Na pełnym morzu

W dniu, w którym postanowiono zorganizować mecz Quidditcha, okropnie wiało. Fale co rusz wzbierały na znaczną wysokość, ale nie tylko to stanowiło problem w przypadku latania. Także obręcze ustępowały pod naporem wiatru, chybocząc się na wszystkie strony. Nie inaczej zachowywały się trybuny złożone z metalowych rusztowań, na których na czas rozgrywek ułożono miękkie poduszki. Całość od upadku chroniły specjalne zaklęcia, ale czy na pewno wytrzymają one do końca spotkania?
Na tereny boiska można przypłynąć łódką, albo przylecieć na miotle. Teleportacja jest znacząco utrudniona przez warunki pogodowe, dlatego nie zaleca się jej stosowania, jeżeli nie chce się nabawić ran rozszczepieniowych.

Kiedy trybuny zapełniły się, a zawodnicy byli gotowi do rozgrywek, na podest przed tablicą wszedł sędzia. Swoją obecnością na meczu zaszczycił Prewettów sam trener Tajfunów z Tutshill. Przypomniał on o grze fair-play, pokrótce opisał zasady dla tych, którzy być może grali po raz pierwszy, oraz życzył obu drużynom powodzenia. I szczęścia, aby przeżyli ten mecz bez większych obrażeń!

Zasady Quidditcha

Poniżej przedstawione są składy drużyn. Pogrubienie oznacza kapitana danej drużyny. Z kolei w linku podane są zasady gry w Quidditcha na forum: mechanika.

Drużyna Walecznych Krabów

ścigający: Diana Rowston, Glaucus Travers, Selina Lovegood
pałkarze: Samuel Skamander, Rudolf Brand
szukający: Amodeus Prince
obrońca: Helena McKinnon

Drużyna Srebrzystych Ramor

ścigający: Gwendolyn Morgan, Elizabeth Fawley, Alexander Selwyn
pałkarze: Soren Avery, Melvin Podmore
szukający: Cynthia Vanity
obrońca: Józef Wroński

UWAGA! Czas na odpis wynosi 2 dni. Z powodu trudnych warunków pogodowych, za nieodpisanie w danej turze i w danym przedziale czasowym, postać musi się liczyć z niemiłą niespodzianką przewidzianą przez Mistrza Gry. Włącznie z upadkiem z miotły i niemożnością kontynuacji meczu.

Ofiary tłuczków: Diana Rowston, Samuel Skamander

Minęły zaledwie dwa dni od felernego wyścigu, na którym Selina nabawiła się kontuzji. Co prawda na jej policzku już prawie nie było śladu, ramię tylko trochę piekło, a plecy czasem przypominały o tym, że bolały, jednak nie miała zamiaru z tego powodu zrezygnować z meczu. To by nie było do niej podobne. Nawet, jeśli to był zaledwie mecz ligi podwórkowej. Ale - mimo wszystko - był to Quidditch! I nie było od niego nic ważniejszego.
Pogoda nie była najlepsza - wiatr wiał naprawdę mocno i chwila nieuwagi lub braku precyzji mogła skończyć się wywinięciem orła lub minięciem bramki. Nie chciała dopuścić do podobnych błędów. Bez wątpienia jednak sceneria była wyjątkowa. Rzadko zdarzało jej się zagrać na tak... specyficznym boisku, którym była... toń wody!
Na miejsce przyleciała na swojej miotle bardzo dobrej jakości, którą nasmarowała pastą Fleetwooda, którą wygrała na poprzednim meczu. Spotkanie z drużyną było krótkie. Przebiegła po nim wzrokiem, z zadowoleniem zauważając pewne twarze. A zwłaszcza pewnego bruneta, przeciwko któremu zwykła walczyć w profesjonalnych meczach. Zaś drugi pałkarz dostał bliżej nieodgadnione spojrzenie, pełne urażonej dumy, po tym, jak ostatnio przez niego zatopiła się w wodzie. Resztę przywitała zdawkowym uśmiechem, uważnie przyglądając się jeszcze Amodeusowi.
-Dla większości to pewnie zabawa i nie mam z tym problemu.-powiedziała głośno, przekrzykując wiatr i wydała z siebie krótkie westchnienie.-Postarajcie się jednak utrzymać to na możliwie najwyższym poziomie.-dokończyła z uniesionymi kącikami ust do góry.
Nie było czasu na dłuższe przemówienia.
-Na pozycje!-zarządziła, by chwilę potem się ustawić. Na przeciwko osoby, do której nie miała ani krzty sympatii.-Morgan.-powitała ją nieprzyjemnym grymasem twarzy. Nie miała jednak sposobności na uraczenie jej większą ilością słów, bo już po chwili rozległ się gwizd sędziego.
Ruszyła po kafel, nie mając zamiaru dać go sobie odebrać. Gdy juz go miała w ręce, podała go Dianie.. Chyba wiedziała co z nim dalej zrobić? Szybka akcja!

The member 'Selina Lovegood' has done the following action : rzut kością

'k100' : 7

Wiało. Jak jasna cholera. Pogoda nie psuła jednak humoru Gwen  - w przeciwieństwie do informacji, że jej dwaj wymarzeni pałkarze znajdowali się w przeciwnym składzie. I to pod dowództwem Seliny. No cóż, był jednak pewien plus - zawsze milej skopać tyłek słodkiej Lovegood niż próbować z nią współpracować, czyż nie? Gwen dotarła na teren boiska na swojej miotle bardzo dobrej jakości, którą wcześniej natarła pastą Fleetwooda. Szaty dawały jej pewien komfort termiczny mimo niesprzyjającej aury, a założone na włosy gogle niebawem miały ochronić jej oczy przed wiatrem i słońcem.
Przywitała się szybko ze swoją drużyną, szczególnie szeroki uśmiech ofiarowując Adzie. Nie mówiła długo, bo przekrzyczenie wiatru graniczyło z cudem.
- Nie miejcie dla nich litości. - podsumowała krótko i ruszyła w kierunku środka pola.
- Selino. - obdarzyła przeciwniczkę lodowatym uśmiechem nim gwizdek rozpoczął mecz. Jej błękitne oczy lśniły dziwną mieszanką ekscytacji i złośliwości. Cóż to będzie za satysfakcja pokonać ją! Z dnia na dzień to wszystko robiło się niepokojąco... osobiste. Strach pomyśleć co będzie, gdy te dwie znów spotkają się w czasie rozgrywek o puchar ligi.  
Jej spojrzenie uciekło mimowolnie w stronę Rudolfe i to kosztowało ją późniejszy start - kapitan Krabów przejęła kafla przed nią. Syknęła pod nosem ze złością i pochyliła się nad miotłą. Wykonała zgrabną pętlę i pognała za Seliną, z zamiarem przejęcia kafla, gdy ta podała go do Diany. Zaraz później podała go do najbliższego ścigającego swojej drużyny.
[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Gwendolyn Morgan' has done the following action : rzut kością

'k100' : 77

Na festiwalowy mecz quidditcha przypadł dzień wyjątkowo wietrzny i bynajmniej nie zachęcający do latania na miotle. Jednak nawet kiepska pogoda nie mogła ostudzić płomiennego zapału młodzieńca. Mecz! I to w dodatku w jednej drużynie z jego ukochaną kuzynką.
Dotarł na boisko, w ręce dzierżąc miotłę udostępnioną mu przez organizatorów. Musiał przyznać, że dodatkowym pozytywnym aspektem gry, która miała zacząć się już za chwilę, był fakt, że jest w jednej drużynie z Sørenem - w tej konfiguracji Avery nie mógł posłać w stronę Selwyna wyjątkowo paskudnego tłuczka, z czego ten drugi był niezmiernie rad.
Kapitan nie była hojna w słowach, jednak było to za pewne po to, by mogły przemówić czyny. Ledwo zdążył wbić się w powietrze i ogarnąć wzrokiem miejsce, już gra się rozpoczęła. Gwen szybko przechwyciła kafla, gładkim podaniem posyłając go w alexowe ręce. Ten, nie zwlekając ani chwili, pomknął w kierunku obręczy bronionych przez Helenę McKinnon. Minimalnie zmienił trajektorię lotu, zamarkował rzut do obręczy środowej, ostatecznie jednak posyłając kafla w kierunku obręczy prawej.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

'k100' : 92

Drużyna Walecznych Krabów, nazwa drużyny, w której w skład tego dnia miał wchodzić, podbiła jego serce od pierwszego wejrzenia. Prawie jak Gwendolyn Morgan podczas Mistrzostw Świata w 53 roku. Pojawił się na miejscu w stroju do treninów i goglach, które podniesione miał na czoło. Przyleciał o czasie, w towarzystwie miotły bardzo dobrej jakości, którą nasmarował zawczasu świeżo nabytą pastą Fleetwooda. Obrzucił drużynę spojrzeniem. Przywitał się zarówno z żeńską jak i męską częścią drużyny. W skrócie podsumował skład; dwie harpie, Dianę znał odrobinę dłużej, Heleny nie kojarzył zbyt dobrze. Brytyjski szlachcic, który wyglądał jakby dopiero co wrócił z jakiegoś rejsu, wchodził w skład trójki ścigających, którą to dopełniała Selina. Rudolf przyglądał jej się bez skrępowania, z dosyć nieodgadnionym wyrazem twarzy. Na jego ustach błąkał się lekki uśmiech, wyglądał, jakby chciał jej coś powiedzieć, ale zrezygnował zawczasu, kiedy do ich kółka schodzili się kolejni gracze. Szukającego nie kojarzył, a na widok pałkarza, który miał chronić z nim w duecie drużynę przed tłuczkami ucieszył się jak gdyby znał go od lat, a nie zaledwie dwóch dni. Kiedy Selina przemawiała do drużyny, on dopinał rzepy w rękawicach, które umożliwiały odpowiedniejsze trzymanie narzędzia do odrzucania tłuczków, czyli pałki. Napotkał spojrzenie Gwendolyn, puszczając jej oczko, dumny z tego, że narzeczona po raz kolejny została wybrana na kapitana drużyny. Zajął pozycję, a kiedy rozbrzmiał gwizdek, jego oczy pomknęły w stronę tłuczka, nadlatującego z prędkością meteoru w kierunku Diany Rowston. Poderwał miotłę do lotu i wystrzelił, by odbić agresywną piłkę, mając w zamiarze skierować ją w kierunku Cynthi. Zamachnął się, nie zdając sobie sprawy, że jej bliźniaczka odleciała w kierunku jego towarzysza. Nie mógł jednak obronić obojga jednocześnie, dlatego jego decyzja była jednoznaczna.

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Rudolf Brand' has done the following action : rzut kością

'k100' : 84

Mecz stanowił dla Samuela najlepszą z możliwych atrakcji, w jakich mógł i szalenie chciał brać udział. Nawet jeśli był tylko zapalonym amatorem, to nie potrafił zapomnieć tych wszystkich dziecięcych i szkolnych meczy, które zaliczył. Choć praca stanowiła niezwykle ważny punkt jego życia, to Quidditch był ulubioną, spotęgowana do kwadratu - pasją. I miał gdzieś, że warunki przypominały bardziej burzową zbieraninę.
Aż się uśmiechnął, gdy dostrzegł, kim była kapitan jego drużyny, której posłał najbardziej rozbrajający uśmiech, jaki potrafił, ignorując piekielny wyrzut i piorun z jej oczu. I najgorsze...a może najlepsze...że wciąż miał przed oczami jej postać, cała mokrą od morskich fal i...i lepiej powinien przystopować. Zaśmiał się jeszcze bardziej, gdy dostrzegł, gdzie trafił jego przyjaciel - Józek i na pewno nie była to ta sama drużyna. Skrzywił się za to, gdy dostrzegł po drugiej stronie Gwen i Elizabeth, ale..wyszczerzył się na widok - poznanego zaledwie dwa dni temu - Rudolfa. To był mecz! Przywitał pozostałych kiwnięciem głowy, by w końcu poderwać się do góry, na - niestety - nie swojej miotle, dlatego, gdy rozbrzmiał dźwięk rozpoczynający mecz - Samuel już był w powietrzu, zaciskając w dłoniach, oprawionych w skórzane rękawiczki bez palców - ten "morderczy" kij, zwany pałką. I - co szybko skupiło jego uwagę - musiał szybko reagować, bo tłuczek z niemiłosierną prędkością pognał w jego stronę. Drugi została w pięknym stylu odbity przez Rudolfa...ale cóż miałby się spodziewać innego po zawodowcu?
Odchylił się, by wymierzyć cios, by - odbity tłuczek pognał w stronę..obrońcy przeciwników - Józka Wrońskiego.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : rzut kością

'k100' : 90

Cóż, od początku ten mecz mu się nie podobał. Pogoda w dniu wieńczącym festiwal była wyjątkowo nieprzychylna. Wiatr miotał miotłami i obręczami, nic nie robiąc sobie z ich usilnej próby gry. Kolejną niedogodnością było to, że jego przyjaciel, gdy już zdecydował się chociaż raz z nim zagrać to trafił do przeciwnej drużyny. Po prostu fantastycznie. Ale mimo wszystko skłamałby, gdy powiedział, że nie kusiła go perspektywa skierowania tłuczka w jego stronę. Jednak apogeum jego niezadowolenia stanowił Selwyn we własnej osobie. Po całej tej akcji podczas wyławiania wianków stał się on czynnikiem zapalnym nerwów Averyego. Zazwyczaj spokojny i bezbłędnie panujący nad swoimi emocjami dziś czuł się jak tykająca bomba z opóźnionym zapłonem. Zwłaszcza, że musiał bronić tyłek Alexandra, a tłuczki posyłać w taką na przykład Merliniowi winną Lovegood.
Początek był dobry. Co prawda Selina przejęła piłkę to jego pani kapitan równie szybko ją przejęła. Miał mieszane uczucia, co do tej Harpii, ale do jej gry nie miał żadnych zarzutów. Jej podanie do Selwyna też przebiegło gładko mimo dmącego wiatru. Czyżby irytujący młokos trafił do bramki wymykając się zawodowej McKinnon? Nie zauważył, bo jego uwagę przykuły pędzące tłuczki. Początkowo wymierzone jedynie w drużynę przeciwną. Tak więc krążył jedynie na swojej miotle bardzo dobrej jakości, którą przed meczem wysmarował zdobytą po poprzednim zwycięstwie pastą Fleetwooda. Cieszył się, że drugim pałkarzem znów był Melvin, co dwie Osy to nie jedna.
Odbicia Branda i Skamandera okazały się wyjątkowo bezbłędne. Podejmując błyskawicznie decyzję Avery skupił się na obronie szukającej, bo ich obrońca, Wroński, chwilowo nie miał nic do roboty. Przeciwstawiając się wiatrowi mknął ku tłuczkowi. Zamachnął się, próbując odbić tłuczek z drogi Sackville ku rosłem Traversowi, który mógłby stanowić teraz zagrożenie.

The member 'Søren Avery' has done the following action : rzut kością

'k100' : 15

Witaj Quidditchu utęskniony, gro bezwzględna i mordęgo umiłowana. Te wszystkie odbicia kafli, tłuczków, porywisty wiatr będący największym rywalem - tego mi zawsze brakowało, kiedy nie było meczy. Teraz, pod koniec festiwalu, z którego nieszczególnie korzystałem, miałem okazję się wykazać. Wyjąć z szafy najlepszą miotłę, na jaką mnie stać, wyprasować zaklęciem strój idealny do lotów, zajść do sklepu po pastę Fleetwooda i należycie zadbać o drewniany środek lokomocji. Powietrze przesiąknięte było ekscytacją, ale także strachem czającym się w komórkach ludzkich. Znów okazało się, że nie będę z Brandem w drużynie - widocznie nam bardzo nie po drodze. Znów okazało się, że kapitanem jest Gwen. Znów miałem nadzieję, że Selina dostanie za swoje. Wciąż narastające, piętrzące się oczekiwania.
Choć głównym było to, aby obronić swoich przed kontuzjami z powodu latających, nieznających litości tłuczków. Przebrałem się, wsiadłem na miotłę i pognałem kawał drogi w stronę morza. Wiatr dmiał przeokropnie, bujało mną nieustannie. Wszystko było przechylone, a cel zdawał się umykać szybciej niż zwykle. Mimo to pokiwałem głową na słowa Morgan i rozstawiliśmy się na tym czymś, co miało być boiskiem. Próbowałem nadążyć za wszystkimi działaniami, które przebiegały w zasięgu wzroku. Upatrzywszy tłuczek pędzący w stronę obrońcy (Józek) podleciałem się i zamachnąłem, ale nie mam pojęcia, czy dobrze wymierzyłem odległość przez ten huragan. On chyba lepiej sterował quidditchowską pałką niż ja.
Niestety, tłuczek nie został odbity.

[bylobrzydkobedzieladnie]