Kuchnia

Kładę na dłoni policzek i wzdycham. - Jaka smutna historia wujku - bo to smutne, jak cie ktoś ubiega w świadczynach, prawda? Później dowiadujemy się o Dumstrangu i całej reszcie.
- No dobra, dobra - wywracam oczkami, na całe szczęście naszą małą sprzeczkę wujaszek Vincent załagodził z uśmiechem opowiadając, jaki był kiedyś piękny jak był młodzieńcem. Moim zdaniem wciąż był atrakcyjny, ale wiem, że nie wypada mówić tego przy Barrym i Lilianie. Bary się poczuje zazdrosny, a Liliana pomyśli, że jestem dziwna, bo mogłabym lecieć na starszych panów. Ano mogłabym.
- Ja bym wcale nie chciała znać czarnej magii, widziałam co się dzieje z ludźmi po tym, czasami do nas do szpitala przyjeżdżają takie przypadki, że to głowa mała - jestem chyba najmniej zainteresowana wujaszkową znajomością czarnej magii, bo trochę mnie ona nawet przeraziła. Na całe szczęście wujek nie umie już w tę okropną umiejętność.
Potem wszyscy są zainteresowani losem Lyry Weasley. Ciekawe, czy gdybym byla szlachcianką, to o mnie też wszyscy by się wypytywali i czy każdy błyby moim bratem, kuzynem albo kimś takim. No ja mam kuzynów w rodzie Selwyn, ale jakoś żaden z nich nie chce się za bardzo do mnie przyznawać. Pewnie jakbym była prawdziwą Selwyną, to by mnie na rękach nosili. I żaden Daniel K. nie powiedziałby mi wtedy, że jestem jakaś młoda i... a zresztą!
- Już osiemnasta - poinformowałam Barrego i postanowiłam posłuchac co u Lyry Weasley.

- Masz rację Polly! - aż pokiwał głową - To bardzo niebezpieczna sztuka i lepiej o niej zapomnieć - wolał wyjść na świętoszka. Przed dziećmi i przed sobą. Już nigdy nie chciał używać czarnej magii, ponieważ nie było w niej nic przyjemnego. Miał nadzieję, że najmroczniejsze czasy już minęły i może już robić za kochanego wujaszka Daniela i jego znajomych (oraz znajomych jego znajomych, jeśli ci tutaj też chcieliby go tak nazywać). Z twarzy Liliany dało się odczytać niezadowolenie. Czyżby Vincent nie usatysfakcjonował ją swoją opowieścią? Temat Lyry zupełnie odwrócił jego uwagę od opowieści o szkole, dlatego nie zdołał zaspokoić ciekawości dziewcząt o swojej młodości. Skoro jednak rozmowa zaczynała dotyczyć jego umiejętności w zakresie czarnej magii, wolał nie ryzykować.
- Ojej, dlaczego? - zdziwił się trochę, dlaczego dziewczyna porzuciła stanowisko, na którym malowała. Miał nadzieję, że nie miała poważnego powodu. Teraz on się zmartwił, że coś się stało. Gdy Barry zaproponował, żeby Vincent spotkał się z jego siostrę, wyobraził sobie, że Lyra leży w Mungu, albo przynajmniej w domu i jest chora. Aż na jego twarzy pojawił się smutek. Jednak ton głosu chłopaka nie wskazywał, żeby sytuacja była poważna, więc Vincent nie załamał się całkowicie. - Myślę, że jeśli miałoby jej to poprawić humor, to chętnie - zdobył się na uśmiech.
Gdy Polly poinformowała wszystkich, która jest godzina, Vincent trochę się zdziwił, ponieważ był pewien, że jest znacznie wcześniej. Jak ten czas szybko leci!
- Mam nadzieję, że z Lyrą wszystko w porządku - dodał jeszcze, żeby się upewnić - tym razem on miał wątpliwości co do jej stanu.
Vincent zjadł swoją całą zupę, a inni również zbliżali się do końca lub mieli puste talerze. Na szczęście potrawa nie okazała się niewypałem. Mężczyzna bardzo się ucieszył.

Rudzielec nie spodziewał się, że wszyscy nagle żywo zainteresują się jego siostrą. Przecież oni mieli z pewnością ciekawsze tematy do rozmów, niż jak się czuje jego siostra. Nie zaprzeczy, to jest miłe z ich strony, lecz rudzielec tylko przyszedł w gościnę na zupę. Nie spodziewał się takich pytań, serio.
- No wiadomo, zaraz zima przyjdzie, a na Pokątnej ciężko byłoby cokolwiek malować, więc po prostu maluje w warsztacie. Dokładnie nie wiem, gdzie to się mieści. Musielibyście Lyry spytać się o dokładny adres.- odpowiedział spokojnie skupiając swój wzrok na Vincenta. Więc jeśli będzie chciał coś od niej kupić, to z pewnością przez zimę będzie mógł coś wybrać, tylko po prostu Lyra pracuje w ciepłym i zadaszonym miejscu. Kiwnął głową, gdy Vincent zgodził się na ten pomysł. Bo w sumie jak się dobrze znają, to czemu czasem on nie wpadnie do siostry? Barry i tak jest zbyt mocno zajęty pracami, a jeszcze musi rozwiać konflikt z bratem. Brr.
- Już?- spojrzał zdziwiony na Polkę. Jak to możliwe, że ten czas tak szybko upłynął. odsunął talerz od siebie wkładając sztućce do niezjedzonej do końca zupy i zerknął na Vinceta. -Tak tak, z nią wszystko jest teraz w porządku Tak myślę, ale muszę iść. Było miło, ale obowiązki na mnie czekają. Lady Yaxley, myślę, że pora wracać.- spojrzałem na Lilianę z wymuszonym uśmiechem na twarzy. Poczekał, aż Liliana pożegna się z gośćmi, sam zaraz po niej zrobił to samo. - Do zobaczenia Polly.- wyszeptał dziewczynie na ucho wymawiając melodyjnie jej imię, po czym kiwnął raz jeszcze Vincentowi i z Lilianą u boku wyszli z przepysznej kolacji.

z.t wszyscy

Odkąd w cukierni pani Vanity zatrudniony został nowy pracownik, miałam mieć mniej do roboty, a wiecej do lukrowania. Ale nie jest tajemnicą, że Bertie został zatrudniony bo po prostu miał gadane . Mimo, że wypieki, które robił, były pyszne, to bardzo często polegał na składnikach, które ja sobie przygotowałam wcześniej. Nieznośny Bertie sprawiał, że od kilku dni chodziłam zdenerwowana i miałam przeogromną ochotę sięnapić wina. Napisałam więc list do Judith, żeby do mnie przyszła na ploty i głupoty. A ta zgodziła się, że już dawno się nie widziałyśmy.
Czekam teraz na nią, a na stoliku przedemną piętrzą się kanapki i bulgocze czekolada. Rozpuściłam jej trochę, żebyśmy mogły umoczyć owocki. Wino... winem zajmuje się ona. Czekam i denerwuje się, wiec zaczęłam obgryzać lakier z paznokci. Będę miała czerwone zęby od tego! A wszystko przez tego nieznośnego Botta. Nie mogę nawet się uspokoić w wolny wieczór.

No dobra Judith chyba  może się upić z dawno niewidzianą na wpół szaloną Polly Havisham? Możesz i to zrobisz! Lepsze to niż dziesiąte przesadzanie tej samej paprotki.  Pora się zastanowić czy to nie są przypadkiem tortury nad biedną rośliną. Wyszła z mieszkania sądząc, że dobre powietrze dobrze jej zrobi. Zupełnie tak jakby w Londynie było rzeczywiście świeże powietrze ale mniejsza z tym. Po doradzę zahaczyła o sklep w dzielnicy mugolskiej i poprosiła cztery butelki wina. Dwie czerwone i dwie białe, dwie słodkie i dwie wytrawne. Po co ograniczać się tylko do jednego rodzaju? Sprzedawca rzez cały czas obdarzał ją bardzo badawczym spojrzeniem, które towarzyszyło jej aż do momentu w którym wyszła ze sklepu i minęła wystawę. Mugole są tacy dziwni! Po jakiś dwudziestu minutach ( byłaby szybciej ale musiała uważać na brzęczące butelki) w końcu dotarła do mieszkania Havishamów. Zapukała/zastukała czy też zadzwoniła  i ktoś wpuścił ją do środka. Przeszła przez próg, weszła do środka  i postawiła brzęczącą torbę na stolę.- Przyniosłam dary! - zapowiedziała wdychając słodki zapach czekolady. Wystawiła butelki na stół i podała je Pollce - Nie pamiętałam, które lubisz najbardziej więc wzięłam kilka różnych - wzruszyła obojętnie ramionami nie widząc w tym geście nic niezwykłego. Podczas wręczania darów gospodyni Jude w końcu zwróciła uwagę na jej zdarte paznokcie.  Uniosła lekko brwi oczekując wytłumaczenie odnośnie stanu blondynki.

- Hejka - wita się z Judith, która wreszcie się pojawiła na progu mieszkania przy Roberta Adama. Widzę, że targa, no oszalała chyba, że tyle butelek kupiła. - Jak oni ci to wszystko sprzedali, przecież wyglądasz jak dwunastolatka - wywraca oczętami Polka i się śmieje z koleżanki i przejmuje łupy - Wiesz, najbardziej to lubię francuskie wytrawne, ale skoro kupiłaś wszystkie... - oglada etykiety i dziwią ją niektóre informacje na nich zawarte. A swoją drogą, czy to nie powinno być zabronione, żeby sprzedawać tyle litrów wina dziewczęciu?
Polka łapie się za białe wina i zaraz idzie je zmrozić, otwiera zaś czerwone, wcale nie takie bardzo słodkie. Wtedy dopiero zauważa, że Judith się jej przygląda. Kurcze, czasami Skamander ma taki dziwny wzrok. Jakby była głodna?
- Rety, Judith, nie uwierzysz kogo poznałam - nie wytrzymuje, oddaje wino, bo nie umie wyciągnąć korka i mówi: - Mówiłam ci o tym kolesiu, który teraz ze mną pracuje? No więc poszliśmy razem na sylwestra i wogóle, super nam się pracuje. Ale ja też tego przystojnego kuzyna Linette ostatnio widziałam, wiesz, to pogmatwne, jak się nagle dwóch takich przystojnych pojawia, nie wiadomo co robić
Zwraca się o pomoc do kolezanki a dostanie w zamian co?
Złamane serce.

- Przyganiał kocił garnkowi Polla przyganiał kocioł garnkowi! - odgryzła się podają dziewczynie swoje zakupy. - Zresztą małe zapasy na długie zimowe wieczory na pewno ci się przydadzą. - wzruszyła obojętnie ramionami. Jeszcze raz rzuciła okiem na butelki. Może rzeczywiście popadła w alkoholizm? Potrząsnęła głową chcąc pozbyć się nieprzyjemnych myśli. Co tam jeden nałóg więcej gdy jest się młodym, pięknym i głupim?
Zaczyna się cicho śmiać widząc jak Polla nie potrafi sobie poradzić z korkiem. Odbiera od niej butelkę i już po kilku sekundach nalewa wino do przygotowanych kieliszków. Słucha dalej tej dziwnej opowieści ze wszystkich sił próbując ukryć rozbawienie. Wzięła naczynie w dłoń. Zamieszała zawartością i upiła niewielki łyk. - O ile dobrze wiem z żadnym z nich nie wiąże cię żadnej pierścionek i żadna przysięga. Pochodzą z różny sfer więc szansa, że się spotkają jest dość nikła. Dla czego nie możesz mieć ich obu? - spytała wzruszając ramionami. - Mieć to może za duże słowo - przyznała po chwili. - Ale przynajmniej trochę się zabawić. Jesteś młoda, czemu nie miałabyś korzystać z życia? - spytała retorycznie. Retorycznie bo jeśli Havisham puści wykład o skromności, dobry prowadzeniu się i szczerości to jak słowo daje Judith zacznie jej tu zaraz ziewać. Upiła kolejny łyk wina. - Pomyśl, że mężczyźni postępują w ten sposób bez przerwy. - feministyczne argumenty z reguły działają na młode kobiety. Ach ta dzisiejsza młodzież pomyślała nie mogąc się przy tym powstrzymać od lekkiego uśmiechu.