Leśne ostępy

Powietrze lasów Dorset miało w sobie coś czystego. Czystszego, od duszącej aury w miejskiej przestrzeni. Nie dlatego, że nie czuł się tam dobrze. Przepełnione tętniącym wokół niepokojem ludzi - wszystko zdawało się być bardziej nieprzyjemne. Czasem, zdawało mu się nawet, że wyczuwał unoszącą się woń powietrzu woń krwi, chociaż wiedział, ze była to tylko wyobraźnia, nadana świadomości, do kogo, aktualnie należał Londyn. Czarna magia zawsze cuchnęła na swój magiczny sposób. I nie chciał dopuścić, by leśne ostępy, które aktualnie patrolowali, zostały skarżone tym plugastwem. A niestety prawdopodobieństwo jego wtargnięcia na zastałe tereny było zbyt duże, by zignorować.
Polegał na zmysłach w najszerszy z możliwych sposobów. Czujność, każdy auror miał niemal wpisaną w naturę, a Skamander w tej materii nie różnił się od nich. Nawet, jeśli ich profesja została tymczasowo wytarta z arkanów ministerialnych władz, nie poczuwał się do opuszczenia stanowiska. Skupił się na wrażeniach, które sygnalizowało mu otoczenie. W ciszy skupił się na rozróżnieniu poszczególnych szumów i... szeptów. Odetchnął cicho. Dwie sylwetki, dwa cienie, gdzieś przed nimi. A wiec nie byli sami. Niemal w tym samym momencie, otrzymał wyraźniejsze potwierdzenie od towarzysza. Nieprzytomne?... - chciał zapytać szeptem, ale z ust wydobyło się tylko zduszony, niewyraźny dźwięk. Świat zawirował, pisk zagłuszył jakiekolwiek inne dźwięki, a ciemność pochłonęła otaczającą go rzeczywistość.
Nie zarejestrował momentu, w którym, mrok rozwarł się, oddając mu świadomość. palce z całej siły zaciskał na różdżce, drugą, zacisnął prawdopodobnie jeszcze na ziemi, zgarniając błotnistą ziemię. Nie ma co. Pięknie rozpoczynał nieoczekiwane spotkanie. A sądząc po usłyszanej tuż obok inkantacji, nie miało się zakończyć na pogawędce. Prawdopodobnie.
Jak na aurorów przystało, najpierw działali. Potem zadawali pytania. Dokładnie w tej kolejności. A on nie miał zamiaru poddawać się. Nawet chwilowej słabości własnego umysłu. W końcu miało się to skończyć. Był tego pewien.

Wpierw mym oczom ukazały się dwie poświaty nieopodal nas - od razu zrozumiałem, że to byli nasi wcześniejsi przeciwnicy i o dziwo nadal żywi. Najwyraźniej nie zwieńczyliśmy dzieła, ale postanowiłem się z nimi rozprawić dopiero po upewnieniu się, iż pozostawaliśmy sami. Tak się nie stało, albowiem kilkanaście metrów w głąb polany ukazały się kolejne plamy światła, na których widok zacisnąłem mocniej wężowe drewno. -Tam ktoś stoi, dwie osoby- szepnąłem i wskazałem Zacharemu właściwie miejsce. Nie miałem pewności czy byli to wrogowie, lecz walka sprzed chwili upewniała mnie w przeświadczeniu, iż takowych w tym rejonie nie brakowało. Nim zdążyłem jakkolwiek zareagować wydarzyło się coś dziwnego - jeden z nich upadł na trawę po wyraźnym zachwianiu, jakoby wypił kilka głębszych. Mimo wszystko wolałem, a nawet musiałem dmuchać na zimne. -Serpensortia- wypowiedziałem pragnąc wyczarować węża tuż przed nieznajomymi. Być może były to zwykłe obszczymury wracające po kilkudniowej imprezie i podobny widok wystraszy ich na dobre.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 63

--------------------------------

#2 'k10' : 4

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k8' : 7, 5, 4, 5, 4, 3, 6, 6, 8

Rzucone zaklęcie nie wykryło niczego. Być może było zbyt słabe, a może tak naprawdę nikogo tutaj nie było. Niepewność okazała się nieprzyjemnym dreszczem biegnącym wzdłuż kręgosłupa. Niepokojem dławiącym pełnię koncentracji, przywołującym na myśl wszystko to, czego doświadczył w swoim życiu. Pchany tym uczuciem kurczowo zaciskał palce na ciepłym, akacjowym drewnie, powoli kierując je na przeciwległą stronę polany. Tam, skąd dobiegł głuchy odgłos upadającego ciała? Może jakiegoś ciężkiego przedmiotu. Nie wiedział, gdzie dokładnie, ale uniósł różdżkę w tym samym kierunku co Śmierciożerca, kierując ją nieco w bok, by wiązka magii nie poszła dokładnie tym samym torem.
— Flippendo — cicho wypowiedział formułę, zakreślając gest przy pomocy nadgarstka.

celuję w postać niżej

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 55

Cedric nie zdążył dokończyć zdania, nim Samuel osunął się na ziemię - na krótką chwilę tracąc przytomność i kontakt z rzeczywistością. Auror zdecydował się podejść do towarzysza, trudno mu było jednak na pierwszy rzut oka ocenić, w jakim jest stanie; zamiast tego zdecydował się najpierw zająć zabezpieczeniem terenu i unieszkodliwieniem przeciwników. Jak się okazało - zrobił to też w samą porę, ponieważ w chwili, w której wypowiedział inkantację, po drugiej stronie również dostrzegł dwa błyski zaklęć.

Rzucone przez Cedrica Orcumiano pomknęło w stronę Zachary'ego i Drew, zmierzając - na oko - gdzieś pomiędzy ich dwójkę. Dwójka Rycerzy nie pozostała dłużna - zdając sobie sprawę ze znajdowania się na terenie wroga, zaatakowali od razu. Czarnomagiczna inkantacja przecięła powietrze, a sekundę później potężny wąż upadł w wysoką trawę tuż przed leżącym na ziemi Samuelem. Ten, ocknąwszy się, widział go najlepiej: zwierzę zasyczało wściekle, obnażając kły i wyglądało na to, że szykowało się do ataku. Cedric ze swojej pozycji również dostrzegł wijące się na ziemi cielsko, poruszające szeleszczącą trawą. W tym czasie Zachary skierował różdżkę w stronę stojącej po drugiej stronie polany postaci: Flippendo błysnęło słabo w półmroku i przecięło powietrze, lecąc w stronę Cedrica.

Rozbłyski zaklęć skutecznie ściągnęły uwagę przeciwników, sprawiając, że dłuższe ukrywanie swojej obecności stało się niemożliwe. Zarówno Cedric, jak i odzyskujący przytomność Samuel, byli już w stanie dostrzec dwie ciemne sylwetki po drugiej stronie polany, choć nie dostrzegali ich twarzy ani nie byli w stanie stwierdzić, czy te były czymś zasłonięte, czy spowijała je jedynie ciemność; Zachary i Drew również dostrzegali obie postacie, jedną stojącą, drugą podnoszącą się z ziemi. Nie widzieli ich twarzy. Wszyscy słyszeliście swoje głosy i padające inkantacje.

Wąż Włodzimierz (czarna kropka na mapie) ma żywotność równą 111, statystykę sprawności równą 24 i statystykę zwinności równą 24. W tej turze wąż jeszcze nie atakuje.

Czas na odpis wynosi 24 godziny. Zakon Feniksa odpisuje tutaj, Rycerze Walpurgii tutaj; Wasze posty zostaną przeniesione do lokacji docelowej po upływie czasu na odpis.




W razie przemieszczania się po mapie, mistrz gry prosi o dokładne opisywanie swoich zamiarów (obowiązuje orientacja zgodna z orientacją mapy, dozwolone kierunki to: prawo, lewo, góra, dół (i ukośnie)).

Dobrowolne opuszczenie mapy (wyjście poza jej krawędź) jest jednoznaczne z opuszczeniem pojedynku.

W razie pytań - zapraszam. <3

Błyski zaklęć rozjaśniły nieco ciemniejącą polanę. Nadal jednak nie dały pełnej widoczności co do tego, kto mógł znajdować się po drugiej stronie. Na pewno nie był to przyjaciel. Co do tego miał absolutną pewność, od zawsze pokładając zaufanie w innych ostrożnie i długo sprawdzając czystość ich intencji. Te – wątpliwości – rozwiała inkantacja rozbrzmiewająca w powietrzu, błysk magii mknącej gdzieś w ich kierunku. Dół w ziemi mógłby być ich grobem, a Zachary'emu nie trzeba było ani powtarzać, ani sugerować, że podjęcie obrony w tym wypadku stanowiło jedyne rozwiązanie. Wąż tkwił między przeciwnikami. Miał więc nadzieję, że prędko stanie się użyteczny i przeszkodzi, najpewniej temu, który upadł, w atakowaniu ich.
— Protego Maxima — zaintonował ostrożnym tonem, kreśląc obszerny ruch. Nie wiedział, w którego z nich mknęło zaklęcie, zatem próbował osłonić także Drew przed ewentualnymi konsekwencjami.

na siebie i Drew

The member 'Zachary Shafiq' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 82

Niepokoił mnie stan Samuela, utrata przytomności, to jak osunął się na ziemię, lecz nie mogłem teraz przykucnąć przy nim, by sprawdzić co się stało. Najpierw musiałem nas jakoś zabezpieczyć. Udało mi się posłać pod nogi nieznajomych czar, który mógł ich unieszkodliwić na kilka chwil - niedługo pewnie, lecz może na tyle, bym sprawdził co z Samem i w razie potrzeby go stąd zabrał.
W tym samym czasie błysnęły zaklęcia także i z drugiej strony. Tuż przed nami zmaterializował się wąż. Potężny, utkany z czarnej magii. Jeśli jeszcze przed chwilą miałem wątpliwości co do tego, kim byli nieznajomy - teraz mnie ich pozbawili. Skurwysyny. Chciałem od razu pozbyć się węża, nie byłem pewien, czy mógł być jadowity, nie znałem się na tym, lecz musiałem osłonić się przed wiązką zaklęcia, która mknęła prosto na mnie.
- Protego - wyrzekłem spokojnie, unosząc różdżkę w obronnym geście.

The member 'Cedric Dearborn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 96

Pozostałości przenikliwych pisków w uszach, ustępowały, a świadomość wróciła wystarczająco szybko, by poskładać w całość napierającą rzeczywistość - W porządku - głos miał ochrypły, ale cicho zakomunikował towarzyszowi, że już wrócił do zmysłów. I chociaż ciemność na moment przyćmiła wszystko, łącznie z głosami, to materializujący się przed nim, zdecydowanie czarnomagiczny wąż bardzo szybo sprostował - z kim mieli do czynienia. Walka była nieunikniona. Nie, żeby chciał jej unikać. Wręcz odwrotnie. Świadomość, że po drugiej stronie znajdował się czarnoksiężnik, działała w znajomy, aurorski sposób "pobudzająco", stawiając zmysły w stan gotowości. Szum drugiego zaklęcia, które gnało w ich stronę, zostawił do reakcji Cedrickowi. Oparł się dłonią o ziemię i podciągnął w górę, stając twardo na nogach. Skupił uwagę na brzydkiej bestii, która pociągała za sobą nieprzyjemne wspomnienie z przeszłości i niemal niewidoczne wzdrygniecie. Kiedyś, powinien sobie zrobić buty z tych pełzających gnid - Vipera Evanesca - inkantacja popłynęła niemal intuicyjnie, a Skamander skierował czubek różdżki w stronę istoty zrodzonej z czarnej magii.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 49

Zaklęcie pomknęło w kierunku przeciwników, a oni najwyraźniej zapragnęli odwdzięczyć się tym samym, bowiem promień leciał i w naszą stronę. Nie żałowałem, iż podjąłem próbę ataku; nie wykluczałem jeszcze, iż mogli to być nasi sojusznicy, jednakże oni nieprzywykli korzystać - w sytuacji zagrożenia - z tego typu magii. Nie był to jednak wystarczający dowód, więc nim zdecydowałem się na drastyczniejsze ruchy wolałem zyskać stuprocentową pewność, co do tożsamości wroga.
Zacisnąłem mocniej wężowe drewno widząc już znacznie dokładniej obu oponentów. Ich twarze wciąż pozostawały tajemnicą, podobnie zapewne jak nasze dla nich - chyba, że wsparli się zaklęciem. Pośród szeptów znacznie głośniej rozchodziły się słowa inkantacji, lecz nie potrafiłem dopasować barwy głosu do żadnej ze znajomych mi osób. Drugi z nich podniósł się z mokrej trawy i najwyraźniej ponownie był gotów do walki - może po prostu się poślizgnął? Nie był to jednak czas na rozprawianie się nad podobnymi kwestiami.
Zerkając kątem na Zacharego upewniłem się, iż zamierzał sięgnąć po tarczę i obronić nam tyłki. To był dobry ruch, taką taktykę winniśmy przyjąć. -Serpensortia- zawtórowałem zaklęcie pragnąc tym razem wyczarować węża poniżej gościa po mojej prawej. Skupiłem się, próbowałem przelać swą moc na siłę promienia i pozostało mi liczyć, że magia mnie nie zawiedzie.

| Kratka w dolne lewo od Cedrica

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 54

--------------------------------

#2 'k10' : 2

--------------------------------

#3 'k8' : 4, 8, 1, 4, 2, 4, 1, 7, 1