First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

Gra toczyła się dalej. Z zaciekawieniem obserwowałem wszystkie rozgrywki. Najbardziej jednak zdenerwowało mnie moje poprawne obstawienie. Nie mogłem się napić! Skrzywiłem się lekko zirytowany i oparłem głowę na łokciu przyglądając się dalej raz po raz odkrywanym kartom. Kiedy Weasley przypomniał mi, że nie będziemy całego sylwestra spędzać w kasynie, a co więcej, spotkamy się tam jeszcze z paniami, nagle ta wizja przestała mi się podobać. Lyra będzie bardzo niepocieszona moim stanem wskazującym. Nie miałem pojęcia, że szlachcianki także spędzają czas na piciu alkoholu, sądziłem, że to głównie domena mężczyzn.
- Nie wiem czy dasz radę – powiedziałem nadal rozbawiony, zerkając na jego wątłą posturę. Dobrze, że mógł wspomóc się zaklęciami.
Ucieszyło mnie, kiedy Barry intensywniej włączył się do gry i kiedy nareszcie przegrałem. Uśmiechnąłem się do lorda Blacka i duszkiem wypiłem swoją kolejkę, a w międzyczasie szklanka ponownie została napełniona.
Wtedy przyszedł czas obstawiania. Wybór między jednym Nottem a drugim, ciężka sprawa. Dlatego musiałem wymyślić coś na chybił trafił.
- Obstawiam wygraną sir Percivala – rzuciłem luźno. Nie wiem, to był impuls, niepodyktowany żadnymi argumentami.

Dłuższa chwila przerwy od rozgrywek i obstawiania pozwoliła Cassiusowi na uważne śledzenie rozgrywki. Całe szczęście powstrzymał się od opryskliwych komentarzy na niektóre tematy. Swoją uwagę poświęcał kartom oraz typowaniom pozostałych graczy, z utęsknieniem czekając na pierwsze pojawienie się Weasleya. Możliwość obejrzenia sromotnej klęski (choćby i w bakaracie) ucieszyłaby Notta dużo bardziej niż nagroda skryta w szkatułce podarowanej krupierowi.
Uważnie obserwując poprzednie rozdanie, zerknął jedynie na Nicholasa, który miał zaraz obstawiać. Cóż, takie rozdanie z pewnością ciekawiło obecnych tu lordów, lecz między nim i Percivalem nie było żadnej różnicy w zdaniu. Z kim jak z kim, ale z rodziną posiadał wystarczająco dobre stosunki, aby nie istniało miejsce na rywalizację w kartach. Dlatego też ujrzawszy dwie zakryte karty przed sobą, pochwycił spojrzeniem kuzyna, uśmiechając się do niego.
— Przegrać z tobą to prawdziwa przyjemność, Percivalu — rzucił nadzwyczaj luźnym tonem, poruszając dłonią nieznacznie, a jednocześnie odsłaniając karty.

The member 'Cassius P. Nott' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

Czy była to zasługa wypitego alkoholu, czy przesuwających się nieuchronnie ku północy wskazówek zegara – czuł się coraz bardziej rozluźniony, a sama rozgrywka rzeczywiście zaczęła mocniej skupiać jego uwagę. Nieco uważniej śledził następne rozdania, choć w ostatnich kolejkach częściej niż biernie obserwować, zdarzało mu się samemu odkrywać karty. Tak było również i teraz; uśmiechnął się, widząc, że krupier wskazał całą ich trójkę i on również odruchowo odszukał wzrokiem Cassiusa, siedzącego kilka miejsc na lewo od niego. – Nie oceniaj kart, dopóki ich nie odsłonisz, kuzynie – odpowiedział lekko. Tym razem nie zależało mu na wygranej, nie czuł potrzeby udowadniania czegokolwiek; po co, skoro w każdym możliwym przypadku, zwycięstwo i tak miało znaleźć się po stronie Notta? Wyprostował się, przelotnie spoglądając jeszcze na Glaucusa, który na niego postawił, jak podejrzewał – bez większego powodu.
Odsłonił karty.

The member 'Percival Nott' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

The member 'Mistrz gry' has done the following action : rzut kością

---

#1 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#2 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#3 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#4 'sabat - panowie' :


--------------------------------

#5 'sabat - panowie' :

Krzesełko numer 4 proszę

Po pierwszej szczęśliwej partii nieco przycichł. Tak dawno nie obracał się w tym towarzystwie, że zdążył zapomnieć, co traci. Nigdy nie był największym fanem spędzania czasu na sabatach, ale zawsze lepiej wiedzieć, co w trawie piszczy, czyż nie? A piszczało całkiem sporo - większość ukryta za maskami, przekazywana jedynie podczas kontaktu wzrokowego. Animozje ukryte za z pozoru kulturalnymi słowami. Możnaby się zastanowić, jak w środowisku ludzi o podobnych poglądach i pochodzeniu jest w stanie wykwitnąć tyle jadu, płynącego w żyłach niczym gęsta, ciemna krew. Przez kilka lat nie bawił się w tą grę, ale powrót właściwie równał się przystąpieniu do niej z podkasanymi rękawami.
- Stawiam na lorda Rosiera - powiedział, postanawiając zaufać rodowym koneksjom, i choć Slughornowie byli wobec Rosierów neutralni, o tyle głos oddany na Percivala Notta byłby szaleństwem.

Jednak nie wygrał. Nie miał jednak za złe kuzynowi tej porażki. Przecież nadarzyła się kolejna okazja do napicia się. Czuł jak powoli stężenie alkoholu we krwi rośnie. Był zadowolony, bo właśnie tego oczekiwał po tym wieczorze. Potrzebował odcięcia się od rzeczywistości, która nagle zwaliła mu się na głowę i nie miał pojęcia jak zabierze się do jej naprawy. Nie był pewien, czy ta naprawa jest w ogóle możliwe. Nie przeszkadzało mu więc, że powoli odczuwał skutki ciągłych porażek. Chociaż miał wrażenie, że tylko on ma takiego pecha. Przyglądał się toczącej grze, a los regularnie pojawiał się i odwracał. Na przykład dla jego własnego kuzyna. Perseus wygrał kolejną rundę, czego pogratulował mu klepnięciem w ramię. Nastrój powoli mu się poprawiał dzięki magicznym właściwościom wysokoprocentowych trunków. Miał nadzieję, że nie zmieni się to po odejściu od stołu. Jednak póki co się na to nie zbierało. Gra trwała, a on po raz kolejny został wybrany do typowania zwycięskiego nazwiska. Wybór okazał się jednak stosunkowo prosty, bo na kogo jak nie na kuzyna miał postawić?
- Lord Rosier - powiedział, kiwając lekko głową w jego stronę. Nie zamienił z nim jeszcze słowa od początku spotkania, ale kto wie, może później ulegnie to zmianie.

Czuł się co prawda jeszcze trzeźwo, jednak niezaprzeczalnie zdawał sobie sprawę, że za chwilę mogło to się trochę pozmieniać. Już się bowiem uśmiechał bardziej niż zazwyczaj, a właściwie szerzej, pozwalając sobie uszyć swoje zęby zdecydowanie częściej. Przykładowo teraz, kiedy to pojedynek między Nottami zakończył się remisem.
- Coś podobnego, wygrał Lord Nott. - parskną pod nosem bo Nottów było wszak dwóch i obaj zwycięzcy, a raczej przegrani bo zmuszą do chylenia kieliszków wszystkich. Adrien po uczynieniu tego kiwał niedowierzająco głową i gładząc swą kozią bródkę rzekł, nieco wyniośle - Lord Rosier...- to mogło zabrzmieć i skonfundować co poniektórych. Bo czyżby Carrow zamierzał obstawić Rosiera?! A i owszem! - ...również liczę na Pańskie szczęśliwe karty. - Dodał nonszalancko, a w jego oczach zaigrały niepokornie złośliwe ogniki. Chciał widzieć, jaką minę zrobi Tristan, mając świadomość, że może uszczęśliwić Carrowa. To mogło być zabawne, a przynajmniej tak sądził, a lubił sprawdzać czy rzeczywistość bywa taka jak ją osądzał. Taki z niego był figlarz.

Tristan skinął głową Mortimerowi - zabawne, dopiero co rozmawiali o szczęściu Nottów, kiedy przyszło mu stanąć w szranki z jednym z nich. Zerknął wpierw na Slughorna, potem na Soren, na końcu - na starego Carrowa, którego spojrzenie uchwycił na dłużej i jemu także przytaknął - uprzejmość na twarzy Tristana kontrastowała z kpiącym uśmiechem. Nottowie wygrali wszystko dotychczas, któż jak nie oni mógł mieć więcej szczęścia w tej grze?
- W takim razie wasze zdrowie, panowie - rzucił, odsłaniając karty. Za tę kolejkę wypiją przynajmniej cztery osoby.
Powodzenia, Percivalu.

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

Nie był już pewien, czy los rzeczywiście mrugał życzliwie w ich kierunku, czy może drwił z nich lekko, ale nie potrafił się nie uśmiechnąć, gdy wraz z Cassiusem i Nicholasem solidarnie przechylali swoje szklanki. Być może nawet rzuciłby jakimś żartem na ten temat, ale nie zdążył; ledwie odstawił naczynie na karciany stół, krupier znów zwrócił się w jego kierunku, tym razem za przeciwnika wyznaczając mu Tristana. I Adriena, jako obstawiającego; czyżby urok lady Nott objął swoim działaniem cały pokerowy stolik?
Zaczekał cierpliwie, aż pozostali wyznaczą swoje typy i o ile wybór Sorena i Arsena wcale go nie zdziwił, o tyle nazwisko Rosier padające z ust lorda Carrowa, wywołało lekkie uniesienie brwi. Choć może nie powinno, koniec końców, chyba sobie na to zasłużył.
Odchylił się nieznacznie na krześle, wyuczonym już ruchem odsłaniając kolejną już tego wieczoru parę kart.

The member 'Percival Nott' has done the following action : rzut kością

---

#1 'Pik' :


--------------------------------

#2 'Kier' :

[bylobrzydkobedzieladnie]