First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

Młodzieniec próbował uciekać. Dostrzegała, że poruszał się inaczej, mniej żwawo, energicznie; wyraźnie ucierpiał podczas wybuchu - był bardzo silny. Tym razem Rookwood nie miała wątpliwości, że zaklęcie wypowiedziała pewnie, a ruch nadgarstka był poprawny; czuła jak moc spływa przez jej rękę, lecz promień zaklęci miał inną barwę. Zdecydowanie nie był klątwą, czuła to; anomalia znowu pokrzyżowała Sigrun plany, przez co zacisnęła zęby z wściekłością - zamiast czarnomagicznej klątwy wyczarowała kulę światła, która rozjaśniła wszystko wokół.
Nie zamierzał jednak się poddawać, ona zawsze walczyła do końca. Szła przed siebie, lekko na lewo, chcąc mieć młodzieńca na czystej; trzymał przed siebie wyciągniętą różdżkę, wciąż wycelowaną w młodego czarodzieja. Chciała go zatrzymać, unieruchomić, dlatego z upartością godną osła powtórzyła znów, by rzucić zaklęcie w młodzieńca (Constantine):
- Locomotor Mortis!


[size=10]idę kratkę do góry, lekko na lewo, aby iść środkiem[/b]

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 27

--------------------------------

#2 'k10' : 5

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Szarpnięcie nie nadeszło, jego różdżka pozostała nieruchoma, a magia rozproszyła się, nie przynosząc żadnego skutku; zaklął w myślach, z każdą chwilą jego przeciwnicy mogli wykorzystać sytuację i zbiec, pozostawiając ich z niczym. Nadal nie widział, gdzie znajdowała się Sigrun, ale miał nadzieję, że szło jej lepiej niż jemu – i że zdoła spowolnić lub zatrzymać przynajmniej jednego z uciekających mężczyzn.
Poprawił trzymaną w palcach różdżkę, starając się ustabilizować uchwyt nadwyrężonej dłoni, jednocześnie pochodząc jeszcze kawałek do przodu – bliżej trzaskających płomieni, ale wciąż niewystarczająco blisko, by groziło mu poparzenie. Wycelował ponownie, kierując koniec różdżki dokładnie w tym samym kierunku, co poprzednio i biorąc głęboki wdech. – Ascendio – powtórzył, licząc na to, że za drugim razem mu się powiedzie.

(rzucam zaklęcie w tym samym kierunku, co wcześniej)

The member 'Percival Nott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 54

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zawiódł. I siebie, i profesora. Nie był pewien czy istniało jeszcze jakieś wyjście z sytuacji, która w jednym momencie obrała krytyczny tor; był zbyt słaby, aby radzić sobie z silnymi czarami, ale musiał spróbować. Zacisnął palce z desperacją na różdżce, wzrokiem sięgając w stronę, z której przybyli. Gdzieś tam pozostawił swoją miotłę, przy wejściu do lasu, być może ona mogła być jego ratunkiem. Jeżeli nie, pamiętał, że gdy pojawili się przeciwnicy to tam skąd przymaszerowała kobieta stała (jej?) miotła oparta o pień drzewa. — Accio miotła — spróbował, mając nadzieję, iż chociaż ta bliższa go posłucha. Po wypowiedzeniu inkantacji starał się złapać lecący magiczny przedmiot i postąpił krok ku Jaydenowi.

| zaklęcie, anomalia + idę kratka w górę

The member 'Constantine Ollivander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 28

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

W głowie mu huczało, gdy zaklęcie zostało wchłonięte, odbierając mu równocześnie możliwość przeniesienia się. Nic z tego nie rozumiał, ale niewątpliwie opadał z sił. Anomalia, która go teraz dotknęła była silna. Nawet nie wiedział jak bardzo. - Accio miotła - powtórzył za wciąż towarzyszącym mu arystokratą. Obaj widzieli, że kobieta oparła swoją o drzewo. Musiała usłuchać, bo tylko w ten sposób mogli się wydostać. Jay czuł wzrastającą temperaturę, jaka opanowała jego ciało. Bał się, że niedługo nie będzie w stanie utrzymać się na nogach. Nie znał się na czarnej magii, ale każdy kto przeżył przerzucenie na przełomie kwietnia i maja mógł podświadomie wiedzieć z czym się spotyka.

The member 'Jayden Vane' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 66

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Pod wpływem anomalii zaklęcie Sigrun przeobraziło się. Zamiast wybranego uroku jej różdżka zadziałała jak serpensortia wyczarowując dla każdego przeciwnika węża przywołanego czarem - szykującego się do ataku. Każdy z węży posiada sprawność 15 i żywotność 90.
Zaklęcie Percivala było nieudane. Również to wypowiedziane przez Constantina nie powiodło się. Jayden rzucił sprawne Accio miotła znalazła się w jego posiadaniu.

Węże atakują naprzemiennie. W każdej turze atakują grupę broniącą się - gdy atakuje Zakon, węże atakują Rycerzy, gdy atakują Rycerze, węże atakują Zakon.
W tej turze węże atakują Rycerzy, ST odskoku(uniknięcia) ataku wynosi kolejno: dla Sigrun 66, dla Percivala 126, do rzutu dolicza się Zwinnośćx2.

Za próbę ucieczki uważa się niezmienne oddalanie się od przeciwnika i nie atakowanie go w żadnej z możliwych tur. W momencie podjęcia trzech nieprzerwanych(nie wlicza się próba obrony przed atakiem przeciwników) ruchów sugerujących ucieczkę i posiadaniu znaczącej odległości między uciekającymi i atakującymi - ucieczka będzie miała możliwość dojścia do skutku.
Ucieczka na miotle jest krótsza, wzniesienie się i odlecenie uznane zostanie za skuteczne, jeśli atak przeciwników w kolejnej turze będzie nieudany, lub uciekający skutecznie obronią się przed udanym atakiem.
Powyższe założenia uzależnione będą od konkretnych sytuacji które będą miały miejsce.  

Wcześniejsze Adnotacje:

Zaczynają Zakonnicy (24h), następnie Rycerze (24h).
W razie pytań zapraszam

Mapa:

Żywotność:

Zaklęcie lub właściwie anomalia, która w niego uderzyła była paskudna w skutkach. Z każdą chwilą słabł, czując, że nie było to jedynie chwilowe osłabienie. Mroczki przed oczami pojawiły się wraz z zawrotami głowy, ale jeszcze nie upadł. To byłoby przecież niedorzeczne, jeśli teraz by się poddał. Nie ma mowy. Na szczęście kolejne zaklęcie nie przyniosło szkodliwych skutków. Wręcz przeciwnie. Accio podziałało i profesor mógł usłyszeć szum lecącej w ich kierunku miotły. Wyciągnął rękę w momencie, w którym przedmiot trafił pod jego palce. Uścisk był mocny, zupełnie jakby tym samym Jay nie chciał pozwolić na odebranie mu jedynego środka, dzięki któremu mogli uciec. - Chodźmy! - rzucił krótko do Ollivandera, wiedząc, że jeszcze trochę i będzie z nimi naprawdę źle. Na szczęście młodszy arystokrata był blisko i wspólnie mogli się stąd wynieść. Odczekał moment i skierował miotłę naprzód lekko w lewo, by zniknąć między drzewami. Co się stało z anomalią? Nie wiedział, ale teraz była ostatnim zmartwieniem.

|latanie?
|lecimy tam

The member 'Jayden Vane' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 100

Jak można było przewidzieć - jego zaklęcie nie powiodło się. Magia rozproszyła się i nie miał nawet czasu prześledzić, gdzie powędrowała. Wolałby już nie czarować, profesor miał problemy związane z anomalią, teraz mierzyli się z wężami; co jeszcze? Na szczęście w ręce astronoma trafiła miotła i uzyskali drogę ucieczki.
— Tak jest — odparł pospiesznie, nie zastanawiając się długo. Byli blisko siebie, więc bez problemu wgramolił się za niego i poklepał go po barku dając znak, że jest gotowy. Złapał się go, oczywiście, żeby przypadkiem nie spaść, chociaż ufał swoim zdolnościom - nie leciał też przecież na miotle po raz pierwszy. Mam nadzieję, że dorwą ich bahanki, pomyślał w momencie, gdy jego towarzysz prowadził ich nad ziemię, nad to wszystko! Miał nadzieję, że im się uda pozostawić napastników na pastwę niebezpiecznych stworzeń.

| + wsiadam na miotłę z Jayem; kierunek zaznaczony w jego poście wyżej

Anomalia znów pokrzyżowała Sigrun plany. Najpierw zamiast czarnomagiczną klątwą zaczęła ciskać światłem, rozganiając ciemność, a teraz magia zupełnie obróciła się przeciwko niej. Zamiast promienia mającego sparaliżować nogi młodzieńca, wyczarowała pieprzone, wściekłe węże. Jeden zmaterializował się przed Rookwood - obślizgły, pokryty łuskami, rozjuszony, szykujący się do ataku.
Z ust Sigrun wyrwał się wrzask gniewu; w końcu straciła nad sobą panowanie,była wściekła - i ta wściekłość wzięła nad nią górę. Miała świadomość jak groźny mógł być dla człowieka jad tego gada, lecz w tym momencie to zeszło na dalszy plan.
Chwilowo przestał mieć znaczenie, gdy w blasku Lumos ujrzała własną miotłę w ręku starszego czarodzieja. Skąd w ogóle wiedział, że przyleciała na miotle? Nie miał prawa jej ujrzeć, zostawiła ją dalej; zorientowali się o obecności jej i Notta dopiero wówczas, gdy zaatakowali. Nie trwoniła jednak czasu na rozważania o tym dlaczego.
Zignorowała rozjuszony syk węża. Uniosła różdżkę, celując w miotłę, którą jeden z nich trzymał w rękach, a z jej ust wyrwał się krzyk pełen wściekłości: - Dementiascopa!
Nie myślała już racjonalnie. Chciała ich zatrzymać.

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 36

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Po raz kolejny mu się nie udało, nadal tkwił w tym samym miejscu, dostrzegając jedynie niewyraźne mignięcia sylwetek w oddali i podskórnie wiedząc już, że im się nie udało – nie miał szans doścignąć uciekających tchórzliwie mężczyzn, zwłaszcza, gdy zauważył, że w ich kierunku mknie miotła. Chciał ją zaatakować, skonfundować, jednak nie zdążył, a powietrze wokół niego zadrżało, żeby po chwili wypluć z nicości syczącego węża. Jego dłoń drgnęła, pierwszym instynktem była oczywiście obrona, ale zmienił zamiar zanim jeszcze zdążył skierować różdżkę przeciwko zwierzęciu. Zajmie się nim później, kiedy już naprawdę nie będzie co zbierać – tymczasem musiał podjąć jeszcze ostatnią, skrajnie desperacką próbę. – Horatio – wypowiedział starannie, wykonując miękki gest nadgarstkiem. Urok był na tyle skomplikowany, że w jego stanie nie miał prawa się udać – ale dzisiejszego dnia już zdarzały się rzeczy, które również teoretycznie nie mogły mieć miejsca.