First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

I po raz kolejny trudniejsza wersja Protego zawiodła ją okrutnie. Z posadzki areny tuż obok Harriett wytrysnęło źródło lodowatej wody i chociaż blondynka próbowała uskoczyć na bok, siła żywiołu odrzuciła ją na zalaną wodą podłogę. Była przemoczona do suchej nitki, do tego z jej kolana promieniował ból spowodowany dotkliwym stłuczeniem, ale dźwignęła się ponownie (choć trochę chwiejnie na śliskim podłożu), by przejść do kontrataku.
- Expulso!

The member 'Harriett Lovegood' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 70

Już dawno nie brałam udziału w równie emocjonującym pojedynku. Poprzedni, ten z Foxem był no cóż... nieudany, delikatnie mówiąc. Dziś jednak zaklęcia latały po sali jak szalone, nie dość że udane, to niemal w stu procentach trafne. Mokra Harrietta, poruszająca się w tempie żółwia - to dopiero był widok, doprawdy, godny uwiecznienia. Ten stan rzeczy nie przeszkadzał jej jednak zbytnio w wyprowadzeniu świetnego zaklęcia.
- Protego! - Krzyknęłam, kreśląc odpowiedni ruch nadgarstkiem.

The member 'Lilith Greengrass' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 77

Udało się. Uśmiech satysfakcji, połączony z ulgą przebiegł po moich ustach. Po raz pierwszy tego spotkania nie wyleciałam w powietrze. Kolejny upadek z pewnością nie byłby miły a siniaki powstałe na skutek stłuczenia, nie dodawałyby mi urody. W myślach przeczesywałam listę zaklęć dozwolonych, szukając odpowiedniego dla mojej przeciwniczki. Cóż,miejmy nadzieję, że Hattie zbytnio się nie poobija. - Everte Stati! - Wyrecytowałam pewnie, celując różdżką prosto w pannę Lovegood.

The member 'Lilith Greengrass' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 79

Uśmiechnęła się krótko, widząc jak lady Greengrass broni się przed jej urokiem. Dobrze, nie życzyła jej nieplanowanej podróży w czasoprzestrzeni, chociaż ta z pewnością zmniejszyłaby szanse przeciwniczki na wyprowadzenie kolejnego ataku. Żółwie tempo poruszania się już opuściło Lovegood, pozwalając jej na całkiem sprawne uniesienie różdżki w obronnym geście.
- Protego!

The member 'Harriett Lovegood' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 61

Coś na kształt niedowierzania spłynęło na Harriett, gdy srebrzysta tarcza otoczyła jej smukłą sylwetkę, odparowując tym samym pędzący w jej kierunku urok. Lut szczęścia czy zwyczajna kapryśność magii? Nie dane jej było deliberować nad podobnymi kwestiami, pojedynek wszak toczył się dalej.
- Petrificus Totalus! - krzyknęła, celując różdżką w przeciwniczkę.

The member 'Harriett Lovegood' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 90

Kolejne udane zaklęcie i kolejna udana obrona. Szło nam dzisiaj nad wyraz dobrze. Przeciętny obserwator miałby całkiem dobre używanie, gdyby zdecydował się oglądać starcie pomiędzy dwoma paniami. Na myśl przychodził mi pojedynek szermierczy, kiedy tak wspaniale współgrałyśmy ze sobą. Kolejne bezbłędnie wypowiedziana przez Harriettę inkantacja i kolejna błękitna strużka sunąca w moim kierunku.
- Protego Maxima! - Krzyknęłam, licząc na ostatni łut szczęścia.

The member 'Lilith Greengrass' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 26

Prawdziwe starcie tytanów. Lovegood nie pamiętała kiedy ostatni raz było jej dane uczestniczyć w wymianie ciągu udanych i wyjątkowo celnych zaklęć, które teraz co chwila przecinały powietrze w widowiskowy sposób. Ostatnie zaklęcie Harriett pomknęło w kierunku młodej aurorki, lecz - ku jej zdziwieniu - nie napotkało na swojej drodze szczelnej, świetlistej tarczy, o którą rozprysłoby się nieszkodliwie. Zamiast tego lady Greengrass wylądowała na posadzce spetryfikowana, a zaledwie parę chwil po ogłoszeniu końca pojedynku w jej kierunku ruszył uzdrowiciel, by cofnąć skutki wszystkich zaklęć. Postronni obserwatorzy mogli odetchnąć z ulgą.

| zt x 2

Nie posiadam żadnych przedmiotów.

Ciekawość jest moim największym sprzymierzeńcem. To ona napędza wszystkie moje szaleństwa i skłania do niewłaściwych decyzji. Nigdy ich nie żałuję. Empiryzm jest najlepszym sposobem na kosztowanie świata, a ja chcę go chłonąć bez filtrów. Muszę więc na własne oczy zobaczyć, jak wygląda dom pojedynków, zwłaszcza, że w Grecji nikt nie ubierał odwiecznego zwyczaju w sztywne formy. Anglia nie jest chaosem. Tutaj należały się ukłonić i nie wypowiadać słów innych, niż formuły zaklęć. Mam więc na sobie elegancką szatę w kolorze ciemnej śliwki ze złotym haftem, który podkreśla kolor moich oczu. Patrzę na lorda Notta, a kiedy sekundant daje znak do rozpoczęcia pojedynku, zginam się w pół, z trudem powstrzymując śmiech. Jestem przecież Greczynką i nie obchodzą mnie żadne konwenanse, ale jednak trochę Angielką, która idealnie gra swoją rolę.
Jakby nie patrzeć – teatr to też zasługa Greków.
Podwijam rękaw, odsłaniając smukłe nadgarstki, zataczam płynne koło różdżką i wypowiadam inkantację.
- Everte Stati!