First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Wodny strzał uderzył w sam środek tarczy, nieco rozbryzgując wokół niej świetliste kropelki, zamieniające się zaraz w lodowe odłamki. W gęstwinie było nieco cieplej niż na otwartej przestrzeni, ale i tak chłód dawał się we znaki. Wright poprawił kołnierz kurtki, unosząc różdżkę po raz enty. - Reducto.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 24

Tym razem wodny strumień wody uderzył w tarczę, mogę uśmiechnąć się z zadowoleniem. Przez chwilę zastanawiam się, jak wiedzie się mym rywalom, lecz prędko odganiam te myśli i kolejny raz mierzę różdżką w wirujący cel.
-Reducto - mruczę inkantację, jednocześnie pochylając się odrobinę nad końskim karkiem, by nie uderzyć głową w grubą gałąź starego drzewa.

The member 'Asterion Valhakis' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 100

Zacisnęła palce nieco mocniej na drewnie różdżki, czując - mimo rękawiczek, jak chłód wdziera się w odkryte zakamarki przy rękawie. Cofnęła dłoń do siebie, rozluźniając miejsce w zgięciu łokcia. Była dumna ze swego wierzchowca, że miękko pokonywał kolejne odległości, nie płosząc się przy kolejnej manifestacji magii. Musnęła dłonią jego szyję, ale już po chwili znowu celowała w tarczę, która - jak poprzednie zawisła przed jej oczami, prowokując do reakcji.
- Expulso - powiedziała miękko, wpatrzona w cel, niby zaklęta przez bazyliszka rzeźba.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 45

Siedem na sześć, wciąż nieźle: strumień wody sięgnął celu, zdobywając kolejną z tarcz, wciąż nieźle, ale nie dość dobrze, Tristan miał wysokie ambicje, a jedna pominięta tarcza mocno mu ciążyła; jak to możliwe, że nadgarstek mu drgnął? Nie ciesząc się kolejnym sukcesem, rozpamiętywał zeszłą porażkę, zdeterminowany, by przynajmniej procentowo zwiększyć swój wynik. Z boku, tym razem bliżej, pojawiła się biel tarczy, Tristan uniósł różdżkę, celując w nią zaledwie ułamek sekundy - gnający wciąż do przodu koń nie pozwalał na więcej, a szybko przesuwające się czoło wyścigu nie dawało mu zwolnić. Nie chciał zostać w tyle.
- Reducto - wypowiedział gładko, unieruchamiając nadgarstek w trakcie wykonywania właściwego gestu.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 60

Moje zaklęcie bezbłędnie sięga celu, a w tym samym momencie mierzę już różdżką w kolejną tarczę, gotowy wystrzelić następny pocisk.
- Expulso - wołam, maksymalnie skoncentrowany zarówno na wirującym dysku, jak i na utrzymaniu się w siodle.

The member 'Asterion Valhakis' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 39

Mgliste, magiczne kaszlnięcie było jedynym co wysunęło się z jej różdżki. Tarcza pozostałą nietknięte, pozostając zwieszoną w przestrzeni przed nią. Widocznie tym razem wiatr porwał jej zaklęcie szybciej, niż zrozumiała to magia, ale nie przejmowała się. Na chwilę wsunęła różdżkę za pas, by rozluźnić zdrętwiałe palce. Zmieniła jednak zamiar podmiany na rękę, która miała trzymać wodze i mocniej siadając w siodle, wycelowała powtórnie zaklęcie.
- Reducto - wypowiedziała głośnie, by tym razem prześcignąć zamiary wiatru.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 10

Jego usta nie drgnęły, nie wracając już do wcześniejszego uśmiechu - tarcza została trafiona, lecz nie zdołał odsapnąć nawet krótkiej chwili, kiedy tuż przed nim zawisła kolejna, mamiąc jego oczy widmową bielą w środku ciemnego lasu, obawiał się - tarcza była zbyt blisko konia, zaklęcie uderzy zbyt blisko, a Paladyn mógł się przez to spłoszyć, ale Tristan nie znał tego konia. Dostał go na gonitwę, nie wiedząc, czego właściwie mógł się od niego spodziewać - jeśli zwierzaki pochodziły ze stajni Carrowów, musiały być doskonałe, mimo niechęci, jaką darzył ten ród - szanował ich pracę ze zwierzętami. Mimo to, zaryzykował, uniósł różdżkę i wycelował nią w środek tarczy.
- Expulso!

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 55

Z każdym przejechanym dalej metrem las wydawał się gęściejszy i ciemniejszy, ale mógłby odnieść wrażenie, że robiło się cieplej. A może tylko mu się wydawało, bo serce biło mu szybciej, a mięśnie pracowały nieustannie, zaciskając się na siodle, zresztą nigdy nie narzekał na chłód.
Wytężył wzrok, przyzwyczajając go do nieprzyjemnego uczucia intensywnej bieli na dole i głębokiej czerni wyżej, co znacznie utrudniało orientację w terenie. Słabe sylwetki jeźdźców pojawiał się i znikały pomiędzy konarami. Kiedy ujrzał tarczę, ponownie puścił wodze i wyciągnął przed siebie lewą rękę, trzymającą różdżkę i wymówił inkantację:
—Reducto!