Carrantoohill

Nici z próby przejęcia różdżki! Przez chwile wydawało się jej, że jest naprawdę blisko. Mimo sklejonych placów z różdżką miała by większe szansę na obronę a może nawet zaatakowanie przeciwnika. Teraz mogła już tylko uciekać tylko dokąd? W okolicy nie było lasu w którym mogłaby się ukryć czy zabudowań gdzie mogłaby szukać pomocy. Pozostało jej tylko jedno, teleportacja. Błagała wszystkie istniejące na świecie siły wyższe żeby się jej udało i żeby jej dziecko przetrwało. Megara podjęła próbę teleportacji myśląc o domu, myśląc o Marseet.

The member 'Megara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 36

Próba teleportacji Megary zakończyła się nieszczęśliwie. Kobieta poczuła olbrzymi ból. Na jej plecach pojawiło się rozcięcie, a nagłe szarpnięcie w dole brzucha oznaczać mogło tylko problemy z nienarodzonym jeszcze dzieckiem. Confundus paradoksalnie sprawił, że Megara poczuła ulgę, zapomniała jednak, że odniesione rany są efektem nieustannej teleportacji, która podjęła zaledwie przed paroma sekundami. Marianna i Morgoth mogli zauważyć krew przesiąkającą przez szatę zarówno z tyłu jak iz przodu. Goshwak jako uzdrowicielka mogła domyślić się, co dzieje się z Megarą. Trzeba było zabrać ją do Munga. Każda sekunda była na wagę złota, a zbyt długa zwłoka sprowadzić może do poronienia.

|Na odpis macie 48 godzin
Kolejka: Megara, Morgoth, Marianna*
*Morgoth i Marianna mogą się zamienić kolejnością.
Megara ma -50 do wszystkich rzutów ze względu na poważne obrażenia oraz confundusa. Nie może podejmować kolejnych prób teleportacji.

Ma umrzeć na tym pustkowiu? Ból który poczuła na plecach był nie do opisania. Wiedziała, że to już koniec. Nie była wstanie się nawet ruszyć a co dopiero myśleć o ucieczce. Krew powoli wsiąkała w suknie sprawiając, że materiał przyklejał się do świeżyć ran. Mimo to Megara wciąż trzymała się na własnych nogach. Dumna Megara nie ukorzy się przed przeciwnikami nawet w obliczu wyraźnej klęski? Chciała coś powiedzieć ale z jej ust wydobył się tylko krzyk pełen bólu. Zgięła się w pół łapiąc się za brzuch. Dziecko w jej łonie mogło być już martwe. Cały świat zaczął wirować a cienie które pojawiły się przed jej oczami utrudniał dostrzeżenie przeciwników. - Moje dziecko…błagam - zdarzyła z siebie wydusić. I nagle cała odwaga i duma gdzieś zniknęły. Gdy trafiło ją zaklęcie poczuła lekką ulgę. Zapomniała, że sama jest winna temu co się stało. Ale w tej chwili to nie miało znaczenia. Wciąż czuła niepokój o swoje dziecko i wiedziała, że teraz tylko napastnicy mogą jej pomóc. Chciała im obiecać, że powie wszystko co zechcą jeśli tylko jej pomogą ale z powodu swojego stanu ciężko było jej wykrztusić choćby dwa słowa.

The member 'Megara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 17

Nawet nie musieli wykańczać Megary, sama zaczęła się wykańczać próbą teleportacji. Głupia dziewczyna, zamiast uciekać mogła współpracować, a wtedy ani jej, ani jej dziecku nic by się nie stało. Marianna dokładnie obserwowała całe zajście, a to co się działo, stało się dla niej oczywiste w momencie, gdy zobaczyła krew. Doszło do rozszczepienia, w pewnym stopniu, a razem z tym do uszkodzenia płodu. Megara miała wkrótce poronić, a to czy do tego dojdzie czy nie leżało już tylko w ich dobrej woli. Marianna z cichym westchnieniem uśmiechnęła się lekko pod nosem.
- Zaraz poroni - stwierdziła do Morgotha.
Chwilę później dziewczyna dostała zaklęciem, kompletnie zapominając, że to z własnej winy, własnej głupoty skazała swoje dziecko na śmierć. Może kiedyś ją o tym uświadomią? Jeśli przeżyje. Zrobiła ku niej kilka kroków, Carrow była teraz bezbronna, zajęta bólem i troską o własne dziecko nie stanowiła większego zagrożenia.
- Mogę ci pomóc - zaczęła ciepło, jakby z troską, ale nie prawdziwą. - Zacznij z nami współpracować, powiedz nam co wiesz o Zakonie Feniksa, a uratuję i ciebie i twoje dziecko…
Megara była gotowa zrobić wszystko, aby uratować swoje dziecko. To miało swoją nazwę - instynkt macierzyński. Dość silny, skoro błagała ich o pomoc. Goshawk zaszła ją od tyłu, różdżką dotykając jej zranionego miejsca.
- Mogę to uleczyć, mogę zająć się twoim dzieckiem, ale… nic za darmo - dodała ostrym, stanowczym tonem. - Jak chroniony jest zakon, przeciw komu walczy, czym się teraz zajmuje, powiedz nam, a przeżyjesz i twoje dziecko też. Nie jest jeszcze za późno.
Wiedziała, że Megara zrozumie. Jeśli im nic nie powie, to ją tu zostawią na pastwę losu, samą, obolałą, krwawiącą. I ona się wykrwawi i jej dziecko umrze. Kochała je, jeśli chciała oszczędzić mu cierpienia powinna zacząć współpracować.
- Ogarnij się, to tylko ból. MÓW! - krzyknęła jej niemal do ucha.
Ciągle była blisko, jeśli Megara zacznie się wić i próbować znowu uciekać, to ją powstrzyma, choćby samym wbiciem różdżki w zranione miejsce. Już to powinno położyć ją na kolana.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 23

Czy nie wiedziała, że wszystko prowadziło do nieudanej teleportacji? Nie sądził, by wcześniejsza, doskonała obrona przeniosła się na zmęczoną, pozbawioną wszelkiej broni Megarę. Cudem mogłaby się skoncentrować w ten sposób, by przenieść się w bezpieczne miejsce. Miejsce z daleka od nich, z daleka od wiatru i zimna. Ale i tak zostałaby sama ze swoim bólem. Ze wspomnieniem tego co się tu wydarzyło. Jak łatwo było ją wykraść spod bezpiecznych rąk Deimosa. Morgoth nie pozwoliłby kiedykolwiek odebrać sobie żony. Żony, która nosiłaby jego dziecko. Jak zatem świadczyło to o jego kuzynie, który najwidoczniej nie zorientował się, że kobieta i dziedzic Carrowów zniknęli. I w tym momencie potrzebowali jego pomocy. Prawda była jednak taka że Deimos był słaby. Głupiec, który sądził, że wysłanie pieniędzy, które nie były w żaden sposób potrzebne Riddle'owi, uratuje go od konsekwencji zdrady. Konsekwencji, z których zdawał sobie sprawę. To Deimos sprowadził na Megarę ten los. Dał jej się związać z Zakonem Feniksa i równocześnie podpisał na nich wszystkich wyrok. Zapewne gorszy od śmierci.
Nie odezwał się, gdy usłyszał głos Marianny przy boku. Nie spojrzał na nią. Dalej wpatrywał się w postać dziewczyny przed nimi, którą wcześniej trafiło zaklęcie. Do tego krwawiła. Wytrącona własnym, lekkomyślnym ruchem. Jednak nie potępiał jej za to. Chciała się ratować, ale zdawała sobie raczej sprawę z konsekwencji. Obserwował błagającą o litość blondynkę w ciszy. Megara musiała widzieć tę pozbawioną wszelkich emocji maskę, chociaż Yaxley wolałby tego uniknąć. Tego co się właśnie działo. Pozwolił wyjść jako pierwszej Goshawk, wiedząc, że nie zamierzała w żaden sposób pomagać członkini Zakonu. Słuchał jej słów, które bombardowały Carrow każde kolejne bez chwili wytchnienia. Nie odzywał się dalej, a jedynie przeszedł kawałek w przód, by stanąć parę kroków od obu kobiet. Megara mogła jednak z łatwością go zobaczyć. Marianna wciąż mówiła, aż w końcu zapanowała cisza. Cisza, którą rozrywał szybki oddech blondynki i wiatr. Nie miała wyjścia. Byli dla niej zagrożeniem i paradoksalnie wybawieniem.
- Kto należy do Zakonu Feniksa? - spytał po dłuższym momencie ciszy, słysząc swój własny metaliczny głos. Wciąż patrzył na dziewczynę, czekając na odpowiedź.

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 35

Pierścień na palcu Megary rozgrzał się parząc jej palec, a po chwili buchnął płomieniem. Sama myśl o zdradzie Zakonu Feniksa wystarczyła, by magia mająca zamknąć usta zbyt chętnym do wyjawiania tajemnic zadziałała. Ból nie trwał długo, pierścień spalił się szybko, oparzenie na ręce Megary zaś nie wyglądało groźnie. Zarówno Morgoth jak i Marianna widzieli ogień, który pojawił się nagle i równie nagle zniknął. Wszystkie wspomnienia Megary związane z Zakonem Feniksa zaczęły zachodzić mgłą. Mogła jeszcze przywołać twarze, miejsca, informacje, z każdą chwilą stawało się to jednak coraz trudniejsze.

|Na odpis macie 48 godzin
Jeśli nie podejmujecie żadnej akcji poza mówieniem, nie musicie rzucać kością.
Megara może powiedzieć wszystko, czego fabularnie się dowiedziała i zgodnie z mechaniką forum jest w stanie to zdradzić. Obowiązują minusy z poprzedniej kolejki.
Kolejka: Megara, Morgoth, Marianna*
*Możecie się zamieniać.

Zacisnęła na czymś palce. Nie wiedziała czy było to jakieś samotnie stojące drzewo czy ręka któregoś z napastników. Jedynak tylko dzięki temu wciąż trzymała się na  własnych nogach. Ledwo słyszała co mówi kobieta, jej słowa dochodziły do Megary z opóźnieniem. Zwłaszcza gdy poczuła jak jej pierścień płonie. Po chwili nie było po nim nawet śladu. To już koniec...teraz była zwykłym zdrajcą. - Z wami - wydusiła w końcu dając im do zrozumienia, że dobrze wie do jakiej organizacji należą. Starała się skupić na wspomnieniach, na wyglądzie starej chaty  ale wspomnienia zaczęły się zamazywać. Musiała im coś przecież dać...inaczej jej dziecko umrze. - Spotykają się na obrzeżach Londynu- wydyszała ciężko. Może im to wystarczy, sami kwatery i tak nie znajdą. Megara przeniosła mętne spojrzenie na zamaskowanego człowieka. Próbowała przypomnieć sobie imiona i nazwiska zanim całkiem o wszystkim zapomni. Najwyraźniej widziała twarz swojego brata ale natychmiast porzuciła tę myśl. Skupiła się na kimś innym na kimś kto miał zapłacić za zdradę Averego. - Lilith Avery - kto jeszcze? -  Travers- syknęła z bólu gdy przy próbie najmniejszego ruchu rany na plecach mocniej dawały o sobie znać. - Glaucus

Przypominam, że edytowanie postów, po których nastąpił rzut kością, zmienianie w nim kluczowych informacji jest niedozwolone.

The member 'Megara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 2

Obserwował Megarę. Widział jak zbielały jej palce od trzymania się jednej z gałęzi, ale wiedział, że to co czuła, wymieszane ze strachem stanowi morderczą kumulację. Ból wykrzywił jej dziewczęcą twarz w okrutnym grymasie, a Morgoth zastanawiał się, ile jeszcze wytrzyma. Ile jeszcze będzie patrzył na tę bezsensowną walkę? Walkę, która i tak miała taki finał - jedynie różnił się od jego wyobrażenia ilością krwi. Nie chciał, by stała jej się krzywda. Ale czy dała mu wybór? Wolała grać bohaterkę. Ale czy postawienie się naprzeciwko kogoś, kogo się nie znało było mądrym obrotem sytuacji? A szczególnie w ciągu dalszego rozwoju wypadków? Gdy syknęła, podszedł dwa kroki, przykucnął przed nią, patrząc jej prosto w oczy. Widział to spięcie. Widział walkę i poddanie się. Zauważył również chwilę wcześniej jak na jej dłoń, a konkretniej jeden z palców, rozjaśniał gwałtownie, pozostawiając po sobie ślad po oparzeniu. Nie wyglądało to źle. Jednak kto miał czas na zamartwianiem się lekką raną, skoro działy się tu o wiele poważniejsze rzeczy. Usłyszeli nazwiska... I miejsce. Posiadał jeszcze jej różdżkę. Co jeszcze mogła im powiedzieć? Co jednak wiązało się z tym błyskiem na dłoni blondynki? Spojrzenie dziewczyny było wyraźnie zamglone. Zaraz miała im odpłynąć. Przekręcił delikatnie głowę w stronę Marianny jakby czekając na jej ruch. Oboje wiedzieli, że Megara może jeszcze coś powie. Lub właściwie na to liczyła. Uzdrowienie jednej z jej ran na pewno, by pomogło. Szczególnie że jeśli była bliska omdlenia, nic nie mogli z niej wyciągnąć. A nie mieli na to czasu. Musieli zareagować, a tylko Goshawk posiadała umiejętności odpowiednie do tej sytuacji.
- Zrób to - powiedział krótko, a jego głos zazgrzytał nieprzyjemnie. Marianna musiała uleczyć Carrow.

Megara zaczęła z nimi współpracować, widocznie słowa Marianny do niej trafiły, a chęć uratowania dziecka stała się dla niej silniejsza. Po chwili zaczęła mówić, z ogromnym trudem wypowiadała kolejne słowa. Zauważyła płomień na jej palcu, po którym zostało poparzenia, jednak na tyle małe, że kompletnie je zignorowała. Czekała na informacje, na nazwiska, na cokolwiek i je otrzymała. Megara była jednak już na skraju wytrzymałości i panna Goshawk nie chciała sobie nawet wyobrażać, co kobieta mogła odczuwać. Morogh zdecydował się skrócić jej męki, na co Marianna jedynie kiwnęła głową.
Z dzieckiem tutaj nic nie zrobię, musi trafić do munga - poinformowała go jedynie.
Sama zabrała się za dziewczynę. Bez zbędnych ceregieli podwinęła jej sukienkę, była magomedyczką, więc jakby z automatu zrobiła to tak, aby nie zadać jej większej ilości bólu odklejając materiał od zranionego miejsca. Niektórych rzeczy, które są tak mocno zakorzenione przez lata praktyk nie da się tak po prostu wyzbyć. Kiedy już dotarła do jej rany, odsłaniając jej ciało, skierowała różdżkę w odpowiednie miejsce.
- Fosilio - powiedziała.
To powinno zatrzymać krwotok, jeśli przestanie tak mocno krwawić szanse na uratowanie jej i jej dziecka wzrosną. Oczywiście, czasu było mało i im dłużej się grzebali, tym dla Megary było gorzej. Marianna już zdała sobie sprawę z tego, że jeśli teraz jej zaklęcie nic nie da, to najrozsądniej będzie wyczyścić jej pamięć, wezwać czarodziejskie pogotowie i ją tu zostawić. I tak nie będzie pamiętać, że zapewnili ją, że za informacje uratują ją i dziecko. Więc co za różnica. A rany przecież same wskazują na rozszczepienie. Kto mądry teleportuje się podczas ciąży.

The member 'Marianna Goshawk' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 76