[bylobrzydkobedzieladnie]

Spektakl wywiera na tobie wielkie wrażenie, musisz przyznać, że nie spodziewałaś się tak realistycznego przedstawienia trzech, znanych od dzieciństwa baśni. Lecz przecież z magią wszystko jest łatwiejsze, niemniej widok aktorów na długo pozostanie w twojej pamięci. Spędzasz wieczór w towarzystwie Elizabeth, korzystając z chwili wolności zagwarantowanej przez przebranie. Dyskutujecie chwilę na temat obejrzanego przed chwilą widowiska, później wasze tematy, wraz z większą ilością ponczu, schodzą na bardziej przyziemną strefę, w końcu przyszłyście tutaj razem, by poświęcić sobie nawzajem kilka chwil, z dala od pracy, widma złoczyńców do ścigania czy aranżowanych ślubów.
Właściwie nawet się nie orientujesz, gdy wybija północ, jednak gdzieś między wszelakimi dyskusjami postanowiłaś ze swoją przyjaciółką, że koniecznie przetestujesz swoją odwagę. Wiesz, że nie możesz się spodziewać tanich atrakcji podobnych tym śmiesznym dementorom przy wejściu - spektakl pokazał ci na co stać organizatorów, jednak to zdaje się tylko przygrywką do atrakcji przeznaczonych na samą godzinę duchów.
Drzwi zatrzaskują się za tobą i tracisz na pewności, czy na pewno chcesz tutaj być; rzucasz kilka zaklęć otwierających, jednak bez większego skutku, podobnie poruszenie ryglem za pomocą własnych mięśni nie przynosi oczekiwanego skutku. Wzdychasz ciężko, rzucając lumos, by rozgonić ciemność - dzięki niemu możesz względnie bezpiecznie stawiać kroki lub też przyjrzeć się nieoświetlonym miejscom, najbliżej ciebie. Kto wie, może czai się tam jedna z atrakcji? Wolałabyś nie być tak zaskakiwaną, jednak nawarzyłaś sobie piwa, teraz musisz dać sobie radę z jego smakiem, tak różnym od kremowego, najlepszego zawsze w Trzech Miotłach.
Już sama cisza przeraża, początkowo słyszysz tylko własne kroki, zanim i one nie zostają zduszone przez coś czego się nie spodziewasz. Przykucasz zaszokowana, by ręką dotknąć zadziwiająco miękkiego dywanu, podobne można odnaleźć w szlacheckich rezydencjach. Czyżby to był jeden z pokoi strachów, odzwierciedlający twoje życie wśród przepychu, a zaraz możesz spodziewać się kolejnych udziwnień, sprawiających, że serce wyskoczy ci z piersi? Jednego możesz być pewna, wbrew przekonaniu niektórych osób nie będzie ono włochate jak w tej baśni. Brniesz dalej, ostrożnie, jakby dywan mógł cię w każdym momencie wciągnąć, przez co twoja wędrówka dłuży się i dłuży. Odwracasz się czasami za siebie, jakbyś miała zobaczyć tam jakiegoś stwora - trochę to bezcelowe, przecież w ciemności nie jesteś w stanie niczego dojrzeć. W końcu przyglądasz się ścianom, przesuwasz dłonią po ścianie, jakby miały znajdować się tam ukryte drzwi. Podobnie postępujesz z jednym ze świeczników - ciągniesz, próbujesz zgasić - bez większej reakcji, bez ukrytego przejścia. Może nie jesteś taka bystra, jak myślałaś, może pomijasz coś oczywistego?
Za tobą już połowa wędrówki, a w głowie rodzi się pomysł, że może po drugiej stronie czekają na ciebie drzwi, prowadzące dalej, a ten pokój przemierzysz bez żadnych komplikacji, słyszysz głuche tąpnięcie, w momencie, gdy stawiasz stopę na czymś definitywnie odmiennym od miękkiej skóry owiec. Wzdrygasz się w przerażeniu, gdy odgłos przerywa ciszę, to w końcu naturalny odruch, jednak czy właśnie przez niego nie straciłaś okazji na reakcję?

The member 'Allison Avery' has done the following action : rzut kością

'k100' : 2

Z początku spostrzegasz tylko czerń odbijającą pojedyncze promyki zaklęcia, aby potem zorientować się, że podłoże, na którym się znajdujesz, posiada podłużne, równe wgłębienia. Do złudzenia przypomina ono wyłożoną czarnymi ceramicznymi płytkami podłogę.
Jesteś z pewnością ciekawa, co znajduje się na końcu korytarza, lecz miękkie podłoże wydaje Ci się o wiele bardziej przyjemniejsze i bezpieczniejsze. Zdecydujesz się cofnąć czy ruszysz przed siebie?

Jeśli idziesz naprzód, rzuć dwiema kostkami k100, jeśli zostajesz na dywanie, rzuć jedną kością k100. Masz 2 dni na odpis, jeśli zmieścisz się w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Dywan wydaje ci się bezpieczniejszy i z chęcią wróciłabyś na niego, jednak trwanie w miejscu, a co dopiero cofanie, nie przybliża cię ani trochę do wyjścia z tego przeklętego pomieszczenia. Rozglądasz się jeszcze po ścianach z nadzieją, że może tam znajdziesz drzwi, które w jakiś magiczny sposób pojawiły się po tąpnięciu. Narzekasz w myślach na własną głupotę i brak asertywności, ileż to zostało jeszcze przed tobą pokojów? Dziesięć, siedem, a może tylko trzy? Jeśli organizatorzy w każdym z nich będą trzymać cię w niepewności, szybciej trafisz na oddział zamknięty niżeli ukończysz ten test odwagi. Kolejną chwilę zajmuje ci zebranie się w sobie, gdy podejrzliwie przyglądasz się posadzce przed sobą. Czy na pewno powinnaś brnąć dalej? A jeśli tak, to po której jej części? A może pomysłodawca tego pokoju liczył na to, że ruszysz głową, znajdziesz jakąś zależność i przejdziesz dalej podskakując niczym małe dziecko podczas gry w klasy? Twoje rozważania trwają może kilka sekund, w końcu decydujesz się przyjrzeć się dokładniej posadce, jednak głównym problemem jest ciemność - wciąż mało co widzisz, zaledwie pół metra. Wiesz, że twoje odwlekanie nie ma większego sensu, dlatego nie decydujesz się na powrót, tylko ruszasz żwawym krokiem przed siebie, starając się nie zatrzymywać.

The member 'Allison Avery' has done the following action : rzut kością

'k100' : 82, 89

Ruszasz przed siebie. To dosyć ryzykowne posunięcie. Słyszysz także nieprzyjemne tupnięcia odbijające się echem po wąskim, długim korytarzu. Nagle jednak, gdy mogłabyś poczuć się lepiej i stawiasz drugi już pewniejszy krok, twoja lewa noga nie napotyka podłogi, a zanurza się w... czymś gęstym? Dlatego też nie upadasz – choć tracisz różdżkę, która wypada Ci z dłoni i upada metr od Ciebie - ponieważ twoja stopa zanurza się bardzo powoli w płynnej okalającej ją zimnem substancji, jednak stawia już opór, gdy próbujesz ją wyciągnąć.
Zapada ciemność, pomieszczenie oświetlają jedynie słabe ogniki, których siła traci, zdawałoby się, z każdą kolejną chwilą.

st na wyciągnięcie stopy z tajemniczej substancji wynosi 43.
st na dosięgnięcie różdżki wynosi 65.
Masz 2 dni na odpis, jeśli zmieścisz się w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Dwa kroki i już wiesz, że ta decyzja była koszmarnym błędem. Chyba zbyt wiele lat upłynęło od twojego wyjścia z Hogwartu, że już nie pamiętasz gryfońskiej brawury, która zwyczajowo nie popłaca. Powinnaś być przebiegła jak wąż, Avery, w zamian otrzymujesz to - grzęźniesz w paskudnej mazi, a twoja różdżka ląduje przed tobą, całkowicie uniemożliwiając ci wydostanie się w magiczny sposób. Chociaż zawsze byłaś taka, żyłaś aż nazbyt przesadnie, nazbyt radośnie krocząc przez świat i chcąc spróbować wszystkiego - pewnie i namówiłabyś Sylvaina na przechadzkę po zakazanym lesie w świetle księżyca, gdyby nie fakt, że tak dbał o ciebie i się troszczył.
Błyskawicznie kalkulujesz swoje szansę. Możesz próbować się wyszarpać, jednak co jeśli maź nie ustąpi, a różdżka utonie w tej przedziwniej posadzce? Dlatego ryzykujesz nachylenie się do przodu, mając nadzieję, że lekcje tańca i jazdy konnej wpłynęły pozytywnie na twoją równowagę. Jeszcze trochę i się stąd uwolnisz, wystarczy, że pochwycisz patyk, w którym drzemie cała twoja magia, bez którego jesteś całkowicie bezsilna.

The member 'Allison Avery' has done the following action : rzut kością

'k100' : 38

Twoja noga zanurzona była już niemal do połowy łydki, a przez nieefektywne szarpanie się i próby dosięgnięcia różdżki, poczęła tonąć jeszcze szybciej. Co najgorsze, dopiero po chwili mogłaś się zorientować, podłoże pod Twoją drugą stopą niebezpiecznie się uginało, aby kolejno wciągnąć ją z tą samą siłą, co poprzednią.

st na wyciągnięcie nóg z tajemniczej substancji wynosi 43.
st na dosięgnięcie różdżki wynosi 65.
Masz 2 dni na odpis, jeśli zmieścisz się w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Wciągnie cię - to jedyna myśl jaka ci towarzyszy, gdy różdżka pozostaje poza zasięgiem twoich smukłych palców, a uczucie zapadania się wgłąb niezidentyfikowanej substancji tylko się nasila. Czujesz panikę, to przecież oczywiste. Jesteś szlachcianką, dlaczego chciałaś udawać, że tak nie jest? Powinnaś przebywać teraz na salonach wraz ze swoją rodziną, mimo że tego nienawidzisz; powinnaś podjąć się tej wystawnej gry z ładnym uśmiechem przyklejonym do ust. Mogłaś nawet zgodzić się na zaproszenie Selwyna, by zabrał cię do jednego z wielu teatrów na jakąś sztukę z prawdziwymi aktorami na scenie, gdzieś gdzie nie zobaczysz na niej swojego ukochanego, na którego widok serce krwawi... Za każdym razem coraz to bardziej. Zamiast tego masz to wszystko: czas spędzony z przyjaciółką, lekkie zawirowania głowy, ból w klatce piersiowej, chociaż fizycznie nic ci nie dolega... I co najważniejsze, myśli szalejące i próbujące znaleźć jakieś rozwiązanie, jednak to tylko pozory, one szybciej doprowadzą cię na skraj szaleństwa.
Czytałaś gdzieś, dawno temu, gdy podczas swojego pobytu za granicą zgłębiałaś wszelakie lektury dotyczące państwa, w którym się znajdujesz, że w przypadku zapadania, nie należy się szarpać, inaczej cały proces tylko przyśpieszy. Dlatego starasz się uspokoić, w tej chwili przypominasz posąg utrwalony w dziwnej pozycji. Środek ciężkości starasz się przenieść bardziej do przodu, zanim podejmujesz próbę wyciągnięcia łydki - najpierw jednej, następnie drugiej. Skoro nie udało ci się dosięgnąć różdżki, musisz spróbować w inny sposób wybrnąć z tej lepkiej sytuacji.

The member 'Allison Avery' has done the following action : rzut kością

'k100' : 66

Udało Ci się uwolnić obie nogi z niemałym wysiłkiem, aby na moment odetchnąć na zimnej i nadal niebezpiecznej posadzce. Nadal miałaś wybór: wrócić lub iść przed siebie. Teraz mogłaś spokojnie podnieść różdżkę, która leżała niedaleko Ciebie. W ciemnościach dostrzegasz jej niewidzialny kontur.

Jeśli podnosisz różdżkę i oświetlasz nią pomieszczenie - nic się nie zmieniło, a przynajmniej na to wygląda. Od strony wejścia słyszysz jednak niepokojący szelest czy to może złudzenie? Słuch zaczyna stroić Ci żarty, kiedy jedynymi dźwiękami, które wypełniają to pomieszczenie są Twoje kroki i urywany oddech?

Nie jestem w stanie określić do czego wpadłam, jednak wyciągnięcie nóg ze substancji wymaga nie małego wysiłku. Jakby maź dążyła do tego, by mnie zatrzymać. Po chwili wysiłku, gdy uwolniłam już jedną nogę, wyciągnięcie drugiej okazało się o wiele łatwiejsze. Dosięgam różdżki z zamiarem usunięcia oblepiającej mnie mazi za pomocą prostego zaklęcia, lecz wtedy coś słyszę. Czyżbym nie była tutaj sama? A może wydostanie się z jednej pułapki, aktywowało następną? Po raz kolejny przeklinam w myślach pomysł przetestowania swojej odwagi. Mogłabym rozświetlić ognistą kulą ciemność za sobą, by zobaczyć, co tam się znajduje... Jednak brawurowa odwaga już raz mnie zgubiła. Przed siebie też nie pójdę w ciemno, gdyż zapewne skończy się to tak samo, jak przed chwilą - kolejnym potrzaskiem z sapiącym czymś za plecami. Dlatego kieruję różdżkę na podłogę przed sobą, szepcząc cicho Glacius z nadzieją, że zamarznie; a ja w końcu będę mogła opuścić ten ciemny i zgubny pokój.

The member 'Allison Avery' has done the following action : rzut kością

'k100' : 41