First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

Początkowo też się zatracił. Nie wiedział co robić, jak robić. Nie poznawał siebie, bał się własnych myśli. Taki stan trwał o wiele za długo niż powinien, ale na szczęście udało mu się dość do siebie. Ogarnął się i wrócił do życia, dosłownie i w przenośni. Po drodze może i było sporo wzlotów i upadków, ale ostatecznie wszystko się jakoś ułożyło i teraz prowadził normalne życie. O ile w aktualnych czasach w ogóle można było prowadzić normalne życie. W każdym wypadku on na razie nie narzekał.
- O była pani prefektem. - pokiwał głową z uśmiechem - Mnie raczej prefekci nie specjalnie lubili. Zwłaszcza ci oślizgli ślizgoni. - dodał z rozbawieniem. - Pani
Tak, zdecydowanie, niechęć do Ślizgonów wcale nie minęła mu z wiekiem, chociaż teoretycznie powinna. Był w końcu dorosłym mężczyzną, który nie bawił się w przepychanki między uczniakami, ale jakoś tej konkretnej niechęci jakoś nie mógł się wyzbyć.
- Ale pani chyba nie uczęszczała do Hogwartu, prawda? - spytał spokojnie unosząc brew ku górze, a po chwili pokiwał głową z uśmiechem - Tak, ja się cieszę, że jednak udało nam się odnowić kontakt. Thalia to prawdziwa przyjaciółka, która pomogła mi nie raz. Śmiem twierdzić, że ufa mi na tyle by powierzać mi swoje sekrety. - dodał spokojnie, a po chwili roześmiał się wesoło - Ona mnie oczywiście. Odciągałem ją od ślizgona, bo się na niego z pięściami rzuciła, a ona próbując się uwolnić mnie ugryzła cwaniara. - powiedział rozbawiony na samo wspomnienie tamtego dnia.
Kiedy uzdrowicielka zaprosiła go już na jego wizytę usiadł bliżej niej i tak jak poprosiła zdjął koszulę. Szczerze mówił nie miał pojęcia, że jego żebra wyglądają tak źle. Owszem, bolały jak cholera, ale nie zaglądał wcześniej pod koszulę. Uniósł brew ku górze patrząc na to wszystko. Obserwował wszystko to co robiła bardzo uważnie. Magia lecznicza zawsze robiła na nim takie samo wrażenie. Siniaki zniknęły raz dwa i on od razu poczuł się lepiej.
- Pewnie przyszedłbym wcześniej, ale nie miałem czasu po prostu. - wyjaśnił na spokojnie kiwając głową - Bombarda mnie trafiła dość silna. Plecy mnie trochę bolą, ale to jest do zniesienia, to raczej kwestia upadku, bo odrzuciło mnie na dośc sporą odległość.- odparł odpowiadając na jej pytanie.

Niektórzy nie są w stanie zaleczyć serca, duszy, czy umysłu. Niektórzy już nigdy nie wracają z zatracenia. Ale czy ktokolwiek jest w stanie wyleczyć się w pełni? Nic nigdy nie wraca do normy, nie po czymś takim. Trzeba jednak iść do przodu, żyć dalej, bo jakie inne mieli wyjście? Poddanie się wiązało się tylko z jedną rzeczą - z przegraną. A na przegraną w grze zwanej życiem nie mogli sobie przecież pozwolić.
Słyszała o głębokiej niechęci pomiędzy niektórymi domami w Hogwarcie. Z takim podziałem wydawało jej się to być logiczne, że między uczniami wywiążą się konflikty. W Akademii również istniał podział, ale na umiejętności, nie na charaktery. - Nie. Ukończyłam Beauxbatons. - Wyjaśniła z nutą dumy w głosie. - Sekrety, hmm? - Rzuciła pod nosem w zastanowieniu nieszczególnie oczekując od mężczyzny dalszych wyjaśnień. Musieli być więc faktycznie blisko, bo Thalia nie należała do zbyt otwartych osób, nie pod tym względem. Jak blisko byli ze sobą jednak? Opowiadał o niej z błąkającym się na ustach uśmiechem, ciepłą barwą głosu, w łowach czystej sympatii. Szanował ją, lubił, tyle była w stanie zaobserwować. Szczerze była przekonana, że to z drugim bratem Tonks Thalia jest bliżej, ale może się myliła? Oh, rudowłosą na pewno nie ominą dociekliwe pytania.
Pokręciła głową w poddańczym geście słuchając kolejnych słów mężczyzny. Faktycznie opis sytuacji pasował idealnie do Thalii i wcale jej nie zdziwił. - Na zdrowie każdy musi znaleźć czas panie Tonks. - Mogło to być przecież coś dużo bardziej poważnego, choćby krwotok wewnętrzny. - W takim razie miał pan szczęście. Z żebrami, jak i z organami wewnętrznymi wszystko jest w jak najlepszym porządku. Nie ma pan też niczego złamanego. - Wyjaśniła rzucając na mężczyznę zaklęcie znieczulające. - Będzie pan przez najbliższy czas jeszcze nieco obolały, ale uczucie to powinno szybko zniknąć. Proszę smarować bolące miejsce dwa razy na dzień. - Poinstruowała go wyciągając z torby niewielki słoiczek, który podała mu do dłoni. - I proszę uważać na siebie. Nie chciałby pan chyba skazać się na gniew Thalii?

| ztx2