First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Tak bardzo zdążył się już przyzwyczaić do zaklęć, które były albo niewypałami, albo niknęły w starciu z magicznymi tarczami, że niemal się zdziwił, gdy jedno z nich wreszcie dosięgło Inary - w dodatku na tyle, by uniemożliwić jej poprawne rzucenie kolejnego uroku. Zacisnął mocniej palce na różdżce, starając się nie dać się rozproszyć zbytniej pewności siebie, aczkolwiek coraz wyraźniej widział przed sobą szansę na wyrównanie rachunków. - Immobulus - rzucił, rezygnując z porywania się na najtrudniejsze zaklęcia.

The member 'Frank Carter' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 53

Świetlista smuga, która wystrzeliła z jego różdżki, być może nie była idealna, ale pomknęła prosto do celu. Nie cieszył się jednak jeszcze; widział już, co potrafiła jego przeciwniczka, jeśli chodziło o magię defensywną i podejrzewał, że zarówno to zaklęcie, jak i następne, może pomknąć za moment z powrotem do niego. - Silencio - rzucił, wybierając kolejny urok i mając nadzieję, że akurat tym nie oberwie mu się rykoszetem; nie był najlepszy w zaklęciach niewerbalnych.

The member 'Frank Carter' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 20

Najwidoczniej dziś, to Inara miała być obrońcą. Jej zaklęcia pozostawiały po sobie tylko niewyraźną mgiełkę, przypominając alchemiczce, że nadal miała przyjemność z wyborowym przeciwnikiem. To, że ostatnim razem jej się powiodło nie znaczyło, że mistrzowski los nie odwróci ich miejsc.
I teraz musiała użyć zaklęcia, które miało ją osłonić przed mknącym zaklęciem. Na szczęście, tylko jednym.
- Protego - wyciągnęła różdżkę czekając, co tym razem zaoferuje jej magia.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 28

Trafiona raz jeszcze. na usta wdarł się jej głupi uśmiech, który...wyjątkowo długo tam bawił. Tylko nie była pewna, czy to efekt zaklęcia, czy jednak jej własna interpretacja? Niezależnie od okoliczności, musiała działać dalej. Oczywiście dużo wolniej. Co w swój specyficzny sposób było wciąż zabawne. Podniosła różdżkę, by wycelować jej koniec w przeciwnika.
- Silencio - powtórzyła za Frankiem inkantację, którą jeszcze przed chwilą wypowiadał. I pomyślała, że było to nieco ironiczne zaklęcie. Przyzwyczaiła się, że mężczyźni zawsze byli bardziej milczący. Szczególnie pod wpływem emocji.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 65

Jego zaklęcie trafiło po raz kolejny, spowolnione ruchy Inary nie przeszkodziły jej jednak przed posłaniem w jego kierunku jednego z uroków, których obawiał się najbardziej. Czyżby potrafiła czytać mu w myślach? Również się uśmiechnął. - Protego - rzucił, starając się wymówić formułę wyjątkowo starannie, w nadziei, że szczęście będzie mu sprzyjało jeszcze odrobinę dłużej.

The member 'Frank Carter' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 77

Tym razem naprawdę odetchnął z ulgą na widok wyrastającej przed nim tarczy, która bez problemu wchłonęła nadlatujące zaklęcie. Wyprostował się nieco, zawahał przez moment - ale nie widział powodu, dla którego miałby nie spróbować chociaż zakończyć pojedynku. - Petrificus Totalus - wypowiedział, połowicznie mając nadzieję, że walka potrwa jednak jeszcze trochę dłużej.

The member 'Frank Carter' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 48

Milczące zaklęcie zostało rozproszone i - może się myliła, ale czy dostrzegła na twarzy Franka ulgę? Właściwie nie dziwiła się. Niewerbalne zaklęcia zawsze sprawiały większy kłopot. Dopóki nie było to konieczne, wolała ich nie używać. Dlatego kolejny czar wypowiedziała głośniej, nadal jednak poddana efektowi spowolnienia, musiała skupić się mocniej, by inkantacja zabrzmiała właściwie.
- Steleus - może był to jeden z prostszych uroków, ale kichanie przez dłuższą chwilę potrafiło zirytować. Tym bardziej jeśli miało się dalej uczestniczyć w pojedynku.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 42

Wygięła usta, mogąc już swobodnie nimi poruszać. Odetchnęła z ulgą, bo wciąż miała wrażenie, jakby przez te dwie tury, ciało należało do kogoś innego, albo ktoś próbował przejąć nad nią kontrolę. Zupełnie też jak we śnie, kiedy zdarzało jej się biec, czując jak nogi grzęznął w niewidzialnej pajęczy, która krępowała jej ruchy, utrudniając jakikolwiek bieg. Na szczęście nie musiała tutaj biegać. Przynajmniej teraz.
- Petrificus Totalus - wymówiła zaklęcie, które w założeniu miało unieszkodliwić alchemika. W praktyce, jak już oboje się przekonali, bywało różnie. Zabawnie, kapryśnie, ale nie przewidywalnie. Chociaż..poprzedni pojedynek pretendował do jego humorystycznej wersji.