Sunshine

02.10.20 0:44

First topic message reminder :

Sunshine

Sunshine pojawiła się przy Aquili z samego rana, na 2 tygodnie przed jej wyjazdem do Hogwartu, w wieku 11 lat. Dziewczyna po obudzeniu się znalazła na swoim biurku dużą klatkę z upierzonym stworzeniem w środku, które wlepiało w nią wielkie ślepia. Jest dość mała i niepozorna, ale bardzo odważna. Lubi głaskanie pod dziobem.

kod:

[bylobrzydkobedzieladnie]

27.04.21 21:06

Przeczytaj 1 grudnia 1957

Droga Aquilo

jakże miałabym narzekać na zimową aurę, gdy w pierwszych dniach otrzymuję podobnie wspaniale zapowiadającą się propozycję! Nacieszenie uszu muzyką panny Vanessz w doborowym towarzystwie to doskonały sposób spędzenia choćby i najbardziej pochmurnego z wieczorów. Punkt szósta wieczorem będę na miejscu, zadbam osobiście by przydzielono nam właściwie usytuowany stolik.
Niecierpliwie wyglądam również sposobności do wsparcia Cię w nowym przedsięwzięciu.

E. Rookwood

27.04.21 23:16

Przeczytaj Wyspa Man

Droga Aquilo, Wybacz mi spóźnioną odpowiedź. Kreślę ją jednak z nadzieją, że zastanie Cię w dobrym nastroju i pogodzie ducha w związku ze zbliżającym się koncertem. Tak, otrzymałem stosowne zaproszenie ze strony lady Burke i, naturalnie, zjawię się. Być może ta chwila rozrywki pozwoli nam odnaleźć nieco spokoju, Aquilo. Od czasu pogrzeby Twojego brata to jedyna okazja, byśmy mogli oderwać się od codziennych obowiązków.

Przybędę sam. Od dłuższego czasu nie otrzymuję od niej żadnych wieści. Być może to krok, by zerwać namiastkę porozumienia utworzonego rok temu z Shackleboltami, a może jej osobiste urazy, który żywi w stronę kogoś tak nietowarzyskiego i nierozmownego jak ja. Z pewnością jesteś w stanie dowiedzieć się więcej na własną rękę i opowiedzieć mi o tym w przerwie koncertu.

Bądź zdrowa i silna, Aquilo. Wierzę, że wkrótce zamienimy kilka słów. Zachary

29.04.21 8:30

Przeczytaj 3 listopada 1957

Droga przyjaciółko, wiem, że muszę, ale nie wiem czy kiedykolwiek będę w stanie pogodzić się z tą myślą, czy kiedykolwiek zabraknie mi łez.

Francis nie żyje. Decyzją lorda nestora nie należy już do rodu Lestrange i pamięć o nim powinna zaginąć na zawsze.
Zrozumiesz mój ból, gdy napiszę, że nie mogę pogrążyć się po nim w żałobie - po osobie, która była mi dotychczas najbliższą?
Jak więc teraz wyjść przed szereg, nieść światło, uśmiech i wiarę? Jak, ze świadomością, że pęknięte serce nie może się już załatać?

Evandra

30.04.21 13:57

Przeczytaj 13 października 1957

Aquilo, Wiem już, ze Rigel wystosował prośbę do mojego brata by móc starać się o moją rękę. Przyznam, że ta informacja wprawiła mnie w osłupienie i rozbawienie jednocześnie. Koniecznie muszę poznać szczegóły całego tła jaki za tym stoi. Rigel już wysłał do mnie sowę z przeprosinami, co wprawiło mnie w jeszcze lepszy humor. Tak, wiem, bywam okropna.
Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko w porządku. Sama zaczynam już pracę nad badaniami z Frances Wroński, mam nadzieję, że nasza współpraca okaże się owocna.

Twoja,

Prim

30.04.21 15:08

Przeczytaj 13 października 1957

Aquilo, Jestem zaskoczona, że Rigel niczego nie powiedział. Widzę się z nim to mam nadzieję, że dokładnie mi powie o co chodzi. Twój brat jest prawdziwym przyjacielem, bliskim memu sercu i wiesz, że traktuję go niczym własnego brata. Ciężko mi jednak wyobrazić go sobie w roli mojego męża.
Co z Aresem Carrow? Nie wiem, ostatni list od niego otrzymałam 6 października, od tego czasu nie mam z nim kontaktu. Nadal jednak pozostaje moim narzeczonym.

Piszę o Frances Wroński, znamy się jeszcze z czasów szkolnych, była Krukonem tak ja. Odnowiłyśmy jakiś czas temu znajomość. Prowadzimy badania nad sztucznym rubinem, który byłby łatwiejszy w uzyskaniu ale zachował swoje magiczne właściwości. Alchemia jest moją pasją więc nie mogłam odmówić sobie możliwości partycypowania w takim projekcie.

Twoja,

Prim

30.04.21 15:26

Przeczytaj 14 października 1957

Aquilo, Nie mnie oceniać, choć mieszkacie razem to jesteście dwiema indywidualnymi jednostkami, które prowadzą swoje życie. Możliwe, że Rigel nie wiedział jak ci to powiedzieć?
Też masz o kimś co powiedzieć? Jestem zaintrygowana, koniecznie musisz mi zdradzić coś więcej. Może uda się nam spotkać na spokojnej rozmowie. Przyznam, że teraz większość czasu spędzam w Durham albo na Nokturnie i oddaję się mojej pracy, która jest mą pasją jednocześnie. Cały czas też planuję nasza akcję, o której opowiadałaś. Stałaś się ogromną inspiracją dla mnie i myślę, ze już niedługo usłyszysz o moich działaniach.
Mam nadzieję, ze Ares nie będzie stał w opozycji do mojej pracy i rozwoju, choć zdaje mi się, że nie będzie z tym problemu.
Frances Wroński pod koniec września poślubiła pana Wrońskiego, tym samym przestała być już panną Burroughs.

Twoja,

Prim

30.04.21 15:44

Przeczytaj 15 października 1957

Aquilo, Z ogromną przyjemnością się z Tobą spotkam. Jak tylko będę mieć wolny wieczór odwiedzę cię w Londynie i spędzę w twoim towarzystwie czas. Wypatruj mojej sowy z zapowiedzią.

Twoja,

Prim

15.05.21 18:46

Przeczytaj List niesie ci Yue

Lady Black, Przykro mi czytać o tym, że pogrzeb nie spełnił Lady oczekiwań. Lord Alphard zasłużył na najwyższe wyrazy szacunku składane przez żałobników, a także spokój w swojej ostatniej wędrówce w otoczeniu Rodziny. Tym bardziej jednak doceniam możliwość sprawienia Lady przyjemności krótką chwilą relaksującej kąpieli. W cierpieniu kobiety często zapominają o własnym dobru, a przecież jest ono tak ważne, by zachować czystość zmysłów i w pełni móc oddawać się duchowym doświadczeniom. Nigdy nie wątpiłam w Lady mądrość, nawet w tak trudnych chwilach.
Pragnę także zapewnić, że podjęłam już stosowne kroki w celu pozyskania lepszej jakościowo i magicznie krwi dla Lady potrzeb. To delikatne zadanie, ale już niebawem powinnam dysponować zadowalającymi efektami i szczerze wierzę w to, że Lady doznania okażą się jeszcze głębsze, bardziej satysfakcjonujące. Zasługuje Lady na wszystko co najlepsze.
Lady słowa napełniają mnie ogromną wdzięcznością, dziękuję za nie - i za pokładane we mnie zaufanie. Przyznaję, że możliwość towarzyszenia Lady podczas kąpieli i rozmawiania z tak bystrym, oczytanym umysłem są nagrodą wartościowszą od pieniądza, nie umniejszając oczywiście hojności Lady Rodziny. Świadomość, że to właśnie ród Black sprawuje pieczę nad Londynem napawa mnie optymizmem w patrzeniu na przyszłość całej Brytanii.
Jeśli jakkolwiek jeszcze mogę służyć Lady pomocą, proszę dać mi znać.

Z wyrazami szacunku,

Wren Chang

16.05.21 21:16

Przeczytaj Odetta Parkinson

Droga Aquilo Dziękuję za Twoją wiadomość, zapewniam Cię, iż z moim zdrowiem wszystko w porządku. Mam szczerą nadzieję, iż kiedy odpowiedź dotrze do Ciebie, również będziesz w pełni sił i bez większego uszczerbku na zdrowiu. Mam nadzieję, że żałoba mija Ci tak spokojnie, jak to tylko możliwe - wiele osób potrafi zburzyć ją swoim zachowaniem.
Twój list, przyznam szczerze, zaskoczył mnie nieco, nie jest jednak zupełnie bezpodstawny. Masz oczywistą rację, iż powinniśmy sięgnąć do osób, które nasi bliscy pomagali wyzwalać spod jarzma niegodziwej i ordynarnej władzy. Myślę, że ustalenie rodzaju żywności, którą ród Parkinson przekaże potrzebującym pozostawię do wyboru nestorowi oraz Edwardowi, sama jednak dopilnuję pozostałych zadań. Na pewno będę z Tobą w kontakcie, jeżeli chodzi o ten temat.
Abstrahując, czy miałaś już okazję wypróbować swój najnowszy nabytek z koncertowej aukcji? Ciekawa jestem, jak się sprawdza.

Odetta

17.05.21 10:10

Przeczytaj

Najdroższa Aquilo, dziękuję za troskę, najmilsza. Odpoczęłam, choć kilka dni byłam przeziębiona! Moja piastunka mówi, że to wynik wychłodzenia oraz wdychania zatrutego powietrza Nokturnu. Mówiłam Ci, że to nie jest dobre miejsce dla wrażliwych dam, lecz faktycznie, o wnętrza zadbano w najmniejszych detalach. Wolałabym jednak, żeby kolejne imprezy odbywały się w bardziej cywilizowanych miejscach...
Ach, organizacja charytatywnej zbiórki, do tego prowadzona przez lady Primrose i lady Evandrę...To brzmi jak coś, w czym muszę wziąć udział! Oczywiście jako lady Malfoy zrobię wszystko, by wspomóc tym, którym się nie poszczęściło lub zostali ofiarami bestialskich działań tych paskudnych terrorystów! Mój brat Abraxas uważa, że to doskonały pomysł, Aquilo. Porozmawiam z służbą i oczywiście wspomogę te działania swoim skromnym dodatkiem. Musimy godnie reprezentować nasz stan! To ważne działanie polityczne i społeczne.

Z uściskami i pozdrowieniami

--> lady Cordelia A. Malfoy

18.05.21 13:23

Przeczytaj 18.11

Droga Aquilo, Ja również na to liczę. Rozumiem jednak, że było Ci ciężko, utrata Alpharda była ogromnym ciosem także dla mnie. Nie mam żalu o to, że potrzebowałaś przeżyć swoją żałobę w spokoju, choć wierzę, że niedługo się spotkamy. Może początkiem grudnia mogłabym Cię odwiedzić?
Zapowiedź Primrose zaintrygowała mnie już wtedy. Idea dobroczynności brzmi pięknie, głęboko smuci mnie i przeraża myśl o tym, ilu czarodziejów nie może cieszyć się ciepłą strawą, a przecież nadchodzi zima. Jestem pewna, że u nas w Cumberlandzie również są potrzebujący i chciałabym z pomocą mego męża i naszej służby do nich dotrzeć, by Twoja wspaniała idea mogła szerzyć się nie tylko w samym Londynie, ale i na innych ziemiach, zwłaszcza że powinniśmy dbać o dobro czarodziejów, którzy zamieszkują tereny naszych rodów. Dawniej nie musiałam się nad takimi rzeczami zastanawiać, ale koncert dał mi sporo do myślenia i po nim rozmawiałam z Williamem, który zgadza się z tym, że jako uprzywilejowana część społeczeństwa powinniśmy dawać dobry przykład i inspirować. Niezwłocznie polecę służbie, by rozeznali się w sytuacji i odszukali potrzebujące rodziny, ale także i te, które gotowe są pomóc innym. Porozmawiam też z bratem i jego żoną, może będą chcieli zaangażować się w pomoc mieszkańcom ziem Flintów. Prawdę mówiąc trochę nie wiem, jak się za to wszystko zabrać, gdyż nigdy nie robiłam niczego podobnego i jak zapewne dobrze wiesz, zawsze brakowało mi śmiałości i siły przebicia, nigdy nie potrafiłam być równie ambitna i zdeterminowana jak Ty. Cressida

19.05.21 17:10

Przeczytaj 19.11.1957

Kochana Aquilo, Gdyby nie Twoje wsparcie, tak samo jak Evandry i mojej rodziny możliwe, że ten koncert nigdy by się nie odbył. Jak wiesz, nie przepadam za tłumami i byciem w centrum wydarzeń. Mocno się to mnie odbiło więc teraz spędzam czas w domowym zaciszu, starając się znaleźć równowagę.
W Durham też ruszy niedługo zbiórka żywności, wierzę, że twój plan się powiedzie i odniesiesz wielki sukces. Wręcz spektakularny.
Co zaś do lorda Carrow, napisał mi w liście, że z powodów zdrowotnych wyjeżdża na parę tygodni. Niestety nie zdradza się słowem więc nie wiem co mu doskwiera i jak mogę mu pomóc.

Twoja,

Prim

21.05.21 17:39

Przeczytaj Lady Vivienne Leslie Bulstrode

Droga Aquilo Ubolewam nad faktem, iż nie udało nam się dłużej porozmawiać, lecz również wyrażam skorą nadzieję nad zaaranżowaniem kolejnej sytuacji ku rozmowie.
Cel jest szczytny, niebywale podziwiam Wasze zamiary i z przyjemnością zostanę częścią przeprowadzanych działań, wszak kto inny niż my, mógłby pomóc pokrzywdzonym przez aktualną sytuację ludziom. Mam nadzieję, że dokładając skromną cegiełkę, uda mi się współtworzyć wielkie dzieło, jakie razem rozpoczęłyście.
Sowicie kibicuję i zaręczam, że przyłączę się do tak szczytnych działań. Lady V.L. Bulstrode

22.05.21 16:50

Przeczytaj 18 XI 1957

Droga Aquilo

czas zdaje się ostatnio pędzić jak szalony i wprost nie sposób uwierzyć w to, że ostatni raz widzieliśmy się na początku października, w okolicznościach absolutnie niesprzyjających rozmowie. Wybacz mi proszę to skandaliczne zaniedbanie. Choć pytanie to zabrzmi naiwnie do bólu, naprawdę chciałbym wiedzieć - jak się masz, moja droga? Mimo powierzchowności naszych kontaktów ostatnimi czasy mam nadzieję, że wiesz doskonale, że możesz na mnie liczyć. Zawsze.
Jeśli tylko znajdziesz w sobie chęci, chciałbym zaprosić Cię - tak jak kiedyś, gdy jeszcze wszystko było proste - na obiad do którejś z tych restauracji, które wciąż zdają się być niczym niewzruszone i niemalże nietknięte ostatnimi wydarzeniami.

Daj proszę znać,

Maghnus

24.05.21 22:39

Przeczytaj 15 grudnia 1957

Aquilo, Nie wiem od czego zacząć. Jak tylko się dowiedziałam musiałam napisać list do was, czyli ciebie, Rigela i Evandry. Musiałam realnie panować nad sobą kiedy brat przekazywał mi te informacje. Jeszcze parę dni temu martwiłam się jak to będzie być lady Carrow, czy sprostam jako żona Aresa.
Jednak dziś się dowiedziałam, że zaręczyny zostały zerwane. Nestorowie uznali, że ten układ jednak nie sprzyja ani jednej ani drugiej stronie i nikt na tym nie skorzysta na tyle aby brnąć w to dalej.
Innymi słowy, kochana Aquilo, nie wychodzę za mąż. Nie będę żoną lorda Carrow.
Twoja,

Prim

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia