First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Zaśmiał się (czy on kiedykolwiek przestawał się uśmiechać?), słysząc wstydliwą uwagę Colina. - Gdybym o tym wiedział, pewnie pojawiałbym się tu częściej - rzucił radośnie, bo przecież każda okazja do niedosłownego skrzyżowania różdżek w pojedynku zdawała się znakomitym pretekstem do pozbycia się negatywnych emocji, które licznie kłębiły się pod rudą czupryną; szczególnie, że w pamięci Garretta wciąż kwitło wspomnienie Colina rozbrojonego własnym zaklęciem. Ale nie śmiał mu tego wypominać - bo kto wie, czy w dzisiejszym pojedynku magia nie odwróci się przeciwko niemu. Chociaż, mimo wszystko, i tak stał na uprzywilejowanej pozycji; nawet w wypadku sromotnej klęski nie upokorzyłby się tak bardzo, jak Fawley - w końcu to miał być rewanż, odwet za porażkę sprzed niecałych dwóch lat.
Co jak co, ale ich znajomość była niecodzienna: opierała się na noszeniu kartonów, zapachu nowych książek wbijającym się szturmem w nozdrza i miotaniu szaleńczych zaklęć w próbie udowodnienia, kto był lepszym czarodziejem. - Bać się? W moim słowniku nie ma takiego hasła - zażartował, doskonale wiedząc, że nie była to prawda, bo bał się. Cholernie się bał, ale nie niepowodzenia w nic nieznaczącym pojedynku, a zbliżającej się wojny, widma terroru Grindelwalda i niebezpieczeństwa, w które pakował wszystkich swoich najbliższych. Bał się tego, że ich zawiedzie. I że zawiedzie samego siebie.
Kiedy opuścili księgarnię, wychodząc na tylną, nieuczęszczaną przez nikogo uliczkę (która rzeczywiście była, jak zauważył po chwili wnikliwej obserwacji, niezwykle wysprzątana), niespiesznie rozpiął płaszcz i sięgnął po różdżkę, którą równie dobrze mógł nazwać przedłużeniem ręki; rzadko kiedy go rozczarowywała, zazwyczaj wybierając współpracę. Była jak najlepsza przyjaciółka, która towarzyszyła mu podczas całej magicznej kariery - to właśnie ona wybrała go siedemnaście lat temu, gdy, drżąc lekko z ekscytacji, przekroczył próg sklepu Ollivandera. Jedenaście cali, dość giętka, białe drewno osiki, róg garboroga; ponoć miała symbolizować determinację i uczciwość, a sprzedawca napomknął jeszcze, że była doskonała do pojedynków.
I miał rację.
- Ciężko byłoby zmusić zgraję nastolatków do opanowania tak trudnej sztuki - rzucił w odpowiedzi, bo przecież zazwyczaj kurs rozpoczynano tuż po zakończeniu szkoły, a myśli świeżych absolwentów dryfowały raczej w sferach hura, zbawię świat niż muszę skupić się, żeby żaden czarnoksiężnik nie wtargnął mi do umysłu. - Ale mamy szeroką wiedzę na temat legilimencji, choć tak naprawdę niewiele osób jest w stanie się przed nią obronić. - A jedną z nich jestem ja. Lub wkrótce będę, przeszło mu przez myśl, bo przecież ćwiczył już od dawna, wyrzucał Mavis z umysłu, kontrolował własne myśli i uczucia. A przynajmniej tak mu się zdawało.
W końcu stanął w odpowiednim miejscu - dokładnie tym samym, co ostatnio - i skłonił się lekko, choć tylko po to, aby zaraz unieść różdżkę.
- Jęzlep - wypowiedział inkantację, nie chcąc zbyt szybko rozbrajać przeciwnika; bo czym jest zabawa bez odrobiny ryzyka?

The member 'Garrett Weasley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 62

Pierwsze zaciągnięcie się wrześniowym powietrzem było jak prawdziwa usta dla płuc, które wysiadały już od wdychania kurzu zebranego na książkach i od pleśni, jaka królowała w Colinowej piwnicy. Zdecydowanie zbyt mało przebywał na świeżym powietrzu, co wyraźnie było widać na jego skórze, bledszej niż zazwyczaj, przywodzącej na myśl może jakąś chorobę, dlatego Colin starannie ukrywał wszystkie niedoskonałości pod idealnie skrojonymi garniturami i szatami. Pogoda ich nie rozpieszczała, ale przynajmniej darowała sobie dzisiaj opady deszczu czy inne nawałnice, traktując ich niewysoką temperaturą, ale za to przygrzewającym przyjemnie od czasu do czasu słońcem, które docierało nawet ich zaułek. Może powinien zgłosić do ministerstwa swoją własną propozycję na nazwanie tej krótkiej uliczki? Alejka Pojedynków? Plac Pokonanego Colina? Zaułek Rudego Triumfu? Jakkolwiek jednak nazywałaby się feralna uliczka, Colin nie zamierzał dziś sprzedawać tanio skóry, szczególnie że zarówno adrenalina, chęć rewanżu, jak i zwykłe pragnienie odzyskania honoru zmuszały go do wyjątkowej uwagi i skupienia. Może nawet zastosuje jedno z zaklęć, którego nie brakowało na pojedynkach w Inverness i zamieni Weasley'a w puszystego królika? Czy Eileen uznałaby to za wyjątkowy nietakt, gdyby Colin przez kilka minut czochrał jakieś inne futerko niż jej własne?
- Skoro zmusili was do uganiania się za czarnoksiężnikami i uczenia miliona niepotrzebnych zaklęć, to co za różnica - mruknął pod nosem, bardziej do siebie niż do Garretta, gdy ten unosił różdżkę gotów rzucić swoje pierwsze zaklęcie. Co tym razem? Spali mu włosy czy pozbawi powiek? Jeśli Weasley był choć w połowie takim ekscentrykiem jak Colin - a wyglądało na to, że był, skoro bez wahania zgodził się na kolejny niepoprawny pojedynek dwojga dorosłych czarodziejów, zupełnie jakby byli nastolatkami rzucającymi w siebie zaklęciami na szkolnych korytarzach - to Fawley mógł się spodziewać naprawdę wszystkiego. Repertuar pojedynkowych czarów był bardzo obszerny, a Colin nie wątpił, że dzięki aurorskiemu kursowi Garrett zna ich znacznie, znacznie więcej. Miał tylko nadzieję, że większość z nich jest raczej niewskazana do użytku podczas przyjacielskiej potyczki i że nie skończy zaczynającego się tygodnia na jednym z oddziałów w Mungu.
Zacisnął palce na różdżce, której niegdyś używał jej ojciec; leżała w dłoni doskonale dopasowując się do układu palców i Colin bez wahania machnął nią w powietrzu, rzucając donośnie zaklęcie: - Protego! - w tej samej chwili, gdy pomknęła ku niemu świetlista smuga wystrzelona z różdżki Weasley'a.

The member 'Colin Fawley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 54

Ledwie się powstrzymał, by nie unieść rąk w geście triumfu, ale byłaby to zbytnia nieuwaga, jako że Weasley w każdej chwili mógł wtedy rzucić w niego kolejnym zaklęciem i go rozbroić, zanim pojedynek na dobre by się zaczął. Zamiast tego więc Colin pozwolił sobie jedynie na triumfalny uśmieszek i przelotne spojrzenie rzucenie Garrettowi. Nie opuszczał różdżki, szukają w pamięci zaklęcia, którym mógłby się mu odwdzięczyć pięknym za nadobne. Pozbawianie do możliwości mowy było bardzo złośliwym posunięciem i choć nie zakończyłoby ich zmagań, to z pewnością znacznie je Colinowi utrudniło. Postanowił więc odpłacić mu się podobnym czarem, ale choć widok Garretta usiłującego złapać w dłoń różdżkę, która co chwila mu się z niej wyślizgiwała - niezastąpione zaklęcie Adiposio - wpadła mu do głowy zupełnie inna myśl.
Skierował różdżkę nieco w dół, wprost na spodnie Weasley'a modląc się, by ten nosił pod nimi bieliznę, a z ust wciąż nie schodził mu ironiczny uśmiech, gdy ruszał lekko dłonią, wykonując eleganckie zgięcie palcami i gdy różdżka zadrżała, wystrzeliwując w stronę Garretta własne zaklęcie. - Diffindo! - oczami wyobraźni widział już trzaskający materiał spodni, które widowiskowo zsuwają się na ziemię, zostawiając Weasley'a w stanie przynajmniej zdziwionym. Będzie ratował swoją godność, próbując je złapać, czy zignoruje wiatr szalejący mu w portach i zaatakuje Colina równie złośliwie?

The member 'Colin Fawley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 67

Colin, ku jego zaskoczeniu (nauczył się czegoś przez te dwa lata! ciekawe, czy po własnej klęsce ćwiczył codziennie zaklęcie tarczy, bo nieodbicie własnego uroku było cokolwiek przykre), odparował cios, a jego piękny jęzlep odleciał w stratosferę. Niemal się zasmucił, ale, jak się okazało, wcale nie miał na to czasu - bo już wkrótce Fawley uniósł różdżkę raz jeszcze, tym razem wypowiadając inkantację, na dźwięk której Garrett nieświadomie zmarszczył nos. To był prawdziwy cios poniżej pasa, nie tylko w sensie metaforycznym, ale też czysto dosłownym. Rozbrzmiało diffindo, koniec colinowej różdżki wskazał na jego spodnie i Garrett niemal usłyszał dźwięk pękającego paska. Szykując jedną dłoń do tego, by ewentualnie złapać zsuwającą się majestatycznie część garderoby, wyciągnął dłoń, by chociaż spróbować się uratować - siebie i własną godność, która właśnie krzywiła się, niezadowolona z nieprzyjemnego obrotu spraw.
- Protego! - zakrzyknął więc, choć nie był pewien, czy wystarczająco się skupił; mimo to w myślach poszukiwał już upokarzających zaklęć, które mógłby rzucić w ramach potencjalnego odwetu. A jednocześnie zastanawiał się, czy Colinem kierowała czysta złośliwość... czy może chęć zobaczenia jego bielizny? Nie był pewien czy chciałby poznać odpowiedź na to nurtujące go pytanie.

The member 'Garrett Weasley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 68

Godność i honor uratowane! Uśmiechnął się triumfalnie, gdy kolorowy strumień rzuconego zaklęcia rozpłynął się we wrześniowym, wciąż ciepłym powietrzu. Ale nie pozostawał dłużny - zaraz na powrót przyjął waleczną pozę, kierując koniec osikowej różdżki na Colina. Którym zaklęciem go potraktować? Plucie ślimakami zdawało mu się zdecydowanie przeceniane, przytwierdzenie butów przeciwnika do płyty chodnikowej brzmiało nieco pretensjonalnie, a szybki expelliarmus ukróciłby tylko ich cierpienia, a w tym nie było żadnej, najmniejszej nawet zabawy. Ich poprzedni pojedynek trwał ulotne sekundy, Garrett nie zdążył się nawet zmęczyć, nie zdążył się popisać kunsztem wspaniałych technicznie zaklęć. A cóż to za frajda, rozbroić przeciwnika w trzech ruchach różdżki?
- Tarantallegra! - krzyknął po chwili, wprost nie mogąc się doczekać, aż Colina trafi zaklęcie; wizja dostojnego szlachcica wywijającego się w niekontrolowanych pląsach, tańczącego kujawiaka i wymachującego nogami jak w znakomitym kankanie zdawała mu się zbyt zabawna, by odpuścić sobie przyjemność oglądania tego arcyciekawego pokazu.

The member 'Garrett Weasley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 31

No proszę, jednak jego zaklęcie okazało się za słabe, aby wyrządzić Weasley'owi krzywdę - a raczej nie krzywdę, lecz by rozpruć jego poczucie dumy i godności, którą na wszelki wypadek przezornie przytrzymał dłonią. Nie było to jednak konieczne, bo protego rozmyło Colinowy czar w powietrzu, na co ten zareagował ponurym westchnięciem. Pomny zasady, że do trzech razy sztuka, gotów był zaatakować ponownie, a potem na wszelki wypadek jeszcze raz, ale nie należał do mężczyzn wychwalających nudę i lubiących się powtarzać. Stąd często zmieniał pościel i kwiaty w wazonie, co - choć było szalenie niemęskie - przynajmniej gwarantowało świeży powiew nowości. Tej nowości, którą zamierzał właśnie zafundować Garrettowi, traktując go kolejnym zaklęciem z serii "Jak upokorzyć rudego i odegrać się za przegraną". Repertuar Colinowych czarów obejmował zaklęcia przeróżne, z których niektórych nigdy nawet nie próbował poza nieśmiałymi próbami w hogwarckich murach, a które teraz wydawały się wręcz idealne, by je zastosować. - Lapifors! - wypowiedzenie formuły poprzedziło głębokie westchnienie, które wyrwało się z piersi szlachcica, gotowego już na wszelkie konsekwencje swojego czynu, za który - gdyby miał do czynienia z jakimś bucowatym przeciwnikiem - mógłby się spodziewać przynajmniej ukamienowania.

The member 'Colin Fawley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 75

Cóż, coś poszło nie tak - wyrzucone zaklęcie zgrabnie przemknęło koło Colina, ale nawet go nie musnęło. Garrett zdusił brzydkie przekleństwo, które chciało wpłynąć mu na usta, bo zaraz nadszedł odwet - brutalny i... bardzo niemiły. Rozbłysnęło silne zielone światło i Weasley jak w zwolnionym tempie oglądał zbliżający się błysk, który niechybnie zapowiadał przemianę w puszystego, przemiłego królika. Najpewniej rudego. Długowłosego. Ale wcale nie chciał nim zostać; hola hola, to on miał rozbroić wkrótce przeciwnika, a w króliczej postaci byłoby o to ciężko. Czy mógłby utrzymać ciężar różdżki w małych, ostrych jak igiełki ząbkach, czy służyłyby one jedynie wgryzieniu się w dłoń dostojnego szlachcica? Nie chciał o tym myśleć, nie chciał nawet brać pod uwagi możliwości, w którym nie odeprze natarczywego zaklęcia, więc po prostu uniósł - po raz trzeci? - różdżkę do zaklęcia obronnego. Osiko, osiko, ponoć jesteś doskonała to pojedynków, nie zawiedź mnie.
Nie tym razem.
- Protego - powiedział szybko, choć starannie, dbając o każdą wypowiedzianą sylabę i o to, by jego nadgarstek obrócił się w odpowiednim, przez lata ćwiczonym geście.

The member 'Garrett Weasley' has done the following action : rzut kością

'k100' : 80

Wizja puszystego Garretta rozpłynęła się równie szybko jak poprzednie zaklęcie odbite tarczą przez Colina. Tym razem musiał się obejść puchowym smakiem, oczami wyobraźni widząc rudego królika kicającego w siną dal (ze strachem i przerażeniem?), ale to nie powstrzymało Colina przed kolejnymi wizjami. Chociażby takimi, w których protego Weasley'a okazuje się niewystarczające. Marzenia marzeniami, ale księgarza czekało teraz nie lada wyzwanie. Zręczna obrona Garretta okazała się nie tylko skuteczna - ale aż nazbyt skuteczna, bo odparowane zaklęcie leciało prosto w stronę Colina. Miał dwa wyjścia, z których żadne nie było mu po drodze: pamiętał, jak przegrał ostatni pojedynek i pamiętał, dlaczego poniósł wtedy porażkę. Nieudane protego okazało się wtedy jego klęską, ale skoro dzisiaj już raz mu się udało, to czemu miałby nie spróbować znowu? - Protego! - zagrzmiał, wykonując odpowiedni ruch różdżką i wskazując nią na Garretta. I na jaskrawy płomień zaklęcia, które mknęło w jego stronę gotowe upokorzyć go po raz drugi.