First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

Pokręcił lekko głową, zastanawiając się, czy przyszedł do Botta w złej formie, czy też miał do czynienia z wyjątkowo zakutą głową. Czy brzmiał nieprzekonująco? Czy nie wyglądał groźnie? Czy Bertie nie wiedział od Matta o reputacji, jakiej Daniel dorobił się na Nokturnie, o dziesięciu latach, jakie tam spędził?
-Nie, nie rozumiesz? Że nie przychodzę tutaj tylko jako Wroński z posłuchem wśród paru smarkaczy, ale jako reprezentant wszystkich szanujących się mieszkańców Nokturnu? - powtórzył powoli, bardziej łopatologicznie. Dopiero przy słowach o szacunku nie mógł powstrzymać pewnej ironii i krzywego uśmieszku, bo miał oczywiście na myśli wszystkich uznanych i aspirujących przestępców, chcących żyć w zgodzie z innymi kolegami po fachu. Wbrew pozorom, samotne wilki nie mogły przetrwać długo w okolicy złożonej z innych, wściekłych wilków.
-Za drobną opłatą, wszyscy ze stałych bywalców zostawią cię w spokoju. - powinien powiedzieć "zostawimy", ale intuicja podpowiadała mu, że przy praworządnym Bertiem lepiej wypowiadać się bezosobowo. Skąd Matt się urwał, że miał takiego... różnego od siebie kuzyna?
Uniósł lekko brwi, czując ukłucie zazdrości, a wręcz zdrady. Matt? A więc Bott zamierzał ściągnąć haracz od Botta i nikomu o tym nie powiedział? Dan chciał dać Bertiemu zniżkę, po znajomości, ale załatwić to wszystko oficjalnie, według niepisanych nokturnowych reguł. A niech to.
-Ach, więc Matt ci pomoże? - upewnił się, marszcząc brwi i przygryzając wąsa. Nie miał tu już wiele do powiedzenia, skoro Bertie znalazł się najwyraźniej pod protekcją innego nokturnowego draba. Musiał to uszanować i rozmówić się z Mattem prywatnie.
-Hm? A co ci powiedział o tym napadzie i podpaleniu? - zaciekawił się, starając się jednak nie okazywać wścibstwa nazbyt otwarcie. To, że Bertie Bott był związany z oboma podpalonymi miejscami było... co najmniej zastanawiające. Czyżby odmawiał haraczu już wielokrotnie? Ale przecież wtedy przyszliby do jego interesu, nie do jego przyjaciół. Zanotował sobie w głowie, by sprawdzić wśród znajomych, czy i kto objął protekcją Fortescue.
Propozycja kawy wydała mu się co najmniej irracjonalna. Nie lubił strzępić języka na próżno, a Bott był uparty jak skała. Nic więcej już tu nie załatwi.
-Dziękuję, ale pójdę już. Ale kupię jeszcze trochę tych trufli. - uznał z wyuczoną uprzejmością, a trufle kupił z czystego łakomstwa. Były pyszne!

/zt