:loveme: chyba napiszę podanie do administracji o zmianę rodu za którym mam nie przepadać

Pani Rosier, jakże się cieszę z tych lekcji śpiewu! I nadchodzących magii umysłu Mała Allison na pewno z przyjemnością przebywała u was na dworze, w towarzystwie dziewczynek... A panią uznawała za mamę, której nigdy nie miała :lowe:

Obecnie... ta nauka magii umysłu trochę komplikuje sprawę relacji z matką Allison, głównie przez sekrety jakie nosi w swojej głowie Allie, i które nie powinny ujrzeć światła dziennego - choćby związek Samaela i Laidan. Chyba, że Cedrina wie o tym i postanowiła m.in zająć się nauką Allison - lepiej żeby ona oglądała te obrazy niż ktokolwiek inny! - która jest zdesperowana, by bronić swój umysł.

Co tu-tu się dzieje?
Na chwilę spuścić siostrę z oka, i już się zaczyna :shock:
Jeśli mama gościła u pani Rosier, to Samael zapewne również u niej bywał!
Czy to ze wspólną wizytą, czy aby odebrać matkę, aby wieczorową porą nie wracała sama do domu...
Musimy się znać! Avery na pewno robiłby wszystko, aby nie wypaść z roli grzecznego dżentelmena, idealnego syna - może pani Rosier stawiałaby go Tristanowi za wzór? :solol:

I podrzucam też Pata, może kiedyś mieli okazję się spotkać? Tutaj raczej negatyw, półszlama, która potajemnie wciąga Druellkę do Rycerzy, lepi się do jej syna? Może pani Rosier podejrzewa go o jakieś niecne zamiary?

Isolde, życie musi płynąć dalej, a dzieci potrzebują kobiecej ręki. Myślę, że nie będzie, Cedrina będzie potrzebowała kilku godzin z winem, żeby się z tym pogodzić, ale zapewne w końcu się pogodzi!

Anthony, mamy to!

Deimos, trzymam kciuki :<

Allison, możemy zobaczyć, co się z tych komplikacji urodzi Cedrina uwielbiała małoletnie damy, więc pewnie chętnie przyjmowała cię do swojego domku, żebyś bawiła się z dziewczynkami - nie wiem jakie masz relacje z Druellą i Darcy, ale jeśli tutaj nic głębszego się dotychczas nic nie urodziło, to Allison mogła być dobrą przyjaciółką zmarłej Marianne, Alli jest (była) od niej jakoś rok młodsza

Samaelu, na pewno Ciebie również uwielbiałam jako syna mojej drogiej przyjaciółki i jej oczko w głowie! Młody dżentelmen, a jaki przystojny, jako idealny syn Laidan na pewno miał u Cedriny szczególne miejsce w sercu! Mój syn miga się co prawda od małżeństwa nieprzyzwoicie i przydałby mu się odpowiedzialny wzór, ale w karcie Samaela masz napisane, że Samael również sie migał, więc raczej nie byłby najlepszym przykładem. A przykładu szarmanckości czy dobrych manier mój syn raczej nie potrzebuje, Cedrina jest w niego wpatrzona nie mniej, niż Laidan w Samaela . Ale na pewno uważała Cię w takim razie za porządnego młodego człowieka, dżentelmena i ideał dokładnie taki, jakim go zawsze przedstawiała Laidan.

Padraig - mógłbyś mi przybliżyć tę sytuaję z Druellą? nie wiem o co chodzi, więc nie wiem jak się odnieść, nie wiem też, czy Cedrina o tym wie, nie ma z Druellą najlepszego kontaktu. Jako znajomego Tristana na pewno go kojarzy, ale to tyle, Cedrina raczej nie utrzymuje kontaktu z ludźmi spoza wyższych sfer. Pewnie obdarzałaby go trochę wyniosłymi spojrzeniami, gdyby go kiedyś zobaczyła u Tristana! Może go podejrzewać o to, że ma w tym jakiś interes, ba, być może kiedyś to sprawdzi :>

ojeju jej, wszystko biorę! co prawda wewnętrznie mogła nieco zmienić zdanie o Cedrinie jako o idealnej przyjaciółce - po jej reakcji na sekret reaganowsko-laidanowski - ale nie dała po sobie poznać, że ją to dotknęło. pani Rosier mogła być jedynym świadkiem psychicznego załamania Laidan po tej całej sytuacji, ale właściwie super, że zareagowała w tym stylu: to otrzeźwiło Lai bardziej niż najbardziej siarczysty policzek są więc dalej w dobrej komitywie, chociaż Laidan na pewno narzekała na Allison. że leniwa, że niezbyt zdolna...i właściwie nie wiem, jak zareagowałaby na wiadomość, że Ally uczy się u pani Rosie oklumencji. chyba nie za dobrze dlatego w sumie nie powinna o tym wiedzieć chyba!

Już z Dru mam wszystko ustalone, tak samo z Trisem :lowe: Ale do Darcy także się uśmiechnę, na pewno musiały się znać z czasów, gdy Allison przebywała w waszej posiadłości
Póki ta nauka oklumencji będzie typowo teoretyczna, to jak najbardziej. Myślę, że wszystko może się pokomplikować, gdy przejdzie się do praktyki

Migał się, ale wtedy był już wdowcem z małą córeczką i nadal nosił żałobę...
Paddy na razie konspiruje z Druellą, co ma jednak pozostać w konspiracji - ale pani Rosier pewnie czujna, stoi na straży, więc zapewne gdzieś mogła zauważyć, że on kręci się stanowczo zbyt blisko jej dzieci. Może postraszy go za nagabywanie i nękanie?

Hm, Cedrina mogła jej wtedy udzielić wsparcia, jak najbardziej, ale raczej próbowała ją otrzeźwić i postawić na nogi. Po prostu bez rozckliwiania się, bo i od ckliwości Laidan i tak by się nie polepszyło, Cedrina raczej chciała w niej rozbudzić wtedy wewnętrzną siłę, którą przecież Laidan - potężną! - w sobie posiadała. Fakt gwałtu nie byłby dla Cedriny szokujący, ale jednocześnie Ced pewnie nie dałaby Laidan do zrozumienia, jak podeszła do tego problemu, To, że jej zdaniem sypianie z mężem jest obowiązkiem arystokratki :< czasem bolesnym i smutnym, ale obowiązkiem, pewnie próbowałaby jej przekazać z delikatnym wyczuciem i delikatniejszymi słowami. W głębi serca na pewno by jej współczuła tej sytuacji, bo sama była do swojego męża przywiązana, a wiedziała, że mogła trafić gorzej, i to współczucie na pewno wyraziłaby również!
Oklumencja sprowadzi nam pewnie dramy, ale tak jak pisałam Allison - zobaczymy, co się fabularnie urodzi!

Allison, mamy to!

Sam syna niestety nie miał, a córka była bardzo chora i raczej nic z niej nie będzie :< Cedrina jest wpatrzona w Tristana, to raczej za mało, żeby uznała Sama za bardziej idealnego od jej własnego syna, który również nie potrafi wyjść z żałoby - jest po prostu bardzo oddaną matką. Ale tak jak piszę, na pewno mimo to ma Sama za szarmanckiego i bardzo kulturalnego, odpowiedzialnego młodego człowieka i nigdy nie negowała zachwytów Laidan nad nim i zapewne im wtórowała!

Możliwe! Musielibyśmy się spotkać i musiałabym zobaczyć, jak to wygląda, na pewno będzie kiedyś okazja <3 Padraig w każdym razie na pewno wyczuwa od Cedriny conajmniej niechęć graniczącą z głęboką pogardą! :D

Cedrina napisał:Rudolf, jesteś moim wnukiem, synem mojej najukochańszej córeczki i chrześniakiem mojego najukochańszego syna, rozpieszczam Cię najbardziej na świecie i pewnie truję głowę Twojemu tacie - jak na porządną teściową przystało - że zatrudnia beznadziejne guwernantki, skoro nie potrafią się z Tobą dogadać. 

Wspaniale  :sohappy: Pewnie nie raz musiałaś mnie upomnieć i ukarać, ale mam przed Tobą pewien respekt pewnie i bywam grzeczniejszy niż zazwyczaj.

powiedzieli, że to niemożliwe ale napiszę ci pw!

No dobra, pani teściowo, oto jestem! Pisałaś coś o moich szponach, co w ogóle mi się nie spodobało, ale to jeszcze nie oznacza, że musimy się, jak to synowa z teściową, nienawidzić
W sumie nie wiem, czy myślałaś już coś o naszych relacjach. Moja mama - wila - była diwą operową, więc możliwe, że ją lubisz, a możliwe, że wcale nie i uważasz ją za totalne beztalencie. Podobnie ma się rzecz ze mną - na pewno musisz mnie kojarzyć, a już zwłaszcza odkąd poprzez mariaż Marianne i Caesara staliśmy się rodziną, spotykaliśmy się częściej niż wcześniej, no, a ja zostałam chrzestną jednego z dzieciaczków. Z tego, co rozumiem, chyba kojarzysz, że odrzucałam względy Tristana - mam z tego powodu minus? Śpiewam, gram na harfie, jestem półwilą, ale do tego alchemiczką i postawiłam na swoim, kończąc kurs, pracując w Mungu; nie wiem na ile to może wzbudzać u Ciebie politowanie, a na ile zasługuje na akceptację charakteru. No tyle, że wybrana przez Ciebie Isolde jest uzdrowicielką, więc to chyba nie problem?
Teraz, po umowie przedmałżeńskiej, na pewno dowiedziałaś się, że Evandra jest chora - i nie wiem na ile mogłoby Cię to teraz irytować. Umowę zerwać nieładnie, a jednak kto wie, czy da dzieci Twojemu jedynemu synowi?
Tak czy siak, gdybym wiedziała, że widzisz wybryki Tristana i ich nie tolerujesz, na pewno byłoby mi z tym raźniej Plus, mając na rodzinnych spotkaniach taką znawczynię śpiewu, z pewnością odczuwałam niemałą tremę, kiedy musiałam grać/śpiewać,

Ale to wszystko fajne, droga Pani! Wątek z odwiedzinami bardzo mi się podoba! Ich rodzina od pewnego czasu nie zamieszkuje rodzimych terenów, dlatego też zostali tam zapewne dalecy krewni. Ci bardziej ogarnięci zapewne nie do końca chcą ujawnić się przed światem. Boli ich utrata szlacheckiego statusu. Jedyny łącznik między tymi dwoma światami, dziadek Milburgi, nie żyje ponad 20 lat. Mogła spotkać bardziej je ojca, niż ją samą. Tamten szepnął słowo, które bardzo szybko wypadło tak szykownej i zapracowanej damie. Dlatego też na pewien czas, Panienka Dolohov była postacią kompletnie nieznaną. (Przyczaję się na Tristana i to ogarnę hehe ). Oczywiście, Mil przy Pani Rosier będzie starała się zrobić jak najlepsze wrażenie. Lubi pojedyncze utwory muzyki klasycznej, ale dla tak wybitnej nauczycielki zrobi wyjątek. Będzie poszerzać swą wiedzę, zdając sobie sprawę, że każdy wybitny muzyk musi znać takowe podstawy! Będzie wiele razy udawać, że posiada wiedzę na temat danego kompozytora czy też opery. Odwiedza je, to pewne. Oczywiście będzie miała też swoje zdanie. Bardzo chciałaby przemycić do tego świata jeszcze więcej szalonego Rock & Rolla. Zrobić coś przełomowego, zmieszać style? Wyróżnić się na podstawie stroju, który na pewno nie umknie uwadze Pani Rosier. Oczywiście zna wszystkie podstawy odpowiedniego zachowania, godnego damy. Także, oby niebawem odbyły się lekcje!

Rudolfie, gdybyś był całkowicie grzeczny, zapewne wysłałabym Cię do Samaela na obserwacje, bo po odchowaniu czwórki własnych dzieci dochodzę do wniosku, że jeśli dziecko jest grzeczne, to musi z nim być coś nie tak Słusznie masz respekt przed babcią, bo babcia jest prawdziwą czarownicą!

Deimos :<

Milburgo, tylko nie ubieraj się przy mnie zbyt ekscentrycznie! Tylko krowa nie ma własnego zdania, dobrze, że panna Dolohov jest mądrą dziewczyną, głupie trzpiotki irytują mnie zapewne niemożebnie. Elementy muzyki bardziej współczesnej tworzą idealną harmonię, o ile są podparte solidnym warsztatem. I tym warsztatem się razem zajmiemy! Wydaje mi się, że wszystko mamy ustalone, wszystko mi pasuje bardzo!

Evandro! Oczywiście się nad tym zastanawiałam, ale niestety na zastanawianiu się skończyło - naprawdę nie wiem, jak to ugryźć, ale na pewno mi pomożesz. Twoją mamę na pewno znam, pewnie nie ma tutaj przyjaźni po grób, bo w innym przypadku po prostu zeswatałybyśmy Was szybciej - Twoja matka jest prawdziwą wilą, całkiem prawdopodobne, że darzę ją sympatią, ale wolę trzymać na bezpieczny dystans z uwagi na mojego niewiernego męża. Za parę miesięcy zrozumiesz, kotku. Ja mam dobry, praktycznie nieomylny słuch, a Twoja matka ma prawdziwy dar - naturalnie potrafiłam go docenić i być może pomagałam jej go ćwiczyć. Pewnie jesteśmy mniej lub bardziej rówieśniczkami, mogę być od niej parę lat starsza (jeśli wile starzeją się tak samo jak ludzie - nie wiem), więc być może nawet stawiałyśmy swoje pierwsze kroki w operze w podobnym czasie. Pewnie byłyśmy urzeczone, gdy nasze dzieci postanowiły - same z siebie - wziąć ślub, ale po śmierci Marianne prawdopodobnie nie chciałam mieć nic wspólnego z jakimikolwiek Lestrange'ami za wyjątkiem moich wnuków.
Ciebie poznałam na weselu i na pewno wywarłaś na mnie pozytywne wrażenie. Byłaś elokwentną, dobrze ułożoną młodą damą zachwycającą większość kawalerów na sali balowej, niestety, również mojego syna. Widziałam, jak wymierzyłaś mu siarczysty policzek i zapewne o tym nie wiesz (może się kiedyś dowiesz) bardzo mi tym zaimponowałaś. W późniejszym czasie Tristan mi się zwierzył, że odrzucałaś jego względy, Cedrina zapewne uznałaby to za oznakę mądrości, podobnie jak Twoje udrowicielskie wykształcenie. Nie chciałaby, aby matką jej wnuków była głupia kobieta. Śpiewasz, grasz, w oczach Cedriny uzdolnienia muzyczne dodają kobiecie klasy. Co do tremy na spotkaniach rodzinnych, pewnie pojawiała się słusznie! Może Cedrina czasem, po występach, udzielała Evandrze wskazówek - denerwowałoby ją to, czy może byłaby wdzięczna?
Choroby niestety są wśród arystokratów częste, póki Tristan się na to godzi, ona także, choć pewnie chciała się upewnić, czy jej syn rozumie, czym jest Serpentyna. Zamiast złości pewnie odczuwałaby obawę, może bardziej o Tristana niż o Evandrę - ale wciąż obawę. Zapewne nikt jednak nie powinien mieć złudzeń, że Cedrina pozwoli trwać temu małżeństwu, jeśli wnuki się nie pojawią. Tristan ma zobowiązania wobec swojego rodu, musi przekazać nazwisko dalej, co w sumie nawet nie zależy pewnie od Cedriny, ale od kogoś znajdującego się nad nią i nad jej mężem, mają tylko jednego syna.
Jesteś półwilą - na pewno przeszło mi przez myśl, że rzuciłaś na Tristana urok, bo to aż niemożliwe, że przez tyle lat nie potrafił o Tobie zapomnieć. Na pewno odzywa się we mnie również matczyna zazdrość, ale być może właśnie ta zazdrość będzie spoiwem, które nas połączy - Cedrina nie jest głupia i wie, że z półwilą nie wygra, walcząc o względy syna. Może z tego powodu wolałaby żyć z Tobą w swojego rodzaju przymierzu? Poza tym, masz być jego żoną, matką jego dzieci, nawet jako jego ozdoba musisz wzbudzać szacunek. Przyjmiesz jego nazwisko, nasze nazwisko. Ja też przez to przechodziłam - wiem jak to jest żenić się z Rosierem. Wybryki Tristana widzę i bynajmniej ich nie toleruję. Nie przejmuj się, może w końcu coś na nie zaradzimy. Mogę sprawiać wrażenie bezdusznej, ale przemawia przeze mnie wyłącznie życiowe doświadczenie.

Dużo się napisałam, a właściwie niewiele z tego wynika. Myślałam, że najłatwiej będzie to dograć na fabule, wyczuć reakcje na siebie nawzajem, obie jesteśmy dość wyniosłe i obie musiałybyśmy się nieco ukorzyć, aby coś z tego wyszło - a dużo też zależy przecież od tego, w jaki sposób Evandra zwraca się do niej. Aktualnie jesteś zapewne moją nadzieją na ustatkowanie syna. Chciałabym, żeby Evandra widziała we mnie raczej sojusznika, niż wroga... Jak się na to zapatrujesz, może masz jakiś pomysł?

Cześć mamo, tak naprawdę i tak Cię kocham. Ale i tak nie umiem się z Tobą dogadać.

Mówi się o mnie, to się wypowiem.
Druelli bardzo zależy an utrzymaniu w tajemnicy powodu jej bliższej zażyłości z Padraigiem. Chce się dostać do Rycerzy, bo martwi się o brata, postanowiła się więc wkręcić w towarzystwo, żeby upewnić się, że nie wkręcił się w jakąś aferę. To wszystko z powodu troski, żadne tam fanaberie! Czy mama by zrozumiała powód, gdyby się dowiedziała? Co pewnie jest nieuniknione, prędzej czy później braciszek ją zdemaskuje, więc i Cedrina może się o tym dowiedzieć. Będzie zła na córkę, użyje swojego koronnego argumentu, który zawsze padał zanim potłukły się talerze "ja wiedziałam..."? :sigh:

Co do Evandry, to z Dru się raczej nie lubią i da się to odczuć. Chociaż nigdy otwarcie się jeszcze nie zwyzywały, to pod przykrywką uśmiechów i grzeczności wbijają sobie szpile (zwłaszcza Evandrze, żeby w końcu pękła ). Jak mama by się na takie zachowanie przyszłej synowej i tej najgorszej córki zapatrywała? Czyją stronę byłaby skłonna wziąć? A może ograniczyłaby się do obserwowania tych kłótni i w duchu się z nich śmiała? To pewnie też miałoby jakiś wpływ na stosunki z matką.

Skoro o stosunkach. Chcemy je poprawić, prawda? Bella musi mieć babcię, która zrobi z niej prawdziwą wiedźmę czarownicę!

No to stało się, jesteśmy rodziną :D Nie wiem tylko jak Cedrina zapatrywałaby się na takiego Glaucusa. Wychowanek Hufflepuffu, zapalony żeglarz i wielbiciel rumu a także zakrapianych imprez niemających zbyt wiele wspólnego z elegancją. Byłby czarną owcą? Która ma na pewno zły wpływ na Tristana, z którym się przyjaźni?