Wybrzeże

Walka z tak rozproszonym, licznym i w teorii słabszym przeciwnikiem była pod wieloma względami trudniejsza niż z pojedynczym a silniejszym. Tym bardziej, gdy nie był sam, a wiele z zaklęć, jakie przychodziły mu do głowy, nie oszczędzały wybranych jednostek, atakując mocno obszarowo. Był wdzięczny jednak, że pracował z dwójką czarodziejów, którzy bez większego zawahania konfrontowali się z tak makabrycznym zagrożeniem.
Z krótką satysfakcją obserwował, jak bijące od patronusa światło rozlewa się na najbliższą okolicę i zgodnie z przypuszczeniami - popieliły napotkane stworzenia. A jednak - było w tym coś nowego. Inferiusy, które powołane były mocą czarnoksięską, nie regenerowały się w procesie całkowicie odwrotnym do rozpadu. Zmarszczył brwi, rejestrując też pojawienie się Floreana, gdzieś za plecami i rozpoznając słowa magicznego wzmocnienia. Obok niego, towarzysz już formułował inkantację nowego czaru. Zacisnął mocniej palce na różdżce wciąż czując bijące z niej ciepło od wykreowanego wcześniej zaklęcia. Jak potraktować potwora, który wymykał się zasadom mrocznej magii, którą znał i ścigał? Czy reagowały silniej na ogień? Ta koncepcja miała być za chwilę przetestowana także.
To co mocniej go niepokoiło, to kolejne, wydostające się z ziemi stwory. Ludźmi - nawet mimo humanoidalnej perspektywy - nie mógł ich nazwać. Jak unieruchomić wypełzające robactwo? - Fontesio - zdecydował ostatecznie celując w miejsce wystarczająco oddalone od czarodziejów, by nie sięgnęło ich obrażeniami, a trafiło nieumarłych. Rozmiękczona ziemia powinna utrudnić wypełzanie także kolejnym trupom. Potem, jeśli tylko rzeczywistość pozwoli, a ta lubowała się w nieprzewidywalności, spróbuje ją zmrozić, zatrzymując - zapewne tylko na pewien czas, napływ nowych potworów. Jednocześnie dając im czas na dalsze decyzje. Ta najważniejsza uleciała z ust ciężkim stwierdzeniem, wystarczająco słyszalnym dla obu czarodziejów - Musimy zatrzymać tu trupy - ...które wydawały się wyjątkowo zainteresowane przestrzenią za ich plecami i centrum Oazy, oraz wypełnioną bardziej bezbronnymi ludźmi - wioski.. Co właściwe działo się w głębi wyspy, skoro wybrzeże budziło się takim mrokiem?

Naiwnie sądziłem, że udało mi się przepracować wspomnienia z Kruczej Wieży, a jednak stanąłem na wybrzeżu i wszystkie wspomnienia wróciły falą tsunami. Nogi jakby przygwoździły się do podłoża, oczy natomiast wodziły po chodzących ciałach, przypominając sobie wyspę z inferiusami. Zawsze starałem się pocieszać, że już nigdy nie doświadczę czegoś równie potwornego, a jednak przed moimi oczami malowała się niepokojąco podobna scena. Bałem się; stałem tak w miejscu prawdopodobnie o sekundę za długo, ale rozsądek nie był w stanie zapanować nad ciałem. Dopiero słowa Samuela przypomniały mi, że nie mogę tak stać bez końca. Miał rację. Nie mogły się dostać dalej wgłąb Oazy. Pomyślałem o wszystkich bezbronnych sąsiadach, którzy nie są w stanie się obronić przed takim złem. A ja potrafiłem, choć ciężko mi było czasem w to uwierzyć.
Weź się w garść, Floreanie. Pamiętasz czego nie lubiły inferiusy? Doskonale pamiętasz. Ognia. Wyceluj więc w nie różdżkę i właśnie od tego zacznij. - Lancea - ognista włócznia miała trafić umarlaka prosto w klatkę piersiową i go powstrzymać, ale nie byłem pewny, czy i tym razem to zadziała. Mój przestraszony z początku umysł zaczynał przyspieszać, myśleć intensywniej, pracując ramię w ramię z pierwotną potrzebą przetrwania.

Rzut na lanceę
Dorzut na magicusa

The member 'Florean Fortescue' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 85

Zbiorowe mogiły na wybrzeżu zmieniły się w rozlatujące mrowisko. Piasek sypał się na boki, a ręce, potem głowy zaczęły powoli wydostawać się z grobów. Czarodzieje bez wątpienia wiedzieli, że czarna magia była w stanie przywoływać umarłych pod postacią inferiusów, ale to, co widzieli nie wyglądało jak istoty, z którymi mogli mieć dotąd do czynienia. Nekromancja była zakazana, ale żaden czarodziej nie byłby w stanie dokonać czegoś podobnego; o ile w Oazie nie ukrywał się potężny czarnoksiężnik.
Volans skierował swoją różdżkę w kierunku jednego z ożywieńców, a magia, która wyłoniła się z jego różdżki uformowała się na kształt ognistej włóczni. Potężne uderzenie przebiło jednego z nieumarłych. Jego ciało, wypadające z piasku wygięło się w dziwnym, nienaturalnym kształcie i runęło na piasek, a ogień zaczął w momencie trawić poruszające się zwłoki. Podobnie zadziałał Florean, sięgając po to samo zaklęcie, z podobnym sukcesem celując w kolejne zwłoki. Ogień, który uderzył rozpalił się na nich, niczym na pochodniach. Cała trójka mogła usłyszeć przerażający dźwięk przypominający pisk w akompaniamencie skwierczenia; a do ich nozdrzy dotarł swąd wyjątkowo obrzydliwej spalenizny. Obecność ognia wywołała coś na kształt niepokoju w innych, wydostających się z ziemi istot, które przyspieszyły swoje ruchy. Na piasku pojawiły się trzy, okazałe sylwetki, choć trudno było określić ich płeć. Pojedyncze włosy okalały czaszkę niczym drobniutkie nici. Po lewej stronie, pośród płomieni i trzech stojących na własnych nogach ciał pojawiły się kolejne trzy pary rąk.

Potężna fala lodowatej wody uderzyła za sprawką Samuela w inną grupę wypełzających z ziemi truposzów po prawej stronie. Zgodnie z zamierzeniem doświadczonego aurora, rozmiękczony piasek zdawał się utrudnić wypełzanie zwłok. Stał się ciężki niczym kamień. Cała gromada, choć zupełnie niereagującą na obecność silnego strumienia wody, miała trudność z wylezieniem na powierzchnię, co dało drugiej grupie czas na pozbycie się umarlaków po drugiej stronie. Na mokrym piachu znajdowały się dwie głowy i pięć par rąk, które nie mogły poradzić sobie z wypełznięciem na powierzchnię.

Sytuacja zdawała się mimo wszystko pogarszać. Ilość wyłażących z ziemi istot się dramatycznie zwiększała, a woda uderzająca o wybrzeże wzburzała się z każdą chwilą. Wstrząs, który pojawił się na wyspie zachwiał czarodziejami, ale jeszcze silniej zdawał si wzburzyć morze, które coraz silniej wylewało się na wybrzeże, pochłaniając coraz mocniej i tak niewielką plażę, pochłaniając niewysokie skały — zupełnie jakby woda wokół zamierzała pochłonąć całą wyspę.

Mistrz Gry przeprasza za nieobecność. mam nadzieję, że nie pojawią się już podobne przestoje. Czas na odpis mija 20 lipca godz: 22:00.
Zakładam, że Florean i Volans atakują istoty po jednej stronie, Samuel po drugiej stronie.
Dodatkowo wszyscy rzucacie kością na ustanie na nogach z powodu wstrząsu. ST wynosi 50.

Bonus do Magicusa dla Samuela i Volansa: +14 (2/3)

Ramsey Mulciber

Ktokolwiek pogrzebał tutaj te wszystkie ciała, najwyraźniej nie przewidział takich konsekwencji swoich czynów. Znaleźli się w nie lada tarapatach. Musieli opanować tę sytuację dla dobra Oazy i bezpieczeństwa jej mieszkańców. Rzucone przez niego zaklęcie okazało się nad wyraz skutecznie, o czym przekonał się, gdy ognista włócznia pomknęła ku jednemu z umarlaków i sięgnęła swojego celu. Obserwował upadające na piaszczyste podłoże, trawione przez ogień zwłoki. Spostrzegł też, że stojący w zasięgu jego wzroku Florean z powodzeniem sięgnął po to samo zaklęcie. Ten przerażający pisk w akompaniamencie skwierczenia Volans uznał za dźwięk nie do zniesienia. Natomiast ten obrzydliwy swąd spalenizny wywołał u niego mdłości.
— To działa, potrzebujemy więcej ognia! — Zawołał do Floreana. Na wybrzeżu zaczynało roić się od ożywionych magią zwłok, a oni zdołali dopiero zlikwidować kilka z nich. Zdecydowanie powinni zwiększyć efektywność swoich działań tak by w miarę swoich możliwości skutecznie przetrzebić tę uporną hordę. Tym bardziej, że jej liczebność wciąż się zwiększała.
— Circo Igni! — Wskazał swoją różdżkę w stronę odcinających się na tle piasku trzech okazałych sylwetek. Wyczarowanie kręgu ognia może przynieść odpowiedni efekt na minimalnie większą skalę, na co liczył.
Ledwo zdołał skierować swoją różdżkę w stronę tych istot, poczuł rozchodzący się od ziemi wstrząs. Zaburzył on jego poczucie równowagi, zmuszając go do podjęcia próby utrzymania się na nogach. Upadek na ziemię, z której co rusz wynurzały się potworne ręce, nie oznaczałby nic dobrego.

Rzucam k100 na Circo Igni (ST 80)
EM: 45/50

Rzucam k100 na utrzymanie się na nogach z powodu wstrząsu (ST 50)

The member 'Volans Moore' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 14

--------------------------------

#2 'k100' : 24

Wyczarowane przeze mnie zaklęcie zadziałało. Poczułem jak rozjaśnia mi się umysł, wcześniej zaślepiony stresem. Zadziałało. Zadziałało! Co prawda do moich nozdrzy dostał się paskudny smród spalenizny, ale w tej chwili nawet to nie było w stanie mnie zniechęcić. Wszedłem w ten sam rytm, w który zawsze wchodzę w takich sytuacjach – mniej myślenia, więcej działania, inaczej odwrócę się na pięcie i wskoczę w chłodne wody oceanu. Nie znałem zaklęcia, które próbował rzucić Volans, dlatego jeszcze raz sięgnąłem po znaną mi broń, chcąc uformować ją w płomienną włócznię. – Lancea! – Rzuciłem, już odruchowo wykonując odpowiedni ruch nadgarstka, ale coś w mojej podświadomości mówiło, że nie mogę rzucać tego zaklęcia bez końca. Zerknąłem na coraz bardziej wzburzony ocean i chyba wpadłem na inny pomysł aż nagle ziemią wstrząsnęło, a ja zachwiałem się na nogach. – Na brodę Merlina, co tu się dzieje! – Rzuciłem Volansowi zaniepokojone spojrzenie, próbując utrzymać równowagę. Oaza dawała się rozpadać.

1. Lancea (st 65)
2. Równowaga (st 50)

The member 'Florean Fortescue' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 76

--------------------------------

#2 'k100' : 12

Z przeraźliwą wręcz szczegółowością obserwował rozgrywającą się scenę wszędzie tam, gdzie zatrzymywało się spojrzenie jego ślepi. A tym, co najmocniej absorbowało uwagę, były złowieszcze monstra, jak robactwo coraz gęściej wypełzające z ziemi. Więźniowie Azkabanu dawno temu tutaj zgładzeni, ale inni, o wiele świeżsi w swej śmierci ofiary, zalegały na wybrzeżu dziś zbudzone plugawą mocą. Nie potrafił znaleźć ich źródła, czarnoksiężnika, który zmuszał je do powstania, a jednak - wciąż to robiły. Fakt, że lodowaty strumień rozlał się po ziemi i spowolnił wygrzebywanie się trupów - wcale nie wywoływało ulgi - ale dawało tak potrzebny im czas.
Tylko przelotnie, chociaż czujnie rejestrował, że towarzysze z sukcesem radzili sobie z wędrującymi już stworami. Działał na nie ogień i działała potęga białej magii. A więc czymś pokroju inferiusów - musiałby być. Powołane chaosem splątanej magii.
Różdżkę skierował powtórnie w drugą stronę, decydując się kontynuować plan, który kiełkował mu w głowie. Zaklęcie wymówił niemal miękko, jakby przywoływał do siebie dawno niewidzianego przyjaciela - Caeruleusio - zmiękczona i wychłodzona wodą ziemia, która trzymała na uwięzi wypełzające monstra powinna być łatwym celem dla lodowego żywiołu magii. Ta, dodatkowo gwarantowała przy sukcesie, że nieopatrzny ogień z płonących stworów, nie rozleje się dalej, w stronę wioski. Chciał uwięzić jak najwięcej wrogów.
Wstrząsy i drgania, które poruszyło wybrzeżem i zapewne przetoczyło się przez całą wyspę, wymusiło na aurorze bardziej gwałtowne skupienie na równowadze. Lądowanie w błotnistej ziemi, z której w każdej chwili mogły pojawić się szpony wygrzebujących się trupów, czy wyszczerbiona niemal do kości głowa, nie wieściła niczego, czego chciał doświadczać. Niemal jak w przebłyskach, mignęło mu wspomnienie zupełnie innego, głęboko zakopanego w świadomości doświadczenia Próby i ostrych zębisk, które rozrywały mu krtań. Wspomnienie jednak tak szybko, jak się pojawiło, wypchnął umysłu, nie pozwalając sobie na głupie rozproszenie. Musiał ustać na nogach.

1. Zaklęcie
2. Równowaga
3. Obrażenia k8 dla zaklęcia (ale działam bardziej na zamrożenie)

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 53, 76

--------------------------------

#2 'k8' : 6, 8, 7, 6, 6, 4

Volans był zdeterminowany i gotowy do działania. Wyciągnął różdżkę przed siebie i ognisty błysk pomknął przed niego, choć nie dotarł w miejsce, w które celował czarodziej. Chwilowa dezorientacja wywołana trzęsieniem nie pokrzyżowała jednak całkiem jego planów, bowiem w miejscu, w którym kula ognia zgasła, nie będąc w stanie utworzyć ognistego okręgu wystająca z ziemi dłoń zapaliła się niczym pochodnia, w ułamku sekundy rozsypując niczym pył. Moore zachwiał się na nogach, czując, jakby ziemia pod nim miała się lada moment rozstąpić i runął na ziemię, obijając przy tym plecy. Zmarznięta ziemia nie zapewniła mu miękkiego lądowania.

Włócznia Floreana po raz kolejny pomknęła w kierunku budzących się do życia zwłok. Przebiła jedną za drugą, paląc obie istoty doszczętnie. Jak wiele ciał mogło być zakopanych na wybrzeżu? Fortescue runął na ziemię, a ból przeszył jego kości. Wtedy poczuł coś dziwnego. Czyjąś obecność. Jedno z ciał, które wydostawało się z ziemi przypominało blondwłosa kobietę. Było w mniejszym stadium rozkładu niż pozostałe, a jej twarz wydawała się być znajoma. Lodziarz, przyglądając jej się wnikliwie mógł w końcu zrozumieć, kogo mu przypominała — wyglądała jak wiedźma, która spaliła jego lodziarnię. Jej oczy błyszczały tak samo jak wtedy; choć był pewien, że jeszcze sekundy temu na ich miejscu były puste oczodoły. Wargi nabrały koloru i wykrzywiły się w kpiącym uśmiechu. Spalę cię, Fortescue . Usłyszał jej głos bardzo wyraźnie, mówiła w końcu tylko do niego.

Doświadczony auror postanowił zadziałać inaczej. Skierował różdżkę w stronę rozmoczonego piasku, z którego wyłaniały się zwłoki, by zaraz posłać w ich kierunku silny, lodowy podmuch. Wilgotny grunt skostniał momentalnie, a ciała przestały wydostawać się na powierzchnie, mokre, wijąc niecierpliwie, ale bez oznak jakichkolwiek emocji. Ich próby były nieskuteczne. Zlodowacenie trzymało je mocno w gruncie. Trzęsienie ziemi nie wytrąciło Skamandera z równowagi. Stał wciąż twardo, dzięki temu jako pierwszy był w stanie dojrzeć, że kłębiące się fale zaczynały zalewać plaże. Woda podmyła w końcu wydostające się przed nim zwłoki, a kolejne fale przykryły je, opryskując Zakonników. Morze było wzburzone i niebezpieczne — z jego głębi słychać było dziwne, przerażające odgłosy.

— John!
Kobiecy krzyk przebił się przez szum fal, a od strony wioski biegła kobieta, czarownica — miała różdżkę wyciągnięta przed siebie. Wpatrywała się w płonące pochodnie, z każdym krokiem płacząc coraz mocniej.





Florean, przed jakąkolwiek akcją dokonujesz rozpoznawczego rzutu na odpornośc magiczną. W przypadku osiągnięcia ST50 możesz jej dokonać — w przypadku niepowodzenia czekasz na post uzupełniający od Mistrza Gry.

Macie do wykorzystania 3 akcje w tej kolejce.

Czas na odpis mija 28 lipca o godz: 22:00.
Zwyczajowo Mistrz Gry przygotował dla was specjalną playlistę. Enjoy...

Ramsey Mulciber

Obrany plan wydawał się dobry. Jego realizacja nie poszła zgodnie z planem. Nie był zadowolony z tego, co udało mu się osiągnąć. Spopielenie jednej dłoni ożywieńca miało znikome znaczenie dla całej sprawy. I jeśli chwilowa dezorientacja wywołana tym trzęsieniem ziemi nie było niczym poważnym, tak utrata równowagi i upadek na plecy były już bardziej poważniejsze i dokuczliwe. Przez krótką chwilę postanowił poleżeć na zimnym podłożu, a po jej upływie z przewrócił się na brzuch i przy zachowaniu ostrożności postanowił się podnieść z ziemi. Nie był w tym osamotniony, gdyż Florean także upadł na skutą lodem ziemię. Wyciągnął ku niemu dłoń.
— Wstawaj, Fortescue — Powiedział w oczekiwaniu na to, aż ich towarzysz zdecyduje się chwycić wyciągniętą ku niemu rękę. Po udzieleniu czarodziejowi pomocy, postanowił zająć na nowo eliminacją umarlaków. Dość stracili czasu na radzenie sobie następstwami upadku, pozostawiając Skamandera samego na placu boju. W końcu i on dostrzegł fale zalewające plażę, pochłaniające zwłoki i opryskujące ich wodą. Te dziwne i przerażające odgłosy, które wydobywały się z głębi morza, poważnie zaczynały go niepokoić.
— Circo Igni! — W pierwszej kolejności postanowił ponownie rzucić uprzednio niekoniecznie udane zaklęcie, może z lepszym skutkiem. Znów celował w stronę tamtego skupiska umarlaków. Na tym nie zamierzał poprzestać.
— Lancea! Lancea! — Zawołał, kierując wiodącą rękę wraz z różdżką w kierunku dwóch rozproszonych ożywieńców. Usłyszał za sobą kobiecy krzyk, jednak pozostawał zajęty walką by od razu zareagować.

Rzucam k100 na Circo Igni (ST 80)
Rzucam 2k100 na Lanceę (ognistą włócznię) ST 65
EM: 41/50

The member 'Volans Moore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 82, 64, 20

Udało się. Ogniste włócznie przebiły ciała kolejnych umarlaków. Wiedziałem jednak, że to nie wystarczy. Było ich za dużo, a nas jedynie garstka. I ciągle pojawiały się nowe, wyłaniały się niewiadomo skąd i niewiadomo jak. Oaza się rozpadała, tak to widziałem. Runąłem na ziemię, czując przeszywający ból w całym ciele. I wtedy ją usłyszałem. Widziałem ją tylko raz, ale miałem już nigdy nie zapomnieć. Zacząłem sie rozglądać dookoła, zaciskając mocniej palce na różdżce az zbielały mi knykcie. - Wiem, wiem kto za tym stoi - wymamrotałem do Volansa, kiedy tylko wyciągnął do mnie rękę. I wtedy też ją zobaczyłem. Te same oczy i włosy, ten sam paskudny wyraz twarzy. A jednocześnie przebijała się przez nią czarna magia, zupełnie jak u otaczających nas umarlaków. To nie ona, to nie ona, opanuj się, Fortescue powtarzałem uparcie, chcąc odpędzić od siebie tę wizję.

The member 'Florean Fortescue' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 8