First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Alice Elliott' has done the following action : rzut kością

'k100' : 72

Alice poczułaś tąpnięcie, usłyszałaś odgłos, jednak poza donośnym echem, nic więcej się nie wydarzyło - podłoga przed tobą się nie zapadła; jedyna zmiana jaka zaszła to lekko przygasające światła świeczników umieszczonych na ścianach. Najwyraźniej możesz iść bezpiecznie przed siebie lub, jeśli tylko na to się zdecydujesz, pozostać na miękkim, lekko falującym dywanie, w przyjemny sposób okalającym twoje kostki.


Jeśli decydujesz się na dalszą wędrówkę, rzucasz jeden raz kością k100, jeśli zostajesz na dywanie, rzucasz dwa razy kością k100. Na odpis masz dwa dni.

Wciąż rozglądała się po otoczeniu, jednak wyglądało na to, że poza tym dziwnym dźwiękiem nic się nie stało. Może tylko świece w tyle nieco przygasły, sprawiając że ciemność wydała się jeszcze gęstsza, ale nic poza tym. Znowu stuknęła kilka razy nogą w posadzkę, ale wyglądało na to, że była na swoim miejscu, przynajmniej w najbliższym otoczeniu. Kusił ją też powrót na dywan, znajdujący się zaledwie krok za nią. Miała jednak wrażenie, że nie dotrze do drzwi, jeśli tam zostanie, nawet jeśli znalezienie się na miękkim, stabilnym podłożu wydawało się bardziej zachęcające, bo czarna posadzka w ciemności budziła w niej niezbyt dobre przeczucia.
Ostatecznie zawahała się. Postanowiła póki co pozostać na dywanie i przejść kawałek drogi w bok, idąc jednak blisko jego granicy z czarnym podłożem, gotowa w razie czego odbić w bok, w jedną lub drugą stronę. Miękka warstwa uginała się pod jej butami, snop światła z różdżki oświetlał bardzo mały obszar i prawie nie słyszała swoich kroków.

The member 'Alice Elliott' has done the following action : rzut kością

#1 'k100' : 91

--------------------------------

#2 'k100' : 13

Zdecydowałaś się pozostać na dywanie, być może właśnie ta miękka powierzchnia wydawała ci się o wiele bezpieczniejsza niżeli narastające mroki w głębi korytarza. Szybko okazało się, że to tylko pozory - poczułaś pociągnięcie, jakby jakaś niewidzialna siła chwyciła za brzeg dywanu, w pobliżu którego się poruszałaś. Szarpnięcie okazało się na tyle skuteczne, że nie miałaś szans utrzymać równowagi, przez co dotkliwie upadłaś; choć miękki materiał zamortyzował uderzenie i tak mogłaś poczuć ból w ramieniu, na którym oparłaś cały ciężar ciała. Natomiast twoja różdżka wypadła ci z dłoni i obecnie znajduje się półtora metra przed tobą. Co gorsza, nie miałaś nawet czasu, by otrząsnąć się z szoku, gdy brzeg dywanu nałożył się na ciebie, jakby ktoś chciał zawinąć cię w środku. Skojarzenie było na tyle dobre, gdyż po chwili wszystko zawirowało na krótką chwilę, jakbyś rzeczywiście była zwijana - we wnętrzu pozostało jednak wystarczająco dużo miejsca, by obrócić się z boku na bok lub na brzuch. Choć widzisz niewiele, możesz rozpoznać kształt swojej różdżki zagłębionej w materiale. Miękkie włókna wciąż zdają się falować wokół ciebie, przyjemnie łaskocząc twoją skórę - jednak na pewno w tym prowizorycznym kokonie nie możesz czuć się bezpiecznie. Zdaje się, że dywan tak łatwo cię nie wypuści - gdy tylko spróbujesz się poruszyć środek, w którym zostałaś uwięziona będzie się stopniowo pomniejszać.

ST wydostania się z dywanu wynosi 75.
ST dosięgnięcia różdżki wynosi 42.
Możesz podjąć próbę wykonania tylko jednej czynności. Masz 2 dni na odpis, jeśli zmieścisz się w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Szła przed siebie, oświetlając sobie drogę różdżką. Dywan nie zmieniał się, wciąż był tak samo miękki. Próbowała w ten sposób dotrzeć do ściany i ruszyć w dalszą drogę wzdłuż niej, licząc, że w ten sposób szybciej znajdzie drzwi, niż błądząc po omacku po całym pokoju, który był nie wiadomo jak duży.
To poczucie bezpieczeństwa, które dawała miękka nawierzchnia, okazało się jednak złudne. Chwilę później poczuła nagłe szarpnięcie porównywalne do uczucia, jakiego doświadczyła kiedyś w Hogwarcie, kiedy złośliwy poltergeist wyciągnął dywan spod jej nóg. Zanim złapała równowagę, runęła jak długa na ziemię, mimo dywanu obijając sobie rękę, na którą upadła. Zapalona różdżka wypadła z jej dłoni i dziewczyna już miała się po nią rzucić, kiedy nagle coś nią obróciło, jej pole widzenia zostało przysłonięte przez puszyste włosie, a ciało ograniczone przez dywan... w który została zawinięta niczym wielki naleśnik. Szarpnęła się odruchowo; było tu bardzo ciasno, ta ciasnota ją przytłaczała. Lubiła swobodę i przestrzeń, a tymczasem leżała zawinięta w złośliwy dywan. Może jednak powinna wtedy ruszyć posadzką?
Rozejrzała się; kawałek dalej od siebie dostrzegła swoją różdżkę. Musiała po nią sięgnąć; tak, właśnie od tego powinna zacząć. Różdżka – pierwszy, łatwiejszy cel, tym bardziej, że miała wrażenie, że wydostanie się z tego konkretnego zrolowanego dywanu bez magicznej pomocy może okazać się trudne. Wyciągnęła więc dłoń, mając zamiar zacisnąć ją na trzonku swojej różdżki.

The member 'Alice Elliott' has done the following action : rzut kością

'k100' : 25

W różdżce doszukiwałaś się swojej jedynej nadziei na uwolnienie się z ciasnego kokonu. Mogłaś ją sobie wyobrazić w swojej ręce, była tuż-tuż, zaledwie o kilka centymetrów. Jednak dywan, jakby wyczuwając twoje zamiary, oplótł miękkimi włóknami twoje nadgarstki, uniemożliwiając dalsze ruchy. Rulon wciąż zdawał się żyć własnym życiem, coraz to szybciej się zwężając, potęgując tym samym klaustrofobiczne uczucie.

ST wydostania się z dywanu wynosi 75.
ST wyrwania ręki i dosięgnięcia różdżki wynosi 42.
Możesz podjąć próbę wykonania tylko jednej czynności. Masz 2 dni na odpis, jeśli zmieścisz się w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Wyciągnęła przed siebie ręce, mając zamiar zacisnąć palce na trzonku różdżki. Już zastanawiała się, jakim zaklęciem mogłaby posłużyć się do wydostania z dywanu, kiedy włókna nagle wystrzeliły w górę, oplatając się wokół jej nadgarstków i ograniczając jej ruchy. Początkowo odruchowo się szarpnęła, próbując wydostać ręce i dosięgnąć nimi różdżki. Miała dziwne wrażenie, że przestrzeń w dywanie robi się coraz węższa, więc tym bardziej musiała się szybko stąd wydostać, zanim zaciśnie się do końca i całkowicie uwięzi ją w swoim wnętrzu. Poruszyła się więc znowu, starając się już jednak nie szamotać jak owad schwytany w pajęczynę, gdyż miała dziwne przeczucie, że im mocniej się szarpała, tym szybciej dywan się zaciskał. Próbowała więc zachować spokój i ostrożnie oswobodzić obie dłonie i dosięgnąć różdżki, zanim oplotą ją kolejne włókna.

The member 'Alice Elliott' has done the following action : rzut kością

'k100' : 43

Choć musiałaś włożyć w to niemało wysiłku, udało ci się dosięgnąć różdżki. Nawet włókna, oplatające twoje nadgarstki, okazały się zbyt słabe, by zatrzymać cię na dłużej - pękają po kilku silniejszych szarpnięciach. W końcu będziesz mogła użyć zaklęć, by wydostać się z zawinięcia - nie masz innego wyjścia, wyczołganie wydaje się niewykonalne, gdy wnętrze, w którym zostałaś uwięziona wciąż się pomniejsza. Czujesz, że jakikolwiek ruch w górę lub w dół sprawia ci trudności. Ile masz jeszcze czasu? I czy dywan przestanie się kurczyć, gdy ściśnie cię możliwie jak najbardziej?

Jeśli spróbujesz wydostać się bez użycia czarów, ST wynosi 95. Masz dwa dni na odpis. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Po kilku szarpnięciach nadgarstkami włókna w końcu puściły, uwalniając jej ręce. Alice mogła więc sięgnąć w kierunku różdżki i po chwili pochwyciła ją, dawno nie ciesząc się tak z kontaktu swojej skóry z jej gładkim drewnem. Jak przystało na promugolską osobę, większość czynności wykonywała bez użycia magii i różdżka zazwyczaj nie była dla niej tym najbardziej oczywistym rozwiązaniem.
Zacisnęła mocniej palce, unosząc różdżkę i kierując na bok zwiniętego dywanu.
- Diffindo! – rzuciła, mając zamiar rozciąć materiał i tym sposobem wydostać się na zewnątrz. Bo gdyby tak miała czołgać się do samego końca... Biorąc pod uwagę, że dywan stale się zwężał, a jego włókna próbowały przytrzymać ją w miejscu, szanse były naprawdę marne. Oby tylko zaklęcie rozcinające się udało.

The member 'Alice Elliott' has done the following action : rzut kością

'k100' : 20

Udało ci się złapać różdżkę, jednak czarowanie w takim ścisku okazało się nie lada wyzwaniem. A może wpływ na to miały włókna, które po raz kolejny spróbowały pochwycić twoje nadgarstki? Na szczęście, okazało się to nieskuteczne. Zaklęcie ugodziło w miejsce tuż nad twoją głową, gdzie bez większych przeszkód możesz dosięgnąć rękoma. Nie udało ci się jednak całkowicie, zamiast rozciąć materiał, pojawiała się w nim tylko niewielka dziura, możliwa do poszerzenia czy to za pomocą dalszych czarów, czy siły fizycznej. Co więcej, po twoim zaklęciu, dywan zaprzestał dalszego kurczenia się, zachowując się jak żywa istota, która także odczuwa ból.

By powiększyć otwór i wydostać się na zewnątrz, ST wynosi 32.
By wyczołgać się z dywanu ST wynosi 60.
Możesz także spróbować użyć czarów.
Masz dwa dni na odpis. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Wcale nie łatwo rzucało się zaklęcia w tej ciasnej przestrzeni, ale po chwili zobaczyła, jak w dywanie tuż nad nią powstaje dziura. Niezbyt duża, ale jeśli uda jej się ją powiększyć, powinna dać radę się przez nią wydostać. Chwyciła więc dłońmi jej brzegi i zaczęła ciągnąć za naruszony materiał, zamierzając poszerzyć otwór na tyle, żeby się w nim zmieścić i wysunąć na zewnątrz, stanąć na jakimś stabilnym podłożu. Jak to dobrze, że była tak drobna! Dywan, o dziwo, na ten moment przestał się dalej kurczyć, więc mogła we względnym spokoju powiększać dziurę, nie musząc walczyć z plączącym się dookoła włosiem ani bać się, że nagle zostanie zaciśnięta tak mocno, że braknie jej powietrza. Niemniej jednak, i tak po pewnym czasie była zdyszana, a włosy, które wymknęły się z uczesania, przykleiły się do spoconego czoła. Ale najważniejsze było opuszczenie dywanu, a potem znalezienie wyjścia z pokoju.