Sala numer jeden

Cesar musiał pić dużo mleka, jak był małym chłopcem i prawdopodobnie tylko to go ochroniło przed tym by części czaszki nie przesztyletowały mózgu, a jedynie wgniotły się do wewnątrz otrzymywane misternymi wzorami pęknięć. Adrien mając ciągle przymknięte ślepia penetrował zaś kolejne warstwy mózgu pacjenta przy asyście zaklęcia. Gdy usłyszał dźwięk otwierających się drzwi nie przerwał swej czynności, a jedynie uniósł pytająco jedną z brwi. Gdy usłyszał głos gościa, wiedział już wszystko - to, że właśnie przybył Alex oraz badany przez niego pacjent ma obrzęk mózgu.
- Alex zajmiesz się panem, który wygląda, jakby jego nogę zaatakowała krwiożercza poduszka. Na chwilę obecną oczyść oraz zasklep by się to nie sączyło. Potem zwróć uwagę na pogruchotaną klatkę piersiowa - kości i stan jej wnętrza. Informuj mnie o postępach i nie krepuj się pytać. - Były to czynności, które mógł powierzyć stażyście zwłaszcza, gdy brakowało mu rąk do pracy. Potem razem postarają się przekonstruować nogę. Teraz istotne było wyeliminowanie wszystkiego co mogło w jakikolwiek sposób zagrażać życiu pacjentów, jak przykładowo wykrwawienie, krwotok wewnętrzny, uraz jakiegoś istotnego narządu wewnętrznego, czy też obrzęk i skrzepy tworzące się skrzepy mózgu.
- Shhh...gołąbeczko - zagaił flegmatycznie słysząc wtargnięcie Eilis, po czym szepcząco pociągnął dalej - postaw eliksiry na półce, złap pielęgniarkę i powiedz, że organcuro się jednak przyda, potem tu wróć, zamknij za sobą drzwi i przypudruj nieprzytomnej pani pod oknem nosek. stygnie tam już chwilę, a nam rak brakuje. Oczyść rany, zasklep, zajmij się oparzeniami. Powoli i starannie. jeśli coś cie zaniepokoi mów. - poinstruował, a następnie szepnął z namaszczeniem nazwę zaklęcia - Articulatio. - miało ono właściwość nastawiania i przywracania do pierwotnego stanu nawet wyłamane stawy. Adrien miał nadzieję zmanipulować zaklęciem tak, by przywrócić pierwotny kształt czaszce Ceasara. Mącił wiec delikatnie różdżką nad urazem i korzystając z mocy poprzedniego zaklęcia obserwował efekty swej pracy. Nie było bowiem sensu walczyć z lekkim krwotokiem i obrzękiem, bez wyeliminowania jego przyczyny.

The member 'Adrien Carrow' has done the following action : rzut kością

'k100' : 64

- Oczywiście - odparł, po czym skierował się w stronę wskazaną mu przez uzdrowiciela. Ledwie postąpił krok to drzwi znów stanęły powrotem, a w nich pojawiła się Eilis. Gdyby nie sytuacja wyjątkowa, która wymagała od niego skupienia i powagi to uśmiechnął by się do niej promiennie, jak każdego razu gdy się widzieli. Teraz jednak kiwnął jej głową, myślami będąc już przy swoich medycznych obowiązkach. Pierwszym co zrobił było przyjrzenie się poduszce. Złapał za kawałek w miarę niezabrudzony posoką i wcisnął go delikatnie w pierze. Naokoło tego miejsca pojawiły się ciemniejsze plamki - nietypowa pułapka, w której była noga mężczyzny prawdopodobnie uratowała mu życie. Gdyby nie ona to najprawdopodobniej by się wykrwawił, ponieważ nic nie mogłoby tamować wyciekającej posoki. Chwycił ten cudaczny opatrunek obiema rękoma i jednym, zdecydowanym ruchem go rozerwał. To samo uczynił z posostałością nogawki przylepionej do ciała.
Puścił materiał, a na jego dłoniach pozostała czerwień krwi. Ignorując to - jako, że na rękach nie miał żadnych skaleczeń - wziął różdżkę w dłoń.
- Recivium - wypowiedział zaklęcie, koniec różdżki przesuwając nad zniszczoną kończyną.
Zanim jednak rozpoczął zasklepianie ran postanowił sprawdzić stan tkanek w uszkodzonej nodze. Nie zaszkodzi wiedzieć, jak źle jest.
- Oculio Tertia - powiedział, raz jeszcze wodząc różdżką nad nogą mężczyzny.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

#1 'k100' : 50

--------------------------------

#2 'k100' : 18

Niespokojnie patrzyłam na Uzdrowiciela. Miałam wrażenie, że potraktował mnie zdawkowo, nazywając „gołąbeczką”. Chociaż zajmowałam się alchemią a nie magomedycyną, cały czas wciskałam nos w nieswoje sprawy i starałam się uczyć jak najwięcej. Gdy brakowało ludzi, nie bałam się biec do sali i oferować swoje ręce do pomocy. Oczywiście moich umiejętności nie można było porównywać do uzdrowiciela Carrowa czy Alexa, ale nadal uważałam, że w ciężkich wypadkach brakowało zwykle wolnych rąk, a nie magii. Uśmiechnęłam się lekko do swojego przyjaciela, ale każde z nas wiedziało, że to nie czas na gorące i ciepłe powitania. Spoglądając na rannych, spłynęła mi po policzku łza. A co jeśli na jednym z łóżek leżałaby moja mama, czy potrafiłabym podejść do tego tak profesjonalnie jak uzdrowiciel Carrow? Skrycie wciąż go podziwiałam, a dłonie trzęsły mi się z emocji. Zacisnęłam je w piąstki, czując ból i uważnie słuchałam poleceń. Taca z eliksirami lewitowała nad stolikiem, a ja ostrożnie zdejmowałam je, odwracając etykietą do siebie. Tak, żeby każdy kto na nie patrzył, od razu wiedział, co jest w środku. Zdziwiłam się, że uzdrowiciel nie wykorzystał zaklęcia patronusa, żeby przywołać pielęgniarkę, ale szybko wybiegłam na korytarz, prosząc o pomoc. Nie minęła ani minuta, a wróciłam do sali. W głowie wciąż dzwoniła mi wypowiedź uzdrowiciela „przypudruj jej nosek”. Dotknęłam jej dłoni.
- Nie martw się, kochana, wszystko będzie dobrze – wyszeptałam, wyciągając różdżkę. Nie byłam pewna swoich umiejętności w magii leczniczej, ale musiałam spróbować. Wciąż czekaliśmy na wyszkolonych uzdrowicieli. Może mieli też ciężki przypadek u siebie? – Recivium –powiedziałam, zakreślając kształt różdżką w powietrzu. Na pewno uzdrowiciel zerkał na mnie bacznie, czy wszystko mi wychodzi. Dzięki niemu czułam się chociaż trochę bardziej pewna siebie, ale nie chciałam nikomu zrobić jeszcze większej krzywdy.

The member 'Eilis Sykes' has done the following action : rzut kością

'k100' : 81

Choć nie udało mi się dojrzeć wewnętrznych układów - co do końca prawdziwe nie było, ponieważ poważnie poharatana noga właściwie nie kryła już swą skórą wiele - postanowił na razie odłożyć to na później. Gdy Carrow przestanie być zajęty gdzie indziej, będą mogli zająć się tym dokładniej. Na razie priorytetem było zasklepienie ran, by zatamować krwotok.
Przyjrzał się ranom. Wyglądały prawie jakby coś mu chciało odgryźdź nogę... Jednak nie wydawało się, by były to ugryzienia. Raczej coś przypominającego rozrycie tkanek, wdrążenie się w nie wpierw, by następnie mocno szarpnąć.
Ponieważ rany zostały już oczyszczone, mógł działać dalej.
- Fosilio - wypowiedział zaklęcie, kierując jego działanie na nogę nieprzytomnego nieszczęśnika.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

'k100' : 7

Maź cieknąca z głowy kobiety nie należała do najprzyjemniejszych widoków dzisiejszego dnia. Uzdrowiciel wydał gotowe instrukcję, więc nie miałam na co dłużej czekać. Rany oczyszczały się, miałam nadzieję, że będę potrafiła jej pomóc. Wszak nie miałam wykształcenia takiego jak Adrien, ale wciąż fascynowała mnie magia lecznicza. Chciałam jej pomóc z całych sił, nawet jak nie potrafiłam rozpoznać jej twarz. Dziwiłam się, że tak mocne widoki nie oddziaływały na moje ciało i nie chciałam nawet wymiotować. Tak bardzo skupiałam się na kobiecie i przywróceniu jej do pełni sił! Miałam wrażenie, że minęła wieczność zanim rany zostały oczyszczone, a jej życie jest już pod solidnym znakiem zapytania. Jak mam sobie poradzić z przywróceniem jej skóry? Mam nadzieję, że Adrien za moment do mnie podejdzie, gdy skończę z zadaniem.
- Fosilio ab intra - powiedziałam, modląc się, żeby zaklęcie wyszło. Wiedziałam, że zwykle Fosilio przy takim urazie nie będzie dobrym pomysłem, ale to zaklęcie było znacznie trudniejsze. Najwyżej Carrow wygoni mnie do eliksirów, prawda?

The member 'Eilis Sykes' has done the following action : rzut kością

'k100' : 14

Adrienowi udało przywrócić czaszkę do właściwego stanu - przynajmniej na pierwszy rzut oka, Caesar z pewnością powinien przynajmniej przez kilka dni ponosić na głowie odpowiedni opatrunek. Zaklęcie Carrowa zostało rzucone perfekcyjnie, możliwe, że na głowie łowcy nie zostanie nawet blizna - na szczęście był nieprzytomny i nie mógł poczuć okrutnego bólu naturalnie towarzyszącemu Articulatio. Problematyczne pozostawało jej wnętrze; w szpitalnych warunkach obrzęk prawdopodobnie nie stanowił już niebezpieczeństwa, lecz krwiak mógł się rozlać. Dla oceny niebezpieczeństwa potrzebowano jednak czasu, pacjent będzie musiał zostać w Mungu na obserwacji zapewne przynajmniej kilka dni.

Alexander rozerwał poduszkę otulającą nogę Neleusa, a śnieżne pierze malowniczo i nastrojowo jęło wypełniać przestrzeń szpitalnej sali. Stażysta sprawnie oczyścił ranę z zanieczyszczeń - doprawdy paskudnych, co potwierdzało wykryte później zakażenie, jakie wdało się w ciało łowcy i dość szybko zatamował krwotok, jaki ponowił się po zdjęciu opatrunku z poduszki. Tkanki mięśni zostały doszczętnie rozszarpane - ale kość wydała się nienaruszona. Skóra Neleusa była już kredowo blada, utracił tej nocy bardzo dużo krwi.

Eilis oczyściła twarz Milburgii, choć nic nie wskazywało, by do ran wdały się brudy - potężny wybuch roztopił skórę jej twarzy, ściągając ją w okolicach wargi, wzdłuż lewego oka ciągnęła się blizna po smagnięciu zaklęciem, a poparzona skóra z czoła zaczęła już odchodzić. Rzucone na oślep zaklęcie zasklepiające krwotok wewnętrzny być może zadziałało, być może nie, nie ukazując na zewnątrz większych skutków.

Wykonując dalej polecenia Uzdrowiciela, nie byłam niż niczego pewna. Co raz bardziej zaczynałam wątpić w swoje umiejętności, ale nie mogłam jej tak zostawić. Na pewno była piękną kobietą. Podciągnęłam rękawy szaty alchemika, zaczynając myśleć nad kolejnym zaklęciem. Czy będę w stanie go sama wykonać? Alex i pan Carrow byli wyjątkowo zajęci. Trzymając różdżkę nad miejscem, gdzie rozpływała się na wszystkie strony twarz kobiety, poczułam pierwszy ścisk w żołądku.
- Uzdrowicielu - przywołałam go, trochę spanikowana. Już kończyłam wykonywanie jego instrukcji. Zostało tylko jedno zaklęcie, które może być decydujące. Wzięłam głęboki oddech, przypominając swoje formułę - Cauma sanavi - wyszeptałam, błagając Merlina, aby moje starania nie były tylko w sercu, ale żebym naprawdę potrafiła jej pomóc.

The member 'Eilis Sykes' has done the following action : rzut kością

'k100' : 87

Pierze latało w powietrzu.
Dmuchnął do góry, sprawiając, że trochę bieli oderwało się od jego włosów i dołączyło do reszty szybujacych wkoło piórek. Z rany na razie przestało się sączyć, lecz możliwe, że za parę chwil znów zacznie ciec z rany. Choć pacjent był niezwykle blady, na tę chwilę Alexander nie mógł zająć się doprowadzeniem krwi do prawidłowej ilości. Ważniejsze było skontrolowanie stanu klatki piersiowej.
Działał wręcz mechanicznie, wszystko przychodziło naturalnie - kochał nagłe wypadki. To znaczy, nie kochał gdy ludziom działa się poważna krzywda. Uwielbiał ich ratować, to uczucie, że magia naprawdę jest dobra. Było to małymi cudami. Wiele razy, gdy bywał potajemnie w mugolskim szpitalu patrzył na tych wszystkich ludzi - ludzi, którym mógłby pomóc dzięki swojej magii. Jednak uparte władze świata magicznego nie mogły, czy też raczej nie chciały, spróbować rozpocząć współpracy. Przecież można by to jakoś zaaranżować...
Potrząsnął głową. To nie był czas na takie irytacje. Przeszedł szybko bliżej wezgłowia łóżka, różdżkę kierując nad klatkę piersiową mężczyzny.
- Oculio Tertia - powiedział, chcąc sprawdzić, jaki jest stan ciała w tamtym miejscu.

The member 'Alexander Selwyn' has done the following action : rzut kością

'k100' : 53