No cóż, i tak został milczkiem. Mógł dołączyć się do grona tych, którzy zostali wyciszeni. Ale to nic straconego. W Hogwarcie też przecież uczono zaklęć niewerbalnych. Więc nie jest nic stracone. Będzie musiał tylko wysilić się aby mu się udało zaklęcie, które jemu przyszło do głowy. Uśmiechnął się w stronę przeciwnika i wyprostował plecy, po czym skierował swą różdżkę w kierunku jego różdżki. Accio różdżka! Krzyknął w myślach już sobie wyobrażając, że jego różdżka ląduje na jego dłoni obok swojej. Jest to niby proste i banalne zaklęcie, które z natury powinno się spełnić, lecz zaklęcia niewerbalne są takie przebiegłe jak różdżka Tristiana, która pozbawia ludziom głosu oraz różdżka Perseusa, która zamienia dłonie w grillowane schabowe.

The member 'Barry Weasley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 62

Slinecio pomknęło gładko, przebijając się przez blade prtego Barry'ego; Weasley stracił głos. Tristan sądził, że jego zaklęcie zakończy pojedynek - a jednak, nie docenił Weaselya. Poczatkowo bez zrozumienia obserwował ruch różdżką, jakim posłużył się młodzieniec, dopiero po chwili orientujac się, że ten zaczyna korzystać z magii, nie używając słów. Nie była to łatwa sztuka - a on najwyraźniej trafił na Weasleya, który nie przebierał w środkach. Czyżby jednak potomkowie podupadłego rodu wciąż cieszyli się wpisanym w błękitną krew uzdolnieniem?
Mocno zacisnął pięść na swojej różdżce, aż pobielały knykcie, nie chcąc dać sobie jej wyrwać i umknął w bok, chcąc umknąć z linii rzuconego zaklęcia. Wykonał unik, więcej wiary pokładajac w swoją sprawność, aniżeli umiejętności wyczarowania tarczy - niezależnie od tego, jakie zaklęcie mknęło właśnie w jego stronę.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

'k100' : 12

Silencio rzucone przez Tristana okazało się bronią obosieczną - pozbawienie głosu przeciwnika sprawiło, że Rosier nie mógł się prawidłowo przygotować do obrony i rzucić odpowiedniej tarczy. Proste Accio wywołane przez Weasley'a wystarczyło, by pozbawić przeciwnika różdżki i wygrać pojedynek. Krótkie starcie, ale zwycięzca i tak pozostaje tylko jeden.

Pojedynek czwarty w drugiej rundzie. Diana Crouch (1-50) – Elizabeth Fawley (51-100)

The member 'Colin Fawley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 57

Cieszyła się, że nadal mogła czynnie uczestniczyć w zawodach, gdyż bierne bycie obserwatorem jakoś nie zadowoliłoby jej. Tak nadal była w grze, choć Parkinson miał swoje szanse na zwycięstwo i jeśli pojedynek trwałby dłużej to mogłoby się do dla niej źle skończyć. Teraz jednak czekał ją kolejny pojedynek z o wiele bliższą jej osobą niż znanym tylko z pracy Parkinsonem. Nie sądziła, że jej przeciwniczką okażę się jej kuzynka – Diana. Nawet nie wiedziała, że kobieta ma zamiar wziąć udział w zawodach, ale to będzie dla nich czysta przyjemność. Przybyła na kolejną arenę z pewnością, że będzie ciężko- ani ona nie miała zamiaru sobie odpuścić ani Diana. Nie wiedziała czego się spodziewać po swojej kuzynce, gdyż nigdy nawet nie widziała jak się pojedynkuje, więc musiała zachować czujność. Stanęła naprzeciwko Panny Crouch i ukłoniła się zgodnie z zasadami.
- Cieszę się, że Cię widzę. Powodzenia.– powiedziała do niej na przywitanie przygotowując różdżkę do ataku. W głowię prześledziła wszystkie zaklęcia, które mogła użyć ostatecznie decydując się. – Immobulus – wypowiedziała celując w Dianę.

The member 'Elizabeth Fawley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 57

|yolo  

Benjamin Wright – tak nazywał się mężczyzna, którego udało mi się pokonać podstawowymi, prostymi zaklęciami – zniknął z moich oczu, ja zaś zatopiłam się w myślach, na jakiś czas tracąc kontakt z rzeczywistością. Na szczęście zdążyłam zejść z areny i zwolnić tym samym miejsce dla innych pojedynkujących się par, które, oczywiście, czekały. Podobnie pewnie było z Garrettem, o którym kompletnie zapomniałam. Czas tu leciał jakoś tak szybciutko, że nim się obejrzałam, stałam już naprzeciwko Elizabeth i nie miałam pojęcia, co zrobić.
Nie miałam oporów przed tym, by rzucać w jej kierunku zaklęcia. Te akurat potrafiły wypływać ze mnie strumieniami, o czym mieli okazję się przekonać członkowie klubu pojedynków w Beauxbatons, do którego uczęszczałam, zamiast do Hogwartu. W tym przypadku chodziło bardziej o zagubienie, które mi towarzyszyło.
Wymusiłam delikatny uśmiech na jej widok. Pozostawała moją kuzynką. Dbałam o naszą relację. Uważałam, że była dobra. Może nie jakaś wybitnie doskonała, ale dogadywałam się z nią i chyba nawet miała mnie za przyjaciółkę, prawda?
Wzdrygnęłabym ramionami, ale mogłoby być to źle zrozumiane. Za to odpowiedziałam:
– Protego! – odpowiedziałam na jej zaklęcie. O ile się powiodło, zapewne pozwoliłabym sobie odpowiedzieć na jej poprzednie słowa. – Mi również miło. – Zapewne towarzyszyłby temu prawdziwy uśmiech, w innym przypadku zaś... Pewnie dopiero wtedy poznam smak prawdziwego spowolnienia.

The member 'Diana Crouch' has done the following action : rzut kością

'k100' : 92

To się nazywa udany początek. Naprawdę powinna od razu docenić swoją kuzynkę, gdyż teraz była w nie lada tarapatach. Może nie powinna przesadzać, bo mogło być gorzej, ale jednak nie chciała rozpocząć tak źle. Ważne jednak jak się kończy, ale zaraz się może okazać, że stanie się to niedługo. Nie spodziewała się, że jej kuzynka jest aż tak dobra, ale przecież i w poprzedniej rundzie miała podobną sytuację. Gdyby inaczej może dobrała zaklęcie to inaczej, by się to potoczyło. Jednak dobrze zrobiła, że nie wybrała od razu zaklęcia zabierającego różdżkę, bo dopiero wtedy miałaby problemy. Jednak teraz musiała się skupić tylko na obronie, gdyż to był jej najbliższy cel.
- Protego. – wymówiła spokojnie, gdyż zdenerwowanie tylko, by obniżyłoby jej szanse jak i przecież nie musiała tego za wszelką cenę wygrać.

The member 'Elizabeth Fawley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 58

Dosyć umiejętnie rzucone zaklęcie mnie otrzeźwiło. Trzymałam w dłoni różdżkę, mój język nadal czuł smak Protego, które jeszcze chwilę wcześniej wymknęło się spomiędzy moich warg i pognało wraz z magią w jej kierunku. Ona...
Stałam na arenie, miałam naprzeciwko siebie Elizabeth, moją kuzynkę, i walczyłam z nią, by przejść do kolejnego etapu. Jeśli wygram, przejdę dalej i tym samym zwrócę na siebie ich wszystkich uwagę. Jeśli przegram, wrócę do domu po kilku bezsensownych rozmowach z arystokracją.
Czy zależało mi na wygranej? Nie miałam pojęcia. Pragnęłam się sprawdzić – to na pewno. Nie zamierzałam przemilczać również przed sobą faktu, iż moja samoocena niesamowicie miała podskoczyć na najbliższe dni w razie ewentualnej wygranej. Tylko czy to się liczyło? Machinalnie zgłosiłam się do pojedynków, myśląc jedynie o tym, by rodzina mogła być ze mnie dumna. Nic więcej. Żadnych za dla samej siebie... Jedynie oni i ogromny krąg szlachetnej krwi czarodziejów, którzy mieliby mnie wspominać jako tą, która wygrała na podwórku Colina Fawleya.
Nie czekałam ani sekundy dłużej. Chłodny umysł analizował ruchy kuzynki – miała piękne włosy, który zadrżały wraz z jej ciałem, gdy rzucała obronne zaklęcie. Moje zmysły odbierały właśnie, że jej obrona się udaje...
Udało jej się. Wyciągnęłam rękę i rzuciłam:
– Silencio!
I wcale nie miałam na myśli tego, że nie lubię jej słuchać.

The member 'Diana Crouch' has done the following action : rzut kością

'k100' : 21

Oczywiście, że chciała wygrać ten pojedynek, ale nie czuła też presji, by to zrobić. Zgłosiła się do tych zawodów, bo chciała, ale nie musiała. To nie była jej praca- to była rozrywka. Wygrany będzie mieć na karku przez kilka dni te hieny- dziennikarzy, ale później wszyscy zapomną. Przyjdą kolejne zawody i wszystko będzie takie samo. W końcu dużo w tych pojedynkach zależało również od szczęścia- nie tylko doświadczenie i umiejętności się liczyły, bo mieli już pokazy, gdy aurorzy odpadali w pierwszej rundzie. Dlatego chciała się nacieszyć tymi krótkimi rundami, bo zaraz może się pożegnać w ogóle z zawodami i wtedy będzie mogła iść się najeść. Na razie jednak stała naprzeciwko Diany, gdy zaklęcie jej kuzynki nie powiodło się.
- Expelliarmus – wypowiedziała szybko, by nie dać kuzynce za dużo czasu na odpoczynek.