147/204, -15


Wściekle naparła na niego, trzepocząc skrzydłami, lecz nim zdążyła dosięgnąć go ostrymi, gęsimi pazurami, odgrodził ich od siebie tarczą. Odbiła się odeń jak piłka i odfrunęła na swoje miejsce. Zaraz potem skrzydła jęły się wydłużać, pióra znikać, korpus przekształcać, a na miejscu gęsi znów stała Poppy. Nieco potargana i jeszcze bardziej poobijana, lecz niezamierzająca się jeszcze poddać.
Planta Doleto!, pomyślała celując w Botta różdżką.

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 88

147/204, -15


Może to złość z powodu zmienienia ją w gęś, a może samozadowolenie po poranieniu go pazurami (trochę dostał za swoje!), lecz z wierzbowej różdżki wystrzelił promień zaklęcia, który znów miał nieco popieścić stopy Bott. Czuła lekkie wyrzuty sumienia, lecz nie na tyle silne by się wycofać. To był Klub Pojedynków! W prawdziwym pojedynku rany byłyby dużo dotkliwszy...
Korzystając z chwili Poppy podjęła próbę posłania ku Oliverowi kolejnego zaklęcia, wykonała więc odpowiedni ruch nadgarstkiem i pomyślała: Everte Stati!

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 88

|Żywotność: 199/234 (kara -5)

Z niekrytym zainteresowaniem obserwowałem proces przemiany. Gęś przestawała być gęsią i w jakiś sposób mnie to zadziwiało, choć przecież Popigęś była gęsią tylko za sprawą mojego zaklęcia. Choć przemiana była szybka, można było powiedzieć, że zaszła w mgnieniu oka - mój wzrok wyłapał całkiem sporo, a widok ten został na dłużej lub krócej zakodowany w mojej pamięci.
Tak samo jak jej mina, gdy tylko przestała być Popigąską, a została normalną Poppy. Ups. Chyba mam przekichane.
Uśmiechnąłem się przepraszająco, ale gdzieś tam w kąciku moich ust kryło się rozbawienie sytuacją, które starałem się ukryć. Taka mała, dziecięca wręcz przekora, która towarzyszyła mi niemalże zawsze. No bo Popi, przecież ciebie też to napewno bawi. Choć odrobinkę.
- Protego.
Wyczarowałem, gdy dwa zaklęcia pomknęły w moim kierunku. Nie miałem ochoty nimi oberwać. Zwłaszcza, że nie wiedziałem czego się spodziewać.

The member 'Oliver Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 47

|Żywotność: 170/234 (kara -10)

Nie wiedziałem co stało się pierwsze. Planta Doleto trafiło mnie pierwsze, zaraz za nim Everete Stati, jednak miałem wrażenie, że było kompletnie na odwrót. Pewnie dlatego, że nim poczułem pieczenie w butach, już odlatywałem o kilka metrów do tyłu. Dotknąłem ziemi już po ułamku sekundy, ale pod wpływem pędu jeszcze chwilę się po niej ślizgałem, brudząc szaty i scierając ramię. Wstałem powoli, najpierw skupiając się na uczuciu dyskomfortu po upadku, zaraz jednak dotarło do mnie czym było drugie zaklęcie. Zadreptałem w miejscu, sycząc pod nosem, gdy poczułem palące (dosłownie i w przenośni) uczucie. Stopy bolały mnie już bardziej, poparzone nie po raz pierwszy, a po raz któryś z kolei raz. Zacisnąłem jednak zęby, przestępując krok do przodu i wykonując ruch nadgarstka.
- Glacius. -

The member 'Oliver Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

127/204, -20


Wcale jej to nie bawiło. Poczucie humoru panny Pomfrey znacznie różniło się od humoru Botta i czasami nie mogli się zrozumieć. Nie odnajdywała ani uciechy, ani satysfakcji w dręczeniu innych, dlatego jedyne co czuła, gdy Bott wyleciał w powietrze - to okrutne wyrzuty sumienia. Nie chciała go dotkliwie zranić, naprawdę, była przecież uzdrowicielką i pomagała innym odzyskać zdrowie, a nie je niszczyć. Miała ochotę od razu go przeprosić, lecz rozmowy na arenie były zakazane - a Poppy ściśle wszelkich regulaminów się trzymała.
Pod jej stopami znowu zrobiło się ślisko, a Poppy była zbyt poobijana i obolała, by podjąć próbę utrzymania się na nogach. Upadła znowu, uderzając potylicą o podłoże tak mocno, że aż zaczęło kręcić się w jej głowie i podniosła się z niemałym trudem. Uniosła jednak różdżkę i uparcie myślała: Steleus!

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 83

127/204, -20


Skupiła się mocno, ostrożnie i z uwagą wykonała odpowiedni ruch nadgarstek i znowu się udało. Wierzbowa różdżka okazała pannie Pomfrey posłuszeństwo i posłała w stronę Botta kolejne zaklęcie. Pielęgniarka nie czuła się na siłach, by odebrać mu mowę, lecz nic nie szkodzi, jeśli nieco utrudni mu czarowanie.
Oraz stanie w miejscu.
Tarantallegra! - pomyślała Poppy.

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 97

|Żywotność: 170/234 (kara -10)

Przyglądałem się temu jak snop magii, który uleciał z mej różdżki powoli przemienia się w lodową mgiełkę, by wkrótce dotknąć podłoża i powoli zamieniać go w śliską, lodową połać. Obserwowałem jak buty Poppy zaczynają się ślizgać, jak ona sama powoli poddaje się temu i ląduje na ziemi. Połać jej sukienki zawirowała w powietrzu a ja tylko obserwowałem jak materiał faluje, jak odsłania kostki i kolana, ale nic więcej. Wylądowała na ziemi, a ja skamieniałem, gdy zauważyłem jak uderza głową o podłoże. Miałem ochotę podejść do niej i przeprosić ją, sprawdzić czy wszystko w porządku. Zaniemówiłem jednak, a nogi przykleiły mi się do podłoża. Obserwowałem tylko jak wstawała, dostrzegając fakt, że prawdopodobnie nie krwawiła. Przez chwilę nawet zastanawiałem się czy nie przyjąć zaklęć, które mknęły ku mnie, prosto na siebie. Jakieś przeczucie, a może zwykły odruch, nakazało mi jednak unieść różdżkę i podjąć próbę wyczarowania tarczy.
- Protego.

The member 'Oliver Bott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 35

|Żywotność: 170/234 (kara -10 + 5 na dwie tury +5 na jedną turę)

Dostałem zaklęciem jednym, potem drugim. Początkowo zdziwiłem się, wręcz znieruchomiałem, gdy zacząłem kichać. W głowie miałem obrazy z ostatniego razu, gdy moje kichnięcia tak dalekie były od naturalnych. Bertie - jego dom - eksperymentalne ciasteczka. Skończyło się to nieoczekiwanym, niechcianym pobycie w szpitalu świętego Munga, gdy przez ów kichanie nie byłem w stanie kontrolować swojej metamorfomagii. Tym razem jednak nic takiego się nie stało. Zamiast tego jednak moje kończyny przestały mnie słuchać, a ja sam zacząłem gibać się w niekontrolowany sposób, który nie mógł wyglądać dobrze. Upokorzenie. Pewien rodzaj wstydu wykręcił moje trzewia, ale zamiast tego rzuciłem tylko spojrzenie pełne pewnej przekory. Wyzwanie przyjętę, ja się odgryzę, mała łobuziaro.
- Levicorpus - podjąłem próbę rzucenia zaklęcia, choć ani czkawka (musiałem wybrać odpowiedni moment pomiędzy czknięciami), ani niekontrolowane ruchy moich kończyn nie ułatwiały mi zadania.