Musimy się znać z Ravencawu! Mari jest dwa lata młodsza, ale sądzę, że chyba nie będzie to zbyt dużym problemem. Marianna bardzo lubiła się uczyć, chociaż nigdy do końca nie wiedziała kim chce zostać w przyszłości. Ale mogła z tobą gadać na temat eliksirów albo innych nauk :P

Teraz jest magomedyczką, specjalizuje się w chorobach genetycznych, ale jeśli Tilda potrzebowałaby magomedyka, to mogłaby jej pomóc

Może też próbowała przemówić jej do rozsądku, kiedy ona tak pomagała ślizgonom, a Mari była świadkiem, gdy ci się śmiali za jej plecami? Ale nie wiem jak ty to mogłabyś widzieć.

Na pewno znamy się z Ravenclawu, różnica wieku jest niewielka. <3
Faktycznie mogła je połączyć pasja do nauki, a Tilda była gotowa o każdej porze zaciągnąć Mariannę do biblioteki, bo akurat znalazła jakąś nową książkę, której żadna z nich jeszcze nie przeczytała. :D Ale kiedy zaczęła trzymać się ze Ślizgonami, to coraz rzadziej spędzały ze sobą czas i to mogło właśnie zaniepokoić Mariannę, aż w końcu faktycznie była świadkiem, jak Ślizgoni drwili sobie z Tildy. I Tilda pewnie nie chciała potem uwierzyć Mariannie, że jej przyjaciele byliby do czegoś takiego zdolni. :c

Mogły odnowić kontakt, kiedy Tilda zjawiła się w Mungu z jakimiś niegroźnymi ukąszeniami, którym jednak trzeba było zaradzić, no i akurat natrafiła na Mariannę. Teraz rzeczywiście może się do niej czasem zgłaszać, ale raczej unika rozmów na poważniejsze tematy, bo ostatecznie minęło sporo czasu i obydwie trochę się zmieniły. Chociaż Tilda na pewno czasem wspomina, ile wieczorów spędziły razem nad książkami, o. :D

Hej . To ja przychodzę z Sophią. Też tylko dwa lata różnicy, ale Sophia to Puchonka. Mogły poznać się choćby w bibliotece. Nie przepadała za Ślizgonami, więc mogła się dziwić, że taka dziewczyna jak Tilda tak łatwo im ulega i nie widzi, jak ją wykorzystują, ale kiedy już się na nich sparzyła, to może Sophia była osobą, która wyciągnęła do niej rękę?
Potem po Hogwarcie kontakt mógł się trochę rozluźnić, tym bardziej że Sophia po opuszczeniu szkoły wyjechała na dwa lata do Ameryki i wróciła dopiero w okolicach 1952, i wtedy poszła na kurs aurorski. Co ty na to, żeby jakoś już po tym 1952 roku ich drogi się ponownie przecięły?

Znamy się ze szkoły I mamy ze sobą wiele wspólnego.

Obie miałyśmy dzieciństwo "oddalone" od rodziców, Tilda nie spełniała wymagań, Cassandra była cieniem swojej matki skupionej na karierze. Na swój sposób obie nie miały ojca - Cassandra swojego nie znała, ojciec Tildy był nieobecny. Obie miały dar, który sprawiał, że były niezwykłe, a jednocześnie odrażające - Cassandra czarnowidzi, Tilda rozumie się z pająkami. Obie w szkole były na swój sposób wyrzutkami, nie mającymi nikogo bliskiego. Obie w mugolsko-arystokrackim konflikcie nie zajmują żadnej strony. Obie miały wielkie marzenia i chciały zrobić coś wielkiego - coś dobrego. I życie zweryfikowały plany ich obu, Tilda jest niespełnioną alchemiczką a Cassandra niespełnioną uzdrowicielką. Cassandrze alchemicy są bardzo potrzebni - bo sama nie do końca sprawnie radzi sobie z eliksirami.

Być może, kiedyś długo po szkole i po tych wszystkich perypetiach, Cassandra natrafiła na nią na Nokturnie, jak ta wabiła do siebie jakąś paskudną tarantulę? Być może wyciągnęła ją wtedy z kłopotów? Być może tak ich znajomość odżyła? Być może rozumieją się lepiej, niż ktokolwiek inny by siebie rozumiał?

Ja tu przyszłam, bo tak sobie patrzę i myślę, że nie przyjść nie mogłam!
*ekhm* do rzeczy! I zacznijmy od początku!
Eileen miała starszą (2-3 lata) siostrę (rysunek poglądowy] - miała, bo ta niestety została zabita pół roku temu. Oficjalna wersja jej śmierci jest taka, że została poważnie zraniona w czasie ingerencji na terytorium hipogryfów, właśnie przez hipogryfa; Rossa pracowała w Departamencie Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami. Ta mniej oficjalna, którą Eileen stara się rozszyfrować, jest taka, że zabił ją ktoś z Rycerzy Walpurgii, bo sama Rossandra postanowiła do nich przyłączyć niedługo przed swoją śmiercią. To tak tytułem wstępu!
Pomyślałam, że Rossa mogła się zajmować większymi, tymi magicznymi wersjami pająków, a co za tym idzie - utrzymywała kontakt z Tildą, żeby być na bieżąco z pajęczymi informacjami - jakkolwiek dziwnie to brzmi! Wypracowałyby taką nić porozumienia. W końcu Rossa, która dotąd jakoś nie przejawiała zainteresowania tymi kwestiami, zaczęła wypytywać o dość podejrzane rzeczy, np. jaka dawka pajęczego jadu musi zostać użyta, żeby szybko zabić mugola. Tilda poczuła się zaalarmowana? A potem Rossa zniknęła, słuch po niej zaginął i na ślad panny Fancourt trafiła Eileen! Więc któregoś dnia mogłaby do niej przyjść i powypytywać o różne rzeczy dotyczące jej siostry <:. Co ty na to? Krzycz, jeśli coś nie pasuje! Albo jeżeli wszystko nie pasuje, to dość rozbudowana relacja, zdaję sobie z tego sprawę! <3

Sophia, jestem za. <3

Tilda rzeczywiście mogła nie słuchać Sophii, a nawet mieć jej za złe, że jako Puchonka nie chciała dać ludziom szansy. Ostatecznie musiała przyznać Sophii rację i na pewno było jej wtedy głupio, ale doceniła to, że panna Carter nie odsunęła się od niej, tylko wspierała ją, kiedy Tilly doświadczała wszystkich tych złośliwości ze strony Ślizgonów.

A kiedy ich drogi się rozeszły, mogła żałować, że nie zdążyła spędzić z nią więcej czasu, ale na pewno pozytywnie zapamiętała Sophię. Ich kolejne spotkanie pozostawiłabym do rozegrania i chociaż Tilda zdążyła już trochę przejść w życiu, to na pewno ucieszy się, widząc jakąś dobrą duszę z przeszłości. <3

Cassandra, to musi być przeznaczenie. :thug:

Ich znajomość w Hogwarcie mogła zacząć się od tego, że Tilda pomogła Cassandrze podczas jednego z napadów, bo nie byłaby w stanie przejść obojętnie obok kogoś, komu działaby się krzywda. Mogły złapać wtedy nić zaufania i wyczuć, że obydwie były inne, przez co starały się później trzymać razem.
I wspólnie marzyły, że kiedyś uczynią świat trochę lepszym miejscem, ale wszystko zmieniło się, kiedy Cassandra zdołała dostać się na staż, a Tildzie plany pokrzyżowała zaledwie jedna ocena z Owutemów. Może to spowodowało, że listy, które do siebie pisały, były coraz krótsze, coraz bardziej oschłe i Tildzie trudno było ukryć, że zazdrościła Cassandrze zrealizowanych jeszcze planów? Miały tyle wspólnych lęków i marzeń, a jednak los uśmiechnął się do Cassandry, nie do niej.

I ponownie zobaczyły się właśnie na Nokturnie, kiedy Tilda dopiero zaczynała zapuszczać się w tamte rejony, poszukując nowych pająków, a przy okazji na pewno wpadając w jakieś kłopoty. :D  Może to właśnie dzięki Cassandrze Tilly nauczyła się bezpiecznie poruszyć po Nokturnie i nie zadzierać z nieodpowiednimi osobami?
Teraz, kiedy Tilda już wie, że nie tylko ją spotkały w życiu rozczarowania, to na pewno ufa Cassandrze jako jednej z nielicznych i jeszcze lepiej ją rozumie. Z eliksirami jak najbardziej może jej pomagać, a nawet bardzo chce to robić, bo to dla niej pewna namiastka niespełnionych marzeń.
Nie wiem, czy to ogólnie ma sens, ale w telegraficznym skrócie: zdecydowanie jestem za tym, żeby się rozumiały.

Eileen, biorę, co to za życie bez wątku kryminalnego.  

Tilda początkowo mogła traktować Rossę jak każdą inną klientkę i może nawet odpowiadało jej to, że współpracowała z kimś z Departamentu Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami - to dawałoby jej pewność, że nikt inny z Departamentu nie przyczepiłby się do jej hodowli. Ale na pewno mogła poczuć się zaniepokojona, kiedy padło pytanie o tę dawkę jadu, bo chociaż Tilda oficjalnie nikogo nie chce popierać, to jednak wciąż nie podoba jej się krzywdzenie innych ludzi. Ale zanim zdążyła wprost zapytać Rossę, do czego potrzebowała takich informacji, to Rossa właśnie zniknęła.
Po czymś takim Tilda na pewno nie będzie wobec Eileen zbyt ufna, może nawet obawiać się, że Eileen oskarży ją o jakiś udział w całej sprawie, no ale czekam z niecierpliwością na wątek! Zobaczymy, co nam z tego wyjdzie.

Kiedy się ponownie spotkały i okazało się, że marzenia Cassandry zostały pogrzebane równie skutecznie, co i jej, z pewnością szybko złapały kontakt - zapewne obie nie lubią mówić o swoich porażkach, tym łatwiej łapiąc ze sobą milczącą nić porozumienia w tej materii. Jak najbardziej, Cass mogła pomóc Tildzie - nauczyć ją, jak się zachowywać, żeby nie zginąć, kogo nie drażnić, a z kim lepiej się zaprzyjaźnić, sama mając dla niej zawsze otwarte drzwi. Jak najbardziej wszystko, co napisałaś, ma sens! Cass też ufa w życiu niewielu ludziom i fajnie, jeśli będzie miała przy sobie Tildę. Gdybyś miała ochotę coś zagrać, czekam na pw!

obiecałam, że przybędę, więc przybywam!  

najchętniej zaproponowałabym Ci jakąś ciekawą relację, choć z pozoru przelotną - może oprzyjmy ją o to, że zarówno Garry jak i Tilda kochają się w książkach?

mogli już za szkolnych lat mijać się w bibliotece, może kiedyś wymienili się jakimś ciekawym tytułem lub Garrett ochoczo przybiegł Tildzie na ratunek, gdyby dostrzegł, że próbuje targać zbyt wysoką wieżę zbudowaną z książek; oprócz tego mogliby nie rozmawiać poza ścianami biblioteki, nie znać swoich imion, swoich historii, spotykać się tylko nad opasłymi, zakurzonymi tomiszczami.

po szkole, gdy Garrett zdecydował się zrobić sobie wymuszoną (przez finanse, ech) przerwę przed ruszeniem na podbój aurorskiego kursu, zaszył się w Esach i Floresach - pracował tam w latach 1945-1947, cierpiąc wielkie katusze nawet mimo swojej miłości do literatury. być może kiedyś spotkali się w księgarni (na przykład gdy Tilda kupowała podręczniki?), żeby znów porozmawiać o książkach?

choć Garrett w końcu zdołał spełnić swoje marzenie, Tildzie się to nie udało; mała księgarnia, w której znalazła zatrudnienie, mogła być jedną z jego ulubionych. mógłby wybierać się na zakupy z nadzieją, że za ladą ujrzy jasnowłosą dziewczynę, którą kojarzył jeszcze ze szkoły i choć nie znał jej imienia, wiedział, że ich książkowy gust mocno się pokrywa i dlatego lubił ich niezobowiązujące rozmowy. gdy Tilda ruszyła dalej, by założyć hodowlę pająków, Garry'emu z pewnością było przykro, że ich cienka nić porozumienia musiała zostać zerwana i że stracili jakikolwiek kontakt.

jeżeli masz ochotę na taką relację, to po latach rozłąki i balansowania na granicy znajomości/nieznajomości możemy doprowadzić do sytuacji, gdy ich drogi wreszcie się przetną, a nie tylko przemkną obok siebie. może spowodowałaby to jakaś sytuacja na tle zawodowym? a może znów książkowym?

a jeśli Ci nie pasuje, to krzycz, wymyślimy coś innego!

Na początku tak to mogło wyglądać ^^. Sophia zawsze była raczej nieufna wobec większości Ślizgonów, bo może istniały jakieś znośniejsze wyjątki. No, ale tego towarzystwa od Tildy raczej pewnie nie lubiła! I się dziwiła, że taka mądra, miła dziewczyna daje się wykorzystywać. Ale później by się nie odwróciła, raczej jej było żal, że Tilda się sparzyła i zaoferowała jej swoje towarzystwo. I tak obie były raczej pogardzane przez to Ślizgońskie grono.
Czyli ogólnie chcesz założyć, że jak Tilda skończyła Hogwart, to już się więcej nigdy nie spotkały, i spotkają się dopiero teraz albo fabularnie, albo spotkały się w niedalekiej przeszłości, kilka tygodni, miesięcy temu? Jak wolisz? I w ogóle Sophia wiedziała o dawnych aspiracjach Tildy?
Teraz w sumie mogą wpaść na siebie gdzieś przypadkiem, choćby gdzieś na Pokątnej, w Dziurawym Kotle czy w jakiejś księgarni, lub tego typu miejscu. I przeżyć zaskoczenie, jak to się potoczyły ich dalsze losy .

Cassandra, super w takim razie, wieszczę nam ciekawą znajomość. A na pw na pewno się zgłoszę, wyczekuj mnie!

Garrett, tak na dobry początek too

oprócz tego mogliby nie rozmawiać poza ścianami biblioteki, nie znać swoich imion, swoich historii, spotykać się tylko nad opasłymi, zakurzonymi tomiszczami.

coś takiego miałam pisać w poszukiwaniach, ale chyba już nie muszę. :D
Więc bardzo popieram to, żeby cała ich znajomość w Hogwarcie zaczynała się i kończyła właśnie na bibliotece. Niekoniecznie interesowało ich to, jak mieli na imię i kim w ogóle byli; liczyło się głównie to, żeby ściągnąć z półki jakąś intrygującą, wiekową książkę której zabroniono ruszać której nikt jeszcze nie ruszał. Może mieli nawet ustaloną pewną magiczną godzinę, gdy biblioteka pustoszała i w końcu mogli mieć wszystkie jej skarby na własność?

Potem ich kontakt faktycznie mógł ograniczyć się tylko do tych rozmów o książkach w Esach i Floresach, kiedy Tilda wpadała tam po podręczniki, a później gdy sama pracowała już w księgarni. I może pewnego razu z sentymentu do ich znajomości podarowała Garry'emu jakąś książkę (na przykład Poradnik czarodzieja: jak zostać miłośnikiem pająków? )? A Garry miałby ją do dzisiaj, wciąż nową i lśniącą albo wręcz przeciwnie - przeczytaną dziesiątki razy i nie-daj-Merlinie zalaną w którymś miejscu herbatą. Zaraz później rozeszli się ostatecznie w swoje strony, no i oprócz wspomnień to mógłby być jedyny ślad ich znajomości.

Co do przecięcia się ich dróg, to będę myśleć bardzo intensywnie, ale chętnie dowiedziałabym się jeszcze, jakie Garrett ma podejście do pająków.

Iii chyba nie muszę dodawać, że cały pomysł ogromnie mi się podoba!

Sophia, myślę, że byłoby ciekawie, gdyby właśnie dopiero miały na siebie wpaść po tylu latach. <3 I Tilda zdecydowanie mogła opowiadać Sophii o wszystkich swoich planach i marzeniach, chociaż teraz pewnie będzie jej trudno przyznać, gdy w końcu się zobaczą, że jednak nie została alchemiczką ani nie związała się ze światem nauki, tak jak zawsze tego chciała. Mimo to dalej mogłyby je łączyć pozytywne relacje właśnie ze względu na to wsparcie, które Sophia okazała kiedyś Tilly.

Skoro bywasz na Nokturnie, mogłaś na mnie wpaść. Mogę być tym, kogo starasz się tam unikać albo wręcz przeciwnie. Mogliśmy się spotkać kiedyś przez przypadek, kiedy szukałaś pająków i skręciłaś nie w ten zaułek, który powinnaś albo gdzieś u Cassandry. Mogłem usłyszeć o panience, która zbiera po Nokturnie pająki i się nią zainteresować. Zafascynować umiejętnością, jeśli dane było mi ją poznać. Mogę Cię nawet polubić, bo nie jesteś żadną mdłą panienką, ale traktować z nieco większym pobłażaniem jako nową w półświatku, ciągle będącą w nim z doskoku, nie na stałe. Mogę też przynosić Ci jakieś pająki, które zdobywam w sposób, o którym wolałabyś nie słyszeć, a Ty w zamian możesz opowiadać mi, co mówią pająki o ludziach w okolicy. Mogę przejąć się nawet na tyle, żeby pod jakimś pretekstem towarzyszyć Ci w wyprawach i upewniać, że tam nie zginiesz.
Dopóki nie powiesz mi, że lubisz mugoli.
Bo mogę też być tym, przed którym drżysz wchodząc na Nokturn i oglądasz się za siebie sprawdzając, czy nie spotkasz mnie w jakiejś alejce.

Wszystko da się jakoś dopasować, choć ze względu na bliskie relacje z Cassandrą nie szłabym raczej w negatywy, bo to może okazać się trudne, co wyjdzie potem, zobaczymy. Możemy to też jakoś połączyć. Tilda mogła coś o Vitaliju usłyszeć, kiedy pojawił się na Nokturnie, wystarczająco, by uznać, że nie chce go spotkać, jego mógłby bawić jej strach i próby unikania albo nie zwracać na nią uwagi. Z czasem mogliby poznać się nieco lepiej przy jakiejś okazji (Vitalij pomógł Tildzie wiedząc, że to bliska znajoma Cassandry, kiedy znalazła się w złym miejscu o złym czasie?), Vitek na pewno byłby zafascynowany jej umiejętnościami (nie tylko zwierzęcoustość, ale eliksiry też!!) i nie miałby nic przeciwko pająkom, bo nie takie rzeczy widział w życiu. Relację możemy zacząć w dowolnym momencie, bo Vitek wyszedł z więzienia w kwietniu zeszłego roku, więc mogą się na siebie dopiero też natknąć. Nie zaproponuję Ci niestety nic więcej, bo chyba się nie da tego czasowo upchnąć, a domyślam się, że póki co rycerze Cię nie interesują. Chyba że w zupełnie inną stronę, gdzie to Tilda poznaje Vitalija, gdy zaraz po wyjściu z więzienia nie ma nawet różdżki, tylko tu nie mam pojęcia, co dalej. Daj tylko znać, w którą stronę wolisz iść, to na pewno coś wymyślimy ładnego. I wybacz mi chaos, mam za dużo pomysłów, za mało literek na klawiaturze.

Aż trudno się zdecydować, wszystkie opcje bardzo, ale to bardzo mi się podobają!

I też celowałabym w pozytywne relacje właśnie ze względu na Cassandrę i na fascynację Vitalija umiejętnościami Tildy. Możemy więc założyć, że faktycznie poznali się u Cass (kilka miesięcy temu?), a na początku Tilly raczej obawiała się Karkarowa i nie chciała mieć z nim zbyt wiele wspólnego. Ale zdecydowanie zmieniła nastawienie, kiedy wyszło na jaw, że Vitalij jest zainteresowany jej darem, a pająki nie są dla niego problemem. Wtedy na pewno zapunktowałby u Tildy, bo o wiele inaczej podchodzi ona do ludzi, którzy nie uważają pająków za zło wcielone.

I tutaj bardzo chętnie widziałabym tę późniejszą współpracę - Vitalij dostarczałby Tildzie trudniej dostępne okazy lub nawet zapewniałby jakąś formę ochrony podczas wypraw, a ona przekazywałaby mu to, co pająki usłyszały w różnych miejscach. Może nawet przy nieco większym zaufaniu mogłaby mu wyjawić, jak radzić sobie z tymi bardziej niebezpiecznymi gatunkami?
A jeśli chodzi o ewentualne różnice w ich poglądach, to Tilda na pewno wyznaje zasadę, że czasem lepiej nie wiedzieć niż wiedzieć, więc nie wypytuje o nic Vitalija ani sama nie wypowiada się na temat swoich przekonań. Po prostu odpowiadają jej ich obecne relacje i wolałaby nie mieć w Vitaliju wroga. Chociaż kto wie, może ten wątek będzie można później pociągnąć w jakiś ciekawy sposób.

ależ mam dylemat! kocham Tildę mocno i chcę relację, ale nie wiem czy pójść w stronę negatywu (co prawda Dei nie szlachecka, ale miała ostre poglądy i Ślizgonka ifokle wpisywałaby się trochę w ten schemat tych oddanych dwulicowych przyjaciół) czy pozytywu - bo Cassandra! i mądrość kobiet i zainteresowania i tajemniczość. jestem otwarta na wszelkie propozycje, pokmińmy coś!

Znajmy się.

Coś mi się tak wydaje, że dwie potwornie smutne kobiety mogłyby się nieźle dogadywać. Poglądy też mamy podobne. Miejsca na bardzo mocne zahaczki fabularne nie widzę (co nie znaczy, że go nie ma), ale może zaczęłyśmy znajomość od dyskusji na temat jakiejś książki w księgarni?