Poczekalnia

Na moment oderwał wzrok od Nanette, by wbić zielone spojrzenie w płonące akta. Mógłby już odwrócić się i odejść, ale jest perfekcjonistą i ma zamiar doczekać, aż fioletowe płomienie spopielą wszystko, każdą kartkę.
-Prawie wszystko. Proszę nie używać nazwiska Diggory'ego ani nazw tych akt w żadnych dokumentach. - uściślił, spoglądając na Nanette przenikliwe. To, że Biuro Dezinformacji niszczyło przejmowało czasem akta nie było tajemnicą, podobnie jak jego służbowe obowiązki - choć rzecz jasna lepiej, by nigdy nie został po nich ani jeden ślad. Diggory musiał natomiast zniknąć, nikt nie miał powiązać chłopaka z Departamentem Niewłaściwego Użycia czarów. Nigdy. Rodzina chłopaka kultywowała długie tradycje w Ministerstwie, obejmując ważne funkcje w Wizengamocie i innych departamentach z pokolenia na pokolenie. Biuro Dezinformacji zadba dziś nie tylko o przyszłość młodego Diggory'ego, ale i o spuściznę Diggorych w Ministerstwie. Stary Diggory będzie mu wdzięczny - i jeszcze dziś otrzyma dobre wieści, przekazane osobiście. Za dwie godziny Wizengamot miał przerwę w obradach, Cornelius akurat zdąży dopracować oficjalną wersję wydarzeń z Wiltshire. Amnezjatorzy mieli już odpowiednie dyspozycje, wymażą pamięć wszystkim świadkom wybryku młodego Diggory'ego.
Ojciec naprawdę powinien skierować syna do magipsychiatry, ale Sallow nie miał zamiaru wtrącać się w sprawy rodzinne. Kimże był, by udzielać rad dotyczących zdrowia i rodzicielstwa? Dopóki młody nie dojdzie do siebie, wymaże za to jego winy, jakiekolwiek by nie były. Sędzia był zbyt ważnym sojusznikiem.
-Dziękuję za współpracę, panno McKinnon. - uśmiechnął się lisio, kiwając Nenie głową na pożegnanie. Mogła być pewna, że zapamięta jej twarz i jej nazwisko. Czy to dobrze? Jeśli ktokolwiek upomni się o akta, z pewnością tak.
Oddalił się w kierunku własnego gabinetu, gdzie poświęcił kolejne dwie godziny dopieszczaniu narracji. Niefortunny pożar w Wiltshire, spowodowany przez rebeliantów. Zgrywał się ładnie z narracją "Walczącego Maga" o Zakonnikach, którzy zginęli w pożarze w Lancashire - pomniejsze płotki naśladowały aurorów z listów gończych, zagrażając mieszkańcom hrabstwa. Z łatwością sfałszuje wiadomości o ujęciu sprawców. Dokończywszy notatki, zlecił pracownikom Biura przekazanie odpowiednich informacji policji. Sam udał się do ministerialnej kawiarni, gdzie spotka się z sędziom Diggory'm. Nie dość, że zadbał o komfort cennego sojusznika Rycerzy, to osobiście okiełznał potencjalną plamę propagandową na wizerunku Wiltshire, hrabstwa samego Ministra. Może i obowiązki były dość prozaiczne jak na kompetencje Rzecznika, ale dziś mógł poświęcić im czas i wiedział, że osobiste zaangażowanie zostanie docenione - był z siebie zadowolony.

/zt x 2