First topic message reminder :




[bylobrzydkobedzieladnie]

Coraz mocniej pogrążała się w otchłani nieszczęścia. Przygnębienie było tak silne, że znów nie pozwoliło Sigrun na wyczarowanie patronusa. Same chęci i skupienie na szczęśliwych chwilach, które dawniej przeżyła, okazały się niewystarczające. Zimno zdawało się coraz dotkliwsze, widok dementora przerażał, lecz nie mogła się poddać. Nie po to wyłaziła z tej przeklętej celi, aby teraz zrezygnować. Wzięła głęboki oddech, obserwując jak przemieniony w wilka Yaxley, próbuje odciągnąć Russella od dementora, bo zaklęcia zawiodły. Żywy mógł okazać się jeszcze przydatny, a przede wszystkim winna go spotkać zasłużona kara od Czarnego Pana.
Zaczęła się cofać, aby przejść przez drzwi, za którymi zniknął Ignotus. Chciała zniknąć z oczu dementorowi, który zrzucił kaptur, by złożyć na Crispinie pocałunek, lecz zanim przeszła przez otwarte drzwi, postanowiła spróbować raz jeszcze. Uniosła znów różdżkę i przywołała z pamięci twarz brata, skupiła się na nim, na chwilach z nim spędzonych - i tylko to sprawiło, że nie poddała się jeszcze całkowicie.
- Expecto Patronum! - wyrzekła z mocą, dużo głośniej i wyraźniej, uparcie powtarzając inkantację i mając nadzieję, że tym razem uda się jej wyczarować srebrzystego wilka, który przegna dementora.
Zaraz po wypowiedzeniu inkantacji przeszła przez drzwi, za którymi zniknął Ignotus.

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 22

--------------------------------

#2 'Azkaban' :

Nie poczuła żadnego zastrzyku sił witalnych: zaklęcie się nie powiodło, zostawiając ją w takim samym stanie jak przed momentem, lecz, zdruzgotana i przytłoczona okropieństwami Azkabanu, nie potrafiła już dostrzec w tym wyjątkowego szczęścia. Przez moment wpatrywała się w obrzydliwą twarz więźnia, po czym przeniosła wzrok dalej, by rozejrzeć się po korytarzu. Kotwica anomalii miała znajdować się w rogu, szukała jakichkolwiek wskazówek, oznaczeń lub śladów, wskazujących kierunek, w jakim powinni się udać. Pulsowania magii, zabezpieczeń, albo czegokolwiek, co pomogłoby im ruszyć dalej. Czas uciekał, na szczęście drzwi zostały otwarte i na korytarzu pojawił się Ignotus. Obejrzała się przez ramię na to, co działo się za progiem, mocniej ściskając różdżkę w dłoni. Postanowiła ostatni raz zaryzykować wzmocnienie się, potrzebowali teraz wszelkich dostępnych sił. Zwlaszcza w obliczu tego, co działo się tuż obok, z Crispinem. - Malesurito - sprobowała, kierując różdżkę na więźnia.

| Spostrzegawczość, zaklęcie

The member 'Deirdre Tsagairt' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 62

--------------------------------

#2 'k100' : 14

--------------------------------

#3 'k10' : 5

--------------------------------

#4 'Azkaban' :

za pozwoleniem MG wykonuję drugą akcję

Starała się rzucić zaklęcie patronusa, jedyną broń w walce z dementorami, o której wiedziała. Skupiala myśli na szczęsliwych wspomnieniach, lecz zimno było przejmujące. Po wypowiedzeniu inkantacji przeszła przez drzwi, chcąc jak najszybciej zniknąć z oczu dementora, jeśli się jej nie uda, zawsze mogli na prędko odgrodzić się nimi. Do dalszej walki potrzebowali sił - wszyscy.
Znalazłszy się na korytarzu znów uniosła różdżkę i wyrzekła: - Magicus Extremos - mając nadzieję, że się powiedzie i Śmierciożercy poczują zastrzyk magicznej mocy, choćby i niewielki.

The member 'Sigrun Rookwood' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 18

--------------------------------

#2 'Azkaban' :

Żaden z patronusów nie zalśnił w powietrzu ani nie rozświetlił cieni między nimi, dającym tym samym szansę dementorowi na ponowną próbę zbliżenia się do pochwyconego czarodzieja. Nieprzyjemny dreszcz przeszedł przez ciało zwierzęcia, jednak nie uciekł, wiedząc, że otoczka, którą osnuty był strażnik więźniów nie miała wpływ na jego umysł. Morgoth szarpnął raz jeszcze za szatę Russella, zamierzając pociągnąć go w kierunku wciąż otwartych drzwi. Nie mógł jednak poświęcać mu dłuższego czasu, kumulując wszystkie siły na zdrajcy. Jeśli ta próba miała się okazać daremna, nie zamierzał po niego wracać. Zarzucił więc głową, ciągnąc materiał tyle ile był w stanie, by po chwili wypuścić go z pyska i skoczyć ku przejściu, w którym zniknęła reszta grupy.

|szarpiemy

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 30

a podziękował

Czy to były głosy, które wciąż szeptały mu w głowie, czy też może po prostu różdżka, która przecież nie należała do niego nie miała zamiaru go słuchać. Nie miał pojęcia i tak naprawdę nie miało to w tej chwili znaczenia. Kiedy tylko dostrzegł, że po kolei wszyscy - nawet wilk - wycofywali się na korytarz, nie zamierzał zostać w tyle. Odwrócił się, by niemal z obłędem w oczach skoczyć ku wejściu.
- Zamykajcie! - zawył, nie zwracając nawet uwagi na to, czy Crispin dał radę się pozbierać i idzie za nim.
Kiedy tylko znalazł się wewnątrz, na nieprzyjemnie znajomym korytarzu, rozejrzał się. Wstyd mu było za ten atak paniki, jednak z drugiej strony czuł się usprawiedliwiony. Był przerażony, wiedział, że potrzebowali więcej sił by odnaleźć tę anomalię, czymkolwiek była, więc wycelował różdżkę w więźnia, znajdującego się w jednej z cel, drżącym głosem mrucząc: - Malesuritio

The member 'Craig Burke' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 91

--------------------------------

#2 'k10' : 8

--------------------------------

#3 'Azkaban' :

Przytrzymywałem drzwi dla reszty Rycerzy. Zwłaszcza dla Morgotha, który ciągnął za sobą Russela. W wilczej formie miałby zapewne problem z otwarciem drzwi.
- Magicus extremos - to był najlepszy sposób, w jaki mogłem im obecnie przydać.
Czekałem w tym czasie aż wszyscy znajdą się na korytarzu, by zatrzasnąć drzwi za ostatnim z Rycerzy i odgrodzić nas od dementorów.

The member 'Ignotus Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 77

--------------------------------

#2 'Azkaban' :

Mimo prób Sigrun, srebrzysty wilk nie pomknął w stronę dementora; musiał jej wystarczyć Morgoth w swej animagicznej formie. Cienka wąska światła wysnuła się z różdżki i zgasła nim zaczęła jaśnieć. Choć po chwili próbowała wzmocnić swoich sojuszników kolejnym zaklęciem, które okazało się nieskuteczne, jej różdżka rozbłysła intensywnym, oślepiającym wszystkich w pobliżu blaskiem. Planowane wzmocnienie drużyny nie powiodło się w taki sposób, jak miało, ale wszyscy poczuli przypływ motywacji i wiary w powodzenie całej misji. Choć w pobliżu był dementor, choć wszystko do tej pory szło jak po grudzie, rozbłysła we wszystkich nadzieja, że są już u progu swojego celu — mieli Burke'a, mieli Crispina, wystarczyło odnaleźć kotwicę i wydostać się stąd czym prędzej.
[uDeirdre[/u] rozglądała się po korytarzu; miała możliwość zobaczyć, że cele rozciągają się przed nią przez cały widoczny obszar. Cele wyglądały podobnie, na oko były tych samych wielkości, za plecami znajdowała się gruba ściana i chuda wnęka, przez którą się przecisnęła i otwarte przejście, które przytrzymywał Ignotus, a w którym stała już Sigrun, po stronie korytarza. Korytarz po lewej niknął w ciemności, po prawej — kończył się. Na jego końcu, który z pozoru wyglądał na ślepy zaułek, a w rzeczywistości był ostrym zakrętem, widać było otwarte kraty celi. Celi na rogu, dokładnie tak, jak wcześniej wspominał Ignotus. Morgoth w ciele dużego wilka odciągał Russela od dementora, dla którego zwierzę było zupełnie nieatrakcyjne, a sam wskoczył w przejście. Były Rycerz Walpurgii, zyskawszy nieco motywacji i sił do działania, zachował w sobie resztki zdrowego rozsądku i instynktownie, zaraz po tym, jak Morgoth go puścił, poderwał się i pokonał kilka kroków, po których wyłożył się płasko na korytarzu. Niespodziewanie zaniósł się szlochem, wydawał się przez chwilę bezużyteczny, emocje wzięły górę. Burke, który zaraz za nimi przedostał się na korytarz wycelował różdżką w więźnia i wypowiedział zaklęcie, które powiodło się. Jego determinacja wystarczyła, by pokonać trudności związane z czarowaniem nie swoją różdżką, Craig poczuł jak siły witalne więźnia przechodzą na niego, wypełniają go. Niestety, wszystko, co udało mu się pozyskać od obcego więźnia, za sprawką kapryśnej anomalii przeszło na Morgotha, który w postaci wilka wbiegł na korytarz tuż przed nim. Jego kondycja psychiczna wciąż pozostawiała wiele do życzenia. Głosy go nie odstępowały ani na chwilę, buczały mu w głowie, były uciążliwe i niosły ze sobą echo przeszłości. Tak długo, jak Mulciber przytrzymywał drzwi swoim towarzyszom, póki nie znajdą się na korytarzu. Po zatrzaśnięciu krat klucz wciąż tkwił w środku swojego dziwnego zamka. Kiedy wypowiedział inkantację zaklęcia stało się coś, czego nie przewidział. Rozdarcie pomiędzy magią, a anomalią spowodowała wybuch, który wszystkich odrzucił w tył, na szczęście, na korytarz.
Leżący na ziemi Crispin przeleciał kilka cali nad podłogą i upadł na plecy kilka metrów dalej, obijając sobie cały lewy bok. Jego stan był nie za ciekawy, nie miał już sił. Deirdre uderzyła o kraty ramieniem, którego kolejne stłuczenie było na tyle niefortunne, że przy każdym ruchu będzie odczuwać lekki ból. Odrzucona Sigrun, upadła na nadgarstek ręki niewiodącej, który lekko zwichnęła. Był sprawny, lecz poruszanie nim sprawiało spory dyskomfort. Morgoth w ciele wilka upadł dość blisko, tłukąc sobie bok, Craig padł nieszczęśliwie na twarz. Rozciął sobie brodę, z której pociekła krew, a Ignotus, prowodyr całego zamieszania uderzył o kraty, piersią i twarzą, w wyniku czego z jego nosa trysnęła krew.
Kiedy nastąpił wybuch mocy, dementor odsunął się od krat, zastygając na moment w bezruchu, jakby koncentrował się na otaczającej go mocy.

Żywotność:

Punkty poczytalności:

Magicus Extremos +5 (Ignotus) 1/3


| Na odpis macie czas do środy godz. 8:00, ale jeśli się wyrobicie do wt. godz. 20:00 to Mistrz Gry odpisze jeszcze dzisiaj.
Przypominam o zasadzie działania punktów poczytalności. Tabela znajduje się w pierwszym poście.
Możecie wykonywać w swoich postach dwie akcje — tyczy się to również czarowania, jeśli macie potrzebę wyrzucenia dwóch zaklęć, lub skorzystania z jakiejś biegłości i rzucenia zaklęcia — śmiało. Nie oznacza to jednak, że jest to obligatoryjne. Pamiętajcie, że korzystanie z magii oddziaływuje na anomalie.  

Otwarte kraty celi na końcu korytarza dawały nadzieję na to, że w końcu znaleźli się tam, gdzie teoretycznie powinni - Deirdre wytężyła wzrok, skupiając się na wyłuskaniu z ciemności szczegółów. - Widzę celę na rogu, jest otwarta - powiedziała do reszty, wskazując miejsce, o którym mówiła, lecz znów chaos wydarzeń przerwał dalszą część wypowiedzi. Podmuch wybuchu popchnął ją na kraty, a ramię zapiekło z bólu. Odsunęła się tak szybko, jak mogła, odwracając się na resztę towarzyszy, by upewnić się, że ruszą za nią w stronę celi na rogu. W drodze uniosła rozdzke, by spróbować wzmocnić ich cała drużynę. - Magicus extremos - powiedziała zdecydowanie.

The member 'Deirdre Tsagairt' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 15

--------------------------------

#2 'Azkaban' :