Dandelion

16.01.21 15:01

First topic message reminder :

Dandelion

Losy Dziadka, poprzedniej sowy Celine, pozostają nieznane. Po uwolnieniu z Tower dziewczyna zaczęła korzystać z dobroci Dandelion, niedużej, młodej sowy o cichym i niekłopotliwym usposobieniu, która straciła poprzedniego właściciela podczas Bezksiężycowej Nocy. Szczęście w nieszczęściu - dla nich obu.

Nowa wiadomość Data

ADRESAT TREŚĆ WIADOMOŚCI

Celine

[bylobrzydkobedzieladnie]

18.08.23 20:16

Przeczytaj początek sierpnia

Panno Lovegood, proszę mi zdradzić: któż, Panny zdaniem, ma wpływ na to, co inni o Pannie mówią - jeśli nie Panna sama? Być może jest Panna zbyt młoda, by zdawać sobie z tego sprawę, ale nieposzlakowana opinia jest jak piękna suknia - aby pozostała czysta, należy uważnie stawiać kroki, a raz ubłoconą, trudno jest doprać. Plotki powstają wtedy, gdy tworzymy ku temu okazję; miałam nadzieję, że Panny odpowiedź uspokoi obawy wywołane przez opowieści, które dotarły do mnie z Dorset, ale niestety stało się wręcz odwrotnie. Muszę zastanowić się, czy będzie Panna odpowiednim towarzystwem dla lady Valerii. Nie mam wątpliwości co do Panny umiejętności, powinna jednak Panna wiedzieć, że starannie wyćwiczone ruchy i opanowane do perfekcji figury nie pomogą, gdy tancerzowi brakuje gracji - o tej natomiast świadczy coś więcej niż technika, nawet najlepsza.

Podejmę decyzję w najbliższych dniach, proszę oczekiwać mojej sowy.

(pieczęć rodu Abbott)

18.08.23 20:17

Przeczytaj początek sierpnia

Droga Panno Celine, mam nadzieję, że nie będzie Panna na mnie zła, ale piszę w sprawie największej ważności, ponieważ zależy od tego całe moje życie. Otóż po naszej ostatniej lekcji postanowiłam zostać primabaleriną i wiem, że muszę dużo ćwiczyć, i to już teraz, zanim będzie dla mnie za późno. Ćwiczę codziennie wszystkie figury, które mi Panna pokazała, ale teraz moja babcia mówi, że może zamiast baletu będę mieć lekcje pianina. P i a n i n a. To jest w ogóle nieromantyczne, poza tym przekreśla zupełnie moje życiowe plany.

Proszę, czy może Panna przyjść w czwartek na naszą lekcję? Słyszałam, że babcia mówiła coś o lekkich obyczajach, i że to nieodpowiednie dla młodej panienki, ale ja zupełnie nie rozumiem, jak obyczaje mogą być ciężkie albo lekkie. To tragiczne nieporozumienie na pewno da się wyjaśnić, prawda, Panno Celine? Proszę powiedzieć, że jest jeszcze dla mnie jakaś nadzieja.

Z utęsknieniem i wyrazami szacunku,

lady Valeria Abbott

(pismo było nieco niepewne, a litery duże i okrągłe)

25.09.23 8:11

Przeczytaj Everett Sykes

Celine,

mam nadzieję, że wydarzenia tamtego wieczoru wspominać będziesz z uśmiechem na ustach, skupiając na tych elementach festiwalowej zabawy, które wiązały się ze wzruszeniem czy podekscytowaniem, nie zaś w pełni uzasadnionym strachem. Muszę przyznać, że gdy wkraczałem do labiryntu, gdy rozpoczynała się opowieść Króla Rybaka, nie podejrzewałem nawet, jakim trudnościom będziemy musieli stawić czoła. Jak na mój gust, niekiedy nawet zbyt realnym. Ale dość o tym, nie chcę odstraszyć Cię swoim malkontenctwem, a przecież wyszliśmy stamtąd cali i zdrowi.

Cieszę się, że do mnie napisałaś – i że zapamiętałaś, czym się zajmuję. Od razu śpieszę z wyjaśnieniem, że nie zostałaś oszukana, dołączone do listu ingrediencje są niezbędne do wykonania talizmanu, który odpowiadałby Twoim potrzebom. Prezent ten brzmi na niezwykle trafny i przemyślany; wierzę, że kuzynka będzie zachwycona nie tylko mocą wpisaną w taką ozdobę, ale i Twoją troskliwością. A ponieważ magia bywa kapryśna, zwłaszcza teraz, gdy na niebie wisi ta przeklęta kometa, do pracy zabrałem się od razu. Z przyjemnością kreślę te słowa: mam dla Ciebie gotowy amulet, zdecydowałem się na zawieszkę w kształcie jaskółki ~~lub jakiegoś innego ptaka~~, powinna pasować.
O zapłacie nawet nie spominaj, nie wezmę od Ciebie choćby knuta. W zamian obiecaj mi tylko, że będziesz na siebie uważać – to wystarczy.
A i od razu chciałbym wspomnieć, że talizmany potrzebują czasu, by powiązać się z właścicielem; roztaczają swoją magię powoli, niech więc kuzynka nie martwi się, gdy nie poczuje efektu od razu po przystrojeniu się w jaskółkę, w porządku?

Czy oznacza to, że planujesz spędzić najbliższe dni w Dorset? Może tam mógłbym przekazać Ci talizman do rąk własnych? Tak byłoby najbezpieczniej.

Miej oczy dookoła głowy, mała tancereczko.

Everett

20.10.23 0:01

Przeczytaj początek sierpnia

Panno Lovegood, nie mam wątpliwości co do Panny zamiłowania do baletu ani czystości intencji wobec lady Valerii. Panny słowa potwierdzają jednak moje obawy co do tego, że nie rozumie Panna, jak istotne dla młodej dziewczyny jest właściwe prowadzenie się. Oczekiwałam od Panny zapewnienia, że wszystko, co usłyszałam, pozbawione jest podstaw; otrzymałam natomiast potwierdzenie, że podobne pogłoski nie są dla Panny przypadkowym zbiegiem okoliczności, a chlebem powszednim. Być może to rzeczywiście młodość Pannę zaślepia, proszę więc przyjąć moje słowa: plotki nie kiełkują w gruncie, w którym jako pierwsi samodzielnie nie zasialiśmy ziarna. A jeśli już to robią, to na glebie jałowej bardzo szybko umierają, wyrastając natomiast na tej, która hojnie je karmi.

Mam nadzieję, że rozumie Panna, iż nie mogę dopuścić, by czarownica wątpliwej reputacji widywała się regularnie z moją wnuczką. Wiem, że lady Valeria zdążyła się do Panny przywiązać, dlatego zezwolę na ostatnią lekcję, kolejne odbędą się jednakże z inną, wybraną przeze mnie nauczycielką.

Życzę Pannie sukcesów.

(pieczęć rodu Abbott)

23.10.23 17:34

Przeczytaj H.V.

Celine, Mam nadzieję, że kolejne dni miną Ci równie beztrosko i radośnie jak dzisiejszy. Byłoby szkoda, gdybyś w tych rzadkich, cennych dniach świętowania musiała się rozpraszać myślą o kwestiach przyziemnych - przyjmij zatem ten praktyczny upominek. Hector Vale

W kopercie znajdowała się wstążka z czerwonego aksamitu.

17.11.23 14:33

Kuzyn pisze 13 sierpnia 1958

Celine, Jeśli zdążysz, znajdziesz mnie w okolicach Durdle Dool, gdzie postanowiłem wziąć udział w konnym wyścigu. Niedługo będę wybierał swojego czterokopytnego towarzysza. Proszę, nie dawaj znać Sue. Tak wiele trosk ostatnio na nią spada, a ja z kolei potrzebuję czegoś dla siebie. Jej przestrach i kolejny stres związany z moimi żadnymi umiejętnościami jeździeckimi nikomu nie pomoże. Wierzę, że mnie zrozumiesz, droga Celine. I jeśli jesteś zainteresowana, wszystko Ci opowiem, gdy się zobaczymy.

Ostatnimi czasy nie mogę pozbyć się pustki, która krąży po mnie całym. Jest jak ta niezmordowana kometa na niebie, obecna i jakby się powiększająca. Mam jednak nadzieję, że nie tak niebezpieczna jak Mroczne Cienie. Wciąż i wciąż szukam nowych podniet, nowych spojrzeń ludzi, których historie trochę mnie ożywią (dlatego tak dużo pracuję, Dyrdymał z każdym dniem robi się cięższy od nowych dokumentów odnośnie wojny). Nieco martwię się swoim stanem.

Jeśli znasz kogoś, kto może mieć coś do dodania w kwestii spisania wojennej codzienności, daj znać. Wciąż mamy ogromne luki w archiwach. Dziś jednak ostatni dzień zawieszenia broni, trzeba się bawić. Pełno tu ludzi, wszyscy zdają się nie zważać na to, co niechybnie do nich wróci.

Mam nadzieję, że niedługo się zobaczymy.

Artemis

17.11.23 21:31

Przeczytaj sierpień

Celine, Pangur przesyła pozdrowienia, ostatnio częściej próbuje gryźć skórzane rzeczy.

Chociaż mogłabym wypełnić cały list pytaniami od Pangura, chciałam zapytać jak się czujesz (i jak reszta Lovegoodów). Nie chcę za bardzo pisać do Elrika aby się nie martwił, ale miałam...pewnego rodzaju urlop. Tak czy inaczej, głównie chciałam się dowiedzieć, czy wszystko w porządku. Dołączam drobny prezent,

Uważaj na siebie. Thalia

Do listu dołączono marcepan

19.11.23 1:07

Przeczytaj

sierpień 1958

Celine

wierzę, że Włóczykij zaznał cię w dobrym zdrowiu.
Niestety, nie miałyśmy okazji się bliżej zapoznać, niemniej wciąż błądzę, gdy wyobrażam sobie twoje spojrzenie. Było tak podobne memu, że nie mogłam się powstrzymać przed wyciągnięciem pióra.
Wiem, że wymienione wyżej wydarzenia wstrząsnęły nie tylko mną, ale mimo to będę się silić na pytanie - czy wszystko w porządku?
Proszę się nie obwiniać za działania bogina, on przywrócił do pamięci najczarniejsze scenariusze, karając nas trwogą.
Teraz jesteśmy bezpieczni, przynajmniej przez resztę festiwalu, choć z pewnością będziesz zważać na jego atrakcje równie mocno, jak inni - to słuszne.
Jeśli będziesz potrzebowała zamienić słowo w owym temacie, to zapewniam, że choć jestem ci obca, z chęcią wymienię się tymi jakże nieprzychylnymi doświadczeniami. Ku pokrzepieniu ducha.
Nie naciskam.

Z pozdrowieniami,

EvelynDespenser

19.11.23 19:49

Przeczytaj Kto to?

Celinko, życzliwi donieśli mi, że gnoje nie zdołały cię zajechać w tej pace. Jestem z ciebie dumna, Celinko. Portowe dziewczyny są nie do zniszczenia. Zawsze stajemy na czterech łapach. Nigdy o tym nie zapominaj. Nie mam bladego pojęcia, gdzie się teraz zaszyłaś, ale wierzę, że w jakiejś bezpiecznej norze. Londyn cuchnie, port nie jest już taki sam jak kiedyś. Choć nasze drogi się rozeszły, my zawsze będziemy miały siebie. Przytańcz tu do mnie, mała balerino. Chcę posłuchać, jak niepozorna blondyneczka skopała tym zasranym pałkarzom jaja. Im się wydaje, że nas łamią. Zdradzę ci sekret, choć pewnie już o tym wiesz... każdy nowy cios czyni naszą skórę twardszą. Nie bez przyczyny udało ci się wymknąć. Pod tymi naszymi pięknymi buziami czai się urok, który te patałachy wciąż lekceważą. I jak na tym wychodzą? Wiem, że nigdy nie przestaniesz tańczyć.

Czekam na ciebie, tu w Devon. Zawsze masz przy mnie dom. Żadne z nas nie jest sierotą, póki mamy siebie. Philippa

20.11.23 19:29

Kuzyn pisze 13 sierpnia 1958

Celine,

listy od ciebie są zawsze ukojeniem dla mojego serca, a samo wyobrażenie spaceru po lesie wraz z najwspanialszą kuzynką jest równie leczące. Jeśli tylko będzie wystarczająco bezpiecznie, jeśli tylko uszczkniemy nieco wolnego czasu to oczywiście jestem chętny. Masz na oku jakiś las, w którym nas jeszcze nie było? Ile to już tygodni od ostatniego kontaktu z naturą? Dziękuję Ci za przypomnienie, że o to również należy zadbać.

Daj znać, kiedy chciałabyś się zobaczyć. Powinniśmy znaleźć też czas, by poćwiczyć nieco obronę przed czarną magią. Może przyjdzie dzień, gdy możemy te aktywności połączyć w jedno. Co Ty na to?

Elric. Nie mam z nim kontaktu od jakiegoś czasu. Tak ciężko dziś utrzymywać kontakty! A z drugiej strony tak łatwo utracić tych, na których nam zależy.

No, dosyć tych smutków - jutro kolejny dzień. Damy radę, prawda? Jesteśmy w kontakcie.
Twój kuzyn Artemis

30.11.23 12:38

Kuzyn pisze 14 sierpnia 1958

Celine, być może nie znam w całości Twojej historii, ale za nic nie uwierzę, że Twoja dusza uwikłana jest w coś na tyle mrocznego, by same drzewa nie życzyłyby sobie trwać w pobliżu. Jeśli to, co opisujesz okaże się prawdą i las faktycznie zdecyduje, czy jesteśmy wystarczająco czyści, oboje przejdziemy tę próbę. Jestem tego pewny. Nie mam również wątpliwości co do Twoich zamiarów, nigdy nie miałem. Chyba że jest coś, co ciąży Ci na sumieniu i chciałabyś się tym podzielić listownie lub bezpośrednio? Z czymkolwiek się borykasz, Celine, masz we mnie pełne wsparcie. Mam nadzieję, że o tym pamiętasz. Nie zawsze będę wystarczająco kompetentnym towarzyszem, ale na tyle, na ile potrafię to oczywiście pomogę. Wiem, że to Sue jest Ci bliższą rodziną, ale pamiętaj, że dodatkowa para oczu i rąk jest do Twojej dyspozycji. Nie ze wszystkim musimy borykać się w pojedynkę.

Oczywiście spotkam się z Tobą w Kornwalii. Podaj jeno datę i godzinę, a stanę wraz z Tobą naprzeciw drzewom i wszelkim wyzwaniom. Pytanie tylko, czy leśne duchy nie będą miały nic przeciwko temu, że poćwiczymy w granicach ich domu zaklęcia.

Nigdy nie rwę włosów z głowy, droga kuzynko, jestem bardzo szczęśliwy, że jeszcze się jej w ogóle trzymają. I niech tak pozostanie. A Ty na pewno sobie poradzisz - jak ze wszystkim, co do tej pory Cię spotkało.

Artemis

19.12.23 16:33

Przeczytaj Everett Sykes

Celine,

dziękuję - dziękujemy - za troskę, bo Jarvis spogląda mi przez ramię i nalega, bym serdecznie Cię pozdrowił. Mały miło wspomina nasz spacer po jarmarku. Gorzej reaguje na myśl o tradycyjnej festiwalowej gonitwie, na którą go zabrałem, zgodnie z obietnicą, a w trakcie której doszło do tej przeklętej tragedii. Merlin musiał mieć nas w swej opiece, że udało nam się stamtąd wydostać w jednym kawałku. Jesteśmy jednak cali i zdrowi, tak myślę, nie licząc koszmarów.

Co z Tobą, Celine? Gdzie byłaś, kiedy rozpoczął się koniec świata? Jesteś z bliskimi? Uważaj na siebie, jeszcze bardziej niż do tej pory. Sam już nie wiem, czego możemy się spodziewać w najbliższej przyszłości. Obawiam się jednak, że niczego dobrego.

Everett

28.12.23 17:44

Przeczytaj 15.08

Celine, Dziękuję, że wczoraj przyszłaś. Nie spodziewałem się, a Twoja obecność bardzo mi—nam, Orestes wciąż wspomina tamtą bajkę i chyba woli ją od czekoladowych żab—pomogła. Nie spodziewałem się, że poznasz Rhyl w taki sposób, ale cieszę się, że je poznajesz; że ludzie poznają Cię od tej strony, gdy pomagasz mi w uzdrawianiu. Będę pomagał im jeszcze przez kilka dni, zawsze jesteś mile widziana. Dziś odpoczywam, zgodnie z Twoim nakazem, moja Pani (choć opatrzę kilka skaleczeń, ale bez magii) i jest już o wiele lepiej.
Obawiam się, że w czerwcu przemilczałem (albo raczej nie napisałem) przy Tobie jedną rzecz—nikomu innemu nie odpisałbym na listy w środku nocy, ale Twoje sprawiły i zawsze sprawiają mi wiele radości.
Twój Hector

16.02.24 21:58

Przeczytaj 25.08

Celino, przepraszam, że nie odezwałam się tyle dni, ale to co się stało.
Nie wiem, co napisać i jak, ale wiem, że mnie zrozumiesz i jesteś ostatnią osobą przy której musiałabym wahać się nad każdym słowem. Tylko trudniej niż zwykle idzie mi napisanie tego, co naprawdę chcę. Próbowałam już raz podzielić się swoim szczęściem z kimś innym i chyba źle wybrałam, bo powinnam od początku napisać do ciebie, zwłaszcza do ciebie.
Urodziłam... urodziłam śliczną córeczkę, chociaż sama wiesz, że byłam pewna syna. Nie mogę oswoić się z tym, że ona już jest na świecie. Mogłabym obserwować ją godzinami, chociaż głównie śpi. To strasznie dziwne, ale tracę poczucie czasu, siedząc przy niej i patrząc. Dawno nie byłam tak szczęśliwa przy kimś i z czyjegoś powodu. Czuje, że brakuje mi słów, by opisać, jak tak naprawdę się czuję. Macham ręką podkreślając to, co piszę, jakbyś miała to jakimś cudem zobaczyć. To strasznie głupie, ale myślę, że zrozumiesz, jak nikt inny.
Chciałabym, żebyś ją poznała jako pierwsza. Poznała małą Marci Doe.
Znajdziesz dla nas chwilę, Celly?

Eve Doe

25.02.24 1:09

Przeczytaj

Celly, Przeżyłam i z tego cieszę się najbardziej, bo przez chwilę myślałam, że nie będę miała już więcej okazji, by napisać do ciebie lub spotkać się. Było trudno, ale to już nie istotne, bo miałam więcej szczęścia niż wielu innych.
Powiedz, że i ty jesteś cała, nic ci się nie stało? Wyszłaś z tej okropnej nocy bez szwanku? Byłaś w Dolinie, prawda?

Wiesz, kolejny zawód i rozczarowanie, zaczynają być dla mnie trochę, jak kurz czy pyłek, który strzepujesz z rękawa, bo przeszkadza, a później idziesz dalej. To dziwne, bo myślałam, że nigdy się z tym nie oswoję do końca, ale w końcu przestało to mieć dla mnie znaczenie. Najważniejsze, że mimo wszystko mam ciebie! ~~Bo bałam się, że nie odpiszesz.~~

Jak dobrze jest widzieć ten chaos w twoich słowach i to, że ktoś cieszy się z jej obecności tak samo, jak ja. Dziękuję, Celly, nawet nie wiesz, jak bardzo potrzebowałam to przeczytać, że ktoś jest ze mnie dumny.
Masz rację, jestem zdumiona szczęściem, które odczuwam dzięki małej. Po ostatnich miesiącach myślałam, że już nie potrafię być tak po prostu szczęśliwa, ale ona zmieniła wszystko. Wywróciła mój świat do góry nogami, chociaż jest w nim tylko kilka dni.
Wierzę ci, że nie pozwolisz na to i chciałabym, żeby właśnie takie osoby, jak ty otaczały małą.

Przyjdź, kiedy tylko chcesz. Możesz nawet dziś, gdy tylko Raven dotrze do ciebie. Nigdzie się nie wybieram, muszę jeszcze trochę odpocząć i chyba nawet nie chcę nigdzie iść, gdy moje największe szczęście mam w domu.
Jesteśmy w Dolinie i nie musisz nic przynosić, przyjdź po prostu.

Eve

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia