Prosektorium

Zimno. Myślałem, że wiem czego chcę w życiu. Zakon, praca; pomaganie innym. Kobieta. I pokój na świecie. Przeciętne marzenia przeciętnego człowieka, który ma serce po właściwej stronie. Nigdy jednak nie wiedziałem tak klarownie, czego mi potrzeba do pełni szczęścia. Aż do teraz.
To było niesamowite, jakby ktoś przepędził chmury z mego horyzontu: proste rzeczy, nieskomplikowane czynności przynoszące spokój ducha. Wiedziałem, czego chcieliśmy. Czego chciałem? Mój wewnętrzny głos jeszcze nigdy nie był tak wyraźny: zamknij drzwi. Na co jeszcze czekałem? Nie chciałem, by Josephine mnie opuściła. Powinna tu zostać, hej, przecież mieliśmy razem naprawiać tu anomalię! A ona... chciała uciec? Och. To było przykre. Prosto w serce Josephine, prosto w serce. Uniosłem różdżkę, celując w drzwi, bacznym wzrokiem jednak obserwowałem, jak panna Fenwick biegnie w ich kierunku. Tak, jeszcze nigdy podejmowanie decyzji nie przychodziło mi z taką lekkością. Na mojej twarzy nie było widać jakiegokolwiek grymasu - byłem spokojny i opanowany. Wiedziałem, czego chcieliśmy. Chciałem?
- Colloportus - wymówiłem inkantację zaklęcia, wykonując przy tym lekki ruch ręką. Josie, nie zostawiaj mnie. Nie zostawiaj mnie!

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 99

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Psidwacza krew! Jej sytuacja pogarszała się z każdą chwilą. Dopiero co poradziła sobie z jednym cruciatusem, to znów musiała przygotować się na odbicie drugiego. Mężczyzna nie szczypał się z zaklęciami, które posyłał w jej kierunku - miały ją nie tylko skrzywdzić, co wyeliminować całkowicie. Nawet jeśli uda jej się uchronić, cóż to da? Alexander zablokuje drzwi, uniemożliwiając szybką ucieczkę. Nie miała innego wyjścia, chociaż po zdarzeniach ostatniego miesiąca naprawdę nienawidziła teleportów. Blizny porozszczepieniowe szpeciły jej ciało, stanowiąc pewnego rodzaju ostrzeżenie przed teleportacją. - Abesio - wyszeptała formułę, starając się zdusić strach przed tym, co za chwilę nastąpi - jeśli jej się uda, znajdzie się bezpiecznie za drzwiami, zyskując czas na ucieczkę przed oprawcami. To musi się udać... Jeśli nie... Będzie zgubiona.

The member 'Josephine Fenwick' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 46

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Tym razem czar Ramseya nie trafił w cel mijając Josephine i roztrzaskując się na ścianie. Wyleczona jednak Cassandra radziła sobie już coraz lepiej i po chwili także i Śmierciożerca wrócił do pełni sił. Alexander pozbawiony własnej woli i problemów wynikających z konieczności myślenia i podejmowania decyzji, robił dokładnie to, co rozkazał mu Mulciber. Zamek w drzwiach przeskoczył cicho odcinając aurorkę od jedynej drogi ucieczki. Ta jednak nie zamierzała się poddawać. Jej plan z pewnością miałby się szanasę powieść, gdyby nie to, że zabrakło jej dosłownie odrobiny szczęścia. Zanim skutecznie przeteleportowała się za drzwi, uderzył w nią rzucony chwilę wcześniej cruciatus uniemożliwiając przeniesienie się choćby o cal. W nagłej fali bólu, jaka nią owładnęła, Josephine nie poczuł nawet, że kawałek naskórka z jej prawej dłoni przeniósł się za ścianę. Rozszczepienie skończyło się, na szczęście dla niej, jedynie obtarciem.

| Kolejka: Josephine, Rycerze, Alexander*

Na odpis macie 48 godzin.

Josephine: 169/220; kara: -10

Josephine, możesz podjąć próbę wyrwania się spod cruciatusa rzucając k100, ST wynosi 129 do rzutu dolicza się biegłość jasny umysł bądź zadając Ramseyowi obrażenia, w razie niepowodzenia, zaklęcie będzie zadawało obrażenia przez następne dwie kolejki.
Ramsey, żeby podtrzymać zaklęcie rzucasz kością k100, do rzutu dodaje się statystykę czarnej magii, ST wynosi 50. Możesz jednak podjąć dowolną inną akcję, która tym samym oznaczać będzie jednoczesne zdjęcia klątwy z Josephie.

*Ze względu na imperiusa i koniecznosć wykonywania poleceń Ramseya, Alexander zostaje dołączony do kolejki Rycerzy.

Ból. Zaklęcie cruciatus zmienia całe jego postrzeganie. Kiedyś bólem nazwałaby złamaną rękę, później przyszły rany porozszczepieniowe, które zwiększyły poziom bólowej tolerancji i zachwiały myśleniem o cierpieniu. To samo zrobiło czarnomagiczne zaklęcie w sposób, który przeszedł jej najśmielsze oczekiwania. Bezwiednie osunęła się na kolana, oszołomiona bólem wkradającym się w każdą komórkę jej ciała i umysłu. Działanie klątwy przekraczało wszystko to, co wiedziała o bólu. Wydawało jej się, że ucieknie - przez chwilę w to wierzyła, dopóki nie trafiło w nią zaklęcie. Musiała krzyczeć, jednak nie słyszała swojego głosu; jej zmysły się przytępiły - świat zawirował i przycichł. Potrafiła koncentrować się na niewyobrażalnym cierpieniu, stającym się epicentrum jej małego świata. Nie liczył się Alex, który stracił wolną wolę, nie liczyła się ucieczka. W tej chwili chciała, by to wszystko się skończyło - by czarnoksiężnik cofnął klątwę lub... wykończył swoją ofiarę. Wtedy nie czułaby nic - to byłoby łatwiejsze. Wygrałby... Tak po prostu, bezproblemowo. Nie chciała być podległa temu stworzeniu, które niewiele miało wspólnego z człowiekiem.
- Amicus - wykrzyczała inkantacje. Musi przestać. Natychmiast. Wciąż miała różdżkę. Wciąż mogła z nim walczyć.

The member 'Josephine Fenwick' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 49

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Tylko głupiec świadomie podjąłby walkę z czarnoksiężnikami, lub ktoś kto miał podstawy do tego, by ich pokonać. Jeszcze nie wiedział z kim miał do czynienia; przeliczyli się? Czy stąd ta nagła decyzja o ucieczce? Źle skalkulowali ryzyko? Czy byli wiec głupcami? Polegli w tym starciu. Był już tego całkowicie pewien. Jego umysł był zależny od woli Mulcibera, jej zaś przeżywał najgorsze katusze za jego sprawką. Weszli dziś do niewłaściwego pokoju.
— Przyjacielu, podejdź do niej i zabierz jej różdżkę— nie chcemy, by popełniała więcej głupot. — I złam ją, a potem odrzuć daleko— rozkazał. Nie obniżył własnej, kiedy zaklęcie ją trafiło. Nie udało jej się przed nim uciec i już nie uda, choćby próbowała z całych sił. Chłód dłoni z tyłu przenikał przez materiał grubej peleryny Mulcibera, nawet jeśli czuł to tylko w swojej głowie. Wraz z nim napięcie opuściło mięśnie, wypełnił go spokój, poczuł nagły przypływ sił. Wiedział, że wróżbitka go uzdrowiła, słyszał jak wypowiadała te swoje czary i był jej za to wdzięczny. Oderwał się jednak od niej i wolnym krokiem ruszył przed siebie, w kierunku czarownicy, nie opuszczając różdżki ani na moment. Nieruchomy nadgarstek utrzymywał w jej kierunku, podtrzymywał ciążącą nad nią klątwę Cruciatusa.
— Chyba wygląda na to, że nikt stąd nie wyjdzie dopóki nie stwierdzę inaczej — mruknął pod nosem leniwie, bez cienia emocji. Nie czas, by sie napawać sukcesem, tkwili w źródle anomalii, która w każdej chwili mogła wyrządzić im wszystkim krzywdę. Ale zanim powrócą z Cassandrą do tego, w czym im przerwano, musiał uspokoić rozwydrzone towarzystwo.— Nie lubię, gdy mi się przeszkadza — dodał z cichym westchnięciem, długo nie odrywając lodowatego, pozbawionego wyrzutów sumienia spojrzenia z cierpiącej czarownicy. — Teraz powiesz mi, kim jesteście i co tu robicie. – Zerknął na Selwyna, do niego bowiem kierował rozkaz, po chwili zwracając się również do jego przyjaciółki: — Ministerstwo zamknęło prosektorium. Podobno jest tu dość... Niebezpiecznie. Chcesz żebym na was doniósł? Żebyście trafili do Tower?— Ostatnie słowa wypowiedział nieco drżącym od powstrzymywanego śmiechu głosem. Spojrzał na czarodzieja, a później na jego towarzyszkę i zaczął się śmiać, szczerze i szaleńczo.

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 90

Udało się - miała powody sądzić, że Ramaey wrócił do pełni swoich sił, co udowodnił, bez trudu podtrzymują c okrutne zaklęcie. Mężczyzna znajdował się już po ich stronie i wydawało się że dziewczyna sama na trojkę czarosziejow nie ma już większych szans przetrwania. Z obojętnym wyrazem poprawiła więc fryzurę, zarzucając niesforne kosmyki włosów za ucho i wysunęła się zza pleców Mulcibera. Nie przerywała jego słowom, wsłuchując się w nie z uwagą i przenosząc badawcze spojrzenie na dwójkę nieznajomych. Mężczyzna zdawał się nie mieć większego wyboru - musiał współpracować, po przyjęciu takiego ciosu dziewczyna również powinna pęknąć. Wyprostowała plecy, kierując na nią kraniec różdżki; przypuszczała, że po zaklęciu niewybaczalnym nie będzie miała zbyt wielu sił na ucieczkę, ale lepiej było tę możliwość zabezpieczyć:
- Pedes Pueriles - wypowiedziała miękko.

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 4

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Zamek kliknął, oznajmiając światu, że drzwi zostały zamknięte. Josephine jednak nadal próbowała umknąć - tym razem przy użyciu zaklęcia Abesio. Ściągnąłem brwi na ten widok, zwłaszcza, że zaklęcie znów było nieudane. Co ona sobie myślała? Czy zapomniała już o tym, jak skończyła się jej ostatnia próba używania teleportacji krótkodystansowej? Wzdrygnąłem się, kiedy przypomniałem sobie widok Josephine, całej zakrwawionej, leżącej na kamiennej posadzce, kiedy w czasie Odsieczy wydarzenia przestały się układać po naszej myśli. Tak strasznie wtedy krzyczała... Miałem wrażenie, że znów słyszę ten krzyk - dopiero po chwili zorientowałem się, że panna Fenwick rzeczywiście leży na podłodze, wyjąc z bólu. Moje serce ścisnęło się ze strachu, że znów się rozszczepiła. Musiałem coś zrobić, nie mogła ciągle próbować używać tego zaklęcia i cierpieć. Trzeba zabrać jej różdżkę. Jeśli zabiorę jej różdżkę, to nie będzie mogła znów zrobić sobie krzywdy. I połamać. Wtedy będę miał pewność, że nie spróbuje znów tego przeklętego zaklęcia. Doskoczyłem więc do Josie, klękając na białych kafelkach obok niej.
- Ćśśś, jestem tutaj - powiedziałem, chwytając ją za nadgarstek i łapiąc za jej różdżkę. To chyba był dziki bez. Chyba, nie pamiętałem dokładnie. Zacisnąłem palce na drewnie i szarpnąłem, chcąc wyrwać jej broń - jak na razie krzywdziła nią tylko siebie.
Mulciber zadał mi pytanie, toteż przeniosłem spojrzenie z wijącej się z bólu Josie na niego.
- Jestem Alexander Selwyn, do czasu egzaminów w lipcu pracuję w szpitalu jako stażysta. A to jest Josephine Fenwick, moja przyjaciółka - przedstawiłem nas, uświadamiając sobie, że bardzo nietaktownym było to, iż nie zrobiłem tego wcześniej. - Wiedziałem o anomalii i chcieliśmy razem z Josie spróbować okiełznać ją na własną rękę - wyjaśniłem naszą obecność w prosektorium, wodząc spojrzeniem od Ramseya do towarzyszącej mu kobiety, której nie znałem. Kiedy wspomniał o doniesieniu na nas w pierwszej chwili myślałem już, że mówi poważnie. W jego głosie pobrzmiewał jednak śmiech, który szybko przestał być duszony. Sam także parsknąłem rozbawiony, uświadamiając sobie, że przecież ich również nie powinno tu być. Szybko jednak przestałem się śmiać, bowiem Jo znów wrzasnęła. Spojrzałem na nią, a następnie na celującego w nią różdżką Ramseya. Czy to on sprawiał jej ból?
- Przestań, proszę - powiedziałem ze ściśniętym gardłem, z troską patrząc na Josie. Jej krzyk sprawiał mi psychiczny ból.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 38

Zaklęcie Josie nie powiodło się. Co gorsza kapryśna magia spowodowała, że z nosa auroroki pociekła krew. Było to jednak niewiele w porównaniu z bólem, jaki powodowało zaklęcie cruciatus skutecznie podtrzymywane przez Ramseya. Czar Cassandy nie powiódł się pozostawiając stopu Josephine w spokoju. Czego nie można było powiedzieć o jej różdżce, po którą sięgnął Alexander.

| Kolejka: Rycerze, Josephine, Alexander, Josephine*

Na odpis macie 48 godzin.

Josephine: 114/220; kara: -20

Josephine, możesz walczyć o utrzymanie swojej różdżki, ST wynosi 40, do rzutu doliczana jest statystyka sprawności przemnożona przez dwa. Możesz także próbować wyrwać się spod zaklęcia Ramseya, ST wynosi 129, do rzutu doliczana jest biegłość jasnego umysłu. Ze względu na Alexandra trzymającego twoją różdżkę, nie możesz czarować.
Ramsey, żeby podtrzymać zaklęcie rzucasz kością k100, do rzutu dodaje się statystykę czarnej magii, ST wynosi 50. Możesz jednak podjąć dowolną inną akcję, która tym samym oznaczać będzie jednoczesne zdjęcia klątwy z Josephie.

*Ze względu na fakt, że próba wyrwania różdżki mocno zaburza logikę kolejki, Josephine może najpierw zareagować na działania podjęte w poprzedniej turze. Drugi post Josephine w tej kolejce może odnosić się jedynie do czynności podjętych przez Alexandra w tej turze. W razie wątpliwości, czemu ta kolejka wygląda nieco dziwnie, proszę o kontakt przez PW.

Wykonywał jego polecenia, nie zdając sobie nawet sprawy, że ktokolwiek posiada nad nim władzę. I wykonywał je sumiennie, bez zająknięcia, czy krzty sprzeciwu. Padł na ziemię i pochwycił różdżkę dziewczyny, próbując ją wyrwać, dobrze. Nie pochwalił go jednak głośno i nie powtórzył swojego rozkazu. Wiedział, że będzie próbował go wypełnić tak długo, póki mu się nie powiedzie.
— Selwyn. Stażysta. Uzdrowiciel — mruknął z nutą aprobaty w głosie. Wątpił, aby ktokolwiek swoimi umiejętnościami przewyższał Cassandrę, a już na pewno taki stażysta, ale i tak nie ukrywał zadowolenia z takiego obrotu spraw. Miał w posiadaniu umysł czarodzieja, który z pewnością okaże się niezwykle pomocny wszystkim Rycerzom Walpurgii. Pomysłów dotyczących zastosowania czarodzieja, rodzących się w jego głowie właśnie w tej chwili, nie można było zliczyć.
— A ona? Też tu pracuje? Dlatego ją ze sobą zabrałeś?— spytał surowo, wskazując lekkim ruchem brody na dziewczynę przed sobą, która zwijała się z bólu pod ciążącym cruciatusem. Odpowiedź dotycząca naprawy zaburzeń magii nieco go zdziwiła; do tej pory nie wiedział, że inni również znają na to sposób. Ministerstwo, zamykając lokalizacje takie jak ta udowadniało, że nie potrafi sobie poradzić z problemem, tymczasem zamiast zdolnych urzędasów z wieloletnim doświadczeniem pojawia się młody uzdrowiciel z równie młodą dziewczyną. Ich obecność w tym miejscu i podjęte działania wskazywały na skrajną głupotę i lekkomyślność, ale również odwagę i być może pewną wiedzę, dzięki której mogliby doprowadzić prosektorium do porządku.
— Jak zamierzaliście okiełznać anomalie? Znacie na to jakiś sposób?— spytał zaintrygowany tą kwestią. Otrzymał instrukcję opisującą metodę naprawy od samego Czarnego Pana; do tej pory wierzył, że tylko on wiedział, w jaki sposób poradzić sobie z kłopotami, a jednak musiało być coś jeszcze. Coś czego się nie spodziewali. Czy Czarny Pan wiedział?— Skąd? Jak on wygląda? Mów prawdę.
Jednym, lekkim pociągnięciem nadgarstka przerwał działanie podtrzymywanego wcześniej zaklęcia. Zaraz po tym wymówił po raz kolejny mroczną inkantację, celując prosto w ową Josephine Fenwick:— Imperio.

| Imperius obniżony do 75 (III poziom Rycerzy Walpurgii)