no cześć, totalnie chcę się zgłosić po relację, ale kompletnie nie mam pomysłu!!!!!! ratunku!!!! :shock:

Idę po herbatę i zaraz Ci piszę pw, bo myślę, że to będzie wymagało większego knucia!!

Hej Tilda! Miałam przyjść, ale ja i czas stale się spieramy i nie umiemy dogadać. A teraz jeden event nam wyszedł, a znać się powinniśmy chociażby z Hogwartu, bo też byłam w Ravie tylko rok wyżej. Jak się zapatrujesz na niegdyś nawiną i roztrzepaną krukonkę, przez wiele lat ratowniczkę, teraz kursantkę na aurora, mocniej stąpającą po ziemi, bardziej ponurą po tym, co zdążyła zobaczyć?

No hej!
Myślę, że wbrew pozorom całkiem sporo łączy Justine i Tildę. Jako że obydwie były w domu Kruka, a różnica wieku pomiędzy nimi to tylko rok, na pewno musiały się znać i od strony Tildy widziałabym tutaj przede wszystko sporą ciekawość wobec daru Tonks, który bez wątpienia odróżniał ją jakoś od reszty uczniów, tak samo jak zwierzęcoustość Tildę. Więc pewnie zaczęło się od jakichś trochę natrętnych spojrzeń, które na początku być może irytowały Tonks - chociaż to też zależy, jak bardzo starała się ukryć swój dar! - ale z czasem Tilda pewnie wyznałaby jej, że jest pod ogromnym wrażeniem umiejętności Justine. Nie wiem tylko, czy na tym etapie ich więzi stałyby się bardziej przyjacielskie i czy może Tilda po jakimś czasie odważyłaby się opowiedzieć jej o swoich umiejętnościach, ale kiedy panna Fancourt zaczęła zadawać się ze Ślizgonami, ich stosunki mogły się trochę ochłodzić.
Potem Justine skończyła Hogwart i ich kontakt raczej się urwał, choć raczej nie zapomniały o sobie; myślę też, że ich drogi mogły się ponownie skrzyżować gdzieś w okolicach 1953 roku, kiedy Tilda otworzyła swoją hodowlę pająków. Wiadomo, początki bywają trudne, więc miała problemy z zapanowaniem nad pajęczym towarzystwem, które trochę ją kąsało, i stąd była dość częstym gościem na pogotowiu (jako że totalnie nie umie w magię leczniczą ). Tam mogła ponownie natknąć się na Tonks i od tamtej pory Justine pewnie regularnie opatrywała jej rany, próbowała wytłumaczyć podstawy pierwszej pomocy i generalnie obydwie powoli odświeżały starą znajomość.
Nie jestem pewna, w jaką stronę chciałabyś pociągnąć relację od tego momentu, ale chyba widziałabym tutaj taki ostrożny pozytyw, bo ostatecznie minęło trochę lat, czasy są niebezpieczne i choć kiedyś były ze sobą całkiem blisko, teraz są już dorosłymi osobami i mogą nie wszystko o sobie wiedzieć. Ale ogólnie jestem otwarta na modyfikacje i wszelkie pomysły.

Tonks dość szybko nauczyła się panować nad umiejętnością, no... prawie. Jej jedynym problem właściwie aż do teraz, były włosy, które robiły dosłownie co chciały, a może bardziej kolorami, ukazywały stan emocjonalny ich właścicielki. Myślę, że spojrzenia prędzej by sprawiły, że Tonks sama by podeszła zacząć rozmowę - przywykła do tego, że ludzie na nią patrzą i rozróżniała dwa główne spojrzenia, te negatywne i te drugie, zbierające wszystko inne. Zdziłabym się, że z pająkami to rozmawiać można, ale pytałabym co mówią ciekawego.
No a jak ze ślizgonami zaczęłaś się prowadzać, to pewnie coraz rzadziej razem siedziałyśmy. Bo ja ci mówiłam, że potrafią pięknie mówić i oczarować kogoś, jeśli chcą ale nie dopuszczają do siebie blisko. I upadek z góry, na którą powoli się wdrapujesz będzie bolesny.
Co do spotkania po latach, to może bardziej na jakiejś interwencji u ciebie, jak wezwałaś pogotwie. Mogłam zostać Twoją prywatną opatrywarką! <3
Ostrożny pozytyw jest dobry na początek, możemy potem zagrać i zobaczyć, jak to wyjdzie jak się w praniu zmieszamy

Bardzobardzobardzo chcę Ci podrzucić Kajkę, choć powiązania mam na dobrą sprawę tylko dwa (przynajmniej dopóki nie przeczytam karty – wzięło mnie na poszerzenie znajomości Kajki akurat wtedy, jak już nie dam rady czytać kart jej potencjalnych znajomych ).

Po pierwsze, Tilda i Kajka są z tego samego rocznika, więc znać musiały się na bank, mimo że były w innych domach. Myślę, że Kajkę można bardzo wpisać w marzycielstwo i optymizm Tildy, ponieważ od '44-ego Caileen stała się do pewnego stopnia uosobieniem optymizmu w Hogwarcie. Wygrywała na korytarzach podnoszące na duchu piosenki i robiła wszystko co mogła, żeby jej muzyka tworzyła w szkole więcej uśmiechniętych twarzy. Możliwe, że przyciągnęły się przez to z Tyldą do siebie nawzajem i wytworzyły całkiem fajową znajomość (zresztą, masz cudowny wizerunek, myślę że Kajkę mogło do Tildy ciągnąć też przez to, choć zupełnie nieświadomie i pewnie bez wyraźnego okazywania to w sumie byłby dobry łącznik do drugiego powiązania!).

Po drugie, Caileen sobie mniej lub bardziej alchemikuje, choć mimo ukończenia mungowskiego kursu nadal boi się wziąć za to "na zawodowo". Mogłaby być w miarę stałą klientką Tildy, mimo pająków, które na bank zawsze byłyby bardzo poważnym powodem, żeby albo wizytę odłożyć na później, albo zamienić ją na zamówienie listowne. Łącznik z głównie fizycznego zainteresowania Tildą mógłby w tym miejscu pokazywać się przez to, że Kajka wyraźnie widziałaby zmiany, przez jakie Fancourt przeszła, czyli podkrążone oczy, pajęczyny we włosach, albo chociażby wypranie z tego marzycielstwa, które zakładam że jakoś się jednak w Hogwarcie ukazywało. Choć sama z siebie jest fundamentalnie dobrą duszą, nie jest w tym tak inwazyjna, jak jej żona-nieżona (która, wedle obecnego pomysłu, jak widzi marnujących się ludzi, to nie jest w stanie wysiedzieć w miejscu), więc najpewniej ograniczałaby się do zmartwionych spojrzeń. Te z kolei mogłyby, na przykład, bardzo Tyldę irytować, nawet jeśli wiedziałaby, że to piekło, które Kajka brukowała bardzo dobrymi intencjami.

Nie powiem, fajno byłoby mieć przeciwwagę dla Amahejtuszów


Poranna edyta: udało się! Przeczytałem całą Tildę z zachwytem wynikającym nie tylko ze stylu, ale też z kreacji postaci No i dochodzę do wniosku, że Kajka i Tylda są jeszcze bardziej podobne, niż wychodziło mi z pierwszych oględzin. Obie chciałyby czynić coś dobrego dla świata, ale obie nie do końca idą w tym kierunku. Myślę, że gdzieś w tę relację dałoby się wpleść zazdrość ze strony Fancourtówny. Caileen niby brała korepetycje i starała się dobrze sobie poradzić z owutemami, ale zdaje się, że łatwo można byłoby w ostatecznych wynikach zobaczyć niesprawiedliwość. Tilda marzyła o alchemii i widziała ją jako bezpośredni cel, Cai była do ostatnich chwil niepewna, trochę nawet niechętna: rzeczywistość pokazała, jak bardzo lubi być przewrotną.
Tym bardziej widzę zbliżenia i oddalenia w Hogwarcie. Nie sądzę, żeby Kajka trzymała się wybitnie blisko arystokracji (choć ambitny ojciec pewnie cały czas ją do tego namawiał), dlatego tak jak przed Tyldy znajomością z wysoko urodzonymi mogły się w miarę ze sobą trzymać, tak w jej trakcie pewnie trochę się od siebie oddaliły. W ogóle wygląda na to, że ich przyjaźń, tak to sobie odważnie nazwę, mogła być jak wahadło, tak w Hogwarcie, jak i poza nim. Jeśli dobrze rozumiem, po jakimś czasie przesiedzianym bezczynnie w domu, Fancourt zamieszkała w Londynie. W tym czasie Findlayówna zapoznawała się z Irlandią, a także "królowała" w Szkocji, dopiero potem jadąc do Londynu i na nowo pojawiając się w życiu starej znajomej.
Nie chcę Cię przytłoczyć tekstem, więc tu na razie skończę, ale bardzo chętnie podogaduję jeszcze jakieś detale, które mogłyby nam tę relację uciekawić. Wszystko zależnie od tego, w co byłoby Ci wygodnie pójść!

[bylobrzydkobedzieladnie]

*zapłon*

Skoro jesteśmy z jednego rocznika, nie ma opcji, żebyśmy się nie znały! Myślę, że muzyka Caileen byłaby dobrym punktem zaczepienia w ich przyjaźni, bo Tilda dorastała w domu, w którym panowały surowe zasady i dość ponura atmosfera, jako że jej matka notorycznie strofowała ją i ganiła za najmniejsze przewinienia Hogwart był dla niej punktem zwrotnym w życiu i pozwolił Tildzie wreszcie otworzyć się na innych ludzi i pokazać tę swoją marzycielską stronę, więc słysząc na korytarzach optymistyczne piosenki Caileen, mogła się czuć oczarowana muzyką i stopniowo nabierać coraz więcej wiary w to, że nareszcie znalazła się we właściwym miejscu!
Jeśli chodzi o zauroczenie Caileen Tildą, to myślę, że byłoby ono dość platoniczne - Tilda raczej nie dostrzegałaby subtelnych sygnałów ze strony Findlay i traktowałaby ją po prostu po przyjacielsku, co nie zmienia faktu, że pewnie łączyłaby je właśnie ta marzycielska natura i chęć czynienia dobra, później również wspólne snucie planów na przyszłość.
No i kiedy Tilda zaczęła zabiegać o uwagę ambitnych Ślizgonów, pewnie spowodowało to zgrzyty pomiędzy nimi i rzadziej spędzały ze sobą czas. Gdy z kolei okazało się, że owutemy nie poszły Tildzie najlepiej i jej plany na alchemiczną karierę legły w gruzach, w przeciwieństwie do planów Caileen, zapewne u Fancourt pojawiła się też lekka zazdrość. Ale raczej przybrała postać lakonicznych listów, suchych gratulacji i słabnącego stopniowo kontaktu, który mogły odnowić dopiero po latach, gdy Tilda zamieszkała już w Londynie.

Jak najbardziej pasuje mi, żeby Caileen była stałą klientką Tildy (takich wątków mi brakuje ), więc na pewno widują się raz na jakiś czas, gdy Findlay wpada po pajęcze ingrediencje. I faktycznie - Tilda sporo się zmieniła, twardo stąpa po ziemi i nie oczekuje już od życia zbyt wiele, więc pewnie nawet drażni ją trochę to, jak bardzo Caileen przejmuje się zmianami, które w niej zaszły. Ale resztę chyba pozostawiłabym już fabule!

Tak tak, w okresie kiedy Kajka mogłaby jeszcze fizycznie zwracać uwagę na Tildę, sama się przed sobą nie przyznawała do, nazwijmy to, swojej rozszerzonej perspektywy, więc nawet tych sygnałów nie wysyłałaby tak wiele – oczywiście tak długo, jak sama miała na nie wpływ!
Wspólne snucie planów na przyszłość mnie trochę rozczuliło, biorąc pod uwagę że tak się w tej przyszłości od siebie oddaliły Pięknie, biorę wszystko maks i jeśli masz czas i chęci na wątkowanie, to daj mi znać na PW, mam już chyba pomysł na coś, co możemy rozegrać!

To w takim razie już wszystko wiemy, super.
I na razie trochę tonę w wątkach i średnio ogarniam życie, ale trzymaj dla mnie miejsce w kolejce, bo jak złapię trochę więcej czasu, to chętnie pogram.

Musimy koniecznie porozmawiać o pająkach.

kto ma najgorszy zapłon na forum? oczywiście jak zwykle ja!

Przepraszam, że tak późno odpisuję, ale owszem, koniecznie musimy porozmawiać o tych pająkach.
W Hogwarcie trochę się minęliśmy, więc myślę, że mogą nas połączyć dość świeże więzi, oparte głównie na naszej wspólnej pasji do magicznych i niemagicznych istot, ale nie tylko. Myślę, że możemy regularnie mijać się w magicznej menażerii, do której obydwoje wpadamy, żeby załatwić jakieś drobne sprawy - ja po olbrzymie zapasy suszonych świerszczy i tego typu smakołyki dla moich pająków, a Ty po najróżniejsze artykuły dla swoich podopiecznych. Może jeszcze nie zamieniliśmy ze sobą słowa, ale pewnie nawzajem próbujemy zgadnąć, co takiego hodujemy - zerkamy kątem oka, nadstawiamy ucha, stajemy za sobą w kolejce i jakoś szczególnie nie kryjemy się z tym, że jesteśmy ciekawscy. Pewnie w końcu któreś z nas nie wytrzyma presji i zapyta, a może akurat będą mieli na coś promocję i nagle znajdziemy się na ścieżce wojennej.
Co z tego wyjdzie - nie wiadomo, chyba pozostawiłabym nasz los fabule, ale gdy w grę wchodzą magiczne stworzenia, Tilda na pewno spojrzy na Coriandera przychylnym okiem. Daj znać, co o tym myślisz!