzałem ich gonić. Nie teraz. Pozbywszy się problemu, zmuszając ich do odejścia, mogliśmy zająć się tym, czym powinniśmy - sprawdzeniem, czy ci ludzie żyją i udzieleniem im pomocy.

| pole w lewo i celuję pod skały na pole obok ciała po prawej

The member 'Cedric Dearborn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 52