Stół alcheminczny

Szczery uśmiech pojawił się na ustach panny Burroughs gdy zauważyła, że jej eliksir wychodzi dokładnie tak, jak powinien. Ta sesja warzenia przeszła niemal podręcznikowo - eliksir przybrał odpowiednią, wodnistą konsystencję, z kociołka nie unosił się żaden zapach a mikstura była przejrzysta oraz nie przyjęła żadnego koloru. Tak, z pewnością eliksir udał się tak, jak powinien.
Zadowolona z siebie Frances naszykowała dwie, szklane fiolki. Nim jednak przelała do nich eliksir dokładnie je opisała, tak, jak zawsze. Data warzenia, nazwa eliksiru oraz znane tylko jej oznaczenia, mające pomóc jej odnaleźć fiolki wychodzące z tej samej partii. A gdy to było gotowe, dziewczę rozlało eliksir do fiolek.
- Chłoszczyść. - Zaklęcie ponownie pomogło jej uprzątnąć nieporządek, jaki powstał w skutek przyrządzania eliksiru. No, teraz mogła spokojnie przejść do tej spokojniejszej części badań, jaką było sporządzenie raportu. Uważnie opisała każdy, nawet najmniejszy ruch jakiego dokonała, dokładnie opisała składniki, ich porcjowanie oraz wymiary, każdą z tych rzeczy uznając za niezwykle przydatną oraz wielce istotną. Po przeprowadzeniu wszystkich testów, dotyczących działania eliksiru panna Burroughs miała w planach dopracować recepturę. Zniwelować wszelkie możliwe skutki uboczne oraz wzmocnić przepis, jeśli byłoby to potrzebne. Aby tego dokonać, potrzebowała naprawdę dokładnych notatek, które stanowiłyby podstawę przyszłego, finalnego etapu badań...
Ech, dziewczyna cały czas nie była w stanie uwierzyć, że faktycznie pozostały jej ledwie dwa kroki, do ukończenia badań. Tylko dwa, niewielkie kroki by oficjalnie mogła rzec, że rozpoczęła swoją karierę naukową. Kto wie, może przyjdzie jej dokonać jeszcze innych, znacznie większych odkryć? Tego, niestety nie wiedział nikt, Frances lubiła jednak czasem oddać się marzeniom.
Czterdzieści pięć minut zajęło jej spisanie wszystkiego, co było istotne, by później poddać zapiski dogłębnej analizie, mającej ułatwić jej przyszłe dopracowywanie receptury. Grunt, to odpowiednie przygotowanie informacji.
Pozostawało jej jedynie znaleźć odpowiedniego króliczka doświadczalnego.

/z.t

4 kwietnia 1956 roku

Kolejny dzień, kolejne zlecenia na eliksiry, tym razem nie tylko dla jej użytku. Panna Burroughs mimo świadomości, że trzeba je najpierw umiejętnie dolać, aby ktoś mógł je spożyć, czuła się bezpieczniej, gdy posiadała chociaż kilka fiolek trucizn w swoim niewielkim zapasie. Zwłaszcza, że niektóre z nich potrafiły osiągać zawrotne ceny. Złwaszcza w czasach, jakie powoli nadchodziły. Nic więc też dziwnego, że po uzupełnieniu zapasów ingrediencji, dziewczyna postanowiła przejść do od razu do warzenia.
Na pierwszy ogień obrała sobie Eliksir Żywego Ognia. Bezbarwną, raczej prostą truciznę powodującą uczucie spalania się od środka. Dziewczyna nalała do kociołka czystej, źródlanej wody niezwłocznie dodając do niej serce eliksiru, jakim był jad jadowitej Tentakuli. Następnie dziewczyna pozwoliła miksturze przez chwilę się pogotować, by wrzucić do warzącej się mikstury owoce szakłaku. Ostrożnie machnęła nad wywarem różdżką, robiąc chwilę przerwy by eliksir mógł spokojnie się pogotować, a ona zapisać dotychczasowe kroki. Po tej przerwie Frances dorzuciła do kociołka krew czerwonego kapturka i skrzydełka bahanki by ponownie machnąć nad kociołkiem różdżką. Finalnie do kociołka powędrowała błona ze skrzydła nietoperza.
Pozostało jej mieć nadzieję, że eliksir się uda.

The member 'Frances Burroughs' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 3

Niestety eliksir okazał się być nieudany. Przybrał paskudną, zgniłozieloną barwę sprawiając, że dziewczyna musiała się go pozbyć wiedząc, że nie utrzymał swojego działania. Szkoda, wielka szkoda. Pozostało jej mieć nadzieję, że kolejny eliksir okaże się udany, a jej chęci nie pójdą na marne. Wszak doskonale wiedziała, jak powinno wykonywać się trucizny oraz inne, szkodliwe eliksiry mając w nich sporą wprawę.
Przyszła kolej na memento.
Kociołek został wyczyszczony, a panna Burroughs wlała do niego wodę, by po chwili zanurzyć w niej serce eliksiru, jakim była kość człowieka. Wywar przez chwilę pogotował się, by dziewczyna mogła do rzucić do niego kolejne składniki: włos kelpioraz igły jadowe jeżowca. Krótkie, zdecydowane machnięcie różdżką i dziewczyna mogła dalej przyrządzać eliksir, do którego dorzuciła bagiennik oraz belladonnę.
Miała nadzieję, że szczęście się do niej uśmiechnie.

The member 'Frances Burroughs' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 83

Eliksir przybrał odpowiednią barwę oraz konsystencję, więc dziewczyna rozlała go do odpowiednio opisanych fiolek, po czym zabrała się za czyszczenie kociołka. Postanowiła spróbować sił z innym spcecyfikiem, który zależnie do rąk w jakich się znajdował, mógł mieć działanie nieszkodliwe, bądź zabójcze - Wywar Żywej Śmierci.
Do kociołka wrzuciła piołun, będący sercem eliksiru, by zaraz po nim dodać kwiaty barwinka. Szybkie machnięcie różdżką, chwila odpoczynku dla pracującego wywaru i znów dorzucić do niego krew byka, język pufka oraz krew salamandry. Ostatnie machnięcie różdżką, po którym dziewczyna uważnie przyjrzała się wywarowi, mając nadzieję, że będzie on udany.

The member 'Frances Burroughs' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 11

Eliksir niestety się nie powiódł. Przez chwilę, panna Burroughs zaczęła powątpiewać w swoje umiejętności. Wszak nie przyrządzała go po raz pierwszy, śmiało można było stwierdzić, że miała w tym wprawę.
Frances wyczyściła kociołek, zniechęcona postanawiając spróbować z czymś, wyjątkowo prostym. Czymś, co powinno się jej udać - wywarem z muchomora.
Do kociołka wrzuciła wpierw żądło mantykory, mające być sercem eliksiru. Następnie, do wywaru dorzuciła kolec jeżowca oraz żółć kobry. Krótkie machnięcie różdżką i w wywarze wylądował również muchomor oraz belladonna. Jeśli i ten wywar jej nie wyjdzie, prawdopodobnie będzie musiała pomyśleć o zmianie kariery, a przynamniej tak się jej w tym momencie wydawało.

The member 'Frances Burroughs' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 35

Eliksir był udany, co jedynie wprawiło dziewczynę w zadowolenie. Najwyraźniej nie była skazana na jakąkolwiek porażkę. A może by tak po raz kolejny spróbować z czymś, bardziej skomplikowanym? Nie zostało jej wiele ingrediencji, mogła podjąć jedynie dwie, kolejne próby. Ale może... warto było zaryzykować? Panna Burroughs przelała eliksir do trzech czystych, oraz opisanych fiolek, a kociołek został wyczyszczony i finalnie przygotowany do kolejnego warzenia.
Dziewczyna postanowiła przyrządzić Eliksir Trutka. Do kociołka wrzuciła najpierw serce eliksiru, jakim był korzeń diabelskiego sidła. Następnie do wywaru dorzuciła również szafranu, dopełniając liczby potrzebnych składników roślinnych. Mikstura pogotowała się przez chwilę, dziewczyna machnęła różdżką i już po chwili w kociołku wylądowały kolejne składniki: sproszkowane kły węża, kręgosłup skorpeny oraz jad ogończy.

The member 'Frances Burroughs' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 82

Uśmiech pojawił się na ustach panny Burroughs, gdy kolejny eliksir okazał się udany. Ostrożnie dziewczyna przelała truciznę do odpowiednich, opisanych przed chwilą fiolek, aby móc odłożyć wszystkie, przyrządzone dziś eliksiry na odpowiednią półkę. Co prawda liczyła na trochę inne wywary, była jednak w pełni zadowolona z tego, co do tej pory udało się jej przyrządzić. Nie sądziłą, aby miała konkretne powody aby użyć mikstur, wolała jednak posiadać zapas na wszelki wypadek. Była również pewna, że znajdzie kilka osób zainteresowanych kupnem tych mikstur, kto wie może nawet bliżej, niż sądziła.
A gdy zakończyła sesję warzenia, opisała ją dokładnie w swoim notesie, aby móc później przestudiować możliwe błędy oraz czynniki, jakie doprowadził zarówno do klęski, jak i powodzenia dzisiejszych eliksirów.


/z.t.

1 maja 1957 roku, badania naukowe

Świat badań naukowych zdawał się wciągnąć pannę Burroughs do reszty. Tworzenie nowych receptur, związane z nimi rozważania oraz spoglądanie na tematy z innej, zwykle szerszej perspektywy jak i poszukiwanie niestandardowych rozwiązał stały się swego rodzaju hobby młodej alchemiczki. Nic więc też dziwnego, że starałą się wygospodarować chociaż odrobinę czasu, by móc dalej działać w tej materii. Pierwszy eliksir jaki postanowiła stworzyć udało jej się przetestować już na dwóch osobach. W pierwszym przypadku jego działanie było niemal idealne, w drugim wiązało się z pewnymi... Niedogodnościami. Wiedziała, że pozostało jej jedynie przetestować go na jeszcze jednym, pewnie przypadkowym testerze oraz dopracować recepturę... Ten moment zdawał się być idealny, na rozpoczęcie pracy nad kolejnym eliksirem, który już od dłuższego czasu chodził jej po głowie. Zapewne zaczęłaby go wcześniej, gdyby nie fakt, że musiała odpowiednio się do niego przygotować.
Pamięć, jak z resztą uświadomił jej znajomy uzdrowiciel, była materią bardzo skomplikowaną, zwłaszcza dla niej - osoby, która znała anatomię jedynie w stopniu podstawowym. Długie godziny spędziła poszukując odpowiednich księgach oraz konsultując kwestię ze znanym jej uzdrowicielem.
I tak, zaopatrzona w kilka opasłych tomów, zapewne cięższych od niej oraz notatki, jakie wykonała podczas rozmowy z Zacharym wkroczyła do swojej naukowej świątyni jaką była niewielka pracownia, pełniąca niegdyś funkcję garderoby. Frances odłożyła książki na blat wysłużonego stołu, po czym ostrożnie rozpaliła świece by rozproszyć mroki pomieszczenia ustawiając je tak, by przypadkiem nie zniszczyły cennych stronic. Z jednej z szufladek wyciągnęła notes przeznaczony do badań, zaraz po tym rozkładając wszelkie materiały, jakie udało jej się zgromadzić. Dziewczyna musiała wiedzieć, na jaki dokładnie proces musiała wpłynąć aby uzyskać odpowiedni efekt. W tym wszystkim postanowiła rozpocząć pracę od ponownego zapoznania się z notatkami, jakie sporządziła podczas spotkania z lordem Shafiq. W jej oczach, mężczyzna był uzdolnionym uzdrowicielem z ogromną wiedzą anatomiczną, a to sprawiało, że jego słowa mogły zawierać odpowiednie wskazówki do rozwiązania sprawy. W tym momencie cieszyła się, że przezornie postanowiła wykonywać notatki podczas spotkania, mogąc teraz swobodnie powracać do przekazanej jej wiedzy mając pewność, że nic nie przekręci.



| Studium mechaniki ludzkiej pamięci, anatomia I, bonus +0

The member 'Frances Burroughs' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 5

Wiedza, jaką przekazał jej uzdrowiciel zdawała się być nieoceniona przy tych badaniach. Ktoś z tak obszerną znajomością ludzkiej anatomii był w stanie przekazać jej główne założenia dotyczące pamięci, które teraz mogła wykorzystać jako podstawowe założenia dotyczące jej badań. Eliksir jaki chciała przyrządzić miał na celu sprawienie, że wspomnienia wydarzeń nie zapiszą się w pamięci stałej, musiała więc znaleźć odpowiedni sposób na to, aby węzeł się nie zawiązał, nawiązując do metafory, jaką uzdrowiciel użył podczas ich spotkania.
Panna Burroughs uważnie zapisywała to, co uważała za najważniejsze z notatek ze spotkania z Zacharym. Uważnie przepisywała każdą teorię, a każda z tych teorii miała stanowić bazę do dalszych badań, jednocześnie mając nakierować ją na to, czego powinna szukać w zaawansowanych księgach. Ustalenie podstawy zajęło jej dobrą godzinę pełną przepisywania, wykreślania oraz zaznaczania połączeń. Po tej godzinie, dziewczyna przeciągnęła na krześle, po czym wstała, by przygotować herbatę, pozwalając sobie na chwilę przerwy. Chciała oderwać spojrzenie oraz myśli od notatek choć na chwilę, by móc później spojrzeć na to świeżej, dostrzec to, co mogło jej umknąć.
Do pracowni wróciła z filiżanką gorącej herbaty, by po kilku łykach ponownie przenieść szaroniebieskie spojrzenie na zapisane notatki. Uważnie wczytała się w słowa, jakie zapisała by w końcu dojść do wniosku, że posiadała całą podstawę, jakiej potrzebowała do rozwinięcia tematu. Na stworzonej dziś bazie chciała oprzeć całe badania - dobór odpowiednich składników, serca eliksiru oraz dobranie odpowiednich ich ilości, by w końcu stworzyć eliksir, który, miała nadzieję, będzie działał dokładnie tak, jak chciała. Ostrożnie sięgnęła po pierwszą z ksiąg aby otworzyć ją na odpowiednim rozdziale, traktującym o procesach chemicznych, zachodzących w mózgu. Musiała odnaleźć proces, odpowiedzialny za zawiązywanie się wspomnień, aby móc mu zapobiec. Nie sądziła jednak aby znalazła o tym jakieś informacje w książce, chociaż kto wie, może przyjdzie jej przyjemnie się zaskoczyć?


| Studium mechaniki ludzkiej pamięci, anatomia I, bonus +0
Punkty:5;