61/211

Ignis Fatuus kończyło pojedynek. Przeciwniczka miała wiele szczęścia, ale i dla niego trening był owocny, był mu potrzebny. Nie zamierzał za wszelką cenę walczyć do końca, traktował to jak jedną z prób, które przyjdzie mu rozegrać, nim znowu wróci do pełni sił.

|zt

Zaskoczenie wciąż dominowało, pospiesznie wkradając się pośród mięśni, ustępujących z długotrwałego stężenia, pośród myśli, w końcu powracających na dawne, nie tak sztywne tory. Dopiero wypowiedziane zaklęcie pozwoliło na powolny ruch, niespieszne drgnięcie kącika ust, który potem przerodził się w leniwy uśmiech. Schodziła z areny jako wygrana – po raz pierwszy, choć przecież liczba wątpliwości, które przeciwstawiały się każdemu krokowi, dominowała, jasno dając znać, że prędzej opuści ją w towarzystwie magomedyków; nic takiego jednak nie miało miejsca, a słodki smak wygranej przez dłuższą chwilę pozostawał na języku, działając lekko oszałamiająco.
Dopiero gdy odnalazła Maxine, a emocje zaczęły ustępować, doszła do wniosku, że przed kolejnym pojedynkiem będzie musiała porządnie wypocząć.

| zt