Hyperion

18.04.17 23:25

Hyperion

wzór listu:

01.05.17 11:04

Przeczytaj

Magnusie Przyznaję, że Twój list jest dla mnie lekkim zaskoczeniem - nie przypominam sobie, byśmy kiedykolwiek przeszli na epistolarną formę kontaktu, jaką - nie kryję - zachowuje wyłącznie dla najbliższych, którzy nie muszą odgadywać pewnych informacji o moim pochodzeniu.
Mimo wszystko, dziękuję Ci za te mniej lub bardziej subtelne komplementy. Nie wiem jednak, czy będę mogła wybrać się do Chesire na początku maja, zarówno z powodów osobistych, które, jak sądziłam, już omówiliśmy, wyraźnie rysując granicę naszych kontaktów, jak i z przyczyn stricte...technicznych: uzgadniałeś moją wizytę z Giovanną? To z nią powinieneś się kontaktować najpierw, nie ze mną, sir.
D.

01.05.17 13:59

Przeczytaj

Magnusie Nie będę Cię zwodzić ani kłamać, Magnusie - nieco niepokoi mnie Twój sentyment i to uprzejme zaproszenie. Nie widzę powodu, dla którego powinnam zostać gościem znakomitego Cheshire. Odkąd mnie naprawdę poznałeś, nasze ścieżki powoli się rozchodzą; sądziłam, że masz tego świadomość i uszanujesz podjętą wspólnie decyzję, mającą pomóc nam wypracować rzeczowy kompromis. Nie dziw się więc, że Twój list wywołał pewną konsternację.
Schlebia mi Twoje zaproszenie, ale trochę nie rozumiem jego celu. Cieszy mnie fakt pożegnania Miu, zwłaszcza w świetle ostatnich wydarzeń, lecz... Czego ode mnie oczekujesz, Magnusie?
D.

01.05.17 17:52

Przeczytaj

Magnusie Nazwijmy to ostrożnością. Okazałabym się skrajnie nieuprzejma, ignorując lordowskie zaproszenie, więc...prawdopodobnie pojawię się w Cheshire. Nie chciałabym jednak, byś opacznie zrozumiał przyjęcie Twojego zaproszenia - nie kryje się za nim nic głębszego i nic, co w jakikolwiek sposób łączyłoby się z naszą przeszłością. Jestem inna, Magnusie, inna i nudna, czuję więc, że nasze spotkanie z pewnością Cię zawiedzie - pod wieloma względami. Nie miej mi tego za złe, starcie marzeń z rzeczywistością rzadko bywa satysfakcjonujące.
Znacząco różnię się od obrazu Twoich pragnień, które zwykłam spełniać.

Niemniej: dziękuję za zaproszenie.

D.

04.05.17 14:48

Przeczytaj MD

Rowle,To niezwykłe jak informacje szybko się rozchodzą, nieprawdaż? Wzmożona troska jest tu zbędna. Nigdy nie znikam bez powodu. Zawsze dotrzymuje złożonych obietnic, wykonywanych z należytą starannością. Wiem, że nie miałeś okazji się o tym przekonać, ale przy najbliższym spotkaniu sowicie Ci to zrekompensuje. Będziesz zadowolony. Czekam jeszcze na proponowane miejsce, w którym ukażę się w całej okazałości.

Do rychłego zobaczenia,
M. Dolohov

21.05.17 20:54

Przeczytaj

Magnusie, miło mi otrzymać od Ciebie wieści po krótkiej przerwie w intensywnym kontakcie. Zapewne podejrzewasz, jak oceniam te chaotyczne zmiany, których jesteśmy bezradnymi świadkami - i w swych podejrzeniach niewiele się mylisz. Pozostaje nam jednak wykonywać rzetelnie swoje obowiązki i liczyć na opamiętanie się pewnych decydentów. Jak zwykle nawołuje do spokoju i zachowania pewnego dystansu, mając w sercu i głowie dobro arystokracji.

Dziękuję za troskę - dzieci mają się doskonale. Lucjusz na razie przebywa z Larissą, jest jeszcze zbyt mały, by samodzielnie czytać historyczne woluminy, moc także pozostaje ukryta, chociaż z każdym dniem coraz mniej przypomina bezwładny tobołek a coraz bardziej miniaturowego lorda. Septimus i Brutus są dla mnie zawsze powodem do dumy, tak samo Marianne - wyrastają na wspaniałych przedstawicieli szlachty.

Oczywiście, jestem pewien, że Marianne ucieszy się z wizyty wuja, chociaż ufam, że nie rozpieścisz jej zbytnio - musimy dbać o jej skromność i pokorę.

Mam nadzieję, że niedługo spotkamy się w większym, rodzinnym gronie. Przekaż wyrazy uszanowania małżonce oraz pozdrów ode mnie urocze córki. lord Abraxas Malfoy

25.05.17 17:16

Przeczytaj Daphne Rowle

Drogi kuzynie, pracy i zajęć w istocie mi nie brakuje, jednakże dla swej rodziny zawsze znajdę chwilę czasu, będę więc rada gościć Cię w Beeston dwudziestego drugiego kwietnia w godzinach popołudniowych. Będę na Ciebie czekać w głównym salonie.

Przyjmij proszę serdeczne pozdrowienia,

Daphne

26.05.17 11:39

przeczytaj Yvette Sapphire Blythe

Szanowny Lordzie Rowle, nie ukrywam, że list stanowi dla mnie niemałe zaskoczenie oraz zagadkę. Pozwoli Lord, że zdam krótki i rzeczowy raport na temat pewnej zdobyczy.
Płomień przygasa nieco w fiolce, choć wciąż pojawia się, gdy wyczuwa obok obecność - mimo wszystko stał się bardziej potulny, najwyraźniej szklane więzienie skutecznie obniża jego zdolność percepcji - zdaje się, że nie zawsze reaguje na towarzystwo. Niekiedy fiolka zieje pustką i dostrzec można wyłącznie jej przejrzyste wnętrze. Sądziłam, że w powolnej torturze iskra traci stopniowo oddech, a co za tym idzie - życie, lecz wtedy zdałam sobie sprawę, że gdyby tak było, zniknęłaby zaraz po zamknięciu. Ogień nie bucha przecież bez powietrza. Niemniej - dążę do tego, że na przybycie sowy w szkle zagrały szafirowe rozbłyski. Jak wysoko ceni Lord szafiry? Czy to możliwe, że ognik wyczuł lordowską obecność pod postacią sowy i zareagował, jakby obawiał się podstępu, nauczony doświadczeniem?
Moje chwilowe odosobnienie dyktowane było nagromadzeniem zbyt nachalnych osobistości. Co więcej, świeże powietrze ocuca umysł z niebywałą skutecznością, ponoć pozwala utrzymać na wodzy rozsądek, który teraz każe zadać mi proste pytanie - jak wiele przyziemnych spraw może nas łączyć? Yvette S. Blythe

26.05.17 15:16

przeczytaj Yvette Sapphire Blythe

Szanowny Lordzie Rowle, czy w takim wypadku zostałam obdarzona pamiątką, która niecnie wodzi mnie za nos? Podejrzewam, że podobne działania, wykonane z premedytacją i zimną krwią, powinny być ostrzeżeniem, lecz przyznam szczerze - są dosyć intrygujące. Szczególnie, gdy płomień pozostaje pod mym władaniem i poddaje się szeregowi pomniejszych eksperymentów, napływają do mnie kolejne przemyślenia. Kto kogo zwodzi, lordzie Rowle? Czy kroki naprzód w ogólnym rozrachunku prowadzą do stąpania równym tempem? Każda z dwóch pięknych istot posiada asa w rękawie. Pytanie tylko, kto potrafi sprawniej nim zagrać.

Zanim dam ostateczną odpowiedź, lordzie Rowle, pragnę zadać jeszcze jedno pytanie - i może kilka kolejnych - nie sądzę, że będzie to problemem, korespondencyjna forma komunikacji jest wszak jedną z piękniejszych. Nawet przez pryzmat fałszu, jaki można w niej zawrzeć. Jak często panienki spełniają lordowskie życzenia? Jakie przewiduje lord kary za zlekceważenie rozkazu? Jak długo potrafi lord igrać z ogniem? Yvette S. Blythe

26.05.17 17:49

przeczytaj Yvette Sapphire Blythe

Szanowny Lordzie Rowle, do naukowca jest mi, niestety, bardzo daleko - zbyt zżyłam się z artystyczną karierą, lecz z biegiem lat zdecydowanie zaczęłam doceniać zalety zdobywanej wiedzy, eksperymenty zaś potrafią zdradzać więcej niż mają w zwyczaju gotowe rozwiązania. Może przypadki staną po mojej stronie i pomogą wydeptać nową ścieżkę, podrzucając na nią przełomowe rozwiązanie - wciąż jednak zostawiam to przypadkom, lecz nie przywykłam do cofania się. Raz podjęta decyzja niesie za sobą konsekwencje. Mój ruch, lordzie Rowle, będzie zgrabny, lecz pewny.

Z kolejnymi odpowiedziami pod pióro cisną się kolejne pytania, lecz daruję lordowi i nie będę zanadto dociekliwa. Wspomnę jedynie, że schlebia mi ta drobna wyjątkowość w historii korespondencyjnej lorda, nawet jeśli jest przedstawieniem wyłącznie na papierze. Przedstawione perspektywy są faktycznie nieporównywalne w gamie przyjemności, dlatego - w drodze wyjątku - czekam na propozycje. Nie sądzi lord, że prawdziwą sztuką jest nad ogniem panować? Yvette S. Blythe

26.05.17 19:21

przeczytaj Yvette Sapphire Blythe

Szanowny Lordzie Rowle, absolutnie, nigdy nie wątpiłam w naukę i nie mam najmniejszych podstaw, by zaprzeczać - gdyby się jednak uprzeć, sztukę można znaleźć niemal we wszystkim, z drobnymi wyjątkami. Mimo tego, sztuka sztuce nierówna. Cieszę się, że moja potrafi intrygować wystarczająco, by utrzymać chęć do wymiany listów, zamiast burzyć cierpliwość i irytować odkładaniem decyzji.

Z chęcią wybiorę się do teatru, Magnusie, i zdam się na Twój gust ze ślepą ufnością. Możesz traktować zgodę jako zachętę do postawienia pierwszego kroku, ale miej na uwadze, że bacznie je obserwuję. Yvette

24.06.17 17:50

Przeczytaj Alastair Nott

Drogi Magnusie, Chciałbym subtelnie przypomnieć, że ostatecznie wcale nie przystałem na nasz zakład - ufam jednak, że nie jesteś osobą, u której informacje nie są bezpieczne, zatem mogę powiedzieć Ci co nie co. Obawiam się jednak, że moje odpowiedzi nie będą aż tak intrygujące jak byś sobie tego życzył.

A.D Nott

25.06.17 12:37

Przeczytaj lord Cyneric Yaxley

Lordzie Rowle, Niezmiernie dziękuję za pochlebne słowa odnośnie mojej pracy - informacja, że ktoś ceni sobie wagę tradycji jest podnosząca na duchu. Ręczę również, że trolle spod tresury Yaxley'ów nie mają sobie równych, dlatego ośmielę się potwierdzić lorda znakomity gust.
Oczywiście chętnie służę pomocą oraz radą; kalendarz spotkań mam w dużej mierze jeszcze niezapełniony - spotkam się z lordem w dogodnym dla pana terminie, sir. lord Cyneric Yaxley

17.07.17 20:59

Przeczytaj

Magnusie Prawda nie jest tym, co Ty pragniesz uznać za stosowne, a tym, co w istocie jest takie i bez Twojej oceny. Zauważam jednak, że dwojakość nie jest Ci pojęciem względnym, wierzę zatem iż zrozumiesz co mam na myśli i nie odbierzesz tego jako ataku.

Cieszę się, że pomimo upływu czasu wciąż o mnie pamiętasz. Jest mi to komplementem samo w sobie. Muszę jednak z bólem serca przyznać, że Twój obraz wymazuje mi z pamięci każdą obietnicę i przysięgę, jakie mogłam Ci złożyć. Słusznie zresztą nie pokładałeś we mnie wiary w tym temacie. Pozwól że to odpokutuję w jak najlepszym stylu. Proś, a będzie Ci dane; być może nie będę w stanie sprostać Twoim oczekiwaniom, jednak uwierzyłam w to że nie muszę Ci imponować. Jeżeli to nie wystarczy, nie wiem co jeszcze mogę uczynić. D.

18.07.17 19:03

Przeczytaj

Magnusie Nie jest mi ani trochę przykro przez to, że moja niewinna psota się wydała. Imponuje mi fakt, że nie tak łatwo Cię zmylić... Lordzie Rowle. Mniemam iż jest to zasługa znakomitych genów - a jest czego winszować.

Pośpiech jest jednak złym doradcą. Pragniesz natychmiast mnie ujrzeć przez wzgląd na tęsknotę za naszą ostatnią rozmową, czy może ze względu na pergamin, który właśnie obracam w dłoniach? Nie musisz się kłopotać, być może brak mi podobnych Twoim, strojnych kopert, jednak z myślą o Tobie mogę odesłać go do właściwej osoby. Ostatnie moje próby spełzały na niczym, toteż podjęcie ic na nowo byłoby dziecięcą głupotą. Mam nadzieję zabawić Cię w inny sposób, niż starając się zwrócić na siebie Twoją uwagę.

Drogi Magnusie - dla Ciebie wszystko. S. D.

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia